Σε κατ΄οίκον περιορισμό ετέθησαν οι γονείς του Iταλού πρώην πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι από την δικαιοσύνη της χώρας.
Σύμφωνα με ό,τι έγινε γνωστό, κατηγορούνται από τους δικαστικούς της Φλωρεντίας για έκδοση αποδείξεων που σχετίζονται με ανύπαρκτες εμπορικές συναλλαγές και για δόλια χρεοκοπία.
Η έκδοση αυτών των αποδείξεων αφορά την περίοδο από το 2015 μέχρι το 2018, ενώ το δεύτερο αδίκημα σχετίζεται με την περίοδο 2010- 2013.
Ο Ιταλός πρώην πρωθυπουργός Ματτέο Ρέντσι, στο παρελθόν, είχε δηλώσει ότι «στην περίπτωση που ο πατέρας του έχει παραβιάσει τον νόμο, θα πρέπει να τιμωρηθεί υποδειγματικά, πιο αυστηρά από τους άλλους ιταλούς πολίτες».
Σήμερα, όμως, έγραψε στο διαδίκτυο ότι «αναμένει με ανυπομονησία την δίκη, διότι όσοι είδαν τα διάφορα στοιχεία, τον διαβεβαίωσαν ότι δεν έχει ληφθεί ποτέ άλλοτε ένα τόσο ασύλληπτο και υπερβολικό μέτρο».
Σχετικά με την σημερινή εξέλιξη, τέλος, ο ιταλός υπουργός εσωτερικών και γραμματέας της Λέγκα, Ματτέο Σαλβίνι, τόνισε: «Η σύλληψη των γονιών του Ρέντσι; Δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να γιορτάσουμε».
Ποιος είναι ο Ματέο Ρέντσι
Ο Ματέο Ρέντσι (Matteo Renzi, Φλωρεντία, 11 Ιανουαρίου 1975) είναι Ιταλός πολιτικός. Υπήρξε 56ος πρωθυπουργός της Ιταλίας, από το Φεβρουάριο του 2014 έως τον Δεκέμβριο του 2016. Έχει εκλεγεί, επίσης, δήμαρχος της Φλωρεντίας το 2009 και Γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος στις 15 Δεκεμβρίου του 2013.
Μεταξύ του 2004 και του 2009 διατέλεσε Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επαρχίας της Φλωρεντίας.
Πολιτική καριέρα
Σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας. Το 1996 έγινε μέλος του κεντρώου, χριστιανοδημοκρατικού Λαϊκού Κόμματος της Ιταλίας (Partito Popolare Italiano), αναλαμβάνοντας μάλιστα επαρχιακός γραμματέας του κόμματος στην περιοχή της Φλωρεντίας το 1999.
Στις επαρχιακές εκλογές το καλοκαίρι του 2004 ηγήθηκε της κεντρο-αριστερής συμμαχίας και εκλέχθηκε Πρόεδρος της Επαρχίας της Φλωρεντίας με ποσοστό 58,8%.
Το 2008 συμμετείχε στις προκριματικές εκλογές για την ανάδειξη του νέου υποψήφιου του Δημοκρατικού Κόμματος για τις δημοτικές εκλογές του 2009 στη Φλωρεντία. Επικράτησε με ποσοστό 40,52% του συνυποψηφίου του Λάπο Πιστέλι στις εσωτερικές διαδικασίες του κόμματος και τέθηκε επικεφαλής του ψηφοδελτίου του κόμματος.
Στον πρώτο γύρω των εκλογών (9 Ιουνίου 2009) κατέλαβε ποσοστό 47,57% έναντι 32% του υποψηφίου της κεντροδεξιάς Τζιοβάνι Τζιάλι (Giovanni Galli), ενώ στον επαναληπτικό γύρο το ποσοστό του ανέβηκε στο 59,96% των ψήφων.
Τον Σεπτέμβριο του 2012 ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του στις επερχόμενες προκριματικές εκλογές για τη θέση του Γραμματέα του Δημοκρατικού Κόμματος.
Στις εσωκομματικές εκλογές του Νοεμβρίου του 2012 κατέλαβε τη δεύτερη θέση πίσω από τον Πιέρ Λουίτζι Μπερσάνι.
Αν και ο Μπερσάνι κατάφερε να καταλάβει τη πρώτη θέση στις γενικές εκλογές του 2013, η αδυναμία του να συγκροτήσει αυτοδύναμη κυβέρνηση προκάλεσε νέα τριβή στο εσωτερικό του Δημοκρατικού Κόμματος.
