Βιβλία προτάσεις: “Ολομόναχος” του Νίκου Παναγιωτόπουλου

Βιβλία προτάσεις: “Ολομόναχος” του Νίκου Παναγιωτόπουλου

Βιβλία προτάσεις: Λίγα λόγια για το βιβλίο

Ένα μυστικό καλά κρυμμένο για πάνω από μισόν αιώνα έρχεται στην επιφάνεια για να φωτίσει το αόρατο νήμα που συνδέει τη ζωή του συγγραφέα με εκείνη του πατέρα του.

Η σπαρακτική αφήγηση της οικογενειακής ιστορίας αποτελεί ένα Γράμμα στον Πατέρα –μια ετεροχρονισμένη πράξη αποδοχής της άυλης πατρικής κληρονομιάς.

Μέσα από την ιστορία της σχέσης του με τον πατέρα του, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος απευθύνεται ουσιαστικά στον γιο του:

«Θα με μισήσεις, θα δεις… Όπως μίσησα εγώ τον πατέρα μου, για να τον ξαναγαπήσω κάποτε –πολύ αργά.

Όπως μίσησε κι εκείνος τον δικό του».

Ωστόσο, το «Ολομόναχος» είναι ένα βιβλίο που ξεπερνάει την προσωπική ιστορία του συγγραφέα.

Αναδεικνύει την ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στα αρσενικά τις ίδιας οικογένειας.

Ο συγγραφέας τολμάει να αναφερθεί σε πολύ προσωπικά ζητήματα και με μια συγκινητική ειλικρίνεια, χωρίς καμία διάθεση ωραιοποίησης, μάς αποκαλύπτει τα γερά σκοινιά που δένουν του πατεράδες με τους γιους τους.

Την ίδια στιγμή ο αναγνώστης ανακαλύπτει ανάμεσα στις γραμμές τα δικά του βιώματα και τις δικές του σκέψεις.

Το «Ολομόναχος» δεν είναι απλώς ένα αυτοβιογραφικό αφήγημα· είναι μια αναγνωστική εμπειρία που βυθίζει τον αναγνώστη στη σχέση του με τους δικούς του γονείς.

Διαβάζουμε ένα απόσπασμα

«Εκείνη τη μέρα, επιστρέφοντας στο σπίτι, έκλαψα πρώτη φορά για τον πατέρα. Τα δάκρυα ανάβλυσαν ασυγκράτητα σε ένα φανάρι στην Κηφισίας, καθώς σκεφτόμουν πόσο λίγο ήξερα αυτόν τον άντρα στα πόδια του οποίου είχαμε μόλις φυτέψει δυο τριανταφυλλιές, τον άντρα με το γκρι κοστούμι που χαμογελούσε ψεύτικα στον φακό κι αργότερα είχε αναγκαστεί να αγοράσει την άθλια φωτογραφία κι ας μην είχε τίποτε αξιομνημόνευτο η περίσταση –μόνο και μόνο για να μη γίνει ρεζίλι μπροστά στους παλιούς συναδέλφους του, για να μην τον θεωρήσουν τσιγκούνη.

Έκλαιγα και σκεφτόμουν πως μαζί με τις αναρίθμητες εικόνες από την παιδική μου ηλικία μού είχε κληροδοτήσει την αγάπη του για τη φωτογραφία και την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή –μια Nikon που την είχε φέρει από το ταξίδι του στην Αμερική. Έκλαιγα και σκεφτόμουν πως ούτε μια φωτογραφία της προκοπής δεν του είχα βγάλει ως ανταπόδοση.

Έκλαιγα και σκεφτόμουν ότι, ως συνετός οδηγός ο ίδιος, δεν θα ενέκρινε το να οδηγώ σ’ αυτή την κατάσταση. Συνέχισα παρόλ’ αυτά να οδηγώ και να κλαίω, αποφασισμένος να κάνω τα αδύνατα δυνατά για να πάρω παράταση για την εκταφή, λες και μ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορούσα να ξορκίσω τις τύψεις μου για το γεγονός ότι δεν είχα προλάβει να γνωρίσω τον πατέρα μου.

Όταν έφτασα σπίτι, πήρα τον γιο μου αγκαλιά και του ορκίστηκα πως δεν θα επέτρεπα να μας συμβεί το ίδιο. Με κοιτούσε γελαστός. Ήταν μόλις δέκα μηνών και δεν είχε ιδέα για τι πράγμα του μιλούσα».

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

O Νίκος Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Έχει γράψει σενάρια για τηλεοπτικές σειρές και ταινίες που έχουν διακριθεί σε κινηματογραφικά φεστιβάλ τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Έχει εκδώσει δύο συλλογές διηγημάτων (Η Ενοχή των Υλικών, Γραφικός Χαρακτήρας) και τέσσερα μυθιστορήματα ( Το Ημερολόγιο Ενός Εξωγήινου, Το Γονίδιο της Αμφιβολίας, Αγιογραφία, Τα Παιδιά του Κάιν). Τόσο τα μυθιστορήματα όσο και διηγήματά του έχουν μεταφραστεί σε αρκετές ξένες γλώσσες. Το «Ολομόναχος» είναι το έβδομο βιβλίο του και εκδόθηκε αρχικά στη Γαλλία, στη σειρά «Ce que la vie signifie pour moi» των Editions du Sonneur.

ΤΙΤΛΟΣ: Ολομόναχος ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Νίκος Παναγιωτόπουλος Εκδόσεις Μεταίχμιο Σελ.: 104 Τιμή:11,00 €