Βουλή Live: Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα για τη Συμφωνία των Πρεσπών

Βουλή Live: Ιστορική ημέρα η σημερινή αφού συζητείται στην Ολομέλεια η Συμφωνία των Πρεσπών.

Η συζήτηση πραγματοποιείται σε υψηλούς τόνους.

Σύμφωνα με ομόφωνη απόφαση της Διάσκεψης των Προέδρων, η συζήτηση θα ολοκληρωθεί στη 01:30 μετά τις τοποθετήσεις των πολιτικών αρχηγών.

Η συζήτηση θα συνεχιστεί το πρωί της Παρασκευής.

Στις 14:30 της Παρασκευής η ψηφοφορία.

Βουλή Live: Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα για τη Συμφωνία των Πρεσπών

Για μία ώρα ο πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών, Αλέξης Τσίπρας, τοποθετήθηκε για τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Δείτε την ομιλία του πρωθυπουργού στη Βουλή (Μεταδόθηκε και live μέσα από τη σελίδα του pagenews.gr στο Facebook)_

Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα

Ο Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε την τοποθέτησή του εξαπολύοντας επίθεση στον Κυριάκο Μητσοτάκη επειδή δεν καταδίκασε τις επιθέσεις εναντίον βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.

Τραμπούκοι είναι έξω από σπίτια βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ

Ο πρωθυπουργός αποκάλυψε μάλιστα ότι αυτή την ώρα υπάρχουν άτομα έξω από τα σπίτια δύο βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ (Σκούφα, Καραγιαννίδη).

“Αυτή τη στιγμή έξω από τα σπίτια δύο βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, της κυρίας Σκούφα και του κυρίου Καραγιαννίδη βρίσκονται ομάδες τραμπούκων και παρακρατικών για να εκφοβίσουν και να τρομοκρατήσουν”.

Κύριε Μητσοτάκη, μιλήσατε πάνω από μία ώρα αλλά άλλη μία φορά με λόγο προσβλητικό και απαξιωτικό απέναντι στην κυβέρνηση και στους βουλευτές για ένα κρίσιμο εθνικό θέμα, με έναν λόγο διχαστικό που δίνει τη δυνατότητα σε ακραίους να προσβάλουν τους βουλευτές.

Ενοχληθήκατε γιατί οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ήσυχοι, αλλά εμείς στη στρατηγική της έντασης δεν θα σας ακολουθήσουμε.

Ελπίζω να είναι και οι βουλευτές σας τώρα που θα ακούσουν επιχειρήματα», ανέφερε στην αρχή της ομιλίας του ο πρωθυπουργός.

Φτάνουμε στο τέλος μίας δύσκολης διαδικασίας – Βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από ένα ιστορικό γεγονός

Μετά από σχεδόν 30 χρόνια αδράνειας και απανωτών εθνικών υποχωρήσεων, μετά από έναν ολόκληρο χρόνο διαπραγματεύσεων, συζητήσεων και εξαντλητικού διαλόγου, φτάνουμε στο τέλος μιας δύσκολης και επίπονης διαδικασίας.

“Το έθνος μας πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ότι είναι αληθές” είχε πει ο Διονύσιος Σολωμός.

Θα προσπαθήσω να παρουσιάσω την αλήθεια στους βουλευτές αλλά και στον ελληνικό λαό για ένα μείζον εθνικό πρόβλημα και για τα οφέλη της επίλυσής του.

Εν τέλει την αναγνώριση των γειτόνων μας με τη Συνταγματική τους ονομασία από περισσότερες από 130 χώρες όλου του κόσμου, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα.

Αντιλαμβάνομαι την δυσκολία σας εκεί στην δεξιά πολυκατοικία. Τώρα που θα τελειώσουμε με τις Πρέσπες, θα αντιπολιτεύεστε στην δεξιά πολυκατοικία. Καλή τύχη!

Ο πρωθυπουργός σημείωσε ότι έχει έρθει για να αναμετρηθεί με την ιστορική και την εθνική ευθύνη, με την ευθύνη που έχει ο καθένας από τους 300 που δεν εκβιάζονται, δεν τρομοκρατούνται και ομιλούν μονάχα με τη συνείδηση τους.

Οι αλήθειες του Αλέξη Τσίπρα

Θα προσπαθήσω να μιλήσω με επιχειρήματα, με νηφαλιότητα, με ψυχραιμία.

Χωρίς κραυγές, χωρίς συνθήματα, χωρίς να προσπαθώ να κινητοποιήσω το συναίσθημα, το θυμικό ή φοβικά αντανακλαστικά.

