Είμαστε σύμφωνοι πως κανένας δημοσιογράφος, φίλαθλος, οπαδός δεν ξέρει ούτε το 1/100 όσων γνωρίζει ένας προπονητής. Όμως κάποια πράγματα ξεπερνούν τη… γνώση. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μετρ του είδους ή να έχει διπλώματα για να καταλάβει πως κάτι πάει στραβά. Είναι πράγματα που πολλές φορές βγάζουν μάτι. Και πολλά απ’ αυτά που ο Χόρχε Σαμπάολι έδειξε από πριν το Μουντιάλ πως έχει στο μυαλό του, έδειχναν προς τα που… βαδίζει ετούτη η Αργεντινή.
Ο Σαμπάολι αγνόησε το ίδιο το ποδόσφαιρο. Και όταν το ποδόσφαιρο το αγνοείς, εκείνο σε τιμωρεί. Επέλεξε να το παίζει… ρήτορας στις συνεντεύξεις Τύπου, να μην απαντάει με ποδοσφαιρικά επιχειρήματα σε όσα είχαν να του προσάψουν τα media, που μάλλον έβλεπαν το κακό να έρχεται. Ο Σαμπάολι αποφάσισε να αφήσει εκτός Εθνικής Αργεντινής τον mr 30 γκολ, Μάουρο Ικάρντι. Τον άνθρωπο που έγραψε ιστορία φέτος με τη φανέλα της Ίντερ, ξεπερνώντας ακόμα και τον Ρονάλντο στα γκολ που σημείωσε σε μια σεζόν. Κι όμως, ο Σαμπάολι τον άφησε εκτός Μουντιάλ.
Και την ίδια ώρα που ο Ικάρντι βλέπει το Μουντιάλ από τις… διακοπές του, η Αργεντινή αγκομαχά επιθετικά, ο Σαμπάολι παίζει με έναν φορ ακόμα κι όταν χάνει, όπως χθες και όταν θέλει να βάλει τον Ιγκουαΐν, βγάζει τον Αγκουέρο! Αντί να επιλέξει να παίξει με δύο “εννιάρια” και τον Μέσι κοντά τους, επιλέγει να παίξει ξανά με ένα φορ, παρά το γεγονός πως η ομάδα του κινδυνεύει να μείνει εκτός Μουντιάλ. Μυθικά πράγματα!
Και δεν είναι μόνο αυτά. Ο Σαμπάολι έχει την τύχη να διαθέτει στο ρόστερ του έναν παίκτη σαν τον Άνχελ Ντι Μαρία. Ποδοσφαιριστής που σε παιχνίδια όπως το χθεσινό, στο οποίο οι Κροάτες έκλειναν τους χώρους και ντούμπλαραν συνεχώς κάθε επικίνδυνο παίκτη, είτε στα άκρα, είτε στον άξονα, θα μπορούσε να πάει στο ένας εναντίον ενός και να δημιουργήσει καταστάσεις. Θα μπορούσε να πατήσει περιοχή, να σεντράρει αποτελεσματικά, να απειλήσει είτε με μακρινό σουτ, είτε με κάποιο σλάλομ, να παίξει το ένα – δύο με τον Μέσι που χθες έψαχνε να κάνει το ένα – δύο και δεν το έβρισκε, με αποτέλεσμα να επιχειρεί να το κάνει με… αντίπαλο.
Κι όμως, ο Ντι Μαρία έμενε καθηλωμένος στον πάγκο, παρακολουθώντας τους συμπαίκτες του να είναι ανήμποροι να φτάσουν στην απειλή και τον προπονητή του να πετάει σακάκια, να περπατάει πάνω – κάτω μπροστά από τον πάγκο σαν τρελός, να πιάνει το κεφάλι του, να ωρύεται. Με λίγα λόγια, να μην ξέρει τι του γίνεται και πως να διαχειριστεί όλο αυτό που συνέβαινε. Ο Σαμπάολι παρουσίασε μια ομάδα εύκολα αντιμετωπίσιμη από κάθε αντίπαλο που απλά θα τη μελετήσει καλά. Μια ομάδα ξεχειλισμένη από το άγχος. Μια ομάδα δίχως κέφι.
Ο Σαμπάολι αγνόησε το ποδόσφαιρο. Του γύρισε την πλάτη. Το… σνόμπαρε, θέλοντας να μπει εκείνος σε ρόλο πρωταγωνιστή. Και το ποδόσφαιρο τον τιμώρησε.