Σύμφωνοι. Και ο Ατρόμητος και ο Αστέρας Τρίπολης άξιζαν κάτι παραπάνω στη φετινή τους ευρωπαϊκή παρουσία. Ούτε η Ντιναμό Μπρεστ ήταν καλύτερη ομάδα από τους Περιστεριώτες, ούτε η Χιμπέρνιαν ήταν καλύτερη από τους Αρκάδες. Όμως οι Λευκορώσοι και οι Σκωτσέζοι είναι εκείνοι που πανηγυρίζουν την πρόκριση. Ας προσέχαμε.
Έχουμε μάθει στην Ελλάδα να τα κρίνουμε όλα στο χειροκρότημα. Πάλεψαν και οι δύο ομάδες. Χειροκροτήθηκαν για την προσπάθειά τους. Όμως στις 2 Αυγούστου είμαστε… μείον δύο στην Ευρώπη. Καλό το χειροκρότημα, καλά τα “κρίμα”, τα “δεν πειράζει”, τα “τουλάχιστον προσπαθήσαμε”, όμως η βαθμολογία της UEFA είναι αμείλικτη. Και στη βαθμολογία η Ελλάδα κατρακυλάει συνεχώς με ευθύνη όλων των ομάδων που συμμετέχουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Ο Ατρόμητος έτρωγε τέσσερα γκολ από… κάποια Μπρεστ σε 70 λεπτά αγώνα στο πρώτο παιχνίδι. Ο Αστέρας Τρίπολης ήταν μπροστά με 2-0 στο ημίχρονο στη Σκωτία και τελικά έχασε και το ματς με 3-2. Ας πρόσεχαν. Κανένα κρίμα δεν υπάρχει όταν δέχεσαι τρία γκολ σε ένα ημίχρονο και χάνεις δικό σου παιχνίδι. Ούτε όταν χάνεις με 4-0 από Λευκορώσους. Τρέχεις μετά για να… προλάβεις. Και συνήθως, δεν προλαβαίνεις.
Οι ελληνικές ομάδες πάντα έχουν έτοιμη μια δικαιολογία να πουν, μα ποτέ δεν ετοιμάζονται για να εμφανιστούν καλύτεροι το επόμενο καλοκαίρι. Πιο… ψημένοι. Περισσότερο συγκεντρωμένοι στον στόχο. Έρχεται το καλοκαίρι, χαίρονται πως η κλήρωση είναι καλή και μένουν έξω πριν καλά καλά μπει ο Αύγουστος.
Φταίνε κυρίως εκείνες και όχι μόνο τα… μεταφυσικά, τα γκολ από ατυχία, ο άνεμος ή οτιδήποτε άλλο που στην Ελλάδα το θεωρούμε έως και φυσιολογικό, αγνοώντας το ποδόσφαιρο. Γιατί, δυστυχώς, στην Ελλάδα τις περισσότερες φορές αγνοούμε το ποδόσφαιρο. Και το ποδόσφαιρο τιμωρεί.
Διαβάστε όλα τα άρθρα του Βασίλη Μοιρώτσου εδώ