Έλβις Πρίσλεϊ: Σαν σήμερα γεννήθηκε ο “βασιλιάς” του ροκ-εντ-ρολ

Ο Έλβις Πρίσλεϊ (Elvis Aaron Presley) γεννήθηκε στο Τιούπελο της πολιτείας Μισισίπι στις 8 Ιανουαρίου 1935 και μεγάλωσε με ακούσματα της μουσικής γκόσπελ. Το 1948 η οικογένειά του μετοίκησε στο Μέμφις του Τενεσί, όπου το νεαρό παιδί ήλθε σε επαφή με τα μπλουζ και την τζαζ.

Είχε μόλις τελειώσει το γυμνάσιο, όταν η φωνή του εντυπωσίασε τον Σαμ Φίλιπς, παραγωγό και ιδιοκτήτη της δισκογραφικής εταιρείας Sun, που αναζητούσε ένα λευκό με φωνή μαύρου. Ο Φίλιπς τον ενθάρρυνε να προχωρήσει στην ηχογράφηση των τραγουδιών «That’s All Right Mamma», αφιερωμένο στα γενέθλια της μητέρας του, και «Blue Moon Of Kentucky», τον Ιούλιο του 1954. Τα πέντε τραγούδια που ηχογράφησε για λογαριασμό της Sun γνώρισαν, τοπικά, μεγάλη επιτυχία και τον επόμενο χρόνο ο Φίλιπς πούλησε το συμβόλαιό του με τον Πρίσλεϊ στην RCA Victor.

Η καριέρα του απογειώθηκε με το τραγούδι «I Forgot To Remember To Forget» (το τελευταίο σινγκλ του για τη Sun και ταυτόχρονα το πρώτο για την RCA), το οποίο ανέβηκε στο νούμερο 1 του πίνακα επιτυχιών της κάντρι μουσικής, ενώ το «Heartbreak Hotel», μία υποβλητική μπαλάντα, έμεινε στην κορυφή για οκτώ εβδομάδες.

Σύντομα, ο Έλβις έγινε ο βασιλιάς του ροκ-εντ-ρολ και το ίνδαλμα της αμερικανικής νεολαίας. Οι πρωτοφανείς για την εποχή ρυθμοί του, το ύφος του, το χτένισμά του, ο αισθησιασμός των κινήσεων του (τον ονόμασαν Elvis the Pelvis για τον τρόπο που κινούσε τους γοφούς του – λογοπαίγνιο, εξαιτίας της ομοιότητας τού ονόματός του Elvis με την αγγλική λέξη pelvis, που δηλώνει τη λεκάνη του ανθρώπινου σώματος) αποτελούσαν πρόκληση για τα συντηρητικά μεσοαστικά στρώματα, αλλά ενθουσίαζαν τη νεολαία και προκαλούσαν υστερικές αντιδράσεις, ιδιαίτερα στα νεαρά κορίτσια. Κάθε εμφάνισή του σε συναυλία ή στην τηλεόραση προκαλούσε σκάνδαλο.

Ακολούθησαν μεγάλες επιτυχίες , όπως τα τραγούδια «Don’t Be Cruel», «Hound Dog», «Love Me Tender», «All Shook Up» και «Jailhouse Rock». Το 1956 γύρισε την πρώτη από τις 33 συνολικά ταινίες του, με τίτλο «Love me Tender». Η καριέρα του διακόπηκε για δύο χρόνια (1956-1960), προκειμένου να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στη Γερμανία. Εκεί γνωρίστηκε και με την Πρισίλα Βάγκνερ (γ. 1945), τη μέλλουσα γυναίκα του, με την οποία απέκτησε μία κόρη, τη Λίζα Μαρί (γ. 1968).

Μετά την απόλυσή του από τον στρατό αφοσιώθηκε στη δισκογραφία και τον κινηματογράφο έως το 1968, οπότε εμφανίστηκε σε μία σειρά συναυλιών στο Λας Βέγκας και επανήλθε στην τηλεόραση. Είχε πια αλλάξει εντελώς στυλ, τραγουδούσε με ύφος καλού παιδιού γλυκανάλατες μπαλάντες κι έγινε ο αγαπημένος τραγουδιστής των μεσοαστικών στρωμάτων. Το κοινό του εξακολουθούσε να διευρύνεται αν και το αποτελούσαν πλέον μεγαλύτερες ηλικίες.

