Ο Ντέμης Νικολαΐδης θυμάται…

Ο Ντέμης Νικολαΐδης, Θεμιστοκλής όπως είναι το βαφτιστικό του όνομα, γεννήθηκε στις 17 Σεπτέμβρη του 1973 στο Γκίσεν της Γερμανίας, μια μικρή πόλη ανατολικά του Βερολίνου από γονείς μετανάστες.

Ωστόσο μετά τη γέννησή του, η οικογένειά του επέστρεψε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αλεξανδρούπολη, από όπου και καταγόταν. Από μικρή ηλικία ξεκίνησε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στον τοπικό Εθνικό. Αρχικά στις ακαδημίες, ενώ το καλοκαίρι του 1992 σε ηλικία 19 ετών προβιβάστηκε στην πρώτη ομάδα.

Το ταλέντο του και η εκτελεστική του δεινότητα τον έκαναν να ξεχωρίσει από νωρίς. Εφτά γκολ σε 30 αγώνες στη Γ’ Εθνική την πρώτη σεζόν. Εννιά γκολ τη δεύτερη μέχρι τα μισά. Ο Απόλλων Σμύρνης ήδη τον είχε πλησιάσει και τον κάλεσε στην Αθήνα για να υπογράψει συμβόλαιο. Τον αποκτά και του δίνει αμέσως φανέλα βασικού.

Ο Ντέμης Νικολαΐδης θυμάται:

“Θυμάμαι ότι δεν υπήρχαν περιθώρια να επιλέξω, είχα φτάσει 20 χρονών. Θυμάμαι είχα κατέβει στην Αθήνα με τον πρόεδρο του Εθνικού Αλεξανδρούπολης σ’ ένα ξενοδοχείο στον Λυκαβηττό. Ήταν εκεί ο κ. Αλαμάνος, σοβαρός άνθρωπος, εγώ 20 χρονών λίγο ψαρωμένος. Οπότε συζητά λίγο με τον πρόεδρο του Εθνικού, τα λένε οι δυο τους και μετά φωνάζει εμένα να υπογράψω συμβόλαιο. Αν και δεν μ’ ένοιαζε τίποτε, πήγα να υπογράψω και εκεί που έγραφε το ποσό δεν υπήρχε, ήταν κενό. Τους λέω μισό λεπτό πρέπει να μιλήσω στο τηλέφωνο.

Παίρνω τηλέφωνο τον πατέρα μου και του λέω: “Πήγα να υπογράψω συμβόλαιο στον Απόλλωνα αλλά δεν έχει χρήματα είναι μηδέν”. Και μου λέει ο πατέρας μου στο τηλέφωνο : “Υπέγραψε κι ας είναι μηδενικό το συμβόλαιο. Απλά φύγε από δω”. Και γύρισα κι έβαλα την υπογραφή μου”.

Πίσω από Βαζέχα και Σαραβάκο

Δεν είχε κλείσει ούτε δύο χρόνια στη μεγάλη κατηγορία, όταν υπό τις οδηγίες του Γιάννη Παθιακάκη στον Απόλλωνα αρχίζει να κάνει γνωστό το όνομά του σε ολόκληρη την Ελλάδα. Καταφέρνει να πετύχει 17 τέρματα στο πρωτάθλημα, αγωνιζόμενος σε 33 από τους 34 αγώνες και να αναδειχθεί τρίτος σκόρερ, πίσω από τον Κριστόφ Βαζέχα (29) και τον Δημήτρη Σαραβάκο (21).

“Ήθελα να βάλω γκολ στην ΑΕΚ για να με δουν και να με πάρουν”

Ο Ντέμης δεν έκρυψε ποτέ την αγάπη του για την ΑΕΚ. Από την πρώτη στιγμή που άρχισε να γίνεται γνωστός και ανάγκασε τα media να “σκαλίσουν” την περίπτωσή του, έγινε γνωστή και η λατρεία που είχε προς την ομάδα. Όπως περιγράφει ο ίδιος, το παράδοξο είναι πως δεν σημείωσε ποτέ γκολ απέναντι στην ΑΕΚ, παρά το γεγονός πως ήθελε σαν… τρελός. Και το αστείο, πως ο κόσμος της ΑΕΚ πίστευε ότι δεν σκοράρει επειδή είναι ΑΕΚτζής.

