Νίκος Γκάλης: Το άδοξο τέλος του ανθρώπου που μας… έμαθε το μπάσκετ

Ο Νίκος Γκάλης ήταν ο άνθρωπος που… έφερε το μπάσκετ στην Ελλάδα, στη μορφή που το γνωρίζουμε από το 1987 και μετά, και παρεξηγήθηκε με τον άνθρωπο που είχε στην άκρη του πάγκο της η Εθνική σε εκείνο το ιστορικό Ευρωμπάσκετ. Ο Νίκος Γκάλης, ο κορυφαίος όλων, στις 18 Οκτωβρίου 1994 αποφάσισε πως θα βάλει τέλος στην καριέρα του. Είχε προηγηθεί μια μεγάλη παρεξήγηση με τον τότε προπονητή του Παναθηναϊκού, Κώστα Πολίτη και πλέον οι δυο τους δεν μπορούσαν να… συνυπάρξουν.

Ο Γκάλης στα 37 του, έβλεπε πως δεν είχε τον σεβασμό που έπρεπε. Αποφάσισε λοιπόν να βάλει τέλος στην καριέρα του. Τι είχε συμβεί; Ο Κώστας Πολίτης έδειχνε ξεκάθαρα πως δεν θέλει να βασίζεται στον Γκάλη σε όλη τη χρονιά, και σε εκείνο το βράδυ της 18ης Οκτωβρίου στο ΜΕΤΣ, κόντρα στους Αμπελόκηπους, δεν τον έχει στην πεντάδα. Όταν η διαφορά εκτινάχθηκε στο +24 για τον Παναθηναϊκό, ο Πολίτης είπε στον Γκάλη να μπει στο γήπεδο. Ο Γκάλης δεν μπήκε ποτέ, μάζεψε τα πράγματά του κι έφυγε από το γήπεδο.

Ήταν η αρχή του τέλους. Ακολούθησαν προσπάθειες να μεταπειστεί ο Γκάλης, να παίξει για τον Παναθηναϊκό ή για άλλη ομάδα μετά το τέλος της συνεργασίας τους τον Σεπτέμβριο του 1995, αλλά τίποτα από αυτά δεν ευδοκίμησε. Ο «Θεός» σταμάτησε να «μαγεύει» στα παρκέ τον Οκτώβριο του 1994. Μια ημέρα, σαν τη σημερινή…

Νίκος Γκάλης: Το χρονικό της νύχτας της 18η Οκτωβρίου

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή… Το παιχνίδι με τους Αμπελόκηπους έγινε στο κλειστό του Μετς στις 18 Οκτωβρίου του 1994. Ο Παναθηναϊκός είχε στον πάγκο του τον Κώστα Πολίτη τον οποίο και είχε προτείνει ο ίδιος ο Γκάλης στον Παύλο Γιαννακόπουλο. Μάλιστα, αναφέρεται ότι ο πρόεδρος της ΚΑΕ Παναθηναϊκός δεν ήθελε να ακούσει για τον Κώστα Πολίτη και αποφάσισε να του δώσει την ευκαιρία, από τη στιγμή που ο Γκάλης επέμενε πως θα βοηθούσε την ομάδα. Οι σχέσεις των δύο ανδρών τη σεζόν 1993-94 ήταν καλές, ωστόσο την επόμενη σεζόν διαταράχθηκαν από την αρχή της κιόλας.

Μία απρόσμενη ήττα, αυτή από το Περιστέρι φέρνει τους Πολίτη και Γκάλη αντιμέτωπους μετά το τέλος του αγώνα. “Δεν καταλαβαίνεις ότι είσαι πρόβλημα για την ομάδα και πρέπει φύγεις;”, φέρεται να είπε ο Έλληνας προπονητής και το θέμα έφτασε μέχρι τον Παύλο Γιαννακόπουλο, προκειμένου να επιλυθεί. Ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού αφού έλαβε αμοιβαίες εξηγήσεις και αφού πριν ο Κώστας Πολίτης ζήτησε συγνώμη από τον Νίκο Γκάλη, νομίζει ότι το θέμα λήγει εκεί και προτρέπει άπαντες να βάλουν πάνω από όλα το καλό της ομάδας.

