Η “εγκληματίας” καθαρίστρια με το πλαστό απολυτήριο

Η είδηση ότι μια καθαρίστρια στον Βόλο, εργαζόμενη για 18 ολόκληρα χρόνια σε παιδικό σταθμό θα πρέπει να παραμείνει για 10 χρόνια στην φυλακή μόνο ντροπή προκαλεί.

Τι έκανε όμως αυτή η γυναίκα που θα μπορούσε να είναι η μάνα καθενός από όσους διαβάζουν αυτά τα λόγια;

Το 1996 λοιπόν, πριν από 22 χρόνια, όντας σε μεγάλη οικονομική δυσχέρεια πλαστογράφησε το απολυτήριο του δημοτικού της.

Για την ακρίβεια, παραποίησε το πιστοποιητικό για να φαίνεται ότι ολοκλήρωσε την ΣΤ’ τάξη, (ενώ στην πραγματικότητα είχε φοιτήσει μόνο μέχρι την Ε’) προκειμένου να μπορέσει να εργαστεί ως καθαρίστρια για να βγάλει τα προς το ζην.

Τα χρόνια πέρασαν και το 2016 η πλαστογραφία της γυναίκας ανακαλύφθηκε.

Έκτοτε άρχισε ο δικός της προσωπικός Γολγοθάς. Το θέμα έφτασε στην δικαιοσύνη και καταδικάστηκε πρωτοδίκως σε 15 χρόνια κάθειρξη, καθώς κρίθηκε ένοχη τόσο για το αδίκημα της απάτης όσο και για αυτό της πλαστογραφίας.

Ωστόσο, κατά τη δίκη της σε δεύτερο βαθμό, το Πενταμελές Εφετείο Λάρισας την απάλλαξε από την κατηγορία της πλαστογραφίας, αλλά έκρινε ότι το Δημόσιο εξαπατήθηκε, τονίζοντας ότι ζημιώθηκε κατά πολύ, αφού όλα αυτά τα χρόνια κατέβαλλε στη γυναίκα μεικτές αποδοχές δεκάδων χιλιάδων ευρώ.

Έτσι, οι δικαστές ήταν αρκετά “επιεικείς” μαζί της και τα 15 χρόνια που είχε αρχικά στην πλάτη έγιναν 10.

Και κάπου εδώ τελειώνει η “εγκληματική” ιστορία της…

Πάμε όμως σε αυτό το σημείο στο γελοίο και το οξύμωρο της υπόθεσης που πραγματικά προκαλεί εντύπωση και δεν χωρά στο μυαλό κάθε νοήμων και ορθά σκεπτόμενου ανθρώπου.

Πώς είναι δυνατόν να έρχεται μια τέτοια απόφαση στην χώρα που η παρανομία βασιλεύει. Στην χώρα που κάθε λίγο και λιγάκι ξεσπάνε οικονομικά σκάνδαλα στα οποία εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα και όχι μόνο.

Πώς είναι δυνατόν εάν είσαι επενδυτής, εφοπλιστής ή οτιδήποτε άλλο που σε κάνει “λεφτά” και χρωστάς εκατομμύρια, το κράτος να έρχεται και να σε… βγάζει από την δύσκολη θέση κάνοντας σου “ειδική” ρύθμιση, ενώ μια απλή καθαρίστρια να οδηγείται στην φυλακή.

Προφανώς και η πράξη της αποτελεί αδίκημα, ωστόσο το αδίκημά της στο άκουσμα της είδησης μετατρέπεται σε αδικία. Αδικία που δεν έχουν όλοι την ίδια αντιμετώπιση. Αδικία που η δικαιοσύνη δεν κρατά την ίδια γραμμή απέναντι σε όλες τις υποθέσεις της.

Η καθαρίστρια μπορεί να εξαπάτησε το κράτος, ωστόσο προσέφερε έργο και πληρωνόταν γι’ αυτό. Ούτε έκλεψε χρήματα ούτε για παράδειγμα ήταν μπλεγμένη σε κανένα σκάνδαλο με υποβρύχια….

Τέλος, άξιο μνημόνευσης το αμίλητο νερό που φαίνεται να έχει πει η κυβέρνηση για την υπόθεση. Η κυβέρνηση που κάποτε ήταν στο πλευρό των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών, σήμερα αδιαφορεί. Η κυβέρνηση που πάντα σχολιάζει τις δικαστικές αποφάσεις τώρα σιωπά. Γιατί;