“Ίσως είναι η μοναδική ομάδα η ΑΕΚ στην οποία δεν έχω βάλει γκολ. Και το θέμα δεν είναι πως δεν ήθελα να βάλω γκολ επειδή ήμουν ΑΕΚ. Ήθελα να βάλω γκολ πιο πολύ απ’ όλες τις ομάδες για να με δουν και να με πάρουν στην ΑΕΚ. Θυμάμαι κάτι χαμένες ευκαιρίες, κάτι αστείες ευκαιρίες που δεν μπορούσα να βάλω γκολ, δοκάρι μέσα στην Ριζούπολη. Εν τω μεταξύ, έχανα ευκαιρίες και ο κόσμος της ΑΕΚ με χειροκροτούσε γιατί ήταν γνωστό πως ήμουν Αεκτζής, οπότε νόμιζε…, δεν ξέρω τι είχε στο μυαλό του. Είναι από τα περίεργα αυτό. Νομίζω ότι έχω βάλει παντού γκολ, σίγουρα δεν έχω βάλει στην ΑΕΚ”.

“Εγώ δεν πάω στον Ολυμπιακό. Πάω μόνο στην ΑΕΚ”

Το σίριαλ της μεταγραφής του Ντέμη Νικολαΐδη από τον Απόλλωνα, είχε απασχολήσει από τα τέλη Μαΐου την αθλητική κοινή γνώμη. Ήταν πια σαφές ότι ύστερα από δυόμισι χρόνια γεμάτα επιτυχίες στη Ριζούπολη (ευρωπαϊκή έξοδος το ’95, πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου το ’96), το πλήρωμα του χρόνου για τη μεταγραφή του ταλαντούχου επιθετικού από την Αλεξανδρούπολη είχε φτάσει. Το ερώτημα που έμενε να απαντηθεί ήταν: Ολυμπιακός ή ΑΕΚ;

Οι «ερυθρόλευκοι», οι οποίοι επιχειρούσαν νέο ξεκίνημα με την πρόσληψη του Ντούσαν Μπάγεβιτς στην τεχνική ηγεσία, είχαν βάλει στο μάτι τον κυνηγό του Απόλλωνα πριν ακόμα τελειώσει το πρωτάθλημα. Τα χρήματα που πρόσφεραν στον πρόεδρο της «Ελαφράς Ταξιαρχίας», Κώστα Αλαμάνο, ήταν σαφώς περισσότερα από όσα εμφανιζόταν διατεθειμένη να δώσει η ΑΕΚ κι έτσι φαινόταν να έχουν τον πρώτο λόγο. Όμως, υπήρχε ένα εμπόδιο. Ο Ντέμης ήθελε μόνο ΑΕΚ.

Στις 19 Ιουνίου 1996, όμως, τα δεδομένα ξαφνικά αλλάζουν όταν ο πρόεδρος της ΑΕΚ, Μιχάλης Τροχανάς, εκδίδει μία ανακοίνωση που προκαλεί προβληματισμό, μια και μία φράση της λέει πολλά και… τίποτα συγχρόνως. «Ο ποδοσφαιριστής Ντέμης Νικολαΐδης από την επόμενη σεζόν δεν θα έχει τον Δικέφαλο μόνο στην καρδιά του», ανέφερε επί λέξει απευθυνόμενος στους οπαδούς της «Ένωσης», χωρίς ωστόσο να διευκρινίζει περισσότερα. Η μεταγραφή είχε «κλείσει»; Ή ήταν ένα ακόμα παιχνίδι του ιδιόρρυθμου προέδρου, ο οποίος είχε δώσει ήδη δείγματα του αυθόρμητου χαρακτήρα του;

Γρήγορα αποδείχθηκε ότι δεν ήταν κανενός είδους μπλόφα και ότι ο Τροχανάς ήξερε τι έγραφε. Απλώς, απ’ τον ενθουσιασμό του για τη μεταγραφική επιτυχία, αποκάλυψε τη συμφωνία με τον Αλαμάνο πριν αυτή ολοκληρωθεί 100%. Κάτι που θα συνέβαινε τελικά λίγες ώρες αργότερα, αφού θα είχαμε μπει στην 20ή Ιουνίου και αφού θα είχε μεσολαβήσει η απόσυρση του ενδιαφέροντος του Ολυμπιακού. Το μήνυμα, άλλωστε, του ίδιου του Νικολαΐδη σε εκπρόσωπο των Πειραιωτών, που τον είχε βρει στη Μύκονο, ήταν σαφές: «Δεν πάω στον Ολυμπιακό, μόνο στην ΑΕΚ».

Η συμφωνία υπεγράφη τελικά σαν σήμερα, 20 Ιουνίου 1996, με τον Απόλλωνα να παίρνει ως αντάλλαγμα 288 εκατομμύρια δραχμές και τον Παντελή Κωνσταντινίδη (ανήκε στην ΑΕΚ, αλλά είχε αγωνιστεί εκείνη την περίοδο στην Καβάλα ως δανεικός), ενώ οι αποδοχές του Ντέμη ήταν 180 εκ. για τριετές συμβόλαιο.

Στην αρχική συμφωνία ΑΕΚ-Απόλλωνα περιλαμβανόταν ως αντάλλαγμα και ο Βασίλης Δημητριάδης, ο οποίος όμως δυσαρεστήθηκε με το γεγονός ότι το όνομά του συμπεριλήφθηκε στο deal χωρίς να ερωτηθεί και αρνήθηκε να «μετακομίσει» στη Ριζούπολη.

Ο Ντέμης Νικολαΐδης θυμάται για τη μεταγραφή του στην ΑΕΚ:

“Σκεφτόμουν τι να κάνω για να μπορέσω να πετύχω αυτό που θέλω, πως θα πάω στην ΑΕΚ. Ο Αλαμάνος μου έλεγε θα πας στον Ολυμπιακό, αλλιώς θα μείνεις στον Απόλλωνα. Με την ΑΕΚ είχα κάνει μια συνάντηση, όχι επίσημη. Η ΑΕΚ με ήθελε, αλλά είχαν συμφωνήσει στον Απόλλωνα. Ένα βράδυ που ήμουν στο γραφείο του μάνατζέρ μου, του Πασχάλη Παπαδόπουλου, σκέφτηκα κάτι.

Εκείνη την εποχή ο Ολυμπιακός είχε κάνει καλές μεταγραφές, είχε πάρει και τον Μπάγεβιτς, γενικά υπήρχε ένα κλίμα ότι πάει για το πρωτάθλημα, ότι γίνεται μεγάλη ομάδα, γιατί είχε και μια περίοδο που δεν ήταν πολύ καλή, για δέκα χρόνια. Οπότε ρώτησα τον μάνατζέρ μου πως θα κάνω γνωστό σε όλους -μιας και δεν είχα πολλές σχέσεις με δημοσιογράφους- ότι θέλω να κάνω μία δήλωση.

Μου είπε κάποιον στην Ώρα για Σπορ νομίζω και κάπου αλλού. Θυμάμαι ότι πήρα τηλέφωνο, ότι δεν πίστευαν πως είμαι εγώ στο τηλέφωνο στην εφημερίδα και έκανα μια δήλωση ότι είτε θα πάω στην ΑΕΚ είτε θα μείνω στον Απόλλωνα. Την επόμενη μέρα γράφτηκε παντού, όπως περίμενα αντέδρασε ο Ολυμπιακός και είπε ότι παίκτης που δεν θέλει να έρθει σε μας, ούτε εμείς τον θέλουμε και όλα πήραν τον δρόμο τους”.

Πριν καλά καλά κάνει ντεμπούτο στο πρωτάθλημα με τη νέα του ομάδα, ο Ντέμης Νικολαΐδης καταφέρνει να κερδίσει τον πρώτο του τίτλο, το Σούπερ Καπ. Κόντρα στον Παναθηναϊκό το ματς πήγε στα πέναλτι, με τον Έλληνα άσο να ευστοχεί στην εκτέλεσή του και την Ένωση να κερδίζει το τρόπαιο.

Την πέμπτη κιόλας αγωνιστική του πρωταθλήματος κάνει χατ-τρικ στο εκτός έδρας ματς με την Καλαμάτα, ενώ στον επαναληπτικό γύρο με την ίδια ομάδα στη Ν. Φιλαδέλφεια πετυχαίνει πέντε γκολ στη νίκη με 6-1. Το τέλος της πρώτης του σεζόν με τα “κιτρινόμαυρα” είναι εντυπωσιακό. Καταφέρνει να πετύχει 19 τέρματα σε 31 συμμετοχές, ενώ κατακτά και το Κύπελλο Ελλάδας.

Στην αρχή της δεύτερη του σεζόν αποχώρησε με τραυματισμό στη μέση στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος κόντρα στον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Αν και οι γιατροί υπολόγιζαν το χρονικό διάστημα αποχής του στον 1μιση μήνα, εκείνος τους αψήφισε και την τρίτη αγωνιστική (21 μέρες μετά) στο ντέρμπι κόντρα στον Ολυμπιακό ήταν παρών. Μάλιστα στο συγκεκριμένο παιχνίδι σκόραρε και χάρισε τη νίκη στην Ένωση!

Ο αποκλεισμός απ’ τη Λοκομοτίβ, η Άντερλεχτ, η ORIGINAL και το δύσκολο τριήμερο

Μετά τον αποκλεισμό από την Λοκομοτίβ στους “8” του Κυπέλλου Κυπελλούχων τη χρονιά εκείνη, τα πρώτα μαύρα σύννεφα για τον Ντέμη στην ΑΕΚ κάνουν την εμφάνισή τους:

Ο Ντέμης Νικολαΐδης θυμάται:

“Υπήρχε ένα κλίμα μετά το ματς, κυρίως επειδή έχασα μια ευκαιρία καλή για να κερδίσουμε, έτσι την έχω στο μυαλό μου. Οι ΑΕΚτζήδες την έχουν ως μια ευκαιρία που δεν χάνεται, αλλά έχω χάσει πολύ πιο εύκολες. Αλλά υπήρχε πολύ αρνητικό κλίμα, το ένιωθα. Νομίζω ότι όλοι ήθελαν να φύγω, ότι ήμουν ο μοναδικός υπεύθυνος για τον αποκλεισμό και ότι δεν με ήθελαν.

Αυτό ένιωθα. Ίσως ήταν άδικο, ίσως ήταν για λίγο. Για 2-3 βδομάδες, αλλά δεν το σκεφτόμουν αλλιώς. Δεν το σκέφτηκα ως αχαριστία. Κατ’ αρχήν, στις εφημερίδες είχε γραφτεί ότι δεν με ένοιαζε, ότι στην επιστροφή έκανα πλάκα, γελοιότητες. Όλος ο κόσμος ήθελε να πάμε στους “4” και εγώ δεν ήθελα. Ή φταίω εγώ που έχασα την ευκαιρία και όχι όλη η ομάδα που καθόμασταν απέναντι σε μια μέτρια ομάδα, τα τελευταία 10 λεπτά δεν βγήκαμε από το τέρμα μας. Το θεώρησα άδικο όλο αυτό. Δεν μπορεί να φταίει ένας ποδοσφαιριστής που έχασε μια ευκαιρία σε ένα ματς και να δέχεται τρομερή κριτική απ’ όλο τον Τύπο”.

Κάπου εκεί η βελγική Άντερλεχτ, πήγε να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και να “κλέψει” τον Ντέμη. Ο Τύπος τότε του Βελγίου θεωρούσε δεδομένη τη μεταγραφή του παίκτη της ΑΕΚ, αναφέροντας ακόμη και λεπτομέρειες του συμβολαίου που θα είχε στην ομάδα. Ο Ντέμη ταξίδεψε στο Βέλγιο, μίλησε με τους ανθρώπους της ομάδας, όμως γύρισε και πάλι στην Αθήνα χωρίς να βάλει την υπογραφή στο πενταετές συμβόλαιο με συνολικές αποδοχές 1.000.000.000 δραχμές που του προσέφεραν.

