Δεν υπάρχουν άλλοι σε αυτή τη χώρα για να πληρώσουν το λογαριασμό;

Υπάρχουν πολιτικοί, οικονομολόγοι και άλλοι επαΐοντες ή μη εντός και εκτός της χώρας, οι οποίοι σφόδρα επιθυμούν να περικοπούν οι συντάξεις.

Μάλιστα ένας εξ΄ αυτών σε συνέντευξη Τύπου υποστήριξε (και με τη σχετική δόση έκφρασης λύπης) ότι:

“Ναι φυσικά το θέμα των συντάξεων είναι ένα ευαίσθητο θέμα.

Δεν είναι ωραίο να μειώνεις τις συντάξεις, αλλά πρέπει να αντιληφθούμε ότι και οι συντάξεις πρέπει να προσαρμοστούν στο μέγεθος της αύξησης της οικονομικής δραστηριότητας.

Είναι ο μόνος τρόπος για μην περικοπούν στο τέλος“.

Τάδε έφη πρώην υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά. Και ολόκληρο τον συλλογισμό τον στηρίζει στο ρυθμό ανάπτυξης.

Λέει περίπου πως αν δεν κοπούν οι συντάξεις θα πληγεί η ανάπτυξη γιατί…

Υπάρχουν και άλλοι πολλοί με φύλλο συκής την τήρηση των δεσμεύσεων, εννοούν την περικοπή των συντάξεων χωρίς να το ομολογούν ευθέως.

Ο υπογράφων εκτός του ότι διαφωνεί με την περικοπή των συντάξεων για λόγους αρχής, δικαιοσύνης και ίσης αντιμετώπισης των πολιτών, διαφωνεί και για καθαρά οικονομικούς και πιο συγκεκριμένα αναπτυξιακούς λόγους.

Όσον αφορά στους λόγους αρχής θα λέγαμε πως οι συνταξιούχοι είναι αυτοί που υπέστησαν τις μεγαλύτερες απώλειες και τις συνέπειες των μνημονίων.

Κυριολεκτικά οι κυβερνήσεις κατακρεούργησαν τις συντάξεις.

Και δυστυχώς υπάρχουν ακόμα οικονομολόγοι, πολιτικοί και άλλοι επαΐοντες ή μη, που θέλουν νέα περικοπή των συντάξεων.

Και αναρωτιέσαι. Αλήθεια δεν υπάρχουν άλλοι σε αυτή τη χώρα, εκείνοι που δεν πλήρωσαν τίποτα, για να πληρώσουν το λογαριασμό, αν και εφόσον χρειάζεται;

Υπάρχουν. Οι φοροφυγάδες για παράδειγμα και οι εισφοροφυγάδες, οι λαθρέμποροι και οι ασχολούμενοι με το λαθρεμπόριο.

Κανένας, όμως, δεν τους βάζει στην πρώτη γραμμή της στόχευσης κι ας χάνει το Δημόσιο 35 ως 40 δισ. ευρώ το χρόνο, σύμφωνα με παλιότερες έρευνες (για 16 δισ. ευρώ μόνο τη φοροδιαφυγή αποτίμησε η ΑΑΔΕ πριν λίγες εβδομάδες).

Στο σκέλος το οικονομικό. Αλήθεια αναρωτιούνται οι κύριοι που θέλουν περικοπή των συντάξεων στο όνομα της ανάπτυξης, αν ο αναπτυξιακός ρυθμός αυξάνεται ή μειώνεται όταν κατακρεουργούνται οι συντάξεις;

Ακόμα και ένας πρωτοετής φοιτητής γνωρίζει πως όταν το ΑΕΠ της Ελλάδας κατά 70% στηρίζεται στην κατανάλωση, αν περικόψεις μισθούς και συντάξεις πλήττεις ευθέως την ανάπτυξη. Και μάλιστα όσο μεγαλύτερες οι περικοπές, τόσο μεγαλύτερα και τα πλήγματα.

Εξάλλου, το είδαμε στα πρώτα χρόνια των μνημονίων με τη μεγάλη πτώση του ΑΕΠ εξαιτίας της σφαγής συντάξεων και μισθών.

Αλήθεια πότε θα κατανοήσουν ορισμένοι ότι η χώρα δεν χρειάζεται περικοπές συντάξεων και μισθών, αλλά ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης, που θα στηρίζεται στη γνώση, την τεχνολογία, την έρευνα, την καινοτομία, στην αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού;

Δεν θα δώσω απάντηση. Οι αθεόφοβοι δεν αλλάζουν μυαλά…

Διαβάστε όλα τα άρθρα του Θανάση Λυρτσογιάννη, εδώ.