Θα μιλήσω για μια σειρά από αλήθειες.

Η αλήθεια είναι ότι η διαφορά μας με τους βόρειους γείτονές μας για την ονομασία τους ταλαιπώρησε τη χώρα, τους γείτονες μας, τα Βαλκάνια, την διεθνή κοινότητα για τρεις δεκαετίες.

Και μας στέρησε όλα αυτά τα χρόνια κρίσιμο διπλωματικό κεφάλαιο, που μας απέσπασε, αρκετές φορές, από τους πραγματικούς κινδύνους που αντιμετωπίζει η χώρα και οι οποίοι μην γελιόμαστε δεν βρίσκονται στα Βόρεια αλλά στα Ανατολικά σύνορα μας.

Η αλήθεια είναι ότι η αδράνεια αυτή είχε ως αποτέλεσμα τις διαρκείς υποχωρήσεις από την ελληνική πλευρά.

Και εν τέλει την αναγνώριση των γειτόνων μας με τη Συνταγματική τους ονομασία από περισσότερες από 130 χώρες όλου του κόσμου, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα.

Δημιουργώντας την εικόνα μιας χώρας φοβικής και χωρίς εθνική αυτοπεποίθηση απέναντι στο μεγαλείο της ιστορίας της αλλά και τη σύγχρονη δυναμική της.

Αποκορύφωμα αυτού του παροξυσμού υπήρξε η μαξιμαλιστική θέση που συμφωνήθηκε, πλην ΚΚΕ, στη περίφημο Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών το 1992, περί μη χρήσης του όρου Μακεδονία ή παράγωγού του από τη γειτονική χώρα.

Η αλήθεια όμως επίσης είναι ότι αυτή η θέση, ενώ για πολλά χρόνια έτρεφε τις φαντασιώσεις αρκετών, ουδέποτε εφαρμόστηκε από οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής.

Και αναφέρομαι στις διπλωματικές διεργασίες και τα ονόματα που όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις διαπραγματεύθηκαν τα επόμενα χρόνια.

Η αλήθεια επίσης είναι ότι τον όρο Μακεδονία στην ονομασία των γειτόνων μας, προφανώς δεν τον απεδέχθη πρώτος ο κ. Κοτζιάς κι εγώ.

Αλλά ο κ. Σαμαράς, ο πρώτος μακεδονομάχος που έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στον κοινοτικό κανονισμό 3567 για εμπορικές Συμφωνίες, στις 2 Δεκέμβρη του 1991 με τον οποίο για πρώτη φορά αναγνωριζόταν Δημοκρατία της Μακεδονίας.

Και ας μας λέει σήμερα ότι ήταν «άλλη μια εμπορική συμφωνία σαν οποιαδήποτε άλλη».

Και ότι στο Συμβούλιο της 16ης Δεκεμβρίου, σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, «υποχώρησε στις πιέσεις», «τα έκανε μούσκεμα» και δεν ζήτησε οριστική λύση του θέματος με αντάλλαγμα την αναγνώριση της Κροατίας όπου μπορούσε να ασκήσει βέτο η Ελλάδα.

Και βέβαια, μετά, επένδυσε στην κινητοποίηση του κόσμου κατά της σύνθετης ονομασίας που υπερασπίζονταν τότε η κυβέρνηση προκειμένου να ρίξει την Κυβέρνηση που συμμετείχε και να κάνει πολιτική καριέρα.

Η αλήθεια επίσης είναι ότι η Ελλάδα ήταν αυτή που πρώτη πρότεινε τη σύνθετη ονομασία με τον όρο Μακεδονία, με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη το 1993.

Η αλήθεια επίσης είναι ότι τον όρο Μακεδονία τον αποδεχτήκαμε έστω και ως προσωρινό όνομα, που κράτησε όμως 25 χρόνια, με τη λεγόμενη ενδιάμεση Συμφωνία, που συνήφθει μόλις 3 χρόνια μετά, από τη κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου, το 1995.

Όπου αποδεχθήκαμε τι; Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.

Και από δειλία να αναμετρηθούμε με την αλήθεια, ως έθνος και ως πολιτικό σύστημα, εφεύραμε την φαεινή αυτή ιδέα όταν όλοι αναφερόμαστε σε αυτή τη χώρα να λέμε μόνο τα αρχικά. Ποτέ να μη το λέμε ολόκληρο: ΠΓΔΜ ή FYROM.

Λες και το Μ δεν ήταν η λέξη Μακεδονία αλλά κάτι άλλο.

Και τους ανθρώπους δεν τους λέγαμε πΔΓΜιανούς ή FYROMιανούς αλλά Σκοπιανούς.

