Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν έχει να αποδείξει πλέον τίποτα και σε κανέναν. Ο άνθρωπος είναι ο απόλυτος προπονητής. Ένας προπονητής μύθος που όλα όσα έχει κάνει δεν θα τα ξεπεράσει ποτέ κανένας.
Μία χρονιά ο Ομπράντοβιτς είχε μείνει εκτός Ευρωλίγκας. Όταν έφυγε από τον Παναθηναϊκό και είχε αποφασίσει ένα χρόνο να μείνει εκτός. Και έλειψε πολύ, πάρα πολύ από τη διοργάνωση. Στη Φενέρ βρήκε αυτό που έψαχνε και φέτος την οδηγεί στον τρίτο σερί τελικό, με στόχο την κατάκτηση του δεύτερου συνεχόμενου τροπαίου.
Τι κάνει ο Ομπράντοβιτς που οι άλλοι προπονητές… ψάχνουν, αλλά δεν βρίσκουν; Ποιο είναι αυτό το "κάτι" που τον κάνει να ξεχωρίζει στα φάιναλ φορ και να μπαίνει πάντα με τον τίτλο του πρώτου φαβορί; Γιατί ο… μαθητής του Ιτούδης δεν μπορεί να "κοπιάρει" ένα από τα πιο σημαντικά… τρικ του Σέρβου προπονητή;
Είναι απλό: δεν πρόκειται για κάτι αγωνιστικό, αλλά για ψυχολογική αποσυμφόρηση. Τις μέρες του φάιναλ φορ, ο Ομπράντοβιτς αφήνει τους παίκτες του… χαλαρούς όταν εκείνοι είναι εκτός παρκέ. Δεν τους πιέζει για το παραμικρό, όπως κάνει σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Και δεν τους αφήνει να… σκεφτούν το παιχνίδι που έχουν μπροστά τους, προκειμένου να τους αποβάλει το άγχος που τους διακατέχει.
Θέλει να συγκεντρωθούν 100% όταν είναι μέσα στο γήπεδο γι’ αυτά τα δύο παιχνίδια που κρίνουν τους κόπους μιας χρονιάς. Κι όταν τελειώνει ο ημιτελικός, οι παίκτες είναι σχεδόν… υποχρεωμένοι να μη μιλήσουν γι’ αυτόν. Αλλά να προσπαθήσουν να χαλαρώσουν, να ξεφύγει το μυαλό τους για λίγες ώρες, μέχρι να φτάσει η ώρα του τελικού.
Όσο περισσότερο το συζητάνε, τόσο περισσότερο θα μεγαλώνει το άγχος τους και μπορεί αυτό το άγχος να μη βγει σε καλό την ώρα του αγώνα. Ένα "μυστικό" που συνοδεύει τον Ζοτς όλα αυτά τα χρόνια. Και είναι άκρως επιτυχημένο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