Οι 120 δόσεις σε συμπληγάδες

Αλήθεια τι γίνεται με τις 120 δόσεις για τα χρέη στην εφορία; Σκόνη σηκώθηκε και θόλωσε ο ορίζοντας με αφορμή την έκθεση της Κομισιόν την περασμένη εβδομάδα.

Όμως, η μόνη αλήθεια είναι πως θα θεσπιστούν 120 δόσεις για τα ασφαλιστικά ταμεία και για τις οφειλές στην εφορία. Εκείνο που ακριβώς δεν γνωρίζουμε είναι το περιεχόμενο της ρύθμισης για τις οφειλές στη Δημόσιο.

Όσον αφορά στα ασφαλιστικά ταμεία τα πράγματα έχουν ξεκαθαρίσει με εξαίρεση τις εργοδοτικές εισφορές για τις οποίες αναμένεται να ληφθεί απόφαση.

Για τις 120 δόσεις για τις οφειλές στην εφορία, η κατάσταση, ως προς το περιεχόμενο της ρύθμισης, παραμένει θολή. Αιτία οι συμπληγάδες στις οποίες έχει βρεθεί η ρύθμιση. Από τη μία πλευρά ο μύθος της κουλτούρας πληρωμών που προβάλλουν οι δανειστές και λένε (τι ειρωνεία!) ότι θα χαλάσει με τη ρύθμιση.

Από την άλλη το συμφέρον των πολιτών, των επιχειρήσεων και της οικονομίας. Και στη μέση η κυβέρνηση η οποία καλείται να κάνει την επιλογή.

Για να καταλάβουμε ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά τις συμπληγάδες.

Αναφερόμαστε σε μύθο της κουλτούρας πληρωμών, γιατί πρόκειται για ένα μύθο κατασκευασμένο από τους δανειστές για να επιβάλουν τις επιλογές τους.

Είναι μύθος γιατί οι Έλληνες (στην πλειοψηφία τους) δεν πληρώνουν (τόσο τα δάνεια όσο και την εφορία) γιατί δεν έχουν και δεν μπορούν να πληρώσουν και όχι γιατί δεν διαθέτουν κουλτούρα πληρωμών. Απόδειξη η στάση τους πριν από την κρίση.

Τότε δεν υπήρχε το βουνό των οφειλών προς την εφορία, ενώ ήταν ανύπαρκτοι και οι κακοπληρωτές των δανείων στις τράπεζες. Θυμηθείτε ότι το ποσοστό των στεγαστικών δανείων που ήταν “κόκκινα” ανερχόταν μόνο στο 4%. Άρα οι πολίτες πλήρωναν και το έκαναν γιατί είχαν. Συνεπώς στην Ελλάδα υπήρχε κουλτούρα πληρωμών. Και καλό θα είναι για να μην νοθεύουμε τη συζήτηση και να μην λαμβάνονται λάθος αποφάσεις, να μην μπερδεύουμε την κουλτούρα πληρωμών με τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή. Είναι άλλης φύσης προβλήματα και φαινόμενα και χρήζουν διαφορετικής αντιμετώπισης.

Και ξέρετε ποιοι κατέστρεψαν την κουλτούρα πληρωμών. Οι δανειστές. Αυτοί που μας εγκαλούν για έλλειψη κουλτούρας πληρωμών, όταν με τις αποφάσεις τους δημιούργησαν την… κουλτούρα της μεγάλης καθυστέρησης (και όχι μόνο) των μισθών των εργαζομένων από τις επιχειρήσεις και δεν έκαναν τίποτα, μα απολύτως τίποτα, για να αντιμετωπιστεί το άθλιο ηθικά και επιβλαβές οικονομικά φαινόμενο.

Στην άλλη πλευρά των συμπληγάδων βρίσκουμε τους πολίτες, τις επιχειρήσεις και την οικονομία.

Με μία ρύθμιση χωρίς τις ιδεοληπτικές ανοησίες των δανειστών οι πολίτες θα έπαιρναν βαθιά ανάσα, οι επιχειρήσεις θα απαλλάσσονταν από ένα τεράστιο εμπόδιο που φρενάρει τη δράση τους και ανά πάσα στιγμή τις απειλεί με λουκέτο και η οικονομία θα κέρδιζε πολλαπλά, τόσο από τους πολίτες που θα λειτουργούσαν ορθολογικά πλέον ως οικονομικές μονάδες, όσο και από τις επιχειρήσεις, γιατί θα είχαν τη δυνατότητα να αναπτύξουν τη δραστηριότητά τους και να κάνουν επενδύσεις (μικρές ή μεγαλύτερες) που είναι και το μέγιστο ζητούμενο.

Κερδισμένο θα είναι και το δημόσιο ταμείο. Αφενός μεν από τις πληρωμές των δόσεων της παλιάς οφειλής και από τη συνέπεια την οποία θα πρέπει να επιδεικνύει ο φορολογούμενος στις τρέχουσες υποχρεώσεις για να επωφελείται από τη ρύθμιση.

Ένας αριθμός αρκεί για να κατανοήσουμε. Σε 10 περίπου δισ. ευρώ ανέρχονται τα ποσά που δεν πλήρωσαν οι φορολογούμενοι στην εφορία το 2018. Με τη ρύθμιση αυτά τα 10 δισ. ευρώ θα πρέπει να πληρώνονται. Αν καταβληθεί ένα σημαντικό μέρος, στα δημόσια ταμεία θα εισρεύσουν σημαντικά ποσά.

Επίσης, υπάρχει και μία άλλη, τεράστιας σημασίας, παράμετρος. Με την αύξηση των εσόδων θα είναι εφικτή η μείωση της φορολογίας και συνεπώς η ώθηση στην ανάπτυξη μέσω επενδύσεων, καθώς και η ταχύτερη ανάπτυξη λόγω αύξησης των χρημάτων που θα διατεθούν στην αγορά.

Εν κατακλείδι η κυβέρνηση καλείται να μην υποκύψει στον μύθο της κουλτούρας πληρωμών και να επιλέξει την πιο εύκολη και πλέον γενναία ρύθμιση των 120 δόσεων, ώστε να κλείσει το κεφάλαιο των εκκρεμοτήτων με το αμαρτωλό παρελθόν.

Διαβάστε όλα τα άρθρα του Θανάση Λυρτσογιάννη, εδώ