Champions League: Η ιστορία του ύμνου της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης

Το Champions League είναι διεθνής ποδοσφαιρική διοργάνωση όπου παίρνουν μέρος οι πρωταθλήτριες (και οι καλύτερες των ισχυρότερων πρωταθλημάτων) ομάδες ποδοσφαίρου της Ευρώπης.

Η διοργάνωση πραγματοποιείται κάθε χρόνο από την ΟΥΕΦΑ (Ένωση Ευρωπαϊκών Ποδοσφαιρικών Ομοσπονδιών) και το κύπελλο αυτό είναι το πολυτιμότερο βραβείο που μπορεί να κατακτήσει μια ευρωπαϊκή ομάδα.

H διοργάνωση του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ (UEFA Champions League), αρχικά γνωστή ως Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης (European Champion Clubs’ Cup) ή απλά Ευρωπαϊκό Κύπελλο (European Cup), ξεκίνησε την ποδοσφαιρική περίοδο 1955-56 έχοντας ένα σύστημα νοκ άουτ δύο αγώνων, όπου οι ομάδες έδιναν έναν αγώνα εντός και έναν εκτός έδρας.

Η ομάδα με το μεγαλύτερο αθροιστικά σκορ προκρινόταν στον επόμενο γύρο. Μπορούσαν να συμμετάσχουν μόνο οι σύλλογοι που είχαν κατακτήσει το εθνικό τους πρωτάθλημα καθώς και ο κάτοχος του κυπέλλου εκείνης της περιόδου.

Ο τρόπος διεξαγωγής και το όνομα άλλαξαν κατά την περίοδο 1992-93 και μετά από αρκετές και ριζοσπαστικές αλλαγές στα χρόνια που μεσολάβησαν, σήμερα η διοργάνωση αποτελείται από πέντε προκριματικούς γύρους, μια φάση ομίλων (όπου οι ομάδες αντιμετωπίζουν κάθε άλλη ομάδα του ομίλου εντός και εκτός έδρας) και ακολουθούν τέσσερις γύροι αγώνων νοκ άουτ. Όλοι οι προκριματικοί και οι νοκ άουτ αγώνες είναι διπλοί, εκτός από τον τελικό, ο οποίος είναι ένας μόνο αγώνας και διεξάγεται σε προκαθορισμένο τόπο διεξαγωγής.

Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει κατακτήσει το κύπελλο 13 φορές.

Ακολουθούν οι Μίλαν (7 τίτλοι), Λίβερπουλ, Μπάγερν Μονάχου και Μπαρτσελόνα (5 τίτλοι), Άγιαξ (4 τίτλοι).

Η νικήτρια ομάδα παίρνει στην κατοχή της το τρόπαιο στην τελετή απονομής, μετά τη λήξη του τελικού, αλλά πρέπει να το επιστρέψει στην UEFA δύο μήνες πριν από τον τελικό της επόμενης χρονιάς.

Η UEFA δίνει στους νικητές ένα αντίγραφο του τροπαίου, μικρότερων διαστάσεων από το αυθεντικό, το οποίο οι ομάδες κρατούν στην κατοχή τους για πάντα. Επιπλέον, οι κανονισμοί της οργάνωσης ορίζουν το αυθεντικό τρόπαιο να το κρατάει για πάντα μία ομάδα, εφόσον το κατακτήσει επί τρεις συνεχόμενες περιόδους ή πέντε φορές συνολικά.

Έξι ομάδες έχουν πάρει το αυθεντικό τρόπαιο μέχρι τώρα:

• Η Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία κέρδισε τις πέντε πρώτες διοργανώσεις (μεταξύ 1956-1960) και τρείς συνεχόμενες διοργανώσεις (2016, 2017, 2018)
• Ο Άγιαξ, που κέρδισε τρεις φορές στη σειρά (1971, 1972, 1973)
• Η Μίλαν, που κατέκτησε το κύπελλο για πέμπτη φορά το 1994
• Η Λίβερπουλ, νικήτρια πέντε διοργανώσεων (1977, 1978, 1981, 1984, 2005)
• Η Μπάγερν Μονάχου, νικήτρια πέντε διοργανώσεων (1974, 1975, 1976, 2001, 2013)
• Η Μπαρτσελόνα, νικήτρια πέντε διοργανώσεων (1992, 2006, 2009, 2011, 2015).