Νίκος Γκάλης: Το άδοξο φινάλε

Ωστόσο, στις 18 Οκτωβρίου του 1994 όμως έμελλε να γραφτεί μία μαύρη σελίδα για το ελληνικό μπάσκετ, καθώς ήταν η τελευταία φορά που είδαμε τον Νίκο Γκάλη σε 10άδα ομάδας. Στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τους Αμπελόκηπους ο Κώστας Πολίτης όχι μόνο δεν τον ξεκίνησε στην πρώτη πεντάδα και δεν τον έβαλε καθόλου μέχρι το ημίχρονο. Στα αποδυτήρια κατά τη διάρκεια της ανάπαυλας τσακώνονται και ο Γκάλης φεύγει από το γήπεδο εκνευρισμένος και απογοητευμένος. Πάντως, άλλες πληροφορίες αναφέρουν ότι κάποια στιγμή ο Πολίτης του ζήτησε να περάσει στο παρκέ και ο Γκάλης αρνήθηκε επικαλούμενος αδιαθεσία.

Είτε έτσι, είτε αλλιώς πάντως, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Πείσμωσε τόσο πολύ με την εξέλιξη των πραγμάτων που έβαλε τέλος στην καριέρα του εν μία νυκτί! Μάλιστα, ο Παύλος Γιαννακόπουλος που τον πήγε σπίτι του, φέρεται να του ζήτησε λίγο υπομονή για να επιληφθεί του θέματος, ωστόσο ο Γκάλης μάλλον είχε πάρει την απόφασή του. Μέσα σε λίγες ώρες, ο Νίκος Γκάλης μάζεψε τα πράγματα του και έφυγε για τη Θεσσαλονίκη, ενώ το Νοέμβριο του 1994 ο Παναθηναϊκός προέβη σε διακοπή συμβολαίου. Έτσι λοιπόν, ακόμα κι όταν αποχώρησε ο Πολίτης δίνοντας τη θέση του στον Κιουμουρτζόγλου, δεν ήταν αρκετό για να επιστρέψει στην αγωνιστική δράση.

Νίκος Γκάλης: Η ανακοίνωση του τέλους

Ήταν Παρασκευή 29/9/1995 όταν ο Νίκος Γκάλης, πικραμένος από αυτό που αγάπησε όσο τίποτα άλλο ανακοινώνει το τέλος. «Κάποτε θα γινόταν κι αυτό. Στη ζωή, όλα έχουν μια αρχή κι ένα τέλος. Πολλές φορές εξαρτάται από μας, πολλές φορές όχι. Ήθελα να σταματήσω αυτό που τόσο αγάπησα κι αγαπώ μέσα στο γήπεδο γιατί πιστεύω ότι ξέρω να παίρνω τις αποφάσεις μου τότε που πρέπει.

Αυτή μου η επιθυμία θεωρήθηκε από πολλούς αδυναμία. Ποτέ δεν έχω παρακαλέσει άνθρωπο και ποτέ δε ζήτησα χάρη από κανέναν. Μέχρι και σήμερα (σ.σ 29/9/1995) έκανα υπομονή περιμένοντας μία κίνηση. Είμαι εγωιστής αλλά δεν είναι εγωιστικό να πιστεύω μέχρι κι αυτή τη στιγμή ότι είμαι ελεύθερος και ότι δεν ανήκω σε κανέναν. Γιατί έχω λόγο και τιμή.

Φεύγω από το άθλημα που αγάπησα πικραμένος. Με μόνη ικανοποίηση ότι ακόμα και σήμερα πολλοί πιστεύουν ότι μπορώ να αλλάζω τις ισορροπίες. Ευχαριστώ όλους τους ανώνυμους φιλάθλους για την αγάπη που μου έδειξαν. Ζητώ συγγνώμη αν κάποιους πίκρανα. Τη ζωή πρέπει να την παίρνουμε όπως έρχεται αν θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλες τις ομάδες του πρωταθλήματος που αρχίζει αύριο (σ.σ 30/9/1995) κάνοντας μια ευχή: Να μη ξεχνάμε όλοι ότι το μπάσκετ είναι παιχνίδι και ότι υπάρχουν νικητές και ηττημένοι»

Η μοίρα το ήθελε έτσι ώστε το τελευταίο γράμμα του Νίκου Γκάλη στον κόσμο, που τον λάτρεψε σαν Θεό, να περιέχει μέσα όλη την πίκρα που ένιωθε στην ψυχή του. Δεν το άφησε πίσω του χαρούμενος, γεμάτος, αλλά πικραμένος από πρόσωπα και καταστάσεις. Το τελευταίο του παιχνίδι έμελλε να είναι στις 18 Οκτωβρίου του 1994 στο κλειστό του Μετς στους Αμπελόκηπους. Το χρονικό έμοιαζε να είναι γραμμένο για κάποιον άλλον. Όχι, για τον Γκάλη, όχι για εκείνον που έκανε όλους τους Έλληνες να τον λατρέψουν και μέσα από αυτόν να λατρέψουν και το μπάσκετ. Ο Γκάλης είχε μετακομίσει στον Παναθηναϊκό, διωγμένος από τον Άρη.