Πριν την εποχή του Διαφωτισμού, τον 18ο αιώνα, οι άνθρωποι στην Ευρώπη πίστευαν σε δαίμονες, φαντάσματα, μάγισσες και βρικόλακες. Ακόμα και οι πιο μορφωμένοι, όπως οι δικαστές και οι ιερείς, λάμβαναν σοβαρά υπόψη τους τις υπερφυσικές εμπειρίες. Συχνά μάλιστα, διαφωνούσαν και διερευνούσαν για μια σειρά από περίεργες «πραγματικές» ιστορίες, πολλές εκ των οποίων επιβιώνουν μέχρι τις ημέρες μας.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα μάλιστα για εμάς είναι η ιστορία τρόμου στη Μύκονο, όπου, σύμφωνα με θρύλους από το 1700, στο νησί κυκλοφορούσε… Βρυκόλακας
Πολύ πριν γίνει «στέκι» των celebrities από Ελλάδα και εξωτερικό, στη φτωχή Μύκονο κυριαρχούσαν οι δεισιδαιμονίες και ο φόβος ενός… βρυκόλακα. Η αιτία ήταν ένας δολοφονημένος χωρικός, που λέγεται ότι τις νύχτες έβγαινε από τον τάφο του και τρομοκρατούσε τους κατοίκους.
Η ξεχασμένη ιστορία τρόμου του νησιού των ανέμων είναι από τους 10 μεταφυσικούς θρύλους της παλιάς Ευρώπης που είχε συγκεντρώσει η ιστοσελίδα listeverse.com. Όσα απίστευτα συνέβησαν με την «εμφάνιση» του Μυκονιάτη βρυκόλακα το μακρινό 1700 περιγράφει σε βιβλίο του ο Γάλλος βοτανολόγος Ζοσέφ Πιντόν ντε Τουρνφόρ, που ταξίδευε στα νησιά του Αιγαίου και έτυχε να βρεθεί Μύκονο.
Όταν έφτασε, έμαθε για κάποιον χωρικό που δολοφονήθηκε στα χωράφια, άγνωστο από ποιον και γιατί. Οι κάτοικοι πίστευαν ότι μετά τη δολοφονία του ο χωρικός έγινε «βρικόλακας» δηλαδή ένα απέθαντο σατανικό πλάσμα που δρούσε στο σκοτάδι. Όπως περιγράφει ο βοτανολόγος, το κακό άρχισε δύο μέρες μετά την κηδεία, όταν άρχισε να κυκλοφορεί ότι ο μακαρίτης εθεάθη να περπατά βιαστικά μέσα στη νύχτα και να αρπάζει από πίσω περαστικούς.
«Στην αρχή η ιστορία αντιμετωπίστηκε με γέλια, αλλά το πράγμα σοβάρεψε όταν οι πιο ευυπόληπτοι πολίτες άρχισαν να παραπονιούνται» γράφει ο Τουρνφόρ. Οι τοπικές Αρχές αποφάσισαν να περάσουν τα εννιάμερα και τη δέκατη ημέρα να κάνουν εκταφή του πτώματος και να αφαιρέσουν την καρδιά του. Την «εγχείρηση» ανέλαβε ο κρεοπώλης της Μυκόνου, ο οποίος αρχικά άνοιξε τον δύσμοιρο χωρικό στην κοιλιά ψάχνοντας μάταια για την καρδιά. Τελικά, με την υπόδειξη κάποιου άνοιξε το διάφραγμα και αφαίρεσε το όργανο, το οποίο κάηκε τελετουργικά στην ακτή.
Ωστόσο, ούτε αυτό σταμάτησε τον βρικόλακα, τον οποίο πλέον κατηγορούσαν ότι χτυπούσε τον κόσμο τις νύχτες, κατέστρεφε τα σπίτια και έκλεβε… ποτά. «Ήταν ο πιο διψασμένος διάβολος» παρατηρεί ο ειρωνικά ο Γάλλος.
Στρωματσάδα στις πλατείες
Η κατάσταση πλέον είχε ξεφύγει με πανικόβλητους κατοίκους να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και να κοιμούνται όλοι μαζί, στρωματσάδα στις πλατείες και άλλους να μεταναστεύουν στη Σύρο και την Τήνο.
Οι άνδρες ξέθαβαν το πτώμα τέσσερις φορές την ημέρα και κάρφωναν πάνω του αμέτρητα ελληνικά και τουρκικά σπαθιά. Ο Τουρνφόρ άρχισε να φοβάται τις αντιδράσεις του πλήθους και σταμάτησε να προσπαθεί να τους πείσει ότι δεν υπάρχει κανένας βρικόλακας, καθώς τον κατηγορούσαν ως άθεο.
Η λύση δόθηκε με τη μεταφορά της σορού στη γειτονική βραχονησίδα του Αγίου Γεωργίου, όπου αποτεφρώθηκε την 1η Ιανουαρίου 1701. «Από τότε δεν ακούστηκαν άλλα παράπονα για τον βρικόλακα« καταλήγει ο Γάλλος.