“Γυναίκες” παράταση παραστάσεων στο θέατρο Βαφείο

Η νουβέλα «Γυναίκες» (γραμμένη το 1933), της Γαλάτειας Καζαντζάκη, αποτελεί ένα διαμάντι της νεοελληνικής λογοτεχνίας που για πρώτη φορά μεταφέρεται στη θεατρική σκηνή. Ένα ανέγγιχτο έργο, μέσα από το οποίο με την επαναστατική γραφή της, η συγγραφέας σκιαγραφεί τη γυναίκα, ανεξαρτήτως χρονικής εποχής.

Έγραψαν για την παράσταση:

«Για πρώτη φορά, το έργο της Γαλάτειας Καζαντζάκη μεταφέρεται στη σκηνή του θεάτρου μέσα από τη σκηνοθετική δουλειά του Πέρη Μιχαηλίδη και του θιάσου «Αντάμα». Το πρώτο που παρατηρεί κανείς παρακολουθώντας την παράσταση είναι το πόσο καλά δένονται σκηνοθετικά οι ιστορίες μεταξύ τους και με πόση δύναμη εκφράζονται ερμηνευτικά οι ρόλοι επί σκηνής… Αγωνιούμε να εκμεταλλευτούμε, να αρπάξουμε τη ζωή από τα μαλλιά και να την κερδίσουμε με κάθε μέσο, ακόμα και αθέμιτο, σε μια κοινωνία που κατά κανόνα μας εκμεταλλεύεται. Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο; Ο καθένας καλείται να βγάλει το δικό του συμπέρασμα μέσα από ένα πολύ όμορφο μάθημα ζωής. Πέντε δυνατές «φωνές» με έναν εξαιρετικό μαέστρο, προσκαλούν τον θεατή να σκεφτεί… Να την παρακολουθήσετε, αξίζει…» Γιώργος Κολέτσος, gokitoki.wordpress.com

« Εξαιρετική παράσταση στο σύνολό της. Ο Θίασος Αντάμα, οι πέντε γυναίκες επί σκηνής καταθέτουν τα ιδιαίτερα και μοναδικά χαρακτηριστικά τους. Όλες, όμως, έχουν έναν κοινό παρονομαστή· την προσωπική τους ελευθερία, έτσι όπως την αντιλαμβάνεται η κάθε μία τους ξεχωριστά. Και μπορεί η πλειονότητα να τη θεωρεί δεδομένη, αλλά ακόμη και σήμερα είναι διεκδικήσιμη σε πολιτισμένους και μη τόπους! Ο σκηνοθέτης Πέρης Μιχαηλίδης σεβάστηκε απόλυτα το έργο και την εποχή του, πετυχαίνοντας με την ακριβή μεταφορά του, την αίσθηση και τον αέρα αυτής της εποχής. Επενέβην ελάχιστα στο σκηνικό, με λιτά έπιπλα και μέσα, δίνοντας την πρέπουσα σημασία και σπουδαιότητα στην κατανόηση των χαρακτήρων, στην ψυχολογία των ηρωίδων. Φρόντισε δε, να εκπέμψει την πικρία των πέντε γυναικών με μικρές, διακριτικές δόσεις χιούμορ. Τέλος, αξιοποίησε αποτελεσματικά τη σχέση των μελών της ομάδας και την επικοινωνία τους, ώστε το κείμενο να ρέει αβίαστα, γαλήνια, μ’ έναν απολύτως φυσικό και ανεπιτήδευτο τρόπο… Επινοητική η συμμετοχή της Έλσας Στουρνάρα με το ακορντεόν της. Ιδιαιτέρως προσεγμένη και η δουλειά της ενδυματολόγου Δέσποινας Χειμώνα…» Βικτώρια Πέππα, quintatheater.blogspot.com

« Ζεστά πρόσωπα, χωρίς υπερβολές και μελοδράματα, διηγούνται τη ζωή τους μέσα από γράμματα που στέλνουν η μία στην άλλη. Η σκληρότητα και η ευαισθησία συνυπάρχουν στις περιγραφές τους, που έχουν ως ζητούμενο να μάθουν ποιες είναι πραγματικά και ποια είναι η ευτυχία. Κάποιες αδικούν τον εαυτό τους με το να αναζητούν την ευτυχία σε λάθος μέρη και κάποιες άλλες αδικούνται από ανθρώπους που τους εμπιστεύτηκαν. Το ερώτημα είναι… το δέσιμό τους θα είναι αρκετό ώστε να σώσει η μία την άλλη από τη δυστυχία;. Με λίγα λόγια, είναι μία παράσταση που βλέπουμε για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι, η οποία ήρθε και έδεσε σε μία χρονιά που θα λέγαμε ξεκάθαρα πως είναι χρονιά των γυναικών….» Έφη Αργυρού, noizy.gr

«Πρόκειται για μία πολύ σοβαρή και προσεγμένη δουλειά εν συνόλω. Ο σκηνοθέτης τοποθετεί ταυτόχρονα όλες τις ηθοποιούς στη σκηνή καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, περιμετρικά του συμβόλου της οικογενειακής συνεύρεσης · ενός τραπεζιού. Οι μονόλογοι εναλλάσσονται με τους διαλόγους και οι ηθοποιοί μάς χαρίζουν συγκινητικές ερμηνείες ενώ μας δείχνουν και την ικανότητά τους στο τραγούδι. Η Έλσα Στουρνάρα παίζοντας ακορντεόν, ένα από τα πιο νοσταλγικά μουσικά όργανα, συνοδεύει τη δράση σε ορισμένα σημεία ταξιδεύοντάς μας στην εποχή του μυθιστορήματος. Η παράσταση καταχειροκροτήθηκε από ένα κοινό που βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από τη σκηνή και ένιωσε ολοκληρωτικά τη δυναμική του έργου…» Βαγγέλης Μαστορόπουλος, θεατρο.gr

« Όλα τα συναισθήματα που μου μεταδόθηκαν τόσο απλόχερα, δημιουργήθηκαν από ένα έργο μιας μεγάλης Ελληνίδας συγγραφέως και είναι σημαντικό να προβάλλονται τόσο σημαντικά, ελληνικά έργα. Είδα πέντε νέες ηθοποιούς γεμάτες κέφι, ταλέντο και προσήλωση στην τέχνη τους. Το κοινό τις χειροκροτούσε για πάνω από πέντε λεπτά. Τις πέντε ηθοποιούς συνοδεύει με το ακορντεόν της η μουσικός Έλσα Στουρνάρα, η οποία είναι καθόλη την διάρκεια της παράστασης στη σκηνή και συνοδεύει μελωδικά και με προσήκοντα τρόπο τις κοπέλες. Όλο αυτό το ωραίο αποτέλεσμα είναι σε σκηνοθεσία του κυρίου Πέρη Μιχαηλίδη, ο οποίