Πυρκαγιές Αττικής: Ο Τσίπρας ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για την τραγωδία

Για την πιο βαριά στιγμή της κυβερνητικής θητείας έκανε, εισαγωγικά, λόγο ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου για τις πυρκαγιές στην Αττική.

Επί λέξη, είπε, «ζήτησα σήμερα εκτάκτως να συνεδριάσει το Υπουργικό Συμβούλιο σε μια δύσκολη στιγμή, ίσως τη πιο βαριά της κυβερνητικής μας θητείας. Δε σας κρύβω ότι με διακατέχουν ανάμικτα αισθήματα τούτη την ώρα. Όπως φαντάζομαι και σε όλους σας.

Πόνος, συντριβή, για τις ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν απροσδόκητα, και άδικα. Αλλά και αγωνία. Αγωνία αν πράξαμε σωστά σε όσα έπρεπε να πράξουμε. Αν αντιδράσαμε σωστά τις κρίσιμες ώρες. Αν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι παραπάνω. Αν μπορούσαμε να σώσουμε έστω και μια ψυχή παρά πάνω από όσους έφυγαν άδικα», διερωτήθηκε ο πρωθυπουργός, που πρόσθεσε:

«Όπως επίσης δε θέλω να κρύψω ότι δεν αποφεύγω και τη σκέψη ή τον φόβο: Μήπως από κάποιο ένστικτο αυτοσυντήρησης, διαπράττουμε κι εμείς το ίδιο λάθος, που τόσες φορές έχουμε δει να διαπράττουν άλλοι. Να υπερβάλλουμε σε δικαιολογίες για να μειώσουμε τις ευθύνες».

«Εμείς δε θα επιχειρήσουμε ποτέ να αποδράσουμε από τις ευθύνες μας. Όπως δεν το κάναμε, όταν αναλάβαμε τη χώρα χρεοκοπημένη, και φορτωθήκαμε εθελοντικά τα λάθη και τις παραλείψεις δεκαετιών. Όπως δεν το κάναμε όταν αντιμετωπίσαμε το φάσμα μιας τεράστιας οικονομικής, εθνικής, και ανθρωπιστικής καταστροφής, για την οποία άλλοι ήταν υπεύθυνοι. Έτσι δεν θα το κάνουμε και τώρα» πρόσθεσε.

Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα:

Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη για την εθνική τραγωδία

«Θέλω να αναλάβω ακέραια, ενώπιον του Υπουργικού Συμβουλίου και ενώπιον του ελληνικού λαού, την πολιτική ευθύνη για την τραγωδία», σημείωσε με έμφαση στην ομιλία του ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, που εξήγησε στη συνέχεια:

«Θεωρώ ότι κάτι τέτοιο είναι αυτονόητο για τον πρωθυπουργό της χώρας. Και σας καλώ να την αναλάβετε κι εσείς, όσο βαρύ κι αν είναι. Γιατί είναι επίσης αυτονόητο για την κυβέρνηση της χώρας.

Εμείς δε θα επιχειρήσουμε ποτέ να αποδράσουμε από τις ευθύνες μας. Όπως δεν το κάναμε, όταν αναλάβαμε τη χώρα χρεοκοπημένη, και φορτωθήκαμε εθελοντικά τα λάθη και τις παραλείψεις δεκαετιών. Όπως δεν το κάναμε όταν αντιμετωπίσαμε το φάσμα μιας τεράστιας οικονομικής, εθνικής, και ανθρωπιστικής καταστροφής, για την οποία άλλοι ήταν υπεύθυνοι.

Έτσι δεν θα το κάνουμε και τώρα».

Δεν κάνω αποκεφαλισμούς υπευθύνων την ώρα της μάχης

Οπως είπε γίνεται πολύς λόγος για «αποκεφαλισμούς» υπευθύνων ή δήθεν υπευθύνων. «Οι αποκεφαλισμοί την ώρα της μάχης δεν αποτελούν πράξη γενναιότητας, αλλά δειλίας» είπε και πρόσθεσε: «Ας μην πυροβολούν οι επικριτές του καναπέ τους πυροσβέστες και την ηγεσία τους, τους αστυνομικούς που αν δεν βρίσκονταν στο πεδίο της μάχης θα θρηνούσαμε πολλούς περισσότερους νεκρούς, τους Λιμενικούς αλλά και τους διοικητικούς υπαλλήλους που έδωσαν τη μάχη με τη φωτιά. Ας πυροβολούν εμάς, εν πάση περιπτώσει, όχι εκείνους. Εδώ είμαστε και δεν θα αποδράσουμε».

Ο Αλέξης Τσίπρας πρόσθεσε ότι αφού η μάχη τελειώσει τότε θα υπάρξει η ψύχραιμη αποτίμηση και η τυχόν απόδοση ευθυνών. «Διαφορετικά θα πέσουμε σε κυνήγι μαγισσών και αποδιοπομπαίων τράγων. Εγώ αυτό δεν θα το κάνω. Το αφήνω σε αυτούς που το έκαναν στο παρελθόν».

Ο πρωθυπουργός πρόσθεσε πως αν πρέπει να κάνουμε αυτοκριτική, αυτό δεν αφορά το επιχειρησιακό σκέλος. «Αυτή τη συζήτηση θα γίνει όταν έρθει η ώρα από τους αρμόδιους, που ήταν στην πρώτη γραμμή».

Προβληματισμός για τις αυθαιρεσίες

Ειδική αναφορά έκανε ο πρωθυπουργός στην ομιλία του, στην οικιστική αυθαιρεσία. Είπε συγκεκριμένα, «σήμερα, λοιπόν, κατανοούμε όλοι με οδυνηρό τρόπο και σε όλο του το βάθος, ότι κυβερνάμε μια χώρα που επί χρόνια κυριάρχησαν στρεβλώσεις. Που ολόκληροι οικισμοί χτίστηκαν αυθαίρετα πάνω σε ρέματα και παραλίες. Που με ευθύνη και του πελατειακού κράτους, δημιουργήθηκαν ολόκληρα οικιστικά συμπλέγματα χωρίς καμιά πρόβλεψη για την ασφάλεια των κατοίκων τους.

Αυτό το κράτος, όμως, σήμερα το διοικούμε εμείς, δήλωσε ο πρωθυπουργός και συνέχισε: «Και όσο κι αν είναι σωστό -και είναι σωστό- ότι δεν μπορούσαμε σε τρία χρόνια να λύσουμε τεράστια προβλήματα δεκαετιών, πρέπει να προβληματιστούμε αν κάναμε ό,τι πρέπει για να το αλλάξουμε. Μήπως διστάσαμε, δίνοντας προτεραιότητα στη μάχη για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής καταστροφής που προκάλεσαν οι μνημονιακές πολιτικές, μήπως διστάσαμε να αντιμετωπίσουμε όσο έπρεπε αποφασιστικά τον κίνδυνο άλλων καταστροφών, από στρεβλώσεις βεβαίως που δημιούργησε το φαύλο παρελθόν».