Ο “μικρός μάγος” που θυμίζει δεκάρια μιας άλλης, υπέροχης εποχής…

Ο Γιάννης Μπουζούκης κουβαλάει την μπάλα όσο χρειάζεται, πασάρει υπέροχα, εκτελεί αποτελεσματικά. Οργανώνει, παίζει με το κεφάλι ψηλά, βλέπει το γήπεδο, ψάχνει το κάτι παραπάνω όταν χρειάζεται. Ο νεαρός κάνει πολλά από εκείνα που έκανε το είδωλό του: ο Σεμπάστιαν Λέτο.

Η φωτογραφία που κάνει τον γύρο του διαδικτύου εδώ και λίγες μέρες τους δείχνει δίπλα – δίπλα. Όταν ήταν ακόμα – πολύ – μικρό παιδί, ο Μπουζούκης είχε βγάλει φωτογραφία με τον Αργεντινό.

Το κείμενο συνεχίζεται κάτω από τη φωτογραφία

Θαύμαζε από τότε το αριστερό του πόδι. Το… κρυφοκοιτούσε στις προπονήσεις. Μαγευόταν με το στυλ και τον διασκελισμό του Σέμπα. Άκουγε τον κόσμο να τον λατρεύει και ονειρευόταν να γίνει σαν κι αυτόν. Ηγέτης στο γήπεδο, σύνθημα στα χείλη των οπαδών. Μερικά χρόνια αργότερα, ο Γιάννης Μπουζούκης βρίσκεται σε αυτόν ακριβώς τον δρόμο. Τον δρόμο της καταξίωσης.

Εκείνο το χαμογελαστό παιδάκι της φωτογραφίας δεν υπάρχει πια. Υπάρχει ένα 20χρονο παλικάρι, που έχει την ίδια παιδική αθωότητα όταν μπαίνει στο γήπεδο. Θυμηθείτε τον πως πανηγύρισε στην Ξάνθη. Έτρεχε προς τον πάγκο, μη ξέροντας τι ακριβώς να κάνει. Κατέληξε στην αγκαλιά του προπονητή του. Απέναντι στη Λαμία, στο δεύτερο γκολ του, έσπευσε να κάνει καρδούλα στην εξέδρα. Ήταν εκεί αγαπημένο του πρόσωπο. Με την παιδική αθωότητα στο πρόσωπό του, με το χαμόγελο. Όπως κάθε παιδί που παίζει μπάλα με τους φίλους του.

Ετούτος εδώ, όμως, έχει αρχίσει να ξεφεύγει από την ηλικία του. Υπήρξαν στιγμές στο ματς με τη Λάρισα που σου θύμιζε… φτασμένο παίκτη. Με εμπειρίες, παραστάσεις, πολλούς αγώνες στα πόδια του. Οι αμυντικοί της Λάρισας αδυνατούσαν να τον σταματήσουν και έπαιζαν σκληρά. Έως αντιαθλητικά. Και ο Μπουζούκης, σαν να είχε ελατήρια στα πόδια και το σώμα, πεταγόταν όρθιος. Είτε για να συνεχίσει την προσπάθειά του, είτε για να εκτελέσει ένα από τα πολλά φάουλ που του έκαναν. Είτε για να… τσαμπουκαλευτεί. Δείγμα κι αυτό πως έχει αρχίσει να γίνεται… άντρας.

Ο Μπουζούκης αποτελεί ό,τι καλύτερο διαθέτει – όχι ο Παναθηναϊκός, αλλά – η Ελλάδα σε αυτές τις ηλικίες. Το αριστερό του πόδι σπανίζει. Ο τρόπος που εκτελεί θυμίζει άλλες εποχές. Το παιχνίδι με το κεφάλι ψηλά σε κάνει να τον συγκρίνεις με δεκάρια που ούτε να… ψελλίσεις δεν μπορείς. Ακόμα… Διότι αν ο μικρός συνεχίσει τα θαύματα, οι συγκρίσεις θα είναι αναπόφευκτες…

Διαβάστε όλα τα άρθρα του Βασίλη Μοιρώτσου εδώ