Όταν η κάλπη γίνεται θέμα επιβίωσης

Είναι προφανές ότι η οικονομική κρίση και η εξαθλίωση που έφερε στον ελληνικό λαό, έχει καυτηριάσει την σχέση που είχε ο Έλληνας ανέκαθεν με την κάλπη.

Παραδοσιακοί δεξιοί και αριστεροί από τζάκια μεταπηδούν από την μια άκρη στην άλλη, διότι πλέον δεν έχουν άλλη επιλογή. Η οικονομική ασφάλεια που τους εξασφάλιζε κάποτε η χώρα, ανεξαρτήτου αποτελέσματος εκλογών, έχει κάνει εδώ και καιρό “φτερά”, και το μόνο που μπορούν να κάνουν αυτήν την στιγμή είναι να παρακολουθούν με… ανασφάλεια σαν στρατιωτάκια την ιστοριούλα του καθενός που θα τους εξασφαλίσει ένα πιάτο φαγητό.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν, ότι ο φάκελος που θα πέσει διστακτικά πλέον στην σχισμή της κάλπης δεν είναι ζήτημα κομματικό με χρώμα κόκκινο, μπλε, πράσινο κ.ο.κ. αλλά ζήτημα επιβίωσης.

Σήμερα, οι εκλογές δεν είναι ένα θέμα αποκλειστικά “καφενειακό” με οπαδικό χαρακτήρα που συζητά συνήθως η… γερουσία, αλλά ένα θέμα καθαρά ατομικό που αφορά άπαντες ανεξαιρέτως.

Επομένως, εκείνο το φαινόμενο της συσπείρωσης που υπήρχε κάτω από ένα όνομα (Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ κλπ) έχει εξαλειφθεί πλέον αφού ακόμα και ορκισμένοι δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι δεν διστάζουν να ρίξουν την ψήφο τους και να «σταυρώσουν» κάποιον που βρίσκεται αντίθετα από τα πολιτικά τους πιστεύω.

Πλέον η ψήφος είναι αποτέλεσμα για κάθε νοήμων άνθρωπο βαθιάς εσωτερικής διεργασίας. Ο Έλληνας αναζητά νέες λύσεις (πολλές φορές και λανθασμένες, όπως η λύση των άκρων) κάτι που αποτελεί γερό χτύπημα για τον δικομματισμό, αφού τα παλιά ποσοστά των 40% και που άγγιζε τουλάχιστον το πρώτο κόμμα αποτελούν παρελθόν εδώ και καιρό.

Ο Έλληνας θα επιλέξει σήμερα μονάχα εκείνον που θα τον ωφελήσει ή καλύτερα εκείνον που θα τον πείσει προεκλογικά ότι θα τον ωφελήσει.

Επομένως, το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών -όποτε και εάν γίνουν-  δεν θα διαμορφωθεί από κομματικές απόψεις ψηφοφόρων, αλλά από αγανακτισμένες ψήφους απλών πολιτών που αναζητούν μια χείρα βοηθείας, καθώς ο Έλληνας πλέον δεν νοιάζεται για την σωτηρία των κομμάτων, αλλά για την δικιά του.