Η Στέλλα Σειραγάκη στο www.pagenews.gr: “Οι γάμοι και οι συνεργασίες μισούν την στασιμότητα”

Η Στέλλα Σειραγάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα από γονείς κρητικούς. 10 ετών επέστρεψε στο Ρέθυμνο όπου τέλειωσε το Λύκειο. Είναι απόφοιτος του τμήματος Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Παράλληλα σπούδασε βυζαντινή μουσική με δάσκαλο τον Ευάγγελο Καπαϊδονάκη. Παρακολούθησε μαθήματα φωνητικής καθώς και σεμινάρια κίνησης και έκφρασης. Αγαπάει την ελληνική παραδοσιακή μουσική, κυρίως δε την κρητική, αφού μεγάλωσε με τους ήχους της λύρας, του λαούτου, του μαντολίνου.

Έχει την τύχη να συνεργαστεί με σπουδαίους καλλιτέχνες της ελληνικής μουσικής σκηνής όπως: Λίνος Κοκκοτός (2011), Βασίλης Σκουλάς (2013), Δημήτρης Μπάσης (2013 – 2014), Ζωή Τηγανούρια (2013), Λουδοβίκος των Ανωγείων (2014), Πίτσα Παπαδοπούλου (2014), Μιχάλης Κουνάλης (2016).

Συνέντευξη στην Έπη Τρίμη

Η ενασχόληση σου με τη μουσική της Κρήτης αποτελεί κάτι που προέκυψε μόνο εξαιτίας της καταγωγής σου και των ακουσμάτων σου ή η μουσική της παράδοση αποτελεί κάτι που ούτως ή άλλως αργά η γρήγορα θα σου τραβούσε το ενδιαφέρον;

Τα ακούσματα που είχα ως παιδί σίγουρα επηρέασαν καθοριστικά τις μετέπειτα μουσικές μου επιλογές ωστόσο, επειδή η παραδοσιακή μουσική κι ο στίχος είναι συνυφασμένα με την ανθρώπινη ψυχή και τα συναισθήματα που αυτή εμπεριέχει δε θα μπορούσα παρά να την αφουγκραστώ.

Η σχέση σου με την παραδοσιακή μουσική άλλων τόπων είναι εξίσου καλή; Τι ακούσματα και προσλαμβάνουσες είχες από μικρή; Συνεχίζεις να αγαπάς και να ακούς πολλά είδη; 

Όσο μεγαλώνω νιώθω την ανάγκη να εξερευνώ και την παράδοση άλλων τόπων. Με ελκύει πολύ η ελληνική γενικά παραδοσιακή μουσική όπως της Θράκης, των νησιών μας, της Ηπείρου αλλά τελευταία πιάνω το εαυτό μου να πηγαίνει προς την Ανατολή π.χ Αρμενία και είναι λογικό αφού ουσιαστικά μοιάζουμε πολύ αφού έχουμε παρόμοιες κουλτούρες.

Στέλλα έχεις τελειώσει το τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών σπουδών της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Πόσο σε βοήθησε το πτυχίο σου και όσα διδάχτηκες για να ασχοληθείς, στη συνέχεια, με τη μουσική και το είδος που υπηρετείς; 

Καταρχάς έγινε το αντίθετο. Η μουσική με οδήγησε στο πανεπιστήμιο. Μέσα από την μουσική και το στίχο που προσπαθούσα να κατανοήσω άρχισα να αναρωτιέμαι για τα υπαρξιακά ερωτήματα που έχει κάθε άνθρωπος κι έτσι οδηγήθηκα στην επιστήμη της φιλοσοφίας. Δεν απαντήθηκε, όμως, κανένα μου ερώτημα.

Η Βυζαντινή Μουσική είναι η μουσική της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που μεταφράζεται κι απαρτίζεται αποκλειστικά από ελληνικά κείμενα ως μελωδία. Μέρος της βυζαντινής μουσικής, αν και χρονικά μεταγενέστερο και με αρκετές δυτικές επιρροές, κυρίως από το 1204 και μετά, μπορεί να θεωρηθεί το δημοτικό τραγούδι. Τί σε ελκύει στα ακούσματα αυτά;

Οι ήχοι αυτοί, οι βυζαντινοί και οι δημοτικοί, επειδή έχουν διαστήματα πολλά ανάμεσα στις νότες και μπορεί η φωνή να χρωματίσει περισσότερο, θεωρώ πως εκφράζονται περισσότερο τα ανθρώπινα συναισθήματα.

O καθηγητής Εθνομουσικολογίας Λάμπρος Λιάβας, στo“Βήμα” είχε πει σε συνέντευξή του: «οι νέοι προσεγγίζουν τη μουσική μας παράδοση απενοχοποιημένα». Ενστερνίζεσαι την άποψή του;

Σαφώς συμφωνώ και θα ήθελα να προσθέσω πως οι νέοι σήμερα, κατά την πλειοψηφία τους, έχουν περισσότερες γνώσεις γύρω από την παραδοσιακή μουσική καθώς είναι πιο ενημερωμένοι..σπουδάζουν αυτό το αντικείμενο και λειτουργούν χωρίς παρωπίδες.

