Στη χώρα του παραλογισμού

Με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις των δύο Οικονομικών παραγόντων του κου Τσακαλώτου και του κου Χουλιαράκη όσον αφορά την εξέλιξη της οικονομίας μας και την αδυναμία μας να βγούμε στις αγορές, αφού πρώτα θύμωσα, πήρα δύο βαθιές αναπνοές, για να αποφύγω το εγκεφαλικό, και μετά έγραψα τα παρακάτω.

Ο κος Τσακαλώτος είναι ο γραφικός υπουργός οικονομικών που μας είχε πει κατά λέξη, προ διετίας στην κατάθεση του τότε προϋπολογισμού ότι “το πρόβλημά μας δεν θα είναι η ύπαρξη επενδυτών γιατί αυτοί θα έρθουν κατά χιλιάδες, αλλά το σύστημα που θα τους φιλτράρουμε για να διαλέγουμε τους καλούς.”

Αν δεν με πιστεύετε, βρείτε το βίντεο….

Ξαναχτύπησε όμως, ο θαυμαστής της Σκάρλετ Γιόχανσον, με ένα τραγικό παραλήρημα που θα ήταν τουλάχιστον αστείο, αν δεν ερχόταν από το στόμα του Υπουργού Οικονομικών μιας χώρας που δεν έχει καμία τύχη χωρίς την προσέλκυση ξένων επενδυτών “εχθές”.

Είπε λοιπόν ότι “Η αδυναμία μας στο να βγούμε στις αγορές, εν έτη 2018-2019 οφείλεται, άκουσον άκουσον, στο γεγονός ότι είχαμε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία τα προηγούμενα χρόνια”. Βέβαια το αν εννοεί τα παλαιότερα χρόνια ή τα 2,5 τελευταία πριν από αυτούς δεν το διευκρινίζει, άλλα όπως και να το λέει, αξιολύπητος είναι έτσι και αλλιώς.

Αν εννοεί, λοιπόν τα περίφημα “προηγούμενα 40 χρόνια” κάποιος πρέπει να του πει ότι όλες οι κατάπτυστες πελατειακές πρακτικές των δύο πρώην πανίσχυρων, συνεχίζονται απρόσκοπτες και εντεινόμενες από τον ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να σώσει ότι μπορεί και εις βάρος αυτής της χώρας, καταργώντας αξιοκρατικά συστήματα των προηγούμενων κακών, όπως τον ΑΣΕΠ, την Διαύγεια, τις ανεξάρτητες επιτροπές, τους θεσμούς, κλπ..

Αν εννοεί, όμως τα τελευταία 2,5 χρόνια, της διακυβέρνησης των Σαμαρά Βενιζέλου, το θράσος του και η κατάντια του δεν έχουν τέλος.

Κάποιος λοιπόν πρέπει να του θυμίσει ότι:

• Η προηγούμενη διακυβέρνηση, των Σαμαρά-Βενιζέλου, παρέλαβε το 2012 -8% ύφεση και παρέδωσε +0,8% ανάπτυξη το 2014, εν μέσω λιθοβολισμών και αστάθειας που προέρχονταν από την δικιά του παράταξη σαν αντιπολίτευση τότε. Ας σημειωθεί δε, ότι το τρίτο τρίμηνο του 2014 είχαμε την μεγαλύτερη ανάπτυξη στην ευρωζώνη με 1,7 %.

– Η προηγούμενη διακυβέρνηση, των Σαμαρά-Βενιζέλου, παρέλαβε -4% έλλειμμα το 2012, και παρέδωσε περίπου 2,5% πλεόνασμα το 2014, εν μέσω ύβρεων περί ψευδούς και ματωμένου πλεονάσματος. Ας σημειωθεί δε ότι έδωσε 500 εκατομμύρια κοινωνικό μέρισμα σε μία περίοδο που δεν ήταν καθόλου προεκλογική.

– Η κεφαλαιοποίηση του τραπεζικού τομέα μειώθηκε κατά 93,7% επί των ημερών του, (2015-2017) όταν ήταν σταθεροποιημένος επί Σαμαρά-Βενιζέλου.

