Σενεγάλη μάγκα μου…

Η κεντρική φωτογραφία του μπλογκ είναι αφιερωμένη… εξαιρετικά. Σε αυτούς που ακόμα επιμένουν πως υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι. Σε εκείνους που ακόμα επιμένουν πως κάποιοι είναι κατώτεροι από κάποιους άλλους επειδή γεννήθηκαν μαύροι, άσπροι, κίτρινοι ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Σε όσους υποστηρίζουν πως υπάρχουν δύο κόσμοι. Η φωτογραφία είναι από το ματς της Πολωνίας με τη Σενεγάλη. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια κίνηση ενός Πολωνού ποδοσφαιριστή να σηκώσει από το έδαφος έναν Σενεγαλέζο, στο πλαίσιο του fair play. Όμως ο φωτογράφος που εκείνη την ώρα πάτησε το κουμπί και ακούστηκε το κλικ, πρόσφερε κάτι μαγικό.

Αυτή η φωτογραφία μπορεί να χρησιμοποιηθεί παντού. Σε καμπάνια εναντίον του ρατσισμού. Σε αφίσες και πορείες. Σε εκστρατεία της FIFA ή της UEFA, που πολλές φορές δείχνουν το συγκεκριμένο πρόσωπό τους. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμα – ακόμα και για το ίδιο το ποδόσφαιρο. Ή να γίνει η διαφήμιση των Παγκοσμίων Κυπέλλων από εδώ και στο εξής. Το ποδόσφαιρο ενώνει. Το Μουντιάλ ενώνει. Δεν μπορεί να μην το σκεφτούν.

Σε εκείνο το παιχνίδι δεν είδαμε μόνο αυτή τη φωτογραφία. Απλά μιλώντας για εκείνο το παιχνίδι, δεν μπορείς παρά να ξεκινήσεις με κάτι τόσο δυνατό. Όμως στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, βρήκε ο καθένας από εμάς – εξαιρούνται οι φασίστες – την ομάδα την οποία θα υποστηρίζουμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας. Σενεγάλη μάγκα μου… Για τον μαγκάκο προπονητή της, ο οποίος εμφανίστηκε σαν τον Μπομπ Μάρλεϊ.

«Ακούω Μπομπ από πολύ μικρός. Η φιλοσοφία του και η ζωή του με οδηγεί κάθε μέρα. Με εμπνέει ακόμα και σε κάθε προπόνηση», εξομολογήθηκε σε μία πρόσφατη συνέντευξη ο Αλιού Σισέ. Μόνο που ο Μπομπ ήταν ανάμεσα στους απαγορευμένους στο σπίτι της οικογένειας Σισέ: «Κάθε φορά που προσπαθούσα να αφήσω τα μαλλιά μου ράστα, όπως εκείνος, ο πατέρας μου έπαιρνε ένα ψαλίδι και μου τα έκοβε. Η μητέρα μου δεν σταματούσε να γκρινιάζει. Δεν ήθελαν ο γιος τους να έχει τέτοια μαλλιά, πίστευαν ότι χαρακτηρίζουν τα κακοποιά στοιχεία».

Ο τύπος είναι ο μοναδικός μαύρος προπονητής στο Μουντιάλ (οι υπόλοιπες αφρικανικές ομάδες έχουν λευκούς), ο πιο μικρός προπονητής στο Μουντιάλ (42 ετών) και ο χειρότερα αμειβόμενος προπονητής από τους 32 του Μουντιάλ (200.000 ευρώ ετησίως). Σκεφτείτε μόνος πως ο Γιοακίμ Λεβ της Γερμανίας παίρνει 4 εκατομμύρια ευρώ ετησίως! Τίποτα απ’ όλα αυτά και κυρίως τα χρήματα δεν τον ενδιαφέρει.

Έχει τους ποδοσφαιριστές σαν παιδιά του – δεν δίστασε μάλιστα να κλάψει και μπροστά τους πριν από λίγες μέρες. Τους εμπνέει, τους σέβεται και με αυτό τον τρόπο κερδίζει και τον δικό τους σεβασμό. Έφτασε τη Σενεγάλη έως το Μουντιάλ, ξεκίνησε με νίκη απέναντι στην Πολωνία, έγινε γνωστός σε όλο τον κόσμο από το πρώτο κιόλας πλάνο. Όλοι αναζητούσαν να βρουν ποιος είναι αυτός ο τύπος, με τα ράστα μαλλιά και το κοστούμι που εκεί που τον βλέπεις ανέκφραστο μπροστά στον πάγκο, αρχίζει να… χειρονομεί και να προκαλεί τη συμπάθεια.

Ναι, ο καθένας από εμάς έχει μια ομάδα να υποστηρίζει σε κάθε Μουντιάλ, που του “καρφώθηκε” στο μυαλό από τα παιδικά του χρόνια και από τις πρώτες του ποδοσφαιρικές αναμνήσεις. Άλλος Γερμανία, άλλος Βραζιλία, άλλος Αργεντινή, Ισπανία, Μεξικό, Βέλγιο. Αυτή η πρώτη εμφάνιση της Σενεγάλης όμως και η παρουσία του προπονητή της μας κάνει όλους… Σενεγαλέζους. Και η φωτογραφία είναι το κερασάκι στην τούρτα…