Πρόκριση

Η πρόκριση για τη διοργάνωση γίνεται με κριτήριο την κατάταξη των ομάδων στα εθνικά τους πρωταθλήματα, με βάση ένα σύστημα ποσόστωσης, σύμφωνα με το οποίο οι χώρες με ισχυρότερα πρωταθλήματα στέλνουν περισσότερες ομάδες. Επίσης, οι ομάδες που προέρχονται από τις χώρες αυτές προκρίνονται σε πιο προχωρημένες φάσεις της διοργάνωσης.

Για παράδειγμα, από τα τέσσερα ισχυρότερα εθνικά πρωταθλήματα (όπως αυτά βαθμολογούνται από την UEFA σύμφωνα με τους συντελεστές της), ο πρωταθλητής, ο δευτεραθλητής, ο τρίτος και ο τέταρτος της βαθμολογίας προκρίνονται απευθείας στη φάση των ομίλων.

Την περίοδο 2004-05 η Λίβερπουλ κατέκτησε το τρόπαιο, αλλά κατέλαβε την πέμπτη θέση στο αγγλικό πρωτάθλημα, μια θέση εκτός των θέσεων αυτόματης πρόκρισης. Έτσι έπρεπε η αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία να αποφασίσει αν θα στείλει τη Λίβερπουλ στη διοργάνωση ή την ομάδα που κατέλαβε την τέταρτη θέση, δηλαδή την Έβερτον, την άλλη μεγάλη ομάδα της πόλης του Λίβερπουλ.

Η αγγλική ομοσπονδία είχε ήδη αποφασίσει ότι οι πρώτες τέσσερις ομάδες του πρωταθλήματος θα προκριθούν για τη διοργάνωση, παρά την κατάκτηση του τροπαίου από τη Λίβερπουλ, αλλά παράλληλα πίεσε για να συμμετάσχει και πέμπτη ομάδα στο Champions League μετά από αυτή.

Μετά από την απόφαση αυτή ο τότε πρόεδρος της UEFA Λέναρτ Γιόχανσον, δήλωσε ότι ο τροπαιούχος θα έπρεπε να μπορεί να υπερασπιστεί τον τίτλο του ανεξάρτητα από την κατάταξή του στο εθνικό πρωτάθλημα. Τελικά αποφασίστηκε η Έβερτον να αγωνιστεί στον τρίτο προκριματικό γύρο και η Λίβερπουλ στον πρώτο.

Η τελευταία φορά που συνέβη κάτι ανάλογο, πριν από την περίοδο 2005-06, ήταν το 2000-01, όταν η Ρεάλ Μαδρίτης είχε κατακτήσει μεν το τρόπαιο (1999-2000) αλλά κατέλαβε την έκτη θέση στο ισπανικό πρωτάθλημα.

Για τον λόγο αυτό η Ρεάλ Σαραγόσα αναγκάστηκε να αγωνιστεί στο κύπελλο UEFA. Δύο χρόνια μετά, η Σαραγόσα υποβιβάστηκε, γεγονός που κάποιοι αποδίδουν στη χαμένη αίγλη (καθώς και τα χαμένα έσοδα) που προήλθαν από την απόφαση αυτή.

Ο θεσμός έχει μακρά και συναρπαστική ιστορία. Εξήντα χρόνια σκληρού συναγωνισμού που έχουν αναδείξει νικητές απ’ όλα τα μήκη και πλάτη της Ευρώπης.

H ιστορία του ύμνου του Champions League

Ο ύμνος δημιουργήθηκε το 1992 από τον Βρετανό Τόνι Μπρίτεν έπειτα από αίτημα της UEFA με αφορμή τις αλλαγές που σημειώθηκαν στην διεθνή διοργάνωση τότε και ισχύουν μέχρι σήμερα.

Η UEFA ζήτησε από τον Μπρίτεν να συνθέσει ένα κομμάτι που να έχει βαρύτητα και να μην είναι κάτι επιφανειακό, φτηνό, ή να θυμίζει pop.

Ο ίδιος είχε αναφέρει: «Το ποδόσφαιρο στα τέλη της δεκαετίας του 80 και στις αρχές του 1990 δεν είχε καλή φήμη. Μετά συνέβη και η τραγωδία του Χίλσμπορο τον Απρίλιο του 1989 όπου 96 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κατά τον ημιτελικό του Κυπέλλου Αγγλίας μεταξύ της Λίβερπουλ και της Νότιγχαμ Φόρεστ και αυτό ήταν η κορυφή του παγόβουνου. Χουλιγκανισμός, ανεπαρκώς εξοπλισμένα στάδια. Ήταν μια φρικτή περίοδος» δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο και πρόσθεσε: «Όμως η UEFA είπε πως το Champions League πρέπει να προβάλει τα καλύτερα στοιχεία του αθλήματος».