Ο Έλβις με τον καιρό άρχισε να καταρρέει από τα προσωπικά του προβλήματα, το άγχος της ηλικίας και την εξάρτησή του από τα ναρκωτικά. Ο ξαφνικός θάνατός του στις 16 Αυγούστου 1977 στην Graceland, το ανάκτορό του στο Μέμφις, αποδόθηκε σε φυσικά αίτια.

Και κάπου εκεί άρχισαν να αναπτύσσονται οι θεωρίες συνομωσίας γύρω από τον Έλβις. Πέθανε στ’ αλήθεια ή ο θάνατός του ήταν ένα καλοστημένο σχέδιο για να ξεφύγει απ’ όλους και απ’ όλα και να ζήσει ζωή χαρισάμενη δίχως να τον ενοχλεί κανείς;

Έλβις Πρίσλεϊ: Ποιος ήταν στον τάφο; Ο Έλβις ή ένα κέρινο ομοίωμα

Το φέρετρο του Έλβις χρειάστηκε πολλούς μεταφορείς, μια και ζύγιζε 450 κιλά. Μάρτυρες αναφέρουν πως ο αέρας γύρω από το φέρετρο ήταν δροσερός. Πιθανολογείται ότι το φέρετρο ήταν εξοπλισμένο με ένα εξάρτημα ανακύκλωσης κρύου αέρα, ώστε το κέρινο ομοίωμα να μείνει ανεπηρέαστο από την ατμόσφαιρα. Ένα ομοίωμα – ρέπλικα, σχεδιασμένο κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να ξεγελάσει τους παριστάμενους στην κηδεία. Και πώς κατάφερε η οικογένεια Πρίσλεϊ να βρει ένα φέρετρο βάρους 450 κιλών μέσα σε μία μέρα; Ο Έλβις θάφτηκε την επομένη του «θανάτου» του, χρειαζόταν ωστόσο μεγαλύτερο διάστημα, προκειμένου να ετοιμαστεί ένα τόσο ιδιότυπο κατασκεύασμα.

Γιατί η κηδεία έγινε τόσο βιαστικά; Ορισμένοι ισχυρίζονται πως το άμεσο της τελετής απέβλεπε στο να αποτρέψει τους μεγαλύτερους λάτρεις του Βασιλιά (επικεφαλείς των φαν κλαμπ, σωσίες, ερευνητές, δημοσιογράφους) από το να προλάβουν να παραβρεθούν στην κηδεία. Ήταν οι πιο επίφοβοι να αναγνωρίσουν τα ψεγάδια στο ομοίωμα. Τα οποία δεν ήταν και λίγα: Ο Έλβις ήταν κάτοχος μαύρης ζώνης στο καράτε και τα χέρια του ήταν γεμάτα κάλους και αμυχές, όμως το σώμα στο φέρετρο είχε απαλές και περιποιημένες παλάμες.

Ακόμη, το πτώμα εμφανιζόταν να έχει πλαδαρή μύτη και ανασηκωμένα φρύδια, χαρακτηριστικά αταίριαστα με τη φυσιογνωμία του Έλβις, ενώ μία από τις φαβορίτες του ήταν χαλαρή και κρεμόταν. Αναφέρεται πως απαιτήθηκε η συνδρομή κομμωτή, για να την κολλήσουν.

Έλβις Πρίσλεϊ: Ο μυστηριώδης “Τζον Μπάροους”, η ασυνήθιστη συμπεριφορά του, το τηλεφώνημα σε φίλη του, το λουλούδι σε ερωμένη του

Τι αναφέρουν όσοι υποστηρίζουν πως ο Έλβις δεν πέθανε στις 16 Αυγούστου 1977;

1) Δύο ώρες από τη στιγμή που ο θάνατος του Έλβις ανακοινώθηκε επίσημα, ένας άντρας με το όνομα Τζον Μπάροους, το οποίο ο Έλβις συχνά χρησιμοποιούσε ως ψευδώνυμο, αγόρασε με μετρητά ένα εισιτήριο για το Μπουένος Άιρες.

2) Ορισμένα βιβλία, που ο ίδιος θεωρούσε σαν τα πιο πολύτιμα αποκτήματά του (η Βίβλος, φαρμακευτικά εγχειρίδια, βιβλία μεταφυσικής, το Βιβλίο Αριθμών του Chiro και η αυτοβιογραφία του Γιόγκι), εξαφανίστηκαν. Η τύχη τους αγνοείται μέχρι και σήμερα.

3) Λίγες μέρες πριν τον υποτιθέμενο θάνατό του, η συμπεριφορά του δεν θύμιζε αυτή ενός ανθρώπου που επρόκειτο να ξεκινήσει μια μεγάλη περιοδεία στις ΗΠΑ. Δεν είχε παραγγείλει κανένα καινούργιο κοστούμι, παρότι είχε βαρύνει 25 κιλά, ενώ στην τελευταία εμφάνισή του, στη Χαβάη, αποχαιρέτησε το κοινό με την κραυγή «Αντιός», κάτι που δεν είχε ξανακάνει ποτέ. Ως τότε, έκλεινε τις συναυλίες του με τη φράση «Θα σας ξαναδώ». Γιατί επέλεξε μία επωδό με βαρύτητα τελευταίου αποχαιρετισμού;

4) Η δισκογραφική του εταιρεία επέδειξε ασυνήθιστη διορατικότητα, ανατυπώνοντας εκατομμύρια αντίτυπα από τις δουλειές του Έλβις λίγο πριν από τον Αύγουστο του 1977. Όπως είναι φυσικό, η ανακοίνωση του θανάτου επέφερε έκρηξη στις πωλήσεις.

5) Δύο μέρες πριν το μοιραίο, ο Έλβις τηλεφώνησε σε μια φίλη του, τη δεσποινίδα Φόστερ, για να της ανακοινώσει πως δεν σκόπευε να ξεκινήσει την περιοδεία του. «Την ακύρωσες;» τον ρώτησε η Φόστερ, «μήπως είσαι άρρωστος;». Ο Έλβις απάντησε αρνητικά και στις δύο ερωτήσεις. Της ζήτησε να μην τον ρωτήσει τίποτε άλλο και της είπε πως όλα θα πήγαιναν καλά, αρκεί να μην πίστευε σε όσα θα έγραφαν οι εφημερίδες τις επόμενες μέρες. Ο συγγραφέας του βιβλίου «Έλβις, πού είσαι;» υπογραμμίζει ότι η Φόστερ έκανε το τεστ της αλήθειας, για να ελεγχθούν τα λεγόμενά της. Το τεστ βγήκε θετικό. Η Φόστερ δεν είχε πει ψέματα.

6) Μία μέρα μετά το «θάνατο», μία πρώην ερωμένη του Έλβις, η Λούσι ντε Μπάρμπον, δέχτηκε ένα τριαντάφυλλο με το ταχυδρομείο. Ο αποστολέας υπέγραφε με το ψευδώνυμο «Ελ Λάνσελοτ», ένα χαϊδευτικό του Έλβις, γνωστό μονάχα μεταξύ τους. Τα λουλούδια δεν στέλνονται μέσα από τον τάφο. Αυτός ήταν ο τρόπος του Έλβις, για να δείξει στην Λούσι ότι ήταν ζωντανός.

Έλβις Πρίσλεϊ: 16/08/1977 – 16+8+1977 = 2001: Η αγαπημένη του ταινία 

Η αριθμολογία ασκούσε μια παράξενη γοητεία στον Έλβις, την οποία έτρεφε διαβάζοντας το βιβλίο των αριθμών του Chiro. Η θεωρία ότι ο Βασιλιάς ενορχήστρωσε το θάνατό του ενισχύεται, αν συνυπολογίσουμε τη βαρύτητα της ημερομηνίας του θανάτου του: 16 Αυγούστου 1977. Προσθέτοντας τους αριθμούς 16, 8 και 1977, παίρνουμε το άθροισμα 2001.

Πρόκειται για τον τίτλο της αγαπημένης ταινίας του Έλβις, όπου ο ήρωας σχεδιάζει την αθανασία του ξαπλωμένος σε μια μπανιέρα. Ο Έλβις περνούσε ένα μεγάλο διάστημα της ημέρας του κάνοντας ακριβώς το ίδιο πράγμα: Αναλογιζόταν τη μεταθανάτια υπόστασή του. Συμπτωματικά, το μπάνιο είναι ο χώρος που βρέθηκε το πτώμα του Έλβις.

Έλβις Πρίσλεϊ: Τα κίνητρα για να σκηνοθετήσει τον θάνατό του

Τι κίνητρο είχε όμως ο Έλβις για να σκηνοθετήσει τον θάνατό του και να σκορπίσει τη θλίψη σε εκατομμύρια θαυμαστές του; Ιδού μερικές από τις απαντήσεις που κυκλοφορούν μέχρι και σήμερα:

1) Ο Έλβις κινδύνευε. Συνεργαζόμενος με μία αερομεταφορική – κτηματομεσιτική εταιρεία που είχε δεσμούς με τη μαφία, βρέθηκε να χάνει 10.000.000 δολάρια. Πιθανολογείται ότι διαπραγματευόταν με την αμερικάνικη κυβέρνηση, προκειμένου να βοηθήσει, ώστε να αποκαλυφθεί το οργανωμένο έγκλημα, με αντάλλαγμα την ένταξή του σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων.