Ο Ντέμης Νικολαΐδης θυμάται:

“Θυμάμαι ότι πήγα εκεί και η Άντερλεχτ είχε ετοιμάσει τα συμβόλαια. Δηλαδή περίμεναν να υπογράψω. Μου είχαν δώσει φανέλα. Για έναν λόγο δεν το έκανα. Δεν ξέρω γιατί. Τους είπα όχι, θα γυρίσω πίσω πρώτα και μετά θα υπογράψω. Γύρισα πίσω, με περίμεναν κάποιοι φίλοι της ORIGINAL έξω από τα γραφεία του μάνατζερ που είχα. Κάναμε μια μεγάλη κουβέντα μαζί, εισέπραξα αγάπη

Είπαν «δεν είναι όπως νομίζεις, σ’ αγαπάμε». Μετά έφυγα, πήγα σε ένα ξενοδοχείο στα νότια προάστια για τρεις μέρες, μόνος μου. Θυμάμαι ότι ήμουν ολομόναχος και τσακωνόμουν στο τηλέφωνο με οικογένεια, φίλους, με όποιον μ’ αγαπούσε, γιατί όλοι έλεγαν «φύγε» και θυμάμαι αυτό που μου είχε πει και ο πατέρας μου, όταν ήμουν στον Εθνικό στην Αλεξανδρούπολη, «φύγε για να πας Α’ Εθνική», το ίδιο και πάλι, “φύγε”.

Εγώ έλεγα όχι, θα μείνω. Δεν έχω τσακωθεί ξανά με τους γονείς μου. Ένα κλίμα απ’ όλους τους φίλους μου, την οικογένειά μου ήταν να φύγω, και εγώ να τους λέω όχι, τελικά θα μείνω. Τόσο απλά.

Δεν μπορώ να θυμηθώ τι έκανα αυτό το τριήμερο. Ήμουν εκεί και σκεφτόμουν. Δεν είχα επαφή με κανέναν άλλο, μόνο με φίλους στο τηλέφωνο. Είναι πολύ δύσκολο να πω τι θα έκανα αν γυρνούσα το χρόνο πίσω. Νιώθω πολύ καλά. Όσο έπαιζα, νόμιζα ότι απλά ήμουν ένας καλός παίκτης, ο οποίος είναι παθιασμένος με αυτό που κάνει. Αφού τελείωσα, κατάλαβα ότι ήμουν καλός παίκτης, αλλά παρόλο που είχα αυτοπεποίθηση όταν έπαιζα, ποτέ δεν πίστευα ότι ήμουν πολύ καλός παίκτης, το κατάλαβα αφού τελείωσα την καριέρα.

Αν το δω εντελώς ποδοσφαιρικά, αν έφευγα τότε, θα έκανα μια άλλη καριέρα. Αλλά επειδή, το είχα δηλώσει και παλιότερα, ποτέ δεν ήμουν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής -δεν μπορώ να πω ότι λειτούργησε υπέρ μου αυτό, αλλά έτσι ένιωθα και έτσι νιώθω – όχι δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο, είναι και το πώς νιώθεις, είναι πολλά πράγματα μαζί. Οπότε τα ίδια θα έκανα”.

Ανανέωση, μεγάλο συμβόλαιο, πολλά γκολ

Τελικά ο Ντέμης Νικολαΐδης, λειτουργώντας περισσότερο σαν… οπαδός και σχεδόν καθόλου σαν επαγγελματίας, ανανεώνει το συμβόλαιό του με την ΑΕΚ. Και γίνεται ο πιο ακριβοπληρωμένος Έλληνας ποδοσφαιριστής.

Η σεζόν που ακολουθεί είναι ονειρική σε προσωπικό επίπεδο. Σε 29 αγώνες σημειώνει 22 γκολ και αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ της Α’ Εθνικής. Κάθε του γκολ και ένας μαγικός πανηγυρισμός στα κάγκελα της “σκεπαστής”.