Ο Ρέντσι επιτέθηκε στον Μπερσάνι, κατηγορώντας τον προσωπικά για την αδυναμία να καταφέρει μια καθαρή νίκη για το κόμμα και τον κάλεσε να συμπράξει σε κυβέρνηση συνασπισμού με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι ή να οδηγήσει τη χώρα σε νέες εκλογές.
Η κόντρα των δύο ανδρών έλαβε μεγάλες διαστάσεις, ανταλλάσσοντας δημόσιες κατηγορίες.
Κατά τη διαδικασία εκλογής νέου Προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας ο Ρέντσι επιτέθηκε εκ νέου στον Μπερσάνι σχετικά με τις επιλογές του. Η πόλωση που δημιουργήθηκε στο εσωτερικό του Δημοκρατικού Κόμματος οδήγησε σε αδιέξοδο την κατάσταση.
Τελικά, ύστερα από συνεχόμενες αποτυχημένες απόπειρες ανάδειξης νέου προέδρου, ο Τζόρτζιο Ναπολιτάνο αποδέχθηκε την πρόταση Μπερσάνι, Μπερλουσκόνι και Μόντι να αναλάβει εκ νέου την προεδρία της Ιταλικής Δημοκρατίας (ο πρώτος πρόεδρος που ανέλαβε για δεύτερη συνεχόμενη φορά το αξίωμα στην Ιστορία της Ιταλίας) και στην τελευταία ψηφοφορία υπερψηφίστηκε στη θέση του Προέδρου, δίνοντας τέλος στην κρίση.
Την ανάδειξη προέδρου ακολούθησε η παραίτηση Μπερσάνι από τη θέση του Γραμματέα του Δημοκρατικού Κόμματος και η δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας υπό τον Ενρίκο Λέτα.
Στη διαδικασία εκλογής νέου Γραμματέα του Δημοκρατικού Κόμματος, τον Δεκέμβριο του 2013, ο Ματέο Ρέντσι επικράτησε με ποσοστό 67,6%.
Ανέλαβε επίσημα τη θέση του γραμματέα στις 15 Δεκεμβρίου του 2013.
Στις 12 Φεβρουαρίου του 2014, ο Λέτα και ο Ρέντσι συναντήθηκαν στο πρωθυπουργικό μέγαρο για να συζητήσουν τις προθέσεις του δεύτερου σχετικά με το μέλλον της Κυβέρνησης Λέτα.
Από τη συνάντηση έγινε σαφής η πρόθεση του Ρέντσι να αναλάβει ο ίδιος τη διακυβέρνηση.
Στις 13 Φεβρουαρίου ο Λέτα ανακοίνωσε την πρόθεση του να παραιτηθεί της θέσης του Πρωθυπουργού.
Την επομένη υπέβαλε στον Ναπολιτάνο την παραίτηση αυτού και της Κυβέρνησής του.
Στις 17 Φεβρουαρίου 2014 ο Ματέο Ρέντσι έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Τζόρτζιο Ναπολιτάνο.
Στις πρώτες του δηλώσεις, ο Ρέντσι δεσμεύθηκε πως σε περίπτωση που αναλάμβανε τελικά την εξουσία θα προχωρούσε στην ψήφιση νέου εκλογικού νόμου και σε θεσμικές μεταρρυθμίσεις σε διάφορους τομείς. Στις 21 Φεβρουαρίου παρουσίασε τη νέα του κυβέρνηση, η οποία ορκίστηκε μια ημέρα αργότερα.
Ο Ρέντσι έγινε έτσι ο 56ος Πρωθυπουργός της Ιταλίας.
Τις επόμενες ημέρες έλαβε την ψήφο εμπιστοσύνης από την Γερουσία και τη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Στις 4 Δεκεμβρίου 2016 διεξήγαγε δημοψήφισμα για την συνταγματική αναθεώρηση άρθρων που αφορούσαν τις αρμοδιότητες της γερουσίας και τον αριθμό των μελών της. Ο Ρέντσι υποστήριξε ξεκάθαρα τις αλλαγές αυτές τονίζοντας πως σε περίπτωση που βγει το “ΟΧΙ” στο δημοψήφισμα θα παραιτηθεί, όπως και έγινε.
Η συγκεκριμένη προσφυγή στο λαό είχε τον χαρακτήρα ψήφου εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του Ρέντσι.
*Με πληροφορίες από wikipedia
*Φωτογραφίες κειμένου και εξωφύλλου twitter