“Εκκλησιάζουσες”: Η πρώτη γεύση από τις πρόβες και η γνωριμία με τους συντελεστές (pics)

Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία οι «Εκκλησιάζουσες», του Αριστοφάνη έχουν γραφτεί το 391 ή 392 π.Χ. Η εν λόγω πολιτική κωμωδία, θίγει θέματα αιχμηρά όπως η εξουσία, η ανάγκη της επιβολής του ανθρώπου στους συνανθρώπους του, του μηχανισμού της πειθούς που οι πολιτικοί ηγέτες αλλά και οι άνθρωποι που διψούν για προβολή χρησιμοποιούν με την ίδια μέθοδο και στρατηγική αλλά και το γεγονός πως όλοι μαζί ως μια γροθιά μπορούμε να αντισταθούμε στα κακώς κείμενα ανατρέποντας τη μοίρα που ερήμην μας σχεδιάζουν ισχυρότεροι υμών.

Ο Αριστοφάνης, όντας προφητικός, διακηρύσσει τα οφέλη της οικονομικής αλλά και ερωτικής κοινοκτημοσύνης, προβάλει πρώτος το κίνημα του φεμινισμού και του γυναικείου τσαγανού, εξαίρει τη δημοκρατία και διδάσκει τί σημαίνει αντιπολίτευση και συμπολίτευση.

Ωστόσο, ο Αλέξανδρος Ρήγας διάνθισε το πρωτότυπο- δίνοντάς του μια ενδιαφέρουσα ματιά σεβόμενος όλη την πρωτότυπη γραφή- τοποθετώντας γυναίκες και κουλτούρες απ’ όλη την Ελλάδα να πλαισιώνουν την πρωταγωνίστρια Πραξαγόρα.

Την Πραξαγόρα, υποδύεται ο Αντώνης Λουδάρος. Είναι ο καταλληλότερος να την υποδυθεί δεδομένου πως ο ηθοποιός αυτός μπορεί να μεταλλάσσεται εν ριπή οφθαλμού από γυναίκα αρχηγό σε ναζιάρα “γατούλα” σύζυγο και τούμπαλιν. Δικαίως λοιπόν βρίσκεται ο Αντώνης πίσω απ’ αυτόν τον πρωταγωνιστικό και κομβικής σημασίας ρόλο.

Συνδυάζει επί σκηνής το χάρισμα της ηγεσίας και στον αντίποδα ξέρει να κάνει τα γυναικεία τσαλίμια ως γνήσιο θηλυκό (που σημαίνει πως έχει μελετήσει τη γυναικεία ψυχοσύνθεση). Τον βοηθά τόσο το παρουσιαστικό που είναι επιβλητικό, λόγω της σωματικής του διάπλασης, όσο και το τεράστιο και αδιαμφισβήτητο υποκριτικό του ταλέντο. Έχοντάς τον παρακολουθήσει να σκηνοθετεί αλλά και να υποδύεται πολλούς ρόλους είναι «πολυεργαλείο» γιατί διαθέτει το πακέτο ολόκληρο. Έχει έρωτα για τη δουλειά του που είναι η αρχή των πάντων! Διαθέτει υπομονή, ταπεινότητα, είναι εργασιομανής κι έχει βαθιά γνώση κι άποψη επί της σκηνοθεσίας. Αφήνεται να είναι εύπλαστος στα χέρια ενός έμπειρου σκηνοθέτη, ξέρει να υποκρίνεται, να μπαίνει με μεγάλη άνεση στα «παπούτσια» του κάθε ρόλου, τραγουδά υπέροχα και χορεύει.

Επανερχόμενη στον Αλέξανδρο Ρήγα οφείλω να πω πως η χρονική στιγμή που ανεβάζει τις δικές του «Εκκλησιάζουσες» είναι η πιο κατάλληλη ώρα για την πατρίδα. Τη στιγμή που χρειάζεται η χώρα μας ταλαντούχους κι αναγνωρίσιμους ανθρώπους να μάς δώσουν κουράγιο, να μάς θυμίσουν τις ρίζες μας, να κάνουν την καρδιά μας να ριγήσει, να κλάψει στις έννοιες Ελλάδα, Μακεδονία κι όχι μόνον κι επιτέλους να αντισταθεί από τα δεσμά της οικονομικής και πολιτισμικής κρίσης που από το 2010 αποτελούν θηλιά και τροχοπέδη στη ζωή μας.

