Μαίρη Λίντα: Το μόνο που μου λείπει είναι ο Χιώτης (vid)

Η μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού, η Μαίρη Λίντα μιλά στην Έλενα Κατρίτση και στην εκπομπή «Προσωπικά».

«Το μόνο που λείπει από τη ζωή μου και θα λείπει για πάντα, είναι ο Χιώτης», λέει η ίδια.

Έχει περάσει μισός αιώνας, από τότε που «έφυγε» από τη ζωή ο Χιώτης.

Πάντα όμως, στο μυαλό της στριφογυρίζουν τα ίδια ερωτήματα:

«Γιατί χωρίσαμε; Εγώ φταίω! Δεν υπάρχουν τέτοιες αγάπες σήμερα…».

Πρώτη φορά, τον συνάντησε στο πάλκο. «Ήταν φίρμα ο Χιώτης. Εγώ, τότε έβγαινα. Ήμουν 11 – 12 χρόνων».

Λίγα χρόνια αργότερα, ξεκίνησε μια ταραχώδης σχέση, γεμάτη πάθος και έρωτα, ένα διαζύγιο και ο οριστικός χωρισμός.

Σε πάλκο, έμελλε να είναι και η τελευταία τους συνάντηση.

Αυτή τη φορά, στο γνωστό κέντρο της εποχής «Σεραφίνο».

Ο κόσμος, φωνάζει στον Χιώτη: «φίλησέ τη».

«Εκείνος, πετάει το μπουζούκι και φεύγει. Αν με είχε φιλήσει θα ήμασταν μαζί. Τότε ήταν η τελευταία φορά που τον είδα».

Τραγούδησαν μπροστά σε μεγιστάνες, προέδρους, πολιτικούς, σ’ όλη την αφρόκρεμα της εποχής, πάντα με το ίδιο μπρίο και κέφι που τη χαρακτήριζαν.

Δεν ξεχνά την παρουσία τους στο Λευκό Οίκο, όπου ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Λίντον Τζόνσον, τους εξέφρασε έμπρακτα το θαυμασμό του.

Με συγκίνηση, αναπολεί την «παραγγελιά» του Ωνάση, της Κάλλας, του Γεωργίου Παπανδρέου και της Μελίνας Μερκούρη.

Η Μαίρη Λίντα, αναφέρεται στην πρόσφατη περιπέτεια της υγείας της και γιατί επέλεξε να βρίσκεται, σήμερα, στο Γηροκομείο Αθηνών. Ακόμη, μιλά για την πολύτιμη παρουσία της κόρης της στη ζωή της, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «είναι η καλύτερη κόρη του κόσμου».

Λίγα λόγια για τη Μαίρη Λίντα

Η Μαίρη Λίντα (9 Νοεμβρίου 1935) είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια λαϊκής μουσικής.

Το πραγματικό της όνομα είναι Μαίρη Δημητροπούλου και η καταγωγή της είναι από τον Πύργο Ηλείας.

Ξεκίνησε σε μικρή ηλικία από τα ταλέντα του Ορέστη Λάσκου, συνέχισε στα βαριετέ και καμπαρέ της εποχής ώσπου συνάντησε το Μανώλη Χιώτη και δημιούργησαν ένα από τα δημοφιλέστερα ντουέτα της δεκαετίας του ’60.

Υπήρξε μάλιστα και σύζυγός του για μια δεκαετία, με τον οποίο εμφανίσθηκαν μαζί σε αρκετές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.

Το 1961 στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης πήρε το Α’ βραβείο με το τραγούδι «Απαγωγή».

Πρωτοεμφανίστηκε στη δισκογραφία με το τραγούδι του Κώστα Καπλάνη «Πικρό ποτήρι».