Ο Dr. Σπύρος Χρ. Μαζάνης είναι παιδίατρος και γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Ιατρική και Χειρουργική στο Universita degli Studi di Roma (La Sapienza) στην Ιταλία. Αποφοίτησε με τον τίτλο «ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ»
Υπήρξε πολλές φορές καλεσμένος ομιλητής για παιδιατρικά θέματα σε πολλές εκπομπές και δελτία ειδήσεων σε πολλά κανάλια και ραδιοφωνικούς σταθμούς ιδιωτικά και κρατικά, όπως: ΕΡΤ, MEGA, ANT-1, ALTER, ALPHA, EXTRA 3.
Αρθογραφεί ως συνεργάτης σε sites . Επίσης, έχει γράψει σε 3 βιβλία παιδιατρικά με οδηγίες για τους γονείς. Επίσης υπάρχουν δημοσιεύσεις του σε επιστημονικά παιδιατρικά συνέδρια.
Ο Dr. Σπύρος Μαζάνης ανταποκρίθηκε πολύ άμεσα, όταν του ζήτησα να μάς μιλήσει στο Pagenews.gr για το νέο του παραμύθι με τίτλο “Βόλιος Εμβόλιος”.
Ο «Βόλιος Εμβόλιος» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Σοκόλη είναι το πρώτο παραμύθι, το οποίο μιλά για τη σημαντικότητα των εμβολίων, προσπαθώντας παράλληλα να καταπολεμήσει τις φοβίες των παιδιών αλλά και να καλλιεργήσει τόσο σε αυτά όσο και στους γονείς τη νοοτροπία ότι η πρόληψη μέσω του εμβολιασμού είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχός τους σε θέματα υγείας.
Το υπογράφει ο γνωστός παιδίατρος Δρ Σπύρος Μαζάνης και η δημοσιογράφος υγείας Φλώρα Κασσαβέτη. Την εικονογράφηση έχει επιμεληθεί η εικαστικός Μαρία Κουτρουμπά, απόφοιτη της Σχολής Βακαλό.
Το παραμύθι είναι γραμμένο με φαντασία, σε απλό λόγο, φιλικό για τα παιδιά, ενώ κλείνει μ’ ένα πλούσιο Παράρτημα (με δραστηριότητες για τα παιδιά, σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς, ιστορία των εμβολίων, βιβλιογραφία) από τη Dr. Νάντια Κουρμούση, υπεύθυνη Ψυχικής Υγείας στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση στην Ανατολική Αττική.
Η ιστορία του Βόλιου Εμβόλιου, αυτού του μικροσκοπικού πλάσματος που κατοικεί σ’ έναν μικρό σωλήνα γεμάτο κίτρινο, πράσινο, γαλάζιο ή ροζ υγρό έρχεται ίσως την πιο κατάλληλη στιγμή. Φτάνει μόνο να αναλογιστεί κανείς πως σήμερα υπάρχουν 350.000 ανεμβολίαστα παιδιά για ιλαρά στην Ελλάδα, και, σύμφωνα με την Ελληνική Παιδιατρική Εταιρεία, το αντιεμβολιαστικό κίνημα που ανταπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια θα αποτελέσει την αιτία για την επανεμφάνιση παλιών λοιμώξεων, λόγω άρνησης των γονιών να εμβολιάσουν τα παιδιά τους.
Πώς γεννήθηκε ο «Βόλιος Εμβόλιος» και πόσο δύσκολο ήταν να φτιάξετε έναν ήρωα τόσο αγαπητό στα παιδιά, ενώ αντιπροσωπεύει ουσιαστικά έναν φόβο τους;
Μια μέρα ήρθε στο ιατρείο ένας μπόμπιρας με τη μαμά του. Μπήκε στο εξεταστήριο και μόλις του είπα «καλώς τον φίλο μου», με κοίταξε στα μάτια και μου είπε: «γιατρέ σήμερα δεν θέλω να με …εμβολίσεις!». Αυτό ήταν! Αυτή η φράση με «κόλλησε» στον τοίχο. Ο μπόμπιρας με μια λέξη περιέγραψε τα πάντα. Έκανε γλωσσοπλασία. Έβαλε το «εμβόλιο» και τον «εμβολιασμό» σε μια μόνο λέξη.
Για κοίταξε, είπα, αυτό το μικρό μυαλουδάκι μπορεί να καταλαβαίνει τόσα πολλά; Έτσι γεννήθηκε η σπίθα της δημιουργίας: Μπορεί , λοιπόν, να αντιληφθεί το γιατί πρέπει να γίνονται τα εμβόλια. Χρειάζεται όμως να μιλήσεις στην ψυχή του. Και αυτό γίνεται μόνο με το παραμύθι!
Από αρχαιοτάτων χρόνων το παραμύθι κοίμιζε τα παιδιά με τα νανουρίσματα, έπειθε με την μυθολογία, τους μύθους του Αίσωπου, τους σύγχρονους Σούπερμαν κλπ κλπ.