Η Ελλάδα μας αποτελεί ακόμη και σήμερα το λίκνο της δημοκρατίας. Κάτι που εμείς οι νεοέλληνες ξεχάσαμε και κατακρεουργήσαμε τρώγοντας σαν τα λιοντάρια τις σάρκες μας. Αφότου έσβησε μια για πάντα η επίπλαστη ευφορία που όλοι βιώσαμε γύρω από τη δεκαετία του 90 εμείς οι καθημερινοί άνθρωποι από τους ανθρώπους της τέχνης και των γραμμάτων καλούμαστε να αναρωτηθούμε, για πολλοστή φορά, ποιο είναι το μέλλον μας συνεχίζοντας να δίνουμε καθημερινά τις μικρές και μεγάλες μας μάχες γι’ ένα καλύτερο μέλλον εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των γείτονων χωρών.

Στη σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη κοινωνία προκύπτουν μεταξύ πολλών δεινών η μαζική ανεργία, η δημιουργία μεγάλων οικονομικών ανισοτήτων μεταξύ των πολιτών ενός κράτους, η στασιμότητα ανάπτυξης τεχνολογικής και οικονομικής φύσεως. Μήπως έφτασε η στιγμή της ανατροπής ώστε η ραχοκοκαλιά της κοινωνίας που δεν είναι άλλη από τη μεσαία τάξη να αναγεννηθεί από τις “στάχτες” της;

Βλέποντας εχθές την πρόβα στο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών αναρωτήθηκα πόσο “τρελός” ή ερωτευμένος με την Ελλάδα μπορεί να είναι ο Αλέξανδρος Ρήγας κάνοντας τη διασκευή και τη σκηνοθεσία με το ανάλογο οικονομικό ρίσκο της παραγωγής. Το να επιχειρήσεις να χώσεις βαθιά το χέρι στην τσέπη σε μια εποχή που όλο και συχνότερα βλέπουμε low budget παραγωγές επειδή λατρεύεις το χώμα που πατάς και σέβεσαι τη θέση σου και τις αρχές σου είναι άξιο σεβασμού κι απέραντης ευγνωμοσύνης.

Τονίστηκε επί σκηνής το δικαίωμα της άμυνας εναντίον των επεμβάσεων του κράτους στους διάφορους τομείς της ατομικής και συλλογικής δραστηριότητας. Είδαμε μέσω της όλης πλοκής τί σημαίνει δημοκρατικό πολίτευμα και πού διαφέρει απ’ τα υπόλοιπα όσον αφορά στις βασικές αρχές της οργάνωσης και της δομής του.

Αριστοτεχνικά ο Αριστοφάνης και στη συνέχεια ο Αλέξανδρος Ρήγας που έκανε τη διασκευή και τη σκηνοθεσία, προέβαλαν την ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα, την εξύψωση των πολιτών με τη συμμετοχή τους στα κοινά, την ανάπτυξη της παιδείας και την ελεύθερη βούληση αφού το άτομο ως μονάδα είναι ελεύθερο να ερευνά, να συζητά, ν’ αμφισβητεί, να κρίνει ή και να απορρίπτει.

Μια πλειάδα θαυμάσιων ηθοποιών πλαισιώνει το όλο εγχείρημα του Αλέξανδρου- ας τους γνωρίσουμε έναν προς έναν.