2) Ο Έλβις ήταν δέσμιος της ίδιας της δόξας του. Καταδιωκόταν από τους fan του σε τόσο υπερβολικό βαθμό, ώστε κάποτε που αρρώστησε, στο Λας Βέγκας, οι γιατροί αδυνατούσαν να του παράσχουν περίθαλψη, καθώς το νοσοκομείο είχε κατακλυστεί από τους οπαδούς του. Δεχόταν απειλές, ανησυχούσε για τη ζωή της συζύγου και της κόρης του, έστελνε σωσίες του να κυκλοφορούν στους δρόμους, για να μπορέσει να βγει από την Γκρέισλαντ.

3) Το τέλος πλησίαζε. Στα 42 του ο Έλβις έβλεπε τον εαυτό του να μαραζώνει. Τα μαλλιά του γκριζάριζαν, το κορμί του φούσκωνε, η φωνή του ατονούσε. Κατρακυλούσε, αλλά ήταν πολύ περήφανος, για να πέσει κλαψουρίζοντας.

4) Ο θάνατος σαγήνευε τον Έλβις. Συχνά, τις μεταμεσονύκτιες ώρες, επισκεπτόταν νεκροταφεία μαζί με τους στενούς του φίλους. Μια φορά οργάνωσε ένα καλοδουλεμένο πιστολίδι με άσφαιρα, μόνο και μόνο για να παρακολουθήσει τις αντιδράσεις των κοντινών του στην περίπτωση που θα πέθαινε.

5) Ένα από τα αγαπημένα βιβλία του Έλβις ήταν η αυτοβιογραφία του Γιόγκι. Το κεντρικό θέμα του βιβλίου είναι η απάρνηση του πλούτου και της ιδιοκτησίας για χάρη της πνευματικής πληρότητας.

Έλβις Πρίσλεϊ: Η “επιστροφή” του μέσω του Οράιον

Η ιστορία του Οράιον, του μασκοφόρου τραγουδιστή που έμοιαζε με τον Έλβις, τραγουδούσε σαν τον Έλβις και χόρευε σαν τον Έλβις, συνεχίζει να κάνει το γύρο του κόσμου. Μια κοπέλα ισχυρίστηκε πως, ανεβαίνοντας σε ένα λεωφορείο, είδε δύο Οράιον να κουβεντιάζουν στα πίσω καθίσματα, μέχρι που ο ένας την παρατήρησε και κρύφτηκε. Η ομοιότητά του με τον Έλβις ήταν ανατριχιαστική…

Σύντομα ο Οράιον έγινε ήρωας μυθιστορήματος από την Γκέιλ Μπρούερ-Τζόρτζιο με θέμα έναν θρυλικό περφόρμερ που χρησιμοποιούσε διαφορετικές ταυτότητες και που είχε υποκριθεί το θάνατό του. Τα επεισόδια του βιβλίου είχαν εντυπωσιακές ομοιότητες με τη ζωή του Έλβις. Ήταν άραγε απλά μία περίπτωση όπου η τέχνη μιμούνταν τη ζωή;

Το 1981 μία οργανωμένη έρευνα γύρω από τα αίτια του θανάτου του Έλβις οδήγησε στην αποχώρηση του Οράιον από τη σκηνή. Ταυτόχρονα, το βιβλίο της Μπρούερ-Τζόρτζιο αποσύρθηκε κι αυτό. Η έκδοσή του ανακλήθηκε από τον εκδότη. Παρεμπιπτόντως, επρόκειτο για τον ίδιο εκδοτικό οίκο που εκπροσωπούσε τον Έλβις.

Και κάτι τελευταίο: ο θάνατος του Έλβις ακόμα και σήμερα προσφέρει τεράστια οικονομικά οφέλη στους μάνατζέρ του, στην οικογένεια του, στη δισκογραφική τοιυ εταιρεία. Ο μύθος του δεν θα πεθάνει ποτέ. Κανείς, όμως, μέχρι και σήμερα δεν έχει εισπράξει την ασφάλεια ζωής του. Γιατί άραγε;