Ο Ντέμης Νικολαΐδης θυμάται:

“Γενικά όλα μου τα γκολ τα πανηγύριζα μπροστά στους οπαδούς μας, δεν νομίζω ότι έχω πανηγυρίσει μπροστά σε οπαδούς αντιπάλων ποτέ, όπου κι αν ήταν. Και την προηγούμενη χρονιά ήταν στο άλλο τέρμα και έπρεπε να πάω εκεί, δεν μου άρεσε ποτέ να πικραίνω οπαδούς, έχω ένα σεβασμό στον οπαδό, απλά ήθελα να κάνω χαρούμενους τους δικούς μας. Θυμάμαι ανέβαινα στα κάγκελα και ήθελα να ανέβω και ξαπλώσω, είχε ένα δίχτυ πάνω από τη σκεπαστή εντάξει δεν θα έφευγα ποτέ από εκεί, ευτυχώς που δεν το έκανα…”.

Ο Ψωμιάδης, ο Σάντος και η επίσκεψη στα σπίτια τους

Με την έλευση του Μάκη Ψωμιάδη στην προεδρία της ΑΕΚ, το 2001, άρχισαν τα προβλήματα για τον Ντέμη Νικολαΐδη. Η πρώτη αφορμή για να ξεκινήσει η κόντρα μεταξύ τους είχε να κάνει με τον τότε τεχνικό της Ένωσης, Φερνάντο Σάντος.

Ο Ντέμης Νικολαΐδης θυμάται:

“Ο Ψωμιάδης τότε αν θυμάμαι καλά έκανε μεταγραφές μόνος του, χωρίς να ρωτήσει τον προπονητή, τον Σάντος. Ο Σάντος ως σοβαρός άνθρωπος και προπονητής είπε ότι παραιτείται, δεν μπορούσε να μείνει σε μια ομάδα που η διοίκηση έκανε μεταγραφές χωρίς να τον ρωτάει. Όχι ότι είχε πρόβλημα με τον Ίβιτς για παράδειγμα, κι αυτό φάνηκε και στη συνέχεια, καθώς τον έβαζε βασικό. Εκεί χάλασε το κλίμα.

Ενώ ήμασταν πολύ δεμένοι μέχρι τότε στο ποδοσφαιρικό τμήμα, γίναμε στρατόπεδο. Κάποιοι ήταν με τη διοίκηση και οι περισσότεροι με τον Σάντος, όπως εγώ. Εκεί μπορώ να πω, πρώτη φορά στη ζωή μου θυμάμαι να έχω κάνει πράγμα. Δηλαδή έχω πάει στο σπίτι του Ψωμιάδη, τον έχω πάρει τηλέφωνο, του έχω πει θέλω να σε δω, ενώ δεν του μιλούσα καν. Έχω πάει σπίτι του, του έχω πει ότι αν θες να πάρουμε το πρωτάθλημα πρέπει να κρατήσεις τον Σάντος.

Μπροστά μου πήρε τηλέφωνο τον μεταφραστή και κίνησε τις διαδικασίες για να μείνει. Δεν μου άρεσε αυτό που έκανα, αλλά κοιτούσα να μην πάει χαμένη η χρονιά. Δεν είχα άλλο τρόπο να αντιδράσω. Είχα πάει στο σπίτι του Φερνάντο για να του μιλήσω, απέξω ήταν αυτοκίνητα με μπράβους. Δηλαδή ήταν μια κατάσταση κινηματογραφική λίγο. Τελικά έμεινε. Όπως αυτός μου μίλησε και συνέχισα στην αρχή της σεζόν, πιστεύω ότι μαζί με τον Άκη Ζήκο τον επηρεάσαμε θετικά. Είδε ότι έχει ποδοσφαιριστές να στηρίζεται και ήμασταν τότε και έμπειροι ποδοσφαιριστές, δεν ήμουν νεαρός.

Μετά όμως δεν ήταν ίδιο το κλίμα μεταξύ των παικτών. Δεν είχαμε καλό κλίμα. Ήταν κάποιοι με τον Ψωμιάδη και οι περισσότεροι ήμασταν με τον Φερνάντο. Τραγικό! Τραγικό ότι μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα στα δύο. Είναι τραγικό το δίλημμα από μόνο του, δεν στέκει. Η ομάδα άλλαξε και ποδοσφαιρικά. Μέσα στο γήπεδο έβλεπα αλλαγή. Δεν έπαιρνα πάσες. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, αλλά είναι τραγικό”.