• Πραξαγόρα -Αντώνης Λουδάρος:

Η ηρωίδα πανούργα και δυναμική Πραξαγόρα μεταμφιέζεται σε άνδρα, μαζί μ’ όλες τις γυναίκες της Αθήνας. Επιστρατεύει, επίσης, όλες τις γυναίκες ανά την Ελλάδα (ιδέα του Αλέξανδρου Ρήγα) που την εποχή εκείνη δεν είχαν δικαίωμα ψήφου να φτάσουν ως την Εκκλησία του δήμου και να ψηφίσουν νόμο, σύμφωνα με τον οποίο η εξουσία περνά στα χέρια των γυναικών. Στις «Εκκλησιάζουσες» οι γυναίκες όχι μόνο παίρνουν την εξουσία αλλά εγκαθιδρύουν την κοινοκτημοσύνη, που παραμένει ουτοπική προσδοκία ακόμα και σήμερα. Ο πρωταγωνιστικός αυτός ρόλος επιτάσσει αλλαγές της φωνής, της στάσης και της ματιάς σ’ όλη την έκτασή του. Η Πραξαγόρα, οφείλει να είναι ηγετική παρουσία μέσα από τη σατιρική και προφητική ματιά του Αριστοφάνη και όπως είδη προείπα ο Αντώνης Λουδάρος είναι άψογος στο ρόλο του.

• Χρέμης -Χάρης Γρηγορόπουλος:

Η τηλεοπτική του στέγη είναι στον Alpha στην επιτυχημένη σειρά «Έλα στη θέση μου», που θα συνεχιστεί και το φθινόπωρο. Πρόκειται γι’ έναν ταλαντούχο, σεμνό, άριστο επαγγελματία κι άνθρωπο μ’ ένα τεράστιο βιογραφικό που στέφεται από επιτυχίες είτε αφορά στη μεταγλώττιση, είτε στην τηλεόραση, το θέατρο κλπ. Μπορεί με ευκολία να ξεπεράσει τον εαυτό του σε κάθε ρόλο που καλείται να υποδυθεί αφήνοντας την περσόνα που υποδύεται να κάνει “φασαρία” κι όχι τον ίδιο. Ο Χρέμης, είναι ένας έντιμος πολίτης της Αθήνας που όπως δήλωσε στη συνέντευξή του αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων και σήμερα. Εδώ, πρέπει να του δώσω συγχαρητήρια γιατί υποδύεται εξαιρετικά πιστευτά τον έντιμο πολίτη που είναι εύπιστος και απονήρευτος. Δε θέλω, όμως, να αποκαλύψω περισσότερα για να μη χάσει τη μαγεία της η σκηνή κι ο διάλογος που ακολουθεί. Το μόνο που μπορώ να αποκαλύψω είναι πως αισθάνθηκα στο πετσί μου πώς καλλιεργείται η κοινωνική αρμονία κι ισορροπία, το ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο κι η έλλειψη καχυποψίας.

• Βλέπυρος- Μελέτης Ηλίας:

Ο ταλαντούχος και σεμνός ηθοποιός που αγαπήσαμε μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες («Το σόι σου», τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο «Bachelor 2» αλλά και την παράσταση του Στέλιου Καζαντζίδη που μαζί με τον Αντώνη Λουδάρο είδαμε το χειμώνα που πέρασε) υποδύεται το σύζυγο της Πραξαγόρας. Ο Βλέπυρος, ψάχνει επί ματαίω τα ρούχα του όταν αντιλαμβάνεται πως τα φορά η γυναίκα του. Βγαίνοντας από το σπίτι συναντά έναν ομοιοπαθή γείτονά του, οπότε οι δύο μαζί αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά και κει ξεκινά να ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας. Βλέποντάς τον διαπίστωσα γι’ ακόμη μια φορά τη δυναμική του ως ηθοποιό και το αστείρευτο ταλέντο του.

• Ευφροσύνη -Δημήτρης Σταρόβας:

Έχει συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές καθώς και στους Δέκα Μικρούς Μήτσους του Λάκη Λαζόπουλου αφήνοντάς μας τις καλύτερες αναμνήσεις. Έχει καυστικό χιούμορ κι ως άνθρωπος είναι ιδιαίτερα απλός και προσηνής. Είναι από τα βασικά μέλη της μπάντας “Άγαμοι Θύται” μαζί με τους Ιεροκλή Μιχαηλίδη και Θοδωρή Αθερίδη. Υποδύεται στο απόλυτο την Ευφροσύνη, μια γριά Αθηναία σεξουαλικά πεινασμένη και λυσσασμένη, με την υπερβολή που αρμόζει στο ρόλο κάνοντας το θεατή να ξεσπά σε δυνατά γέλια.

• Μελπομένη -Σοφία Μουτίδου:

Η Σοφία, είναι η προσωποποίηση του χιούμορ και του αυτοσαρκασμού και στην καθημερινότητά της. Είναι η μοναδική γυναίκα στο θεατρικό σχήμα και βασική συνεργάτης του Αλέξανδρου Ρήγα εδώ και πολλά χρόνια. Στις «Εκκλησιάζουσες», κατάγεται από την Ορεστιάδα, έχει τη χαρακτηριστική προφορά και υποδύεται την κλασσική πεθερά και μάνα μ’ όλα τα γνωστά συμπλέγματα. Είναι σπαρταριστή κι απολαυστική στο ρόλο της που υπόσχεται ανατροπές και συμμαχίες που ούτε καν τις φαντάζεστε.

• Κέφαλος -Ησαΐας Ματιάμπα:

Ο Ησαΐας Ματιάμπα γεννήθηκε στα Ιωάννινα από μητέρα Eλληνίδα και πατέρα από το Ζαΐρ. Σε ηλικία 18 ετών συμμετείχε στην εκπομπή του Mega Channel «Να η ευκαιρία», ερμηνεύοντας στον τελικό το “Δεν Mπορώ” του Νίκου Ζούδιαρη όπου πήρε απ’ όλους τους κριτές το πολυπόθητο 10άρι και ταυτόχρονα υπέγραψε το πρώτο του δισκογραφικό συμβόλαιο με την Universal Music. Διαθέτει ισχυρό βιογραφικό τόσο στη μουσική σκηνή όσο και ως ηθοποιός. Υποδύεται εξαιρετικά την Ιππολύτη, βασίλισσα των αμαζόνων γυναίκα αυταρχική, απόλυτη και δυναμική. Στο δεύτερο μισό κάνει τον Κέφαλο, ένα δούλο τραγουδιστή της αυλής, γεμάτο ελευθερία. Πραγματικά εντυπωσιάζει με το εκτόπισμά του και τις γκριμάτσες του. Η ερμηνεία του είναι εντυπωσιακή, η φωνή του δυνατή και στέρεα και τα δίνει όλα μουσικά και χορευτικά.

• «Έλληνας» ο Γιώργος Κωνσταντίνου:

Θεατράνθρωπος, εξαιρετικός ηθοποιός και δημιουργός πολλών επιτυχημένων τηλεοπτικών σειρών. Αγαπημένος σ’ όλους μας και από τις κλασσικές ελληνικές ταινίες είναι βέβαιο πως τα λόγια μου θα είναι εξ’ αρχής φτωχά για το εκτόπισμά του. Όταν είδα τον υπέροχο κ. Γιώργο Κωνσταντίνου υποδυόμενος το μικρό αλλά ανεκτίμητης αξίας ρόλο του «Έλληνα» δάκρυα γέμισαν τα μάτια μου. Τόσο για την αφήγησή του όσο και τα μηνύματά του. Ένιωσα συγκίνηση που είμαι Ελληνίδα αλλά και ντροπή που μέσα στην καθημερινότητά μας ξεχνάμε να προασπίσουμε τον πολιτισμό μας και τα συμφέροντά μας ως λαός. (Μάλιστα πήγα και του μίλησα ευχαριστώντας τον και λέγοντάς του πως ήταν συγκλονιστικός. Η δε ταπεινότητά του παραμένει ακόμη στα μάτια μου ένα μάθημα ζωής).

• Φιλόδωρος- Ιβάν Σβιτάιλο:

Χορογράφος, χορευτής και ηθοποιός. Υποδύεται το Φιλόδωρο – κρυφό επαναστάτη που βλέπει με καχυποψία τις προηγούμενες γενιές θέλοντας να αλλάξει τα πράγματα αλλά τον καταπίνει τελικά η εξουσία και η διαφθορά. Σύνηθες δε νομίζετε; Παράλληλα αφού δημιούργησε τις υπέροχες χορογραφίες, εκπαίδευσε 25 άτομα που απαρτίζουν όλο το cast να διδαχθούν παραδοσιακούς χορούς και να βγάλουν συνολικά ένα εξαίσιο αποτέλεσμα.

