Όπως αναφέρουν οι ψυχολόγοι του πανεπιστημίου του Σικάγο των ΗΠΑ, η μοναξιά και η κοινωνική απομόνωση των ανθρώπων έχουν ως αποτέλεσμα να αναπτύσσει το άτομο έντονο στρες και αυτό με τη σειρά του, να του επιφέρει προβλήματα τόσο στο περιβάλλον της δουλειάς του όσο και της προσωπικής του ζωής.
Ειδικότερα, όσο μεγαλώνει σε ηλικία το άτομο αυτό τόσο πιο πολύ αυξάνονται τα συμπτώματα και οι βιολογικές πλέον συνέπειες της μοναξιάς γίνονται ακόμα πιο εμφανείς.
Οι επιστήμονες εξέτασαν την επίδραση που έχει η μοναξιά, η κοινωνική απομόνωση και κατ’ επέκταση το στρες τόσο σε μία ομάδα φοιτητών, όσο και σε μία ομάδα ατόμων ηλικίας 50-68 ετών.
Διαπίστωσαν, ότι τόσο τα άτομα που ένιωθαν μοναξιά όσο και τα άτομα που δεν ένιωθαν μοναξιά, αντιμετώπιζαν σε διάφορα στάδια της ζωής τους στρες, άλλες φορές έντονο και άλλες πιο ήπιας μορφής. Όμως, τα άτομα που ένιωθαν μοναξιά ήταν αυτά που παρουσίαζαν εντονότερες στιγμές στρες και μάλιστα παρατεταμένου στρες ενώ, είχαν και το συνήθειο να επαναφέρουν συχνά αναμνήσεις της παιδικής τους ζωής οι οποίες εμπεριείχαν στιγμές δυσκολίας.
Οι ερευνητές παρατήρησαν επιπλέον, ότι τα άτομα που βίωναν τη μοναξιά αντιλαμβάνονταν γενικά με πολύ διαφορετικό τρόπο τις εμπειρίες της ζωή τους και της καθημερινότητας τους, σε σχέση με τους ανθρώπους που δεν ήταν μοναχικά άτομα. Μάλιστα, όταν εκτίθονταν σε προκλήσεις ένιωθαν ιδιαίτερα αβοήθητοι. Παρόλα αυτά δεν μπορούσαν να ζητήσουν βοήθεια για να καταπολεμήσουν το στρες τους.
Οι επιστήμονες εξέτασαν επίσης τα ούρα των συμμετεχόντων στην έρευνα και διαπίστωσαν ότι τα άτομα που βίωναν μοναξιά και στρες είχαν υψηλότερα επίπεδα αδρεναλίνης στο αίμα τους. Με δεδομένο ότι η αδρεναλίνη είναι βασική ορμόνη του σωματικού στρες, σύμφωνα με τους ειδικούς, παίζει καθοριστικό στην επιβίωση του ανθρώπινου είδους γιατί είναι αυτή που δίνει το «έναυσμα» της μάχης και της αντίδρασης.
Τα υψηλά επίπεδα αδρεναλίνης στο αίμα των ατόμων που βιώνουν τη μοναξιά δείχνει, ότι ζουν γενικότερα με ένα αυξημένο επίπεδο διέγερσης. Ωστόσο, οι αρνητικές επιδράσεις των αυξημένων επιπέδων στρες είναι πολύ μεγάλες και γίνονται χειρότερες όσο μεγαλώνει ηλικιακά το άτομο. Ο λόγος είναι, ότι το στρες εμπλέκεται στο μηχανισμό που ρυθμίζει την αντίσταση του οργανισμού σε φλεγμονές και μολύνσεις. Με τις αλλαγές που επιφέρει συμβάλει σημαντικά στην πρόωρη γήρανση.
Επιπροσθέτως, οι ερευνητές σημείωσαν ότι το στρες επηρεάζει και το «κομμάτι» του ύπνου με αποτέλεσμα το άτομο που βιώνει αυτή την κατάσταση να έχει σοβαρές διαταραχές ύπνου. Παρατήρησαν στους συμμετέχοντες ότι είχαν πολλά μικρά ξυπνήματα τα οποία μείωναν σημαντικά την ποιότητα του ύπνου τους, ενώ, η συνολική ποσότητα ήταν ίδια με τους υπόλοιπους.
Με δεδομένο ότι μεγαλώνοντας ηλικιακά η ποιότητα του ύπνου γενικότερα ελαττώνεται, όταν σε αυτό προστίθεται και το ζήτημα του στρες τότε, οι δυνατότητες αναζωογόνησης του οργανισμού μέσω του ύπνου μειώνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Με απλά λόγια, όπως ανέφεραν οι ερευνητές, η μοναξιά και η κοινωνική απομόνωση που νιώθουν στη ζωή τους κάποιοι άνθρωποι αποδεικνύεται ότι, έχουν σημαντική αρνητική επίδραση σε βιολογικό επίπεδο με ότι αυτό συνεπάγεται για τον οργανισμό τους.