– Η προηγούμενη διακυβέρνηση, των Σαμαρά-Βενιζέλου μαζί με την προηγούμενη του Γιώργου Παπανδρέου, μείωσε το κόστος του Δημοσίου τομέα κατά περίπου 35% με τεράστιο πολιτικό κόστος, ενώ επί των ημερών του αυξήθηκε το δημοσιονομικό κόστος κατά περίπου 2 δισεκατομμύρια ευρώ, βεβαίως βεβαίως.

– Η προηγούμενη διακυβέρνηση, των Σαμαρά-Βενιζέλου, ξεκίνησε αυτές τις λίγες επενδύσεις, Ελληνικό, Αεροδρόμια, Λιμάνια, κλπ εν μέσω λιθοβολισμών και επισήμων απειλών από την παράταξη του, για τον εκδιωγμό των κακών καπιταλιστών όταν αυτοί θα ερχόντουσαν στην εξουσία.

Ο δε κος Χουλιαράκης, μας είπε την μισή αλήθεια που όταν την έλεγαν ολόκληρη οι προηγούμενοι ήταν “γερμανοτσολιάδες”, τώρα είναι απλά Παρασκευή.

– “έπρεπε να μειώσουμε έξοδα και να αυξήσουμε φόρους γιατί αλλιώς θα χρεοκοπούσαμε”.

Αλήθεια η αύξηση του δημοσιονομικού κόστους των τελευταίων 3 ετών είναι αποτέλεσμα της μείωσης των εξόδων που λέτε;

Ξέχασε όμως επίσης να μας πει ότι αυτό δεν ίσχυε τέλος του 2014 πλέον αλλά στα μέσα του 2015 μετά την απολύτως καταστροφική πρακτική του πρώτου εξαμήνου του 2015, και λόγω του εγκλωβισμού που είχαν στην άθλια ρητορική τους των προηγουμένων μηνών.

Κάποιος είπε ότι “αν δεν παραδεχθείς το πρόβλημα δεν θα το διορθώσεις ποτέ” και πόσο δίκιο είχε.

Οι παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας ανήκουν στην ίδια ενότητα. Αν δεν αναδειχθούν από τα πλέον επίσημα στόματα και η παραδοχή αυτή δεν γίνει αποδεκτή, έστω και συναινετικά, τα προβλήματα μας θα διαιωνίζονται από κυβέρνηση σε κυβέρνηση, από κρίση σε κρίση, από γενεά σε γενεά και από αιώνα σε αιώνα.

Η αρρωστημένη νοοτροπία του “μονίμως οι άλλοι φταίνε” είναι ένα καρκίνωμα διάσπαρτο στην ελληνική κοινωνία. Αυτό είναι προφανές και η ύπαρξη της είναι για να προετοιμάζει την χρήση του “νίπτω τας χείρας μου” σε όλα τα κακά και τα δεινά που έπονται για τα κακώς κείμενα.

Αυτές οι νοοτροπίες, που είναι, κατ’ εμέ, τεράστιο πρόβλημα και μέρος της συνολικής μας παθογένειας προέρχονται από το κεφάλι μεν, αλλά συντηρούνται από την οικογένεια και από την παιδεία μας όλα αυτά τα χρόνια.

Και άντε να το προσπεράσω όταν αυτές οι νοοτροπίες εκδηλώνονται από απλούς ανθρώπους που ψάχνουν απεγνωσμένα μια ψυχολογική ανάπαυση ή έναν τρόπο να αισθανθούν καλύτερα σαν μη ευθυνόμενοι για τα δεινά που τους βρήκαν.

Όταν όμως αυτές οι νοοτροπίες εκδηλώνονται ανερυθρίαστα από υψηλά ιστάμενους κυβερνητικούς αξιωματούχους προφανέστατα και κυρίως για να δραπετεύσουν από το κάδρο της ενοχής, εμένα τουλάχιστον και με θλίβει και με εξαγριώνει.

Διαβάστε εδώ το προηγούμενο άρθρο του Κώστα Αγγελάκη