• Πασιφάης -Γιάννης Κρητικός:

Υποδύεται εξαιρετικά την Πασιφάη, την Κρητικιά σύμμαχο της Πραξαγόρας. Συμμετείχε σε γκρουπ, που έπαιζαν κυρίως ροκ μουσική, ενώ παράλληλα ταξίδεψε σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού ως χορευτής του Λυκείου των Ελληνίδων. Στις “Εκκλησιάζουσες” τον βλέπουμε να κρατά μια κριτική λίρα και να τραγουδά μιμούμενος τέλεια την κριτική προφορά που του είναι άλλωστε γνώριμη λόγω καταγωγής.

• Μοσκόρφω- Τάκης Βαμβακίδης:

Ο Τάκης Βαμβακίδης γεννήθηκε στην Αετοράχη Ελασσόνας το 1955. Είναι πτυχιούχος της Παντείου Ανωτάτης Σχολής Πολιτικών Επιστημών. Έχει διακριθεί σε φεστιβάλ με την Ερασιτεχνική Σκηνή του «Θεσσαλικού Θεάτρου». Το βιογραφικό του είναι δυνατό και τον έχουμε απολαύσει στην τηλεόραση, τον κινηματογράφο και τη δισκογραφία. Επί σκηνής υποδύεται υπέροχα την Πόντια γυναίκα έναν ρόλο που του ταιριάζει 100% που δείχνει να τον απολαμβάνει.

• Αγλαΐα- Κωνσταντίνος Ζαμπάρας:

Η Αγλαΐα είναι κόρη Περικλέους και θέλει να της μιλούν στον πληθυντικό! Είναι φίλη της Ευφροσύνης. Παρά την ηλικία της αναζητά τον έρωτα και το σεξ με μεγάλο πάθος. Απολαυστικός ρόλος που σε κάνει να γελάς ασταμάτητα.

• Νεοκλής -Θανάσης Πατριαρχέας:

Ψάχνει την αγαπημένη του κι επειδή έχει βγει ο νόμος της Πραξαγόρας, πρέπει να συνευρεθεί με μια πιο μεγάλης ηλικίας ενώ δε θέλει. Του επιτίθενται, στη συνέχεια, δύο άλλες σιτεμένες γυναίκες η Ευφροσύνη και η Αγλαΐα οι οποίες θέλουν να τον βατέψουν. Κι ενώ γίνονται όλα αυτά, ξεφεύγει αλλά του επιτίθεται κι ο Κέφαλος με τον οποίο είχε μια ομοφυλοφιλική εμπειρία (μη σας σοκάρει δεδομένου πως στην Αρχαία Ελλάδα ήταν σύνηθες και στοιχείο που συνδέεται με τον πολιτισμό). Στο διάβα του εμφανίζεται η Μελπομένη που είναι η τρίτη γριά και τελικά καταλήγει με την Πραξαγόρα.

• Δούλα της Πραξαγόρας- Δημήτρης Διακοσάββας:

Ο Διακοσάββας Δημήτρης γεννήθηκε στη Ρόδο. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ το 1998. Συμμετείχε σε περισσότερες από 40 παραστάσεις στο θέατρο συνεργαζόμενος με το ΚΘΒΕ, το Εθνικό Θέατρο, διάφορα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. καθώς και στο ελεύθερο, έχοντας πάρει μέρος πολλές φορές στα Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Υποδύεται τη δούλα της Πραξαγόρας, η οποία είναι αιγυπτιακής καταγωγής, με τσιγγάνικες καταβολές. Προσπαθεί κλέβοντας , να ζήσει τα παιδιά της. Το εκμεταλλεύεται και προσπαθεί να αρπάξει ό,τι μπορεί από τους γύρω της.

• Υακίνθη- Γιώργος Μπανταδάκης:

Μάς έρχεται από τη Ζάκυνθο, το φιόρο του Λεβάντε κι από τσι νονάς μου την πλευρά απ’ τσι Κεφαλλονιά, τζώγια μου “, όπως χαρακτηριστικά λέει. Τον γνωρίσαμε μέσα από το “Daddy Cool”. Το χειμώνα που πέρασε τον είδαμε στο Χυτήριο στις “Μικρές Κυρίες”. Μετά τις Πανεπιστημιακές του σπουδές φοίτησε στη Δραματική σχολή του Γιώργου Αρμένη. Πριν καν τελειώσει τη σχολή ξεκίνησε να δουλεύει ακατάπαυστα ως ηθοποιός και η μια δουλειά ήταν καλύτερη της άλλης. Του αξίζει άλλωστε και θα το δείτε!

