Δανέλλης: Το Ποτάμι δεν θα έπρεπε να ξεπέφτει σε “κατινιές”

Με δήλωσή του ο Σπύρος Δανέλλης μεγαλώνει την κόντρα του με το Ποτάμι με φόντο τις προσεχείς ευρωεκλογές 2019.

«Είναι τουλάχιστον ανήθικο και γελοίο να με κατηγορούν για συναλλαγή και ιδιοτέλεια, με αντάλλαγμα μια θέση στο 42μελές ευρωψηφοδέλτιο, με σταυρό προτίμησης» τονίζει σε δήλωσή του ο ανεξάρτητος βουλευτής Ηρακλείου σχολιάζοντας την ανακοίνωση του Ποταμιού.

Φωτογραφία Eurokinissi

“Θα ήταν πιο χρήσιμο και ειλικρινές αντί να ξεπέφτει σε «κατινιές» που δεν τιμούν την ιστορία του, να αναρωτηθεί με πολιτικούς όρους γιατί εξαϋλώθηκε”, αναφέρει χαρακτηριστικά στην δήλωσή του ο Σπύρος Δανέλλης.

Αναλυτικά η δήλωση του κ. Δανέλλη:

«Όσο άχαρο κι αν μου είναι, αυτή τη φορά, οφείλω να απαντήσω στο Ποτάμι. Θα ήταν πιο χρήσιμο και ειλικρινές αντί να ξεπέφτει σε «κατινιές» που δεν τιμούν την ιστορία του, να αναρωτηθεί με πολιτικούς όρους γιατί εξαϋλώθηκε, γιατί στάθηκε ανίκανο να διαχειριστεί τη δυναμική που του έδωσαν οι πολίτες. Αφού είδαν πως Υπουργείο, Δήμος ή Περιφέρεια δεν υπήρξαν, το τροπάριο άλλαξε.

Πλέον κατηγορούμαι για συναλλαγή και ιδιοτέλεια, με αντάλλαγμα μια θέση στο 42μελές ευρωψηφοδέλτιο, με σταυρό προτίμησης σε ολόκληρη την χώρα. Είναι τουλάχιστον ανήθικο και γελοίο.

Όσο για τη βουλευτική έδρα υπενθυμίζω πως δεν έφυγα. Εκείνοι με διέγραψαν. Και με διέγραψαν, επειδή τους έδωσα την ευκαιρία να πράξουν το πατριωτικό τους καθήκον, ψηφίζοντας τη Συμφωνία των Πρεσπών».

Ποτάμι: Ο Σπύρος Δανέλλης παρακαλά για μια έδρα

Φωτογραφία Eurokinissi

«Σε παρακλητικό ύφος κινείται η απάντηση του Σπύρου Δανέλλη στο ερώτημα αν θα είναι υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές», σημειώνει σε ανακοίνωσή του το Ποτάμι.

Ειδικότερα, το Ποτάμι επικαλείται την απάντηση του ανεξάρτητου βουλευτή στο ερώτημα του «Έθνους της Κυριακής» για αν είναι θέμα ημερών η κάθοδός του στην Ευρωβουλή με τον ΣΥΡΙΖΑ, ερώτηση στην οποία απαντά ως εξής: «Αυτό δεν εξαρτάται μόνο από εμένα, θα φανεί».

«Οι εποχές που έλεγε (σ.σ. ο κ. Δανέλλης) “δεν θα είμαι υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ αλλά κι αν είμαι, θα παραδώσω την έδρα μου στο Ποτάμι γιατί εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους”, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τώρα στην ουρά περιμένει και αυτός μια θέση, μια εξασφάλιση, κάτι τις τέλος πάντων που θα μειώσει την αγωνία του για το μέλλον. “Αχ, πού ‘σαι, νιότη, που ‘δειχνες πως θα γινόμουν άλλος”, που λέει και ο ποιητής, καταλήγει το Ποτάμι.