Ντράζεν Πέτροβιτς: Η μέρα που γεννήθηκε ο μύθος…

Ντράζεν Πέτροβιτς: Τον αποκάλεσαν “γιο του διαβόλου” για τον τρόπο με τον οποίο αγωνιζόταν. Τον είπαν μύθο. Χαρακτηρίστηκε ο κορυφαίος Ευρωπαίος μπασκετμπολίστας.Ο Ντράζεν δεν ήταν άνθρωπος. Ήταν… σούπερ μαν. Ένας σούπερ μαν του μπάσκετ. Γεννήθηκε μια μέρα σαν σήμερα, στις 22 Οκτωβρίου 1964. Έφυγε από τη ζωή μόλις 29 χρόνια αργότερα. Αλλά πρόλαβε να ζήσει όσα οι άλλοι δεν είχαν καν ονειρευτεί.

Ντράζεν Πέτροβιτς: Το NBA τον καλοσώρισε

Η παρουσία του ΝΒΑ έμοιαζε αναγκαία. Σε μια εποχή που το να παίξει Ευρωπαίος στις ΗΠΑ φάνταζε αδύνατη. Το επίπεδο στο αμερικάνικο πρωτάθλημα ήταν υψηλότατο. Το ταλέντο των Αμερικανών συνδυαζόταν με δύναμη, ταχύτητα, σκληρή άμυνα. Η δυσπιστία για καθετί αλλοδαπό έντονη. Επιλέχθηκε στο νο60 του ντραφτ το 1986 από τους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς.

Το εχθρικό μπασκετικό περιβάλλον του συστήθηκε αμέσως. Ο χρόνος συμμετοχής στην ομάδα του Ορεγκον ελάχιστος. Ο Κροάτης ασφυκτιούσε. Μετά από δύο αγωνιστικές περιόδους απαίτησε και πέτυχε να γίνει ανταλλαγή. Από το Ντένβερ δόθηκε αμέσως στους Νιου Τζέρσεϊ Νετς. Εκεί έλαμψε. Αύξησε κατακόρυφα τα νούμερα του και ο σύλλογος απέσυρε τη φανέλα με το νούμερο «3».

https://www.youtube.com/watch?v=RNGE-gUObaA

Ο Ντράζεν κόπιασε όσο λίγοι για να κερδίσει τον σεβασμό των αλαζόνων Αμερικανών. Μάλιστα, όταν επιλέχθηκε στην 3η καλύτερη πεντάδα του ΝΒΑ έλεγε σε φίλο του ότι «αυτό σημαίνει πολλά για μένα». Οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι δεν στέκονταν στην άψογη εκτέλεση του στα βασικά του αθλήματος, αλλά στην παρουσία του ως perfomer.

Τον θεωρούσαν δεύτερο Πιτ Μάραβιτς, τεράστια τιμή, διότι ο «Pistol Pete» ήταν ο πρόδομος του «Showtime», o Μάτζικ πριν τον Μάτζικ. Για τον Ρέτζι Μίλερ, θρύλος των Ιντιάνα Πέισερς, ήταν ο καλύτερος σουτέρ του κόσμου.

Ο Πέτροβιτς στην ουσία άνοιξε τον δρόμο για όλους τους υπόλοιπους Ευρωπαίους στο ΝΒΑ. Το καλοκαίρι του 1991 το πέρασε στο γυμναστήριο δουλεύοντας ασταμάτητα. Ήθελε να δείξει σε όλους ότι είναι ο καλύτερος.

Ο Ντίνο Ράτζα έχει πει πως «πριν δεν πίστευε κανείς ότι ευρωπαίοι παίκτες μπορούν να τα καταφέρουν στο ΝΒΑ. Αυτός το κατάφερε και όλοι πιστέψαμε ότι μπορούμε». Ο Ντράζεν ήταν άνθρωπος που δεν έκρυβε όσα τον ενοχλούσαν. Παράδειγμα, όταν δεν επιλέχθηκε για το All Star Game της σεζόν 1992 – 93 ενοχλήθηκε. Μάλιστα, δεν θεωρούσε ότι ήταν αγωνιστικό το ζήτημα, αλλά περισσότερο ξενοφοβικό.

Οι Κροάτες δεν μπορούν να ξεχάσουν τον Ντράζεν. Όχι γιατί το επιτάσσει ο θρήνος και η παράδοση, αλλά γιατί αυτός ήταν που διαφήμισε με τον τρόπο του την Κροατία λίγο μετά την ανεξαρτησία της.