• Ρωξάνη – Γιάννης Κουκουράκης:

Η πριγκίπισσα Ρωξάνη είναι Κύπρια και φιλοξενούμενη της Πραξαγόρας στην Αθήνα. Είναι μια λίγο χαζή ξανθιά, αλλοπαρμένη και πολύ μα πολύ sexy. Ο Γιάννης, που την υποδύεται είναι ξανθός, με ύψος 1,92μ. και γυμνασμένο σώμα –χάρη στην κολύμβηση που κάνει από παιδί και στη γυμναστική που είναι τρόπος ζωής για κείνον. Το φόρεμα που φορά αναδεικνύει τη σέξι εικόνα του. Πειράζοντάς τον του είπα πως τα χυτά πόδια και το μακιγιάζ είναι αθέμιτος ανταγωνισμός για μας τις λιγότερο εντυπωσιακές γυναίκες και έσκασε στα γέλια.

• Καλλιρόη -Στέφανος Οικονόμου:

Μάς έρχεται από τα Τρίκαλα. Είναι βλάχα, καλοσυνάτη αλλά κουτοπόνηρη. Εξίσου αβανταδόρικος ρόλος, θα το καταλάβετε!

• Θανάσης Τουμπούλης – Κασταλία:

Είναι στενός συνεργάτης και φίλος του Αλέξανδρου Ρήγα έχοντας συνεργαστεί ξανά στο “Μπαμπά μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή”. Υποδύεται θαυμάσια την αμαζόνα.

Συμμετέχουν επίσης (με αλφαβητική σειρά): Μάριος Δερβιτσιώτης, Δημήτρης Διακοσάββας, Τιμόθεος Θάνος, Γιώργος Καρατζιώτης, Αστέρης Κρικώνης, Δημήτρης Κρίτας, Μάρκος Μπούγιας, Στέφανος Οικονόμου, Δημήτρης Παπαδάτος, Βασίλης Παπαδημητρίου, Βασίλης Παπαδόπουλος, Θανάσης Τούμπουλης, Δημήτρης Τσέλιος και Γιώργος Φλωράτος.

Μην ξεχνάμε πως ένα αποτέλεσμα είναι συλλογικό και τα συγχαρητήρια που δέχεται ο πρώτος οφείλονται και στους δεύτερους, τρίτους και τέταρτους που πλαισιώνουν και αγκαλιάζουν τον πρωταγωνιστή. Δεν θέλησα να δώσω περαιτέρω έκταση και αναφορά αν και αξίζει στην πραγματικότητα σ΄ όλους γιατί οι 7 σελίδες θα γινόντουσαν με τεράστια ευκολία 10! Όμως, όσοι δείτε την παράσταση θα καταλάβετε πως αξίζουν πολλά συγχαρητήρια από τον πρώτο έως και τον τελευταίο ηθοποιό. Αυτό όμως που οφείλω να υπερτονίσω είναι πως ο κάθε ρόλος όταν έγινε η διανομή ταιριάζει γάντι σε κάθε ηθοποιό. Είναι εμφανές πως άπαντες δούλεψαν πολύ σκληρά, αγάπησαν και πίστεψαν το ρόλο τους.

Το πρώτο μέρος της παράστασης προσωπικά με γέμισε δάκρυα. Δάκρυα ακούγοντας τραγούδια και βλέποντας χορούς από τη χαμένη και προδομένη από τους ελλαδίτες Κύπρο μας μέχρι και τα Κυκλαδονήσια. Τα μάτια μου άρχισαν να στάζουν όταν είδα τη Μακεδονική σημαία να ανεμίζει περήφανα. Η φράση: “η Μακεδονία είναι μια και είναι Ελληνική” μαστιγώνει τη συνείδησή μας για τις άθλιες πολιτικές επιλογές μας.