Η αλήθεια επίσης είναι ότι ειδικά μετά την αναγνώριση της γειτονικής χώρας από τις ΗΠΑ το 2004, επιδεινώθηκε σημαντικά η διαπραγματευτική θέση της χώρας μας.

Στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης, άρχισε να φαίνεται η Ελλάδα μέρος του προβλήματος για την αστάθεια στη περιοχή. Κι εμείς είχαμε θέμα γι’ αυτό.

Και έτσι φτάσαμε σιγά – σιγά στις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ που διαπραγματεύτηκαν με την εθνική γραμμή που αποκρυσταλώθηκε με την κυβέρνηση Καραμανλή, με την σύνθετη ονομασία με τον όρο Μακεδονία με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων.

Μια θέση που την υποστήριξαν όλες οι κυβερνήσεις τουλάχιστον από το 2007 ως σήμερα.

Μια θέση που την αναγγείλατε δεκάδες φορές σε προγραμματικές δηλώσεις και σε διεθνή φόρα. Έτσι είναι.

Ακόμα κι η κυβέρνηση Σαμαρά. Και ο κ. Αβραμόπουλος. Αυτή είναι η σταθερότητα που σας διακρίνει κύριοι της ΝΔ.

Ο Κώστας Καραμανλής έλεγε με σαφήνεια ότι «Ο όρος Μακεδονία χρησιμοποιήθηκε πάντα για τον καθορισμό μιας ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας βρίσκεται εκτός των συνόρων της ΠΓΔΜ.

Εξ ου και το όνομα θα μπορούσε να συμπεριλαμβάνει τον όρο Μακεδονία, αλλά να προηγείται ένα προσδιοριστικό επίθετο προκειμένου να διακρίνεται από την ευρύτερη γεωγραφική περιοχή.

Και είναι σαφές ότι οιαδήποτε σύνθετη ονομασία πρέπει να αντανακλά την γεωγραφική πραγματικότητα».

Ποια γεωγραφική πραγματικότητα;

Βέβαια ο κ. Μητσοτάκης σήμερα διαφοροποιήθηκε από τον κ. Σαμαρά, μη του πάρει όλο το κόμμα, του έχει πάρει μόνο τα 2/3 και είπε ότι ποτέ δεν μονοπώλησε το σύνολο της Μακεδονίας η Ελλάδα.

Η αλήθεια επίσης είναι ότι το 2008 στο Βουκουρέστι η κυβέρνηση Καραμανλή, χωρίς να ασκήσει βέτο όπως φημολογείται, προσπάθησε και κατάφερε να αποσπάσει τη συναίνεση των εταίρων στο ΝΑΤΟ ώστε να μην ενταχθεί η γειτονική χώρα με τη προσωρινή της ονομασία, της ενδιάμεσης συμφωνίας, μέχρις ότου υπάρξει αμοιβαία αποδεχτή λύση στη βάση της σύνθετης ονομασίας.

Και αυτό ήταν πράγματι μια επιτυχία, στο βαθμό που η ίδια η ενδιάμεση Συμφωνία προέβλεπε ότι η Ελλάδα δεν έχει το δικαίωμα να ασκήσει βέτο στην ένταξη της γειτονικής χώρας με τη προσωρινή ονομασία.

Ωστόσο, επίσης η αλήθεια είναι ότι ο χειρισμός αυτής της επιτυχίας αργότερα από την ίδια κυβέρνηση που το πέτυχε αλλά και από τις επόμενες, υπήρξε καταστροφικός.

Διότι η ίδια η κυβέρνηση και στελέχη της με δημόσιες δηλώσεις τους, πανηγύριζαν, πάλι προς θρέψη της διαρκώς παραπλανημένης κοινής γνώμης που είχε μείνει ακόμη στο 1992, πανηγύριζαν ότι η Ελλάδα έβαλε βέτο στο Βουκουρέστι.

Και έτσι ήρθε το 2011 η δυσμενής απόφαση για την Ελλάδα του Δικαστηρίου του ΟΗΕ, που αναφερόταν σε παραβίαση της ενδιάμεσης συμφωνίας του 1995, κατά τη Σύνοδο του Βουκουρεστίου.

Περαιτέρω, η αλήθεια είναι ότι και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε επανειλημμένως προτείνει την έναρξη διαπραγματεύσεων για την ένταξη της ΠΓΔΜ στην Ε.Ε.