Φυσικά και το νεαρό της ηλικίας, 29 ετών, έπαιξε ρόλο. Το γήπεδο της Τσιμπόνα, η 2η ομάδα του στην οποία διέπρεψε, φέρει το όνομα του. Δίπλα βρίσκεται το μνήμα και το μουσείο. Η μητέρα του, τα πρώτα χρόνια μετά την απώλεια του, έβρισκε στον τάφο του, εκτός από λουλούδια, προσωπικά σημειώματα, ποιήματα, μπάλες μπάσκετ. Το μουσείο «Ντράζεν Πέτροβιτς» δημιουργήθηκε από τη μητέρα του Μπιζέρκα και υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 50 χιλιάδες άνθρωποι το έχουν επισκεφτεί από το 1993 μέχρι σήμερα.

https://www.youtube.com/watch?v=HLlPtBsGbYo

Ντράζεν Πέτροβιτς: Η βραδιά που πέτυχε 112 πόντους

Είχε κάνει πολλές μεγάλες εμφανίσεις ο Ντράζεν Πέτροβιτς. Εδώ, στην Ελλάδα τον είδαμε να πετυχαίνει 62 πόντους με τη φανέλα της Ρεάλ, στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων στο Στάδιο Ειρήνης κ Φιλίας. Τον είδαμε, επίσης, στις… επικές μάχες με τον Νίκο Γκάλη το 1987, στη φωτογραφία που έβγαλαν οι δυο τους. Ο “Θεός Γκάλης” και ο “γιος του διαβόλου”, Ντράζεν Πέτροβιτς.

Αυτό ήταν το ένα του παρατσούκλι. Του το “κόλλησαν” για τον τρόπο με τον οποίο αγωνιζόταν. “Διάολος” κανονικός. Ήταν αδύνατο να σταματήσεις τον μεγάλο Ντράζεν. Το άλλο του ήταν το “Μότσαρτ”. Το “Μότσαρτ”… γεννήθηκε μια μέρα σαν τη σημερινή πριν 32 χρόνια. Στις 5 Οκτωβρίου του 1985. Είναι η βραδιά που ο Ντράζεν κάνει το… ακατόρθωτο. Κάνει το αδύνατο δυνατό. Πετυχαίνει 112 πόντους σε ένα παιχνίδι, στο Τσιμπόνα – Ολίμπια Λιουμπλιάνας, με 10 τρίποντα και 22/22 βολές. Στο ημίχρονο είχε σημειώσει 67 από τους 77 πόντους της ομάδας του. Έπιασε… 100αρα έξι λεπτά πριν το φινάλε.

Ο πλανήτης παραμιλά. Ο Ντράζεν Πέτροβιτς ήταν μόλις 21 ετών και έσπαγε και το ρεκόρ για το πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας, το οποίο ανήκε στον Ραντιβόι Κόρατς όταν και είχε πετύχει 74 πόντους το 1962. Το ματς τελείωσε 158-77, ο Ντράζεν σημείωσε τους 112 και πέρα απ’ αυτόν σκόραραν μολις τρεις παίκτες ακόμα της Τσιμπόνα: ο Αντζούλοβιτς 16, ο Ρίζμαν 14, ο Νάκιτς 12.

ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΜΑΤΣ

ΤΣΙΜΠΟΝΑ: Πέτροβιτς 112, Αντζούλοβιτς 16, Μπέτσιτς, Τσούτουρα, Παβλίτσεβιτς, Ρίζμαν 14, Βουκίτσεβιτς, Ούσιτς, Νάκιτς 12, Σόσταρετς.

ΟΛΙΜΠΙΑ: Ζόρτσιττς 8, Τζούροβιτς 8, Μέρτζελι, Μάτσεκ 16, Στράζισαρ 6, Στρμόλε 9, Έργιαβετς 15, Κράλι, Νόβινα 15.

