Η “συγκλονισμένη” κοινωνία ανέχεται τη βία κατά των γυναικών

H ιστορία είναι λίγο – πολύ γνωστή. Μια κοπέλα 29 ετών από την Κέρκυρα ερωτεύεται έναν άντρα, πρόσφυγα από το Αφγανιστάν. Ο πατέρας δεν εγκρίνει την σχέση και της φέρεται με τον χειρότερο τρόπο επιχειρώντας να την αποτρέψει. Η κοπέλα μένει ανυποχώρητη. Ο πατέρας την δολοφονεί με τον πλέον άγριο τρόπο. Την τεμαχίζει και θάβει τα κομμάτια της.

Η κοινωνία της Κέρκυρας -όπως διαβάζουμε στα πανομοιότυπα ρεπορτάζ- είναι «συγκλονισμένη». Για ποιο λόγο ακριβώς. Μια κοπέλα που δεν εξαρτιόταν οικονομικά από τους γονείς της, δέχεται μια απαγόρευση αν και είναι 29 ετών.

Στον πατέρα δεν άρεσε η καταγωγή του υποψήφιου γαμπρού. Ήταν πρόσφυγας από το Αφγανιστάν. Οι πρόσφυγες -και μάλιστα οι διαφορετικού χρώματος- δεν ικανοποιούν τα στερεότυπα για τους καλούς γαμπρούς που κερδίζουν τη συγκατάθεση των γονιών.

Ο πατέρας δεν τον θέλει αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε. Ένας από τους λόγους που δεν τον θέλει είναι γιατί δεν τον θέλει και η «συγκλονισμένη» κοινωνία. Ο έρωτας ανάμεσα σε δυο νέους ανθρώπους είναι απαγορευμένος όταν ο ένας δεν ανταποκρίνεται στα κοινωνικά στερεότυπα.

Τότε έρχεται στην επιφάνεια ο πατέρας-πατριάρχης που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του και θεωρεί ότι μπορεί να επιβάλει την άποψή του στην κόρη του. Είναι ο πατέρας-ιδιοκτήτης της γυναίκας που έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στην «ιδιοκτησία» του.

Όλες τις παθογένειες που χρωματίζουν τη σχέση ανάμεσα στη γυναίκα και τον άντρα, τις βλέπουμε αποτυπωμένες σε αυτή τη δολοφονία. Μισογυνισμός, ρατσισμός, ξενοφοβία, πατριαρχία. Η γυναίκα ως ιδιοκτησία του άντρα που μπορεί να καθορίζει την ζωή και τις επιλογές της. Να την προσβάλλει, να την ξυλοφορτώνει και στο τέλος να την δολοφονεί.

Η… συγκλονισμένη κοινωνία καλό θα ήταν να συζητήσει για όλα εκείνα που οδήγησαν μέχρι το στυγερό έγκλημα και να τα αποκηρύξει. Διαφορετικά θα τα δει να επαναλαμβάνονται.

Όλοι εμείς οι «συγκλονισμένοι» οφείλουμε να δηλώσουμε καθαρά ότι δεν ανεχόμαστε την βία κατά των γυναικών. Καμιά μορφή βίας. Μην κάνουμε δα πως πέφτουμε από τα σύννεφα.

Οι ξυλοδαρμοί γυναικών, η κακοποίησή τους, οι βιασμοί και οι δολοφονίες τους είναι μια φρικτή πραγματικότητα. Θα αντιδράσουμε ή θα περιμένουμε την επόμενη φορά για να ξανα-«συγκλονιστούμε»;

Διαβάστε όλα τα άρθρα του Γιώργου Χελάκη, εδώ.