Επομένως, να πώς θα πείσουμε τα παιδιά για την χρησιμότητα των εμβολίων, βοηθώντας τα παράλληλα να παρακάμψουν το φόβο τους. Με ένα παραμύθι!
Τα παιδιά ταυτίζονται πάντα με τους ήρωες των παραμυθιών και θέλουν να τους μοιάσουν.
Μέσα λοιπόν από την διείσδυση του παραμυθιού θα είναι το παιδί πια που θα ζητάει από τον γονιό του να κάνει το εμβόλιο. Θα είναι τα παιδιά που θα ξεσηκωθούν και θα παρασύρουν τους γονείς τους και θα πάρουν την υγεία στα χέρια τους!
Το βιβλίο απευθύνεται περισσότερο στα παιδιά ή στους γονείς τους;
Με τον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα! Απευθύνεται στα παιδιά, αλλά περνάει και στο υποσυνείδητο των γονιών που το διαβάζουν, διότι και οι γονείς μέσα τους έχουν ένα παιδί. Το παραμύθι δεν σε καταπιέζει, δεν σε υποχρεώνει, δεν σου κάνει τον έξυπνο. Σου διηγείται μια ιστορία ενός αλλού ανθρώπου που χωρίς να το καταλάβεις γίνεσαι εσύ. Μέσα στα δυο- τρία πρώτα λεπτά που το διαβάζεις σταματάει να λειτουργεί το συνειδητό σου και λειτουργεί το υποσυνείδητο σου, μέσα στο οποίο περνάνε όλα τα θετικά των ηρώων του παραμυθιού
Πώς μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά ώστε να καταπολεμήσουν το φόβο τους για τη βελόνα;
Όπως δεν μπορούμε να πείσουμε έναν Εσκιμώο να αγοράσει air condition,έτσι δεν μπορούμε να πείσουμε κανέναν ότι δεν θα πονέσει με το εμβόλιο. Οι γονείς μπορούν όμως να εξηγήσουν ότι σίγουρα με την μικρή βελόνα που αυτή την φορά θα χρησιμοποιήσει ο ειδικός, είναι σίγουρο ότι το παιδί θα πονέσει πολύ λιγότερο από την προηγούμενη φορά. Ότι το εμβόλιο δεν θα πονέσει περισσότερο από τότε που εκείνο έπεσε με το ποδήλατο, ούτε από εκείνη τη φορά που γδάρθηκε στην παιδική χαρά και ένα σωρό τέτοια παραμύθια που όπως λέει και ο απλός λαός «ο λόγος σου με χόρτασε».
Το συγκεκριμένο παραμύθι έρχεται σε μια περίοδο κατά την οποία στην Ελλάδα υπάρχουν 350.000 ανεμβολίαστα παιδιά για ιλαρά. Πού θεωρείτε ότι οφείλεται αυτό; Είναι αμέλεια ή διαστρεβλωμένη γνώση;
Είναι πολυσύνθετο αλλά με απλές τις συνιστώσες του. Υπάρχει πραγματικά άγνοια, αλλά και πότε οι γονείς ήταν γνωστές των επιστημονικών θεμάτων; Άλλωστε γι’ αυτό παραδίνουν την ζωή τους στον γιατρό της εμπιστοσύνης τους. Επιγραμματικά θα αναφέρω μερικούς από τους λόγους:
– Διαβάζουν και εντυπωσιάζονται από το «κίτρινο» διαδίκτυο.
– Υπάρχουν συμφέροντα αντιεμβολιαστικά που προβάλουν άλλου είδους πρόληψης υγείας, όπως εναλλακτικά προϊόντα, τα οποία κάνουν τεράστιους τζίρους παγκοσμίως.
– Οι γονείς δεν αντιλαμβάνονται ότι η εξαφάνιση ή η μείωση πολλών ασθενειών οφείλεται μόνο στο πρόγραμμα του εθνικού εμβολιασμού των χωρών.
– Δεν αντιλαμβάνονται ότι ούτε η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κρατών δεν μείωσαν κάποιες αρρώστιες (Ινδία, Νότια Αμερική κλπ), παρά μόνο τα εμβόλια.
– Τα εμβόλια είναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη για την μείωση των θανάτων από λοιμώξεις, μετά την απολύμανση του νερού.
– Η αμέλεια λόγω «μαγκιάς» που χαρακτηρίζει όσους έχουν κακή πληροφόρηση υποστηρίζοντας ότι αφού τα άλλα παιδιά είναι εμβολιασμένα δεν χρειάζεται εγώ να εμβολίαζω το δικό μου. Αυτό είναι ένα μεγάλο λάθος, διότι έτσι κινδυνεύουν αμφότεροι.
– Το κόστος των εμβολιασμών είναι πολύ μικρότερο για ένα κράτος από τις νοσηλείες και τις χαμένες ώρες εργασίας και γι’ αυτό τα κράτη χορηγούν τα εμβόλια δωρεάν, αναγνωρίζοντας την τεράστια σημασία τους για το δημόσιο συμφέρον.