Ο “ηγέτης” αποφασίζει και τα μέλη χειροκροτούν…

Να τα λέμε όλα. Έτσι έκαναν οι «μεγάλοι ηγέτες». Ανακοίνωναν τις αποφάσεις τους και τις πληροφορείτο απευθείας ο κόσμος όλος.  Ανάμεσα στον ηγέτη και τους πολίτες δεν μεσολαβούσε κανείς. Όλα τα άλλα είναι φρου-φρου κι αρώματα που στο τέλος της ημέρας δυσκολεύουν τον ηγέτη να πάρει την σωστή απόφαση. Ανακαλέστε στη μνήμη σας τους Κωνσταντίνο Καραμανλή και Αντρέα Παπαντρέου.

Είχαν ανάγκη αυτοί να συνομιλήσουν με κανένα για να αποφασίσουν. Μιλούσαν με το μαξιλάρι τους και ανακοίνωναν τις αποφάσεις τους. Όταν είσαι ή θέλεις να γίνεις ηγέτης πρέπει να αποφασίζεις μόνος. Χρειάζεσαι το πολύ-πολύ και κάποιους να επικροτούν εκ των υστέρων τις αποφάσεις σου και να τις στηρίζουν. Απλά πράγματα.

Κάνω αυτή της εισαγωγή για όσους και όσες τυχόν αναρωτήθηκαν για την πρόσφατη δήλωση του πρωθυπουργού και προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα να ανακηρύξει τον Γιάννη Μπουτάρη υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης και με την στήριξη του κόμματός του. Αυτές οι δουλειές έτσι γίνονται.

Οι συνεδριάσεις των αρμόδιων κομματικών οργάνων είναι για να χάνεται χρόνος και να καθυστερούν οι αποφάσεις που στο τέλος της ημέρας θα πάρει ο ηγέτης. Χάσιμο χρόνου και δημοκρατικός πλεονασμός. Θα μου πείτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα αριστερό κόμμα με συγκεκριμένες διαδικασίες που δεν παραβιάζονται. Θα σας πως ότι τα κόμματα χαρακτηρίζονται από την πολιτική που εφαρμόζουν κι όχι από τις πρώιμες διακηρύξεις τους. Όταν εφαρμόζεις μια νεοφιλελεύθερη πολιτική εκείνο που περισσεύει είναι η προσήλωση στις καταστατικές αρχές λειτουργίας.

Οι κάθε είδους αποφάσεις γίνονται υπόθεση ενός όλο και πιο στενού κύκλου γύρω από τον αρχηγό. Το κόμμα έχει ρόλο την επικύρωση εκ των υστέρων των αποφάσεων που παίρνει ο αρχηγός και οι στενοί συνεργάτες του.

Το έργο δεν είναι καινούριο. Έχει ανέβει πάμπολλες φορές στην πολιτική σκηνή της χώρας. Τα κομματικά όργανα υποβαθμίζονται, ενημερώνονται εκ των υστέρων και ορισμένα πράγματα τα μαθαίνουν από την τηλεόραση μαζί με όλους τους άλλους.

Οι δημοκρατικές διαδικασίες γίνονται ένα πρόβλημα μια περιττή γραφειοκρατική λειτουργία που εμποδίζει τον ηγέτη να κινηθεί με ταχύτητα και να προλάβει τις εξελίξεις. Αν τώρα το κομματικό σώμα -σπάσει ο διάολος το πόδι του- και αποφασίσει κόντρα στην επιθυμία του αρχηγού τότε το βάζουμε να ξαναψηφίσει αφού του εξηγήσουμε ποιά είναι η θέληση του ηγέτη ώστε να μην του χαλάσει το χατίρι. Έτσι ακριβώς όπως έγινε στο τελευταίο συνέδριο του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ. Όταν λοιπόν μέσα σε λίγα λεπτά έχεις αλλάξει μια συνεδριακή απόφαση ικανοποιώντας την σχετική απόφαση του ηγέτη τότε στην ουσία του παραχωρείς το «δικαίωμα» να αποφασίζει χωρίς να σε ρωτάει.

Χρήση αυτού του «δικαιώματος» έκανε ο κ. Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη…