Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι όσοι έχουν φτωχή στοματική είναι πιο ευάλωτοι στον διαβήτη τύπου 2.
Οι επιστήμονες του Νοσοκομείου City of Hope National Medical Center, στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ έκαναν επισκόπηση στοιχείων για 9.670 ενήλικες 20 ετών και άνω που εξετάστηκαν από οδοντιάτρους το διάστημα 2009-2014.
Ανέλυσαν το ΔΜΣ και το επίπεδο ανοχής στη γλυκόζη, αν οι συμμετέχοντες έπασχαν από διαβήτη και αν η νόσος αντιμετωπιζόταν με από του στόματος αγωγή ή ινσουλίνη.
Οι ερευνητές κατέγραψαν τον αριθμό των δοντιών που έλειπαν και την έκταση της περιοδοντικής νόσου.
Εξέτασαν επίσης τη σχέση μεταξύ της ανοχής στη γλυκόζη και της κατάστασης των δοντιών, λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία, το φύλο, την εθνικότητα, το οικογενειακό ιστορικό διαβήτη, το κάπνισμα, την κατανάλωση αλκοόλ, το μορφωτικό επίπεδο και τον δείκτη φτώχειας.
Οι ερευνητές κατέγραψαν προοδευτική αύξηση στον αριθμό των ασθενών με λιγότερα δόντια, καθώς μειωνόταν η ανοχή στη γλυκόζη, από 45,57% στην ομάδα με φυσιολογική ανοχή στη γλυκόζη, σε 67,61% στην ομάδα με μη φυσιολογική ανοχή στη γλυκόζη και 82,87 % στην ομάδα με διαβήτη.
Οι διαφορές στο μέσο αριθμό δοντιών που έλειπαν στις 3 ομάδες ανοχής στη γλυκόζη ήταν σημαντικές: 2,26 στην ομάδα με φυσιολογική ανοχή στη γλυκόζη, 4,41 στην ομάδα με μη φυσιολογική ανοχή στη γλυκόζη και 6,8 σε αυτούς με διαβήτη.
Οι ερευνητές επιβεβαίωσαν την προοδευτικά θετική σχέση μεταξύ επιδείνωσης της ανοχής στη γλυκόζη και του αριθμού των δοντιών που λείπουν.