“Κατά τον δαίμονα εαυτού”: Τι σημαίνει η ελληνική φράση στον τάφο του Jim Morrison

Στις 3 Ιουλίου του 1971 πέθανε ο ποιητής της ροκ που άφησε πίσω του μία ασύγκριτη υστεροφημία. Το όνομά του ήταν Jim Morrison.

Βρισκόταν στο Παρίσι από τον Μάρτιο μαζί με τη φίλη του, Πάμελα Κούρσον. Είχε πάει στη Γαλλία για να απομακρυνθεί απ’ τα φώτα της δημοσιότητας και το ένταλμα σύλληψης που είχε εκδοθεί για αυτόν στις Η.Π.Α, όπου τον κατηγορούσαν για προσβολή της δημοσίας αιδούς. O Jim Morrison πέθανε στις 3 Ιουλίου 1971 σε ηλικία μόλις 27 ετών. (Διαβάστε εδώ το αφιέρωμα του www.pagenews.gr στη ζωή του Morrison).

Στον τάφο του στο Παρίσι υπάρχει η ελληνική επιγραφή “κατά τον δαίμονα εαυτού”.

Στους ροκάδες, αλλά και στους λάτρεις της μουσικής και της προσωπικότητας του Jim Morrison είναι γνωστό ότι πάνω στον τάφο του υπάρχει μία ελληνική φράση με τις θεωρίες γύρω από το ποιος ζήτησε κάτι τέτοιο να είναι πολλές.

Η φράση αυτή όπως βλέπετε και στην παραπάνω φωτογραφία είναι «ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ». Μία λεξικολογική προσέγγιση είναι η εξής: Η λέξη «δαίμων» δεν έχει καμία σχέση όπως την ξέρουμε εμείς σήμερα (οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν διάβολο). «Δαίμων» ήταν αρχικά η θεότητα που μοίραζε, κατένειμε την μοίρα (δαίομαι = μοιράζω) και μετά ονομαζόταν οποιαδήποτε θεότητα στην οποία αποδίδονταν τιμές.

«Δαίμων εαυτού» ονομαζόταν η θεότητα-προστάτης που ζούσε μέσα σε κάθε άνθρωπο από τη γέννηση έως το θάνατό του και φρόντιζε για την προσωπική εξέλιξη κι ευημερία, κάτι σαν το αντίστοιχο σημερινό χριστιανικό «Φύλακας-άγγελος», αποτελώντας κατά κάποιο τρόπο έναν δίαυλο μεταξύ του κόσμου των θνητών και του κόσμου των θεών.

“Πράττω κατά τον δαίμονα εαυτού”, ουσιαστικά σημαίνει “πράττω σύμφωνα με αυτό που η συνείδησή μου θεωρεί σωστό”, αδιαφορώντας ίσως για το τι θα πουν οι άλλοι και είναι μια στάση ζωής που υιοθέτησαν και επιδοκίμασαν οι Στωικοί φιλόσοφοι.

Έτσι λοιπόν, η φράση «Κατά τον δαίμονα εαυτού» γράφηκε μάλλον από τους συγγενείς του Jim Morrison στον τάφο του, εννοώντας ότι ο τραγουδιστής των Doors έπραττε στη σύντομη ζωή του πάντα σύμφωνα με ό,τι υπαγόρευε η συνείδησή του, ο «προσωπικός του θεός», κι όχι σύμφωνα με τις επιταγές της κοινωνίας.