Είναι πασιφανές πως ο Αλέξανδρος Ρήγας δεν έμεινε στο ρηχό του πράγματος αλλά στην κατ’ ουσίαν ψυχαγώγηση του θεατή. Μπόρεσε να συνδυάσει σε σωστές αναλογίες τον κωμικό και τον ανελέητα άσχημο εαυτό των προγόνων μας, το έντονο ερωτικό στοιχείο, τα σεξουαλικά υπονοούμενα της εποχής δίνοντας όμως τροφή για σκέψη. Θέλησε για ακόμη μια φορά να θυμίσει αυτό που ο Διογένης ο Λαέρτιος είχε πει πως «από τους Έλληνες ξεκίνησε το ανθρώπινο γένος»!

Οι «Εκκλησιάζουσες» του Ρήγα, έχουν μέσα τους και στοιχεία μιούζικαλ. Ωραίες φωνές, όμορφες κινήσεις και χορευτικά πλαισιώνουν την όλη πλοκή κρατώντας το ενδιαφέρον αμείωτο!

Το δεύτερο μέρος επίσης πλούσιο σε χορό, κουστούμια, έξυπνους διαλόγους, ερωτικές περιπτύξεις και σεξουαλικά υπονοούμενα. Θα έλεγα όμως ως απλός θεατής και χωρίς γνώσεις θεατρολογίας, πως σε κάποια σημεία φλυαρεί. Μην το πάρετε τοις μετρητοίς είναι καθαρά προσωπική άποψη. Ενδεχόμενος αυτό να πρέπει να συμβαίνει ώστε το όλο θέαμα να είναι εύληπτο. Όμως, για αρκετή ώρα ατόνησαν μέσα μου τα πολύ ισχυρά μηνύματα που συγκλόνισαν το μυαλό και την ψυχή μου. Οφείλω βέβαια να πω πως στο κλείσιμο της παράστασης επανέρχεται εξίσου έντονα όλο αυτό το τσουνάμι συναισθημάτων και πατριωτισμού που θα ήθελα να μου μείνει ως γεύση αποχωρώντας από την παράσταση.

Μέσα από τους ακραία χιουμοριστικούς διαλόγους και τας σεξουαλικά υπονοούμενα ο Αριστοφάνης θέλησε να εκφράσει την πικρία του για την αδιέξοδη κατάσταση της Αθήνας, μετά το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου. Πού να φανταζόταν πως ακόμη και σήμερα η ιστορία επαναλαμβάνεται χωρίς ο άνθρωπος να διδάσκεται από τα λάθη του… ως όφειλε.

Άκουσα γνώριμα ακούσματα απ’ όλη την Ελλάδα με στίχους προσαρμοσμένους στην παράσταση, μέχρι και το γνώριμο για μας τους πιο σιτεμένους σήμα της πάλε ποτέ ΥΕΝΕΔ.

Προτρέπω να πάτε να δείτε την παράσταση «Εκκλησιάζουσες» με πρώτο σημείο εκκίνησης το Κατράκειο Νίκαιας στις 30 Ιουνίου.

Θα αγαπήσετε στο σύνολό της την παράσταση! Πραγματικά είναι μια παραγωγή πλούσια και λαμπερή.

Να θυμάστε πως αυτό που φαντάζει λαμπερό από πίσω έχει πολύ κόπο, οικονομικές θυσίες, κατάθεση ψυχής κι ενέργειας από τον πιο γνωστό έως και τον τελευταίο άνθρωπο που εργάζεται για την επίτευξη ενός άρτιου αποτελέσματος!

Άξιοι επιβράβευσης σε μια θεατρική παράσταση είναι και οι αθόρυβοι συντελεστές που επιμελούνται από τα σκηνικά μέχρι το φωτισμό, την εικόνα, τη μουσική, την ατμόσφαιρα, τα κουστούμια κλπ.

Οφείλουμε να στηρίζουμε ποιοτικές δουλειές και να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους να δημιουργούν. Μόνον έτσι θα αναγεννηθούμε ως λαός από τις στάχτες μας γιατί η κρίση είναι κατά κύριο λόγο πολιτισμική και αξιών και δευτερεύοντος οικονομική.