Ντράζεν Πέτροβιτς: Οχτώ χρόνια μετά

Δεν πέρασαν ούτε οχτώ χρόνια από εκείνη τη μεγάλη βραδιά, που ο Ντράζεν Πέτροβιτς γινόταν ο “Μότσαρτ” του παγκόσμιου μπάσκετ, όταν έφυγε από τη ζωή με τραγικό τρόπο. Έχοντας πίσω του μια σπουδαία καριέρα στο NBA και έχοντας δώσει τα χέρια για να επιστρέψει στην Ευρώπη για λογαριασμό του Παναθηναϊκού. Θα γινόταν – αν του το επέτρεπε η μοίρα – η μεγαλύτερη μεταγραφή στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Ήταν 17:20 της 7ης Ιουνίου 1993 στην εθνική οδό Νυρεμβέργης – Μονάχου, περίπου 24 χιλιόμετρα από το Ίγκολσταντ. Διερχόμενο φορτηγό προσέκρουσε και εισχώρησε στη διαχωριστική νησίδα. Ο οδηγός προσπάθησε να αποφύγει τη σύγκρουση με μια Μercedes, έχασε τον έλεγχο του δικού του οχήματός και προσέκρουσε στο οδικό διάφραγμα για να σταματήσει τελικά και να μπλοκάρει και τις τρεις λωρίδες κυκλοφορίας.

Το αυτοκίνητο που οδηγούσε η 23χρονη Κλάρα Ζαλάντζι «καρφώθηκε» με ταχύτητα στο φορτηγό. Ο Ντράζεν, που δεν πήρε το τιμόνι στα χέρια του επειδή το δίπλωμά του είχε λήξει εκείνη την ημέρα, είχε αποκοιμηθεί στη θέση του συνοδηγού, δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας. Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος. Η αγαπημένη του και η Τουρκάλα μπασκετμπολίστρια, Χιλάλ Εντεμπάλ, επίσης 23 χρόνων, που βρισκόταν στο πίσω κάθισμα σώθηκαν.

Πέρασαν περισσότερες από 7 ώρες και το πτώμα δεν είχε ακόμα αναγνωριστεί. Οι δύο γυναίκες που σώθηκαν δεν μπορούσαν να μιλήσουν για να πουν ποιος ήταν ο άνδρας που βρέθηκε νεκρός στο κάθισμα του συνοδηγού. Τελικά την αναγνώριση έκανε ένας Γερμανός αστυνομικός, που γνώριζε από μπάσκετ.

Πλησίασε το πτώμα στο νεκροτομείο, το κοίταξε και το ανακοίνωσε: “Είναι ο Ντράζεν Πέτροβιτς. Ο μεγάλος σταρ του μπάσκετ”. Στις τσέπες του Ντράζεν βρέθηκε ένα κομμάτι χαρτί, το οποίο πάνω του είχε γραμμένες τρεις ομάδες και δίπλα σε κάθε μία είχε τρία ψηφία: New York Knicks, Nets, Panathinaikos. Ήταν οι τρεις προτάσεις που είχε στα χέρια του ο Πέτροβιτς. Είχε σχεδόν αποφασίσει πως θα επέστρεφε στην Ευρώπη και θα έκανε δεκτή την πρόταση του Παναθηναϊκού.

Ο αστυνομικός που τον αναγνώρισε ήταν κι εκείνος που ανέλαβε το τεράστιο βάρος να τηλεφωνήσει στο σπίτι του και να το ανακοινώσει στους γονείς του, Τζόλε και Μπιζέρκα. Το σοκ ήταν μεγάλο και τα ερωτήματα πολλά: γιατί ο Ντράζεν επέλεξε να φύγει οδικώς από την Πολωνία; Γιατί δεν μπήκε στο αεροπλάνο; Γιατί δεν οδηγούσε εκείνος, όπως έκανε πάντα;

Ο Στόγιαν Βράνκοβιτς, μία μέρα μετά τον θάνατο του Ντράζεν, έκανε μια αποκάλυψη που ακόμα και σήμερα τη διαβάζεις και ανατριχιάζει ολόκληρο το κορμί σου: “Έλα μαζί. Που θα πηγαίνεις τώρα με το αυτοκίνητο;”, θα του πει ο Βράνκοβιτς, λίγο πριν αναχωρήσει για το αεροδρόμιο με την υπόλοιπη αποστολή της Κροατίας. “Στόικο. You fly, you die (σ.σ. εσύ πετάς, εσύ πεθαίνεις). Θα τα πούμε στο Ζάγκρεμπ”, ήταν η απάντηση του Ντράζεν. Λίγες ώρες μετά ο Ντράζεν βγαίνει νεκρός από το δυστύχημα.

Λίγες μέρες μετά, στην κηδεία του, θα βρεθεί όλος ο μπασκετικός πλανήτης. Μαζί και 100.000 άνθρωποι. Ναι, 100.00 άνθρωποι θα πουν το “αντίο” στον μεγάλο Ντράζεν, τον άνθρωπο που στα 17 του, όταν αγωνιζόταν στη Σιμπένκα, ήταν αρχηγός, παρά το ότι οι συμπαίκτες του ήταν μεγαλύτεροι. Ακολούθησε η Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ, η Ρεάλ Μαδρίτης, το όνειρο του NBA (Μπλέιζερς, Νετς), η καταξίωση, η διεθνής αναγνώριση. Και ο θάνατος εκείνο το απόγευμα της 7ης Ιουνίου. Ο θάνατος που ακόμα και σήμερα θεωρείται ένας από τους πιο άδικους στον παγκόσμιο αθλητισμό.

Ντράζεν Πέτροβιτς: Τα μεγάλα “αν”

Αν ο Ντράζεν είχε ακούσει τον πατέρα του, δεν θα είχε πάει ποτέ σε εκείνο το ματς της Εθνικής Κροατίας για τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ στην Πολωνία. “Κάτσε, πρέπει να ξεκουράσεις το πόδι σου, να είσαι έτοιμος για το Ευρωμπάσκετ”. Δεν τον άκουσε…

Αν ο Ντράζεν είχε ακούσει τον Στόγιαν, δεν θα είχε πάει ποτέ με το αυτοκίνητο. “Έλα μαζί μας. Μην ταλαιπωρείσαι. Μπες στο αεροπλάνο”. Δεν τον άκουσε…

Αν ο Ντράζεν είχε δει νωρίτερα το δίπλωμά του, θα το είχε ανανεώσει και θα οδηγούσε εκείνος. Δεν το έκανε…

Αν δεν είχε αποφασίσει να περάσει από το Μόναχο προκειμένου να τσεκάρει κάποιους τραπεζικούς λογαριασμούς εν όψει της επόμενης μεταγραφής του, δεν θα ήταν ποτέ σε εκείνη τη Mercedes. Δεν το έκανε…

Αν, αν, αν… Ένας θάνατος γεμάτος αν, γεμάτος αδικία. Ένας θάνατος που στοίχειωσε ολόκληρο τον πλανήτη, όχι μόνο τον μπασκετικό… Ένας θάνατος που ακόμα και σήμερα, 24 χρόνια μετά, θα πίστευε κανείς πως αποτέλεσε ένα κακόγουστο αστείο ενός Γερμανού αστυνομικού…

Ντράζεν Πέτροβιτς: Ξέρετε ότι…

– το ρολόι του Ντίνο Ράτζα, σε ένα κάδρο στον τοίχο του σπιτιού του, θα δείχνει για πάντα μια συγκεκριμένη ώρα: 17:20. Εκείνη την ώρα ο κυβερνήτης της Lufthansa που μετέφερε την αποστολή της Κροατίας ζήτησε από τους επιβάτες να δέσουν τις ζώνες τους. Ο καιρός είχε χαλάσει και υπήρχαν αναταράξεις. Εκείνη την ώρα χάθηκε ο Ντράζεν…

– “ήταν μία ηλιόλουστη μέρα, καλοκαιρινή. Κάποια στιγμή όμως στο αεροπλάνο βλέπαμε καθαρό ουρανό από πάνω και τεράστια μαύρα σύννεφα από κάτω. Δεν θα ξεχάσω την στιγμή που ο πιλότος μας λέει ότι έχουμε μία ασυνήθιστη καταιγίδα κι εγώ κοιτάζω το ρολόι που δείχνει λίγο μετά τις 5. Είναι η ώρα που μας άφησε ο Ντράζεν…” θυμάται ο Ράτζα.

– η Κλάρα Ζαλάντζι, η τότε σύντροφος του Ντράζεν, που οδηγούσε το αυτοκίνητο, νοσηλεύτηκε στην εντατική για μία εβδομάδα. Δεν μίλησε ποτέ για το τροχαίο δυστύχημα. Πάνω από το αριστερό της φρύδι υπάρχει μια ουλή που θα της θυμίζει για πάντα εκείνη τη μέρα. Επέστρεψε στο μόντελινγκ και το 2001 παντρεύτηκε τον Γερμανό ποδοσφαιριστή, Όλιβερ Μπίρχοφ.

– η Χιλάλ Εντεμπάλ, η Τουρκάλα παίκτρια του μπάσκετ που ήταν στο πίσω κάθισμα, παρουσίαζε για χρόνια απώλειες μνήμης. Οι γιατροί φοβόντουσαν πως είναι ικανή να βάλει τέλος στη ζωής της. Εντεμπάλ και Ζαλάντζι συναντήθηκε μερικά χρόνια μετά στο Μόναχο, όμως κανείς δεν ξέρει τι συζήτησαν μεταξύ τους…