«Είχαν προηγηθεί οι εμφανίσεις των τριών τενόρων (Καρέρας, Ντομίνγκο και Παβαρότι) στου Παγκόσμιο Κύπελλο του 199ο και ξαφνικά η κλασσική μουσική ήταν σπουδαία υπόθεση. Έτσι ήθελαν κάτι παραπλήσιο όμως δεν επιθυμούσαν σολίστες, αλλά χορωδία» λέει ο Μπρίτεν.

“Έπρεπε να τους δώσουμε κάτι που να τους αρέσει και να περιορίσουμε τις εναλλακτικές και τους βάλαμε να ακούσουν την αρχή του «Zadok the priest» από τον Χέντελ, έναν από τους ύμνους που είχαν γραφτεί για την ενθρόνιση του Άγγλου βασιλιά Γεωργίου του δεύτερου το 1727”.

Ο Μπρίτεν κράτησε την εισαγωγή του αρχικού ύμνου και μετά προχώρησε σε ορισμένες αλλαγές που έκαναν τον ύμνο πιο μοντέρνο χωρίς όμως να αλλοιώνουν την αρχική αίσθηση. Στη συνέχεια έγραψε τους στίχους οι οποίοι κατ΄εντολή της UEFA έπρεπε να είναι σε τρεις γλώσσες, αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά.

Ο ύμνος του Champions League είναι κλασσικό κομμάτι, που σημαίνει πως δεν μπορεί να βγει εκτός μόδας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η μουσική δεν μπορεί να αγοραστεί ή να γίνει download νόμιμα.

Ο ύμνος

Ποιος είναι ο Τόνι Μπρίτεν

Ο Tony Britten είναι Bρετανός συνθέτης, ο οποίος είναι περισσότερο γνωστός για την προσαρμογή της μουσικής και τη σύνταξη του κειμένου του Ύμνου της UEFA Champions League.

Καριέρα

Ο Britten είναι πτυχιούχος του Royal College of Music.

Πέρασε τα πρώτα χρόνια της καριέρας του στο θέατρο ως μουσικός σκηνοθέτης, συμπεριλαμβανομένης της εργασίας για τον Cameron Mackintosh ως επιβλέπων μουσικής σε πολλές συναυλίες, όπως το Godspell, το The Rocky Horror Show και το Oliver.

Μετά από αυτό εργάστηκε στο Εθνικό Θέατρο ως διευθυντής / μουσικός σκηνοθέτης. Στη συνέχεια μετακόμισε στην ταινία και την τηλεόραση ως αγωγός σε παραγωγές όπως το Robocop. Έχει επίσης εργαστεί ως σκηνοθέτης Clive Donner.

Το 1992, η UEFA ανέθεσε στη Britten να συνθέσει έναν ύμνο για το Τσάμπιονς Λιγκ της UEFA που ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1992.

Η Britten δανείστηκε πολύ από τον Τάδοκ Ιάκωρ του Φρίδεριτ Χάντελ (ένα από τα θύματα του Coronation Anthem) και το κομμάτι εκτελέστηκε από τη Βασιλική Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λονδίνου που τραγουδιόταν από την Ακαδημία του Αγίου Μαρτίνου στα Πεδία.

Το 1994, συνέθεσε τη μουσική για τα Χριστούγεννα του Mole, 30 λεπτών ταινιών κινουμένων σχεδίων και το 1999 έγραψε και σκηνοθέτησε τον Bohème, μια ταινία που βασίστηκε στην όπερα Puccini, η οποία μεταδόθηκε από την Five και την Artsworld.

Το 2007 η Britten προσάρμοσε και σκηνοθέτησε μια κινηματογραφική εκδοχή της κωμωδίας του Oliver Goldsmith Stoops to Conquer for Sky Arts.

Έχει επίσης σκηνοθετήσει μια σειρά ταινιών, συμπεριλαμβανομένου του ντοκιμαντέρ του ανεξάρτητου ομόλογου του Benjamin Britten: Ειρήνη και Σύγκρουση (2013).

*Με πληροφορίες από wikipedia