Σε ένα σπίτι στην Γαλλία η κατανομή των σκουπιδιών είναι… ”ιερή”. Έτσι, για παράδειγμα σε ένα διαμέρισμα υπάρχουν τρεις κάδοι απορριμμάτων: ένας για το γυαλί, ένας για τα ανακυκλώσιμα υλικά (υλικά συσκευασίας, χαρτί, πλαστικό, αλουμίνιο κ.ά.) και ένας για τα υπόλοιπα απορρίμματα, οργανικά και μη.
Το γυαλί ανακυκλώνεται χωριστά και μάλιστα θεωρείται ως υλικό μεγάλης αξίας καθώς μπορεί να ανακυκλωθεί όσες φορές χρειαστεί. Όσο για τα υπόλοιπα ανακυκλώσιμα υλικά, εκείνα μεταφέρονται όλα μαζί σε κέντρα διαλογής νέας γενιάς. Παίρνουν τη θέση τους στους κυλιόμενους ιμάντες όπου μηχανικά κόσκινα, τεράστιοι μαγνήτες και μηχανήματα οπτικής διαλογής "επιστρατεύονται" για να τα χωρίσουν σε 13 κατηγορίες υλικών, που θα δημιουργήσουν νέα προϊόντα.
Ακόμη και αν οι κάτοικοι του Παρισιού ξεχάσουν στον κάδο κάποιο μπουκάλι, γεμάτο ή μισογεμάτο με υγρό, οι αισθητήρες του συστήματος θα το εντοπίσουν, προκειμένου να μεταφερθεί σε ένα ακόμη "έξυπνο" μηχάνημα. Ο ρόλος του είναι να τρυπάει τα μπουκάλια ώστε να στραγγίσει το υγρό και στεγνά πάλι να οδηγηθούν στους οπτικούς αισθητήρες που έχουν τη δυνατότητα να αναγνωρίζουν την ταυτότητα κάθε υλικού και να το οδηγούν στο αντίστοιχο ρεύμα ανακύκλωσης. Τελικός κρίκος στην αλυσίδα της διαλογής είναι το ανθρώπινο χέρι που μπορεί να εντοπίσει όσα δεν "είδαν" οι μηχανές και να κατευθύνει τα ανακυκλώσιμα στο σωστό προορισμό. Σύμφωνα με τους υπεύθυνους του κέντρου διαλογής Λιμέι Μπρεβάν, το 80% των ποσοτήτων των υλικών που δέχεται η δομή ανακυκλώνεται και το υπόλοιπο 20% που απομένει οδηγείται στην ενεργειακή αξιοποίηση.
Οι εγκαταστάσεις της καύσης στο Παρίσι λειτουργούν στο αστικό περιβάλλον. Μία μάλιστα από αυτές βρίσκεται στις όχθες του Σηκουάνα και μια άλλη λίγο μακρύτερα από αυτές. Υπολείμματα ανακύκλωσης αλλά και σύμμεικτα σκουπίδια, κατευθείαν από τα παριζιάνικα νοικοκυριά οδηγούνται σε εγκαταστάσεις που έχουν τη μορφή σκάλας. Η πρώτη ύλη της καύσης οδηγείται από το ένα τεράστιο σκαλοπάτι στο επόμενο για να ζεσταθεί βαθμιαία, να φύγει η υγρασία που περιέχουν και στη συνέχεια, με τη βοήθεια ειδικών μηχανημάτων, να οδηγηθούν στο φούρνο. Και καθώς μετρά ήδη αρκετά χρόνια εφαρμογής η πρακτική της ενεργειακής αξιοποίησης από την οποία παράγονται ηλεκτρικό ρεύμα, θερμότητα, ζεστό νερό και ατμός, αντικείμενο των νέων τεχνολογιών είναι η μεγιστοποίηση του οφέλους από τη διαδικασία αυτή. Η εξέλιξη της τεχνολογίας αφορά την αύξηση του ενεργειακού και του περιβαλλοντικού κέρδους ώστε να παράγεται περισσότερη ενέργεια με την ίδια ποσότητα πρώτης ύλης σκουπιδιών και ο ατμός που βγαίνει από την καμινάδα των εργοστασίων να επιβαρύνει όσο το δυνατόν λιγότερο το περιβάλλον.
Σε ό,τι αφορά, άλλωστε, το υπόλειμμα της διαδικασίας της καύσης, αυτό εκτιμάται σε ποσοστό 4% επί του συνόλου της ποσότητας των σκουπιδιών που δέχονται τα εργοστάσια. Πρόκειται για ένα επικίνδυνο υλικό, το οποίο οδηγείται σε χώρους υγειονομικής ταφής.
Ακόμη, εκτός όμως από τα γαλλικά νοικοκυριά, η παραγωγή απορριμμάτων αφορά και μια σειρά από άλλες δραστηριότητες αστικού τύπου. Καθημερινά, επιχειρήσεις, εταιρείες, εμπορικά καταστήματα, λαϊκές αγορές παράγουν σκουπίδια, που δεν ανήκουν στην κατηγορία των οικιακών απορριμμάτων και πρέπει με κάποιο τρόπο να γίνουν αντικείμενο διαχείρισης. Αυτά τα αστικά, μη βιομηχανικά απόβλητα, οδηγούνται σε χώρους υγειονομικής ταφής απορριμμάτων, που έχουν δημιουργηθεί σε χώρους παλιών λατομείων εκτός του Παρισιού.
Μετά κάποιο χρονικό διάστημα και με τη βοήθεια δικτύου σωληνώσεων που εγκαθίστανται στο έδαφος, το βιοαέριο από τα σκουπίδια αυτά και από τη διαδικασία της χώνευσης που υφίστανται, θα τροφοδοτήσει τη μονάδα αξιοποίησής τους για την παραγωγή ρεύματος και ζεστού νερού ή φυσικού αερίου για χρήσεις θέρμανσης. Ήδη λειτουργεί στα περίχωρα της γαλλικής πρωτεύουσας μονάδα βιοαερίου που αξιοποιεί το αέριο, το οποίο εξακολουθεί να συλλέγεται από έναν παλαιότερο χώρο υγειονομικής ταφής απορριμμάτων (δημιουργήθηκε τη δεκαετία του ΄70), αργότερα έκλεισε και αποκαταστάθηκε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: