Το “φάντασμα” των αγορών

Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την Ελλάδα, το φάντασμα των αγορών, θα λέγαμε παραφράζοντας τον Καρλ Μαρξ στην αρχή του “Κομμουνιστικού Μανιφέστου”.

Είναι το νέο σκιάχτρο που κραδαίνουν διάφοροι για να ακυρώσουν φιλολαϊκά μέτρα, μέτρα που θα ανακουφίσουν όσων τις ζωές ρήμαξαν τα μνημόνια.

Μία φιλολογία διαχέεται διαρκώς με απώτερο σκοπό να δημιουργηθεί κλίμα, το οποίο θα αποτρέψει μέτρα όπως η ακύρωση της μείωσης των συντάξεων, η αύξηση του κατώτερου μισθού, η μείωση της φορολογίας (εκτός από εκείνη των επιχειρήσεων, που χαρακτηρίζουν αναπτυξιακό μέτρο) και διάφορες άλλες ρυθμίσεις που η νεοφιλελεύθερη τρόικα και πολύ περισσότερο το ΔΝΤ δεν βλέπουν με καλό μάτι και παλεύουν με νύχια και δόντια να ακυρώσουν.

Το ερώτημα που τίθεται είναι διπλό.

Θα τιμωρήσουν οι αγορές τη χώρας μας και πότε και το δεύτερο σκέλος του ερωτήματος είναι αν θα επιτρέψουμε το φόβο για την τιμωρία από τις αγορές, να επιβάλλει τις πολιτικές που επιθυμούν εκείνοι οι οποίοι κραδαίνουν το σκιάχτρο των αγορών.

Ας δούμε στην αρχή τι θα κάνουν οι Θεσμοί όταν η ελληνική κυβέρνηση εφαρμόσει ένα νέο μέτρο.

Αν συμφωνούν κανένα πρόβλημα. Αν δεν συμφωνούν, θα βγάζουν κάθε τρεις μήνες ένα πόρισμα το οποίο θα αναρτούν στο site και θα ενημερώνονται οι ενδιαφερόμενοι και μεταξύ αυτών οι αγορές.

Η αρνητική γνωμάτευση θα έχει σαν αποτέλεσμα οι αγορές να τιμωρήσουν τη χώρα; Μπορεί και ναι μπορεί και όχι.

Εξαρτάται και από πολλούς άλλους παράγοντες η θέση των αγορών. Αν για παράδειγμα η χώρα πετυχαίνει τους δημοσιονομικούς στόχους για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% η γνωμάτευση των Θεσμών δεν θα προκαλεί κανένα πρόβλημα με τις αγορές.

Αν μάλιστα η κυβέρνηση προωθήσει μεταρρυθμίσεις, μέτρα και κίνητρα που θα οδηγήσουν σε υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης, οι αγορές θα επιβραβεύσουν τη χώρα.

Και μέτρα όπως η αποτροπή της μείωσης των συντάξεων, μείωση φόρων, αύξηση του κατώτερου μισθού θα βοηθήσουν να πετύχουμε υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης, καθώς το 70% του ΑΕΠ μας προέρχεται από την κατανάλωση.

Το “φάντασμα” των αγορών

Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε το “μαξιλάρι” των 24 δισ. (για 30 δισ. έκανε λόγο ο πρωθυπουργός), που σχηματίστηκε για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της εξόδου στις αγορές. Επομένως δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα με τις αγορές αν δεν μειωθούν οι συντάξεις. Αυτή είναι η μία και μοναδική αλήθεια.

Το δεύτερο ερώτημα είναι πολιτικό.

Η κυβέρνηση, αλλά και οι πολίτες οφείλουμε να μην υποκύψουμε στο φόβο, που καλλιεργούν ορισμένα κέντρα για την τιμωρία από τις αγορές με σκοπό να ακυρώσουν μέτρα τα οποία δεν τους συμφέρουν.

Και να μην ξεχνάμε ότι πίσω από τις παρεμβάσεις, όπως οι προαναφερόμενες, κρύβονται και πολιτικές επιδιώξεις από κύκλους τόσο εντός, όσο και εκτός της χώρας.

Οι διάφοροι δήθεν τεχνοκράτες δεν είναι ούτε αθώοι, ούτε ουδέτεροι.

Πάρα πολλές φορές εξυπηρετούν συμφέροντα κύκλων εντός της χώρας (ενίοτε και με το αζημίωτο), όπως έκανε η τρόικα όταν για παράδειγμα πετσόκοβε σε μία βραδιά τους μισθούς ή όταν απαιτούσε άλλα μέτρα που της ψιθύριζαν στο αυτί ενδιαφερόμενοι εντός της χώρας.

Διαβάστε όλα τα άρθρα του Θανάση Λυρτσογιάννη, εδώ.