Η ΑΕΚ κάνει εν τέλει μια καταπληκτική σεζόν και χάνει τον τίτλο από τον Ολυμπιακό στην ισοβαθμία λόγω διαφοράς τερμάτων και της ήττας με 4-3 από τους ερυθρόλευκους στο ΟΑΚΑ. Παίρνει, ωστόσο, το κύπελλο κερδίζοντας με 2-1 τον Ολυμπιακό στον τελικό. Ήταν ο τελευταίος τίτλος του Ντέμη με τη φανέλα της ΑΕΚ.

Η άγνωστη ιστορία με το ταξίδι-εξπρές στη Γερμανία πριν από το Euro 2004

Όπως ο ίδιος αποκάλυψε στη συνέντευξη-βιογραφία του, πήρε τον Κατσουράνη και πήγαν στη Γερμανία όπου συνάντησε έναν ειδικό γιατρό για τη μέση του: “Δεν μπορούσα καν να τρέξω. Ήθελε να δηλώσει παίκτες ο Ρεχάγκελ και γινόταν κουβέντα, να με δηλώσει ή όχι. Δεν μπορούσα να κάνω προπόνηση. Το ιατρικό τιμ έλεγε ότι ήταν η γάμπα μου και μου έκαναν μασάζ στη γάμπα, ο φυσιοθεραπευτής μου, τον οποίο δεν άφηναν να έρθει εκεί να με εξετάσει, μου έλεγε από το τηλέφωνο ότι είναι από τη μέση μου η ενόχληση, δεν χρειαζόταν καν να με εξετάσει. Χάρη σε αυτόν έπαιζα τόσα χρόνια, έχασα ελάχιστα ματς, οπότε του είχα τυφλή εμπιστοσύνη.

Το 80% των παικτών της Εθνικής, αυτόν είχε φυσιοθεραπευτή, τον εμπιστευόμασταν τον κ. Καρβουνίδη. Είχαμε ένα ρεπό τις τελευταίες ημέρες της προετοιμασίας, να πάμε στην πόλη και το βράδυ στις 10 να ήμαστε πίσω. Μιλάω με τον Χρήστο στο τηλέφωνο, μου είχε πει από την προηγούμενη μέρα ότι κανόνισε με τον γιατρό της Εθνικής στίβου της Γερμανίας να με δει στο Φράιιμπουργκ.

Πήρα τον Κατσουράνη που είναι σαν μικρός μου αδερφός για παρέα. Νοικιάσαμε ένα αυτοκίνητο, στο οποίο δεν πρέπει να είχα καν δίπλωμα, φύγαμε, περάσαμε τα σύνορα, βρήκαμε την κλινική. Με βάζει να προχωρήσω λίγο, περπατάω, βλέπει την κίνησή μου, μου λέει για το στυλ παιχνιδιού μου, αρχίζει και μου κερδίζει την εμπιστοσύνη και μετά μου λέει: “Θα συνεχίζεις να παίζεις μπάλα μετά το Euro;”. Του λέω: “Όχι, θα σταματήσω”.

Μου λέει ότι υπάρχει μια πιθανότητα να παίξεις. Θα σου κάνω ένα κοκτέιλ φαρμάκων και υπάρχει πιθανότητα να μπορείς να παίξεις για ένα διάστημα. Θα σου δώσω χαρτιά με τα συστατικά για την ΟΥΕΦΑ και την ομοσπονδία σου.

Παίρνω τηλέφωνο τον Καρβουνίδη και μου λέει, ότι σου πει, κάντο! Ο γιατρός μου λέει, ξάπλωσε. Ξαπλώνω και είναι αστείο να το περιγράψει και ο Κατσουράνης κάποια στιγμή αυτό. Αρχίζει και μου βάζει βελόνες, από την πλάτη ως τη γάμπα. 22 ή 23 βελόνες. Κάνει κάτι μείγματα και μου κάνει ενέσεις στη σειρά. Μου λέει μην οδηγήσεις, γιατί μπορεί να ζαλιστείς και σε δύο μέρες θα μπορείς να τρέχεις. Δεν μπορούσα να τρέξω καν τότε. Περπατούσα και κούτσαινα.