Η μουσική και το τραγούδι διατηρούν ακόμη τη δύναμη να επικαλούνται και να ξυπνούν τη συλλογική ταυτότητα και μνήμη;

Γι αυτό ακριβώς δε θα χαθεί ποτέ η παραδοσιακή μουσική, αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους γιατί αυτή είναι η ρίζα και εμείς είμαστε τα κλαδιά που ανεξάρτητα από το που θα κατευθυνθούμε η ρίζα μάς θρέφει.

Πολλοί νέοι συμμετέχουν πλέον ενεργά σε χορευτικές ομάδες, ανακαλύπτουν τα τοπικά ρεπερτόρια, τα τοπικά γλέντια και τις τελετουργίες πίσω και πέρα από την επιφάνεια του φολκλόρ. Γιατί πιστεύεις πως έχει συμβεί αυτό; Είναι μια «αντίσταση» στην κρίση και στην αλλαγή ιστορικών αλλαγών που μαστίζουν τη χώρα μας;

Στην Κρήτη αυτό γινόταν ανέκαθεν πολύ έντονα. Γενικότερα η κρίση που είναι κρίση αξιών θεωρώ πως επαναπροσδιόρισε την αφετηρία μας ως άνθρωποι και τον προορισμό μας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την επιθυμία μας να γνωρίσουμε βαθύτερα τον τόπο μας, τον πολιτισμό μας κι ότι αυτό συνεπάγεται.

Ποια θεωρείς τα σημαντικότερα εφόδια που έχεις αποκομίσει από τις συνεργασίες αυτές και ποια θεωρείς ενδεχομένως ως την πιο ξεχωριστή;

Έχω σταθεί πολύ τυχερή όσον αφορά τις συνεργασίες μου και με το Μιχάλη Τζουγανάκη και με το Βασίλη Σκουλά και με τους Κώστα και Μανώλη Βερδινάκη όπως και με το Λουδοβίκο των Ανωγείων. Θα ήταν άδικο να ξεχωρίσω κάποια από όλους, όμως εισέπραξα τον επαγγελματισμό τους και την αγάπη τους για την μουσική μας.

Σε συνέχεια της ως άνω ερώτησής μου ισχύει πως ένας «γάμος» , όπως είναι και οι επαγγελματικές συνεργασίες κάνουν τον κύκλο τους κι ολοκληρώνονται μετά από τα 7 χρόνια; 

Μια συνεργασία προϋποθέτει όπως και ένας γάμος συμφωνία πνεύματος και αισθητικής. Το σημαντικότερο όμως που προϋποθέτει είναι η εξέλιξη. Και οι γάμοι και οι συνεργασίες μισούν την στασιμότητα. Δεν υπάρχουν χρονικοί εγκλωβισμοί σ’ αυτό , μπορεί να συμβεί αλλά μπορεί και να μη συμβεί ποτέ.

Τι συναισθήματα προκύπτουν για τον καλλιτέχνη αλλά και για το κοινό μέσα από τις συναυλίες; Είναι το μέσο για να πάρεις δύναμη ή είναι απλά ζήτημα βιοπορισμού;

Είναι και τα δύο και όποιος πει το αντίθετο ψεύδεται. Προσωπικά, νιώθω ευθύνη εκείνη την ώρα διότι αποτελώ τον δίαυλο ανάμεσα στον ακροατή και στη μουσική και οφείλω να του μεταφέρω το μήνυμα σωστά ώστε εκείνος να ψυχαγωγηθεί, να ονειρευτεί να νοσταλγήσει και γενικότερα να νιώσει.

Διάβασα στο πολύ ενδιαφέρον βιογραφικό σου πως το 2010 δημιούργησες μαζί με τους λαουτίστες Μανώλη Βερδινάκη και Στέλιο Σταματογιαννάκη το μουσικό σχήμα «Στους ήχους του λαούτου» το οποίο κινείται σε κρητικούς παραδοσιακούς μουσικούς δρόμους, πραγματοποιώντας συναυλίες στην Κρήτη και στο εξωτερικό μέχρι και σήμερα. Μίλησέ μας για την εν λόγω συνεργασία. 

Επί τη ευκαιρία να τους ευχαριστήσω και τους δύο που είμαστε συνοδοιπόροι όλα αυτά τα χρόνια . Είναι δύο πολύ σημαντικοί λαουτίστες και συνθέτες της Κρήτης.Αν κι αρκετές φορές έχουν υπάρξει σκόπελοι στην πορεία μας τα καταφέρνουμε να τους ξεπερνάμε γιατί έχουμε κοινό παρονομαστή. Λατρεύουμε και οι τρείς αυτό που κάνουμε .Συνεχίζουμε τις εμφανίσεις μας κάθε φορά καλύτεροι και πιο εξελιγμένοι.

Πιστεύεις πως οι διαμένοντες στο εξωτερικό Έλληνες είναι πιο ενθουσιώδες κοινό;

Οπωσδήποτε τους ξυπνάμε μνήμες και ακούγοντάς μας νιώθουν ότι έρχονται κοντά στην πατρίδα. Αυτό που παρατηρώ όμως είναι ο ενθουσιασμός των ξένων κι όχι μόνο των Ελλήνων για την μουσική μας ο οποίος είναι πραγματικά έκδηλος.

Υπάρχουν φιλίες μεταξύ ομότεχνων ή αφού κλείσει ο κύκλος μιας συνεργασίας απλά ο ένας γνωρίζει την ύπαρξη του άλλου;

Στους ομότεχνους επικρατεί ό,τι επικρατεί σ’ όλες τις ανθρώπινες σχέσεις. Αν λείψει η αλήθεια και το ενδιαφέρον για τον άλλο δεν υπάρχει σχέση. Οπότε όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά ανάλογα με τους ανθρώπους.

Δισκογραφικά η τελευταία σου δουλειά ήταν το cd«Το βλέμμα θέλει δύο μ», σε συνεργασία με το Λουδοβίκο των Ανωγείων. Κρίση περνά η δισκογραφία, οι συνθέτες, οι εταιρίες ή ο κόσμος που πλέον περιμένει να πάρει δωρεάν ή σε χαμηλή τιμή ένα CD;

Η συμμετοχή μου στη δισκογραφική αυτή δουλειά ήταν μια πολύ καλή στιγμή για μένα. Τα cd’s είναι πλέον είδος προς εξαφάνιση και θα τα θυμόμαστε με αγάπη… αφού η εξέλιξη της τεχνολογίας είναι τέτοια που τα τραγούδια διακινούνται απ’ όλους προς όλους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι δημιουργοί να αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα και φυσικά να καταργηθούν οι περισσότερες δισκογραφικές εταιρείες.

Έχεις συμμετάσχει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις όπως η «Η Αυλή των Θαυμάτων», την «Πανωραία» κλπ.. Τι αγαπάς περισσότερο;

Με το θέατρο ασχολήθηκα κατ αρχήν ως ερμηνεύτρια τραγουδιών και ήταν μια πραγματικά ξεχωριστή εμπειρία. Αργότερα μου ζητήθηκε να υπηρετήσω και ρόλο και το έκανα με πολύ μεγάλη χαρά , παρόλα αυτά θεωρώ ότι η θέση μου είναι στο τραγούδι κι όχι στην ηθοποιία.

Πού σε πετυχαίνουμε στη δεδομένη στιγμή και τι ετοιμάζεις;

Συνεχίζονται οι εμφανίσεις μας στην Κρήτη και ετοιμάζομαι να μπω στο στούντιο για την ηχογράφηση κάποιων διασκευασμένων παραδοσιακών τραγουδιών αλλά και κάποιων νέων.

Τι άλλα όνειρα έχεις στο μυαλό σου και θα ήθελες να πραγματοποιηθούν;

Μπορεί να σας φανεί παράξενο αλλά δεν ονειρεύομαι. Άλλωστε τίποτε από όλα αυτά που έχω ζήσει και βιώνω τώρα δεν ήταν στα πλάνα μου.

Μίλησέ μας για σένα και πες μας τι θα ήθελες να μοιραστείς με τους αναγνώστες μας;

Έχω πολλές αρνητικές πλευρές στον χαρακτήρα μου, όμως δεν είμαι αγνώμων. Λέω «ευχαριστώ» κάθε μέρα και μόνο που υπάρχω και θα ήθελα το ίδιο να κάνουν και οι αναγνώστες σας. Είναι σπουδαίο να χαίρεσαι την ζωή που σού χει δοθεί χωρίς μιζέρια. Θα ήθελα επίσης να τους πω μια από τις αγαπημένες μου μαντινάδες. 

«πολλές φορές οι άνθρωποι το λίγο αναζητούνε και δε μπορούνε το πολύ που έχουνε να δούνε»

Αν είχες 3 ευχές – ευκαιρίες και ήξερες πως θα πραγματοποιηθούν ποιες θα ήταν; 

Να μην υπάρξει πότε ξανά άστεγος και πεινασμένος στον πλανήτη. Να μάθουμε όλοι μας να λέμε την αλήθεια και να μου στείλει το σύμπαν μία πολύ μεγάλη αγάπη.

Ένα motto που σε χαρακτηρίζει;

«Στο τέλος κερδίζει το καλό».