Αλλά με αυτά τα ευνοϊκά για την ίδια δεδομένα, για την πΓΔΜ, η γειτονική χώρα, ουδέποτε είχε συζητήσει καν την αλλαγή του ονόματός της έναντι όλων, erga omnes δηλαδή και σε όλες τις διαπραγματεύσεις στο διεθνές κι ευρωπαϊκό πλαίσιο, προσέρχονταν αποδεχόμενοι μόνον τη διπλή ονομασία

Δηλαδή την συνταγματική της ονομασία στο εσωτερικό που την είχαν αναγνωρίσει όλες οι σημαντικές χώρες και βεβαίως μία για την Ελλάδα και άλλη για τον υπόλοιπο κόσμο.

Και βεβαίως ουδέποτε υπήρξε οποιαδήποτε συζήτηση για αλλαγή του Συντάγματός της.

Αυτή είναι η αλήθεια για το τι έγινε από το 1992 κι έπειτα…

Αλέξης Τσίπρας: Αυτά κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ

Έρχεται λοιπόν η δική μας κυβέρνηση.

Κινείται απολύτως πάνω στην εθνική γραμμή που έχει η χώρα από το 2007 και τι καταφέρνει. Βρίσκουμε την ευκαιρία μιας και αλλάζει η κυβέρνηση στα Σκόπια και φεύγει το εθνικιστικό VMRO του Γκρούεφσκι.

Πετύχαμε:

• Πρώτον: Σύνθετο όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό.

Δηλαδή υποχρεώσαμε τους γείτονες μας να αλλάξουν το Συνταγματικό τους όνομα με το οποίο τους έχουν ήδη αναγνωρίσει περισσότερες από 140 χώρες.

Και από Δημοκρατία της Μακεδονίας σκέτο, να το κάνουμε «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας».

Ώστε αύριο τα παιδιά όταν ανοίγουν το ίντερνετ και πατούν το λήμμα Μακεδονία, να βγαίνει ο Λευκός Πύργος, όχι τα Σκόπια!

• Δεύτερον: Πετύχαμε Ισχύ του νέου ονόματος erga omnes

Και έναντι όλων και για κάθε χρήση.

Τούτο σημαίνει ότι η χρήση αυτή δεν θα χρησιμοποιείται μόνο στις διεθνείς σχέσεις της χώρας με άλλες χώρες και με διεθνείς οργανισμούς αλλά θα αφορά και το εσωτερικό της χώρας. Αλλάζουν το Σύνταγμά τους, τις πινακίδες τους…

• Τρίτον: Οι γείτονές μας αναθεώρησαν το Σύνταγμά τους τροποποιώντας τις διατάξεις εκείνες που περιείχαν αναφορές αλυτρωτισμού και αναθεωρητισμού

Ευθυγραμμίζουν μάλιστα το σύνταγμα τους με το Ελληνικό σύνταγμα στις σχετικές διατάξεις περί διασποράς.

Και πέραν της Συνταγματικής αναθεώρησης, στην ίδια τη Συμφωνία, οι γείτονές μας δεσμεύονται να μην υποκινούν οποιεσδήποτε πράξεις μη φιλικού χαρακτήρα κατά της χώρας μας.

Δεσμεύονται να μην προβαίνουν σε αλυτρωτικές δηλώσεις.

Δεσμεύονται να μην υιοθετούν τέτοιου είδους δηλώσεις από όποιον φέρεται να δρα για το συμφέρον τους.

Δεσμεύονται να σέβονται τα υφιστάμενα σύνορα.

Δεσμεύονται με δυο λόγια να εγκαταλείψουν κάθε είδους αλυτρωτική ρητορική, κάθε είδους αλυτρωτικές δράσεις από οποιονδήποτε κι αν αυτές προέρχονται.

• Τέταρτον: Η χρήση του όρου «Μακεδονία» και «μακεδονικός» σε σχέση με κρατικές δομές και όργανα του κράτους επιφυλάσσεται αποκλειστικά και μόνο για την Ελλάδα.

Αυτό που σας έλεγα πιο πριν. Οι γείτονες δεν μπορούν να έχουν «Αεροδρόμιο Μακεδονία», ούτε «Πανεπιστήμιο Μακεδονία». Η Ελλάδα μπορεί!

• Πέμπτον: κατοχυρώνεται η ελληνική παράδοση και η ιστορική κληρονομιά της Αρχαίας Ελληνικής Μακεδονίας με τον πιο σαφή και νομικά δεσμευτικό τρόπο.

Και μετά από όλα αυτά έρχεται η αντιπολίτευση και ιδίως τα κόμματα που είχαν ευθύνη για όλα όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια,

Και λέτε ότι η Συμφωνία δεν είναι επωφελής για τα εθνικά συμφέροντα.

Μα αν αυτή η συμφωνία που καλύπτει πλήρως όλες τις εθνικές κόκκινες γραμμές που εσείς τοποθετήσατε…

Που αποτρέπει επιπλέον σημαντικούς κινδύνους που εσείς ουδέποτε καταφέρατε στις διαπραγματεύσεις σας να διασφαλίστε όπως το ζήτημα να εγερθεί θέμα μειονότητας.

Αν αυτή η συμφωνία, λέτε, είναι εθνικά επιζήμια, τότε η εθνική γραμμή και στρατηγική που εσείς οικοδομήσατε τόσα χρόνια ήταν εθνικά επιζήμια.

Η άρνηση και καταψήφιση αυτής της Συμφωνίας από τα κόμματα και τα πολιτικά πρόσωπα που κυβέρνησαν τη χώρα από το 90 και μετά αποτελεί μια πρωτοφανή ακύρωση και αυτοϋπονόμευση των δικών τους πολιτικών δηλώσεων και πεπραγμένων.

Και αυτή είναι μια στάση πολιτικής υποκρισίας με κεφαλαίο Υ.

Θεωρώ ότι το βασικό σας πρόβλημα κ. Μητσοτάκη, κυρία Γεννηματά δεν είναι η Συμφωνία.

Το βασικό σας πρόβλημα είναι ότι τη φέρνω εγώ ως πρωθυπουργός, ο Κοτζιάς ως υπουργός, ότι εσείς κάνετε αυτό που μας κατηγορείτε.

Και το κάνετε γιατί φέρνουν τη Συμφωνία αυτοί που θεωρείτε ως ενοίκους της εξουσίας ενώ θεωρείτε εαυτούς ως ιδιοκτήτες.

Θα σας θυμίσω μόνο πόσο υποκριτική ήταν η στάση της ΝΔ και του κου Μητσοτάκη κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης.

Όταν εκκινούσε αυτή η διαδικασία ένα χρόνο περίπου πριν ο κύριος Μητσοτάκης είχε δηλώσει ότι στηρίζει την επιδίωξη για επίτευξη συμφωνίας με σύνθετη ονομασία που θα ισχύει erga omnes.

Είχε την εντύπωση ότι δε θα το καταφέρναμε.

Όταν είδε ότι το πετυχαίνουμε,

Έθεσε ως απαράβατο όρο να κατοχυρωθεί αυτή και με αναθεώρηση της συνταγματικής ονομασίας.

Όταν είδε ότι πετυχαίνουμε και αυτό, όπως επιδιώκαμε από την αρχή, συμπλήρωσε τη γραμμή της ΝΔ με μια ακόμη προϋπόθεση.

Να ολοκληρωθεί η συνταγματική αναθεώρηση πριν από την κύρωση της συμφωνίας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Θεωρούσε ότι θα περνούσαμε κάτω από τον πήχη που μας έβαλε.

Ήταν τότε που στέλνατε την κυρία Σπυράκη να συναντά σε κρυφά καφέ τον κ. Ζάεφ να λέει μην πας με αυτούς, θα αλλάξουν τα πράγματα!

Όταν διαπιστώσατε ότι οι θέσεις μας έχουν πραγματοποιηθεί, μιλάτε για εθνότητα.

Και φτάσατε να μας πείτε ότι ανακαλύψατε ότι δεν εκχωρούμε μόνο γλώσσα και εθνότητα, αλλά εκχωρούμε και λαό.

Τρομάρα σας, έτσι νομίζετε ότι θα γίνεται ποτέ πρωθυπουργός, κοροϊδεύοντας το κόσμο.

Τότε ανακαλύψατε το οξύμωρο ότι παραχωρούμε λαό…

Καταρχάς η ίδια η λέξη «εκχώρηση», που χρησιμοποιείτε διαρκώς, χωρίς να κατανοείτε τι ακριβώς κάνετε, παραπέμπει σε παραλήρημα μεγαλείου που προφανώς προκύπτει από την εθνικιστική σας στροφή όλο τον τελευταίο χρόνο.

Όμως αυτό ανήκει στη σφαίρα της ψυχανάλυσης και σίγουρα δεν επιδιώκω να αναλάβω το ρόλο του ψυχαναλυτή σας.

Σε ότι αφορά το θέμα της γλώσσας νομίζω ότι όλοι θα αποδεχόσασταν το προφανές ότι δηλαδή δεν μπορείς να αναγνωρίσεις κάτι που είναι ήδη αναγνωρισμένο.

Και πλέον όλοι γνωρίζουν, αν και πολλοί κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν, ότι η μακεδονική γλώσσα έχει αναγνωριστεί από την Ελλάδα ήδη κατά την Τρίτη Διάσκεψη του ΟΗΕ για την Τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων που έλαβε χώρα στην Αθήνα το 1977.

Ο Ευάγγελος Αβέρωφ δήλωνε ήδη από το 1959 και μάλιστα με την ιδιότητα του Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας τα εξής:

«Πρώτον εις την ελληνικήν Μακεδονία δεν ομιλείται η μακεδονική γλώσσα η οποία ομιλείται εις τα Σκόπια και έχει και γραμματικήν και συντακτικόν, ομιλείται ένα τοπικόν ιδίωμα το οποίο δεν έχει καμία σχέση με την μακεδονικήν γλώσσαν.»

Αυτή η δήλωση είναι πραγματικά αποκαλυπτική.

Κατεδαφίζει με μια και μόνη κίνηση όλες τις αντιεπιστημονικές, πατριδοκάπηλες ανοησίες που έχουν κατατεθεί το τελευταίο διάστημα στην δημόσια συζήτηση:

Αφενός ο Αβέρωφ, με την ιδιότητα του Υπουργού Εξωτερικών, αναγνωρίζει το προφανές: ότι δηλαδή εκτός από την ελληνική Μακεδονία υπάρχει και άλλη Μακεδονία που δεν είναι ελληνική. Διαφορετικά δεν θα χρειαζόταν ο σχετικός προσδιορισμός.

Αφετέρου αναγνωρίζει την ύπαρξη μακεδονικής γλώσσας, με γραμματική και συντακτικό, και απαντά με σαφήνεια και σε όλους εκείνους τους υποτιθέμενους λόγιους και γλωσσολόγους που προσπαθούν να πείσουν ότι μια γλώσσα δεν είναι γλώσσα, στέλνοντας στον κάλαθο των αχρήστων και την επιστημονική τους αξιοπρέπεια αλλά και τον ορθό λόγο.

Και για να κλείσω μια και καλή αυτό το κεφάλαιο:

Η Συμφωνία προσδιορίζει με σαφήνεια ότι το επίθετο «μακεδονικός» όταν χρησιμοποιείται από τους γείτονες, διαχωρίζεται πλήρως από την ελληνική μακεδονική παράδοση.

Ενώ σε ό, τι αφορά ειδικά τη γλώσσα διευκρινίζει ότι αυτή ανήκει στην οικογένεια των Νότιων Σλαβικών γλωσσών.

Επομένως, κάνει ένα βήμα μπροστά σε σχέση με όσα ίσχυαν μέχρι χτες και διασφαλίζει πλήρως και χωρίς δυνατότητα αμφισβήτησης την ελληνική γλωσσική και πολιτιστική κληρονομιά μας.

Ως προς το δεύτερο ισχυρισμό σας τώρα, περί της δήθεν εκχώρησης μακεδονικής εθνότητας που εμπλουτίστηκε τώρα τελευταία με κατηγορίες ότι δήθεν η Συμφωνία εκχωρεί και το μακεδονικό λαό.

Η Συμφωνία, όπως έχω πολλές φορές εξηγήσει και όπως αναφέρεται και στην ρηματική διακοίνωση των γειτόνων, με τον όρο nationality εννοεί την ιθαγένεια και όχι την εθνότητα.

Εσείς όταν διαπραγματευόσασταν τι ακριβώς κάνατε ;

Ρωτάω λοιπόν τους συναδέλφους: την τελευταία φορά που έγινε συζήτηση για αλλαγή του Συντάγματος της γείτονος, δεν ήταν τώρα με τον Κοτζιά. Ήταν το 1992, επί Κυβέρνησης Μητσοτάκη με υπουργό Σαμαρά. Αλήθεια, ο κ Σαμαράς είχε ζητήσει αφαίρεση των αναφορών του Συντάγματος της γείτονος σε μακεδονικό έθνος ή λαό;

Η απάντηση είναι Όχι.

O κ Σαμαράς, όταν διαπραγματεύθηκε το Πακέτο Πινέιρο κατέθεσε συνταγματικές αλλαγές που είχαν να κάνουν αποκλειστικά με την μη διεκδίκηση μειονότητας από τη γείτονα και εξάλειψη των επεκτατικών της αναφορών.

Καμία αναφορά δεν είχαν σε αλλαγή των λεκτικού του Συντάγματος σε σχέση με μακεδονικό λαό ή έθνος.

Τις καταθέτω σήμερα. Γενικότερα, ουδέποτε ο κ Μητσοτάκης – με ΥΠΕΞ τον κ Σαμαρά ή Παπακωνσταντίνου, ζήτησε αλλαγή των συνταγματικών αναφορών σε μακεδονικό λαό ή έθνος.

Και εσείς κα Γεννηματά, για διαβάστε καλύτερα τη Συμφωνία της Αχρίδας που υπεγράφη από τις ΗΠΑ και την ΕΕ το 2001, επι κυβερνήσεως Σημίτη.

Μήπως παραβλέψατε, ότι χωρίς καμία δική μας διαμαρτυρία, αναφέρεται σε Μακεδονική γλώσσα και σε Μακεδόνες;

Γιατί τότε δεν αντιδράσατε ;

Μας κατηγορείτε, επίσης ακόμα και για το θέμα της ιθαγένειας και τα διαβατήρια.

Και σας ρωτάω, πού ήσασταν 25 χρόνια που τα διαβατήρια αναφέρονται σε «Μακεδόνες» σκέτο;

Πού ήσασταν το 2008-2009 όταν έγινε η διαπραγμάτευση και απελευθερώθηκε το καθεστώς θεωρήσεων για τα διαβατήρια των πολιτών της ΠΓΔΜ στον χώρο Schengen;

Μας λέτε ότι είναι απαράδεκτο να αυτοπεριοριζόμαστε και να υπονοούμε ότι μπορεί να έχουμε και εμείς αλυτρωτική λογική στα σχολικά μας εγχειρίδια ή στη ρητορική και τις ενέργειές κρατικών και ιδιωτικών φορέων.

Όταν όμως, στις 4 Σεπτεμβρίου 2012, ο κ Σαμαράς έγραφε στον κ Γκρουέφσκι για αυτά τα θέματα, άλλα έλεγε.

Έγραφε πόσο σημαντικός είναι «ο έλεγχος του τρόπου που παρουσιάζουν την ιστορία τα σχολικά βιβλία ΤΩΝ ΔΥΟ ΧΩΡΩΝ και η απαλλαγή τους από αρνητικά σχόλια ή εχθρική και αλυτρωτική ρητορική εναντίον των γειτόνων».

Θα ήθελα όμως εδώ να κάνω μια ακόμα παρατήρηση που αναδεικνύει το μέγεθος των αντιφάσεων σας.

Αναδεικνύει με τον πιο εμφατικό τρόπο το ίδιο το παράδοξο του εθνικισμού.

Θέλω όμως να μιλήσω και για τη στάση του ΚΚΕ. Δεν θέλω να αναφερθώ στο Σλαβομακεδονικό αλφαβητάρι που μοίραζαν οι Κομμουνιστές στην Τασκένδη στα παιδιά των Σλαβομακεδόνων μαχητών του ΔΣΕ.

Δεν θέλω να αναφερθώ ούτε στους 70.000 πρόσφυγες του εμφυλίου που το ελληνικό κράτος τους στέρησε το δικαίωμα το 1983 να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.

Ούτε θα αναφερθώ τόσο στην Σλαβομακεδόνισσα Ειρήνη Γκίνη / Μίρκα Γκίνοβα, την πρώτη γυναίκα που εκτελέστηκε στον εμφύλιο. Κομουνίστρια.

Αυτές τις ερινύες σας να τις αντιμετωπίσετε μόνοι σας. Λέει λοιπόν το ΚΚΕ σήμερα: ΝΑΤΟ και αλυτρωτισμός. Εντάξει το ΝΑΤΟ να το δεχθώ. Ας δεχθώ όλη την ανάλυσή σας.

Υπό αυτή τη διεθνή συνθήκη, με δεδομένη τη βούληση των γειτόνων να μπουν στο ΝΑΤΟ, που άλλωστε είναι δικό τους θέμα, πώς θεωρεί το ΚΚΕ ότι πρέπει να αναγνωρίσει το ελληνικό κράτος τη γειτονική χώρα;

Με ποιο όνομα; Πώς θα τους λέμε; Ή εγώ δεν διάβαζα καλά τον Λένιν ή εσείς δεν κάνετε κάτι καλά, διότι η αυτοδιάθεση των λαών ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά του κομουνιστικού κινήματος.

Δεν καταλαβαίνετε ότι ο κύριος εχθρός της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων σε αυτή τη χώρα είναι η ασίγαστη δίψα του ελληνικού εθνικισμού για εκδίκηση απέναντι στη δημοκρατία και την Αριστερά;

Καλή η επίκληση των συμβόλων και της παράδοσης, αλλά όταν στα συλλαλητήρια γίναμε μάρτυρες της ηγεμονίας της ακροδεξιάς…

Στο σύνθημα αυτό θα αναφερθώ μόνο που είδα σε τοίχο της Αθήνας: “Ναι στον φασισμό”.

Σήμερα και αύριο όλοι μας αναλαμβάνουμε ευθύνη.

Κι όπως έλεγε ο μεγάλος Καζαντάκης, οι κομουνιστές την αγαπούν την ευθύνη.

Τα Βαλκάνια, ονομάστηκαν η μπαρουταποθήκη της Ευρώπης. Όχι τυχαία.

Η διάλυση της Ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, αποτέλεσε τη θρυαλλίδα μιας σκληρής περιόδου ανάδυσης των εθνικισμών, που σκόρπισαν τον τρόμο και το θάνατο.

Οι εθνικισμοί για πάρα πολλά χρόνια έδιναν τον τόνο.

Οι διμερείς διενέξεις έληγαν με το όπλο στο χέρι.

Πρώτος απ’ όλους, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που παρά τις τεράστιες ιδεολογικές διαφορές που χωρίζουν τη δική μου παράταξη με αυτές που υπερασπίστηκε και υλοποίησε κατά τη διαδρομή του, είχε τη σωστή εκτίμηση τη στιγμή της κατάρρευσης της δημιουργίας του κράτους των βόρειων γειτόνων μας.

Αλλά οι πατριδοκάπηλοι του κόμματος του, αυτοί που έχτισαν την πολιτική τους καριέρα πάνω στο ψέμα και τον εθνικισμό, του έβαλαν απροσπέλαστα εμπόδια.

Ο ίδιος έλεγε τότε το εξής:

Είναι απαράδεκτη υποκρισία εν ονόματι της εθνικής υπερηφάνειας και της εθνικής αδιαλλαξίας να δεχόμαστε να μείνει αυτή η χώρα, αυτό το κράτος με το όνομα “Μακεδονία” και να μην δεχόμαστε να μείνει με ένα σύνθετο όνομα».

Και προσέθετε ότι «αυτή την ώρα χρειάζεται ειλικρίνεια και εντιμότητα και θάρρος, αυτό χρειάζεται η εξωτερική μας πολιτική -και αυτό νομίζω είναι που μας λείπει».

Δυστυχώς κ Μητσοτάκη, αυτό σας λείπει σήμερα.

Θάρρος και τόλμη.

Μπορεί να λείπει σε εσάς.

Δε λείπει όμως στη πλειοψηφία της Εθνικής αντιπροσωπείας.

Να τελειώσει αυτή η εκκρεμότητα. Να στερέψουν τα αποθέματα μίσους και διχασμού που έσπειραν στους δυο λαούς, πολιτικά πρόσωπα και ηγεσίες που δεν σεβάστηκαν ούτε την ιστορία ούτε το μέλλον των δύο χωρών.

Η Ελλάδα παίρνει πίσω αυτό που της ανήκει, την ιστορία, τα σύμβολα, την παράδοση, την κληρονομιά της Αρχαίας Ελληνικής Μακεδονίας.

Και η Βόρεια Μακεδονία, γίνεται φίλη, σύμμαχος χώρα, συμπαραστάτης της Ελλάδας για τη συνεργασία, την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή.

Μακριά από τη σφαίρα επιρροής τρίτων χωρών που για ίδιον όφελος, επιδιώκουν τη διαιώνιση της αστάθειας στα Βαλκάνια και την αποδυνάμωση του ρόλου της Ελλάδας.

Σήμερα, είναι μια κρίσιμη ώρα. Είναι η ώρα της εθνικής αυτοπεποίθησης και ναι, της υπερηφάνειας.

Είναι μια ιστορική μέρα. Η ιστορία δεν θα δικαιώσει εμάς.

Η ιστορία Θα δικαιώσει την Ελλάδα.

Την Ελλάδα που τόλμησε, την Ελλάδα που πάλεψε, την Ελλάδα που γίνεται ο εγγυητής της σταθερότητας και της συνανάπτυξης στα Βαλκάνια.

Την Ελλάδα που η βαριά της ιστορία και το πολύτιμο αξιακό της φορτίο, δεν της επιτρέπουν να είναι ο κομπάρσος των εξελίξεων.

Για όλους αυτούς τους λόγους οι βουλευτές θα σταθούν όρθιοι, θα πράξουν τοε θνικό τους καθήκον, δεν θα τρομοκρατηθούν και η χώρα θα προχωρήσει μπροστά.

Σας ευχαριστώ”.