Εν τω μεταξύ έχει περάσει η ώρα. Επιστρέφουμε, οδηγεί μια ώρα ο Κατσουράνης και στη συνέχεια εγώ, αφού δεν με έπιασε το φάρμακο. Στα σύνορα Γερμανίας-Ελβετίας μας σταματά η αστυνομία. Έγινε κανονικός έλεγχος.

Μου είπαν βγες έξω, βάλε τα χέρια στον τοίχο. Δεν είχαμε χαρτιά επάνω μας. Είπαμε τα στοιχεία μας, τα επιβεβαίωσαν και μας είπαν ΟΚ, μπορείτε να συνεχίσετε. Φτάνουμε στις 12 στο ξενοδοχείο, με τον Ρεχάγκελ να είναι στη ρεσεψιόν και εμείς θα πρέπει κάπως να περάσουμε, να πάμε στο δωμάτιο.

Το καταφέρνουμε κι αυτό. Σε δύο μέρες ξεκινάω τρέξιμο, όντως. Αυτό που σκέφτηκα εκ των υστέρων, είναι ότι ο άνθρωπος μου έκανε ένα κοκτέιλ και σου λέει, πόσο να πάει η Ελλάδα, στους ομίλους θα παίξει. Δηλαδή με έπιασε το φάρμακο μέχρι και τη Γαλλία! Που να φανταστεί ο άνθρωπος ότι θα πρέπει να μου κάνει ένεση που θα με πιάσει μέχρι και τον τελικό! Έπαιξε με τη Γαλλία, τελευταίο ματς και μετά τελείωσε. Ο Κατσουράνης που με έβλεπε την ώρα των ενέσεων, είχε δακρύσει γιατί με έβλεπε ματωμένο. Με τρυπούσε παντού και είχε τρομάξει, είχε σοκαριστεί”.

Το ιδανικό φινάλε μιας λαμπρής καριέρας

Στο EURO ο Ντέμης καταφέρνει να αγωνιστεί σε 4 ματς, έχοντας ρόλο όμως αναπληρωματικού. Μπήκε ως αλλαγή στα τρία ματς του ομίλου με Πορτογαλία, Ισπανία και Ρωσία, ενώ στο ματς με τη Γαλλία (1-0) στα προημιτελικά ξεκίνησε ως βασικός. Στο 61′ όμως έγινε αλλαγή (πέρασε στη θέση του ο Λάκης) και κάπου εκεί τελείωσε η καριέρα του.

Ο αγώνας με τους Γάλλους έμεινε στην ιστορία ως το τελευταίο παιχνίδι στην καριέρα του Ντέμη Νικολαΐδη, ο οποίος αν και το ήθελε δεν μπόρεσε να βοηθήσει τη “γαλανόλευκη” στη συνέχεια λόγω των αφόρητων πόνων στη μέση του.

Ο Ντέμης Νικολαΐδης θυμάται για το τελευταίο του παιχνίδι:

“Τελείωσε ωραία, αν και χωρίς να έχω ενεργό ρόλο, ωραία τελείωσε. Χάρηκα με μένα, γιατί μπόρεσα και χάρηκα με την επιτυχία χωρίς να είμαι πρωταγωνιστής. Είναι σημαντικό. Αποφάσισα να είμαι πρωταγωνιστής σε άλλα πράγματα, έβλεπα πως δεν μπορούσα άλλο και ειδικά στα τελευταία 2-3 ματς. Αλλά ήμουν πολύ κοντά στην ομάδα, ήμουν δίπλα τους, προσπάθησα να βοηθήσω κάπως αλλιώς.

Εννοείται πως ήμουν ο βασικός σέντερ φορ, αλλά αν ήμουν ο βασικός σέντερ φορ δεν θα παίρναμε το Euro. Γιατί έτσι έπρεπε να γίνουν τα πράγματα. Οι αντικαταστάτες μου πέτυχαν τα γκολ, αν ήμουν εγώ δεν θα το παίρναμε. Αλλά το κρατάω αυτό. Τελείωσε σύντομα η καριέρα μου, αλλά τελείωσε με ένα σπουδαίο γεγονός. Δεν είχα πάρει πρωτάθλημα στην Ελλάδα και πήρα πρωτάθλημα Ευρώπης. Αστείο. Δεν μπορεί να υπάρξει καλύτερη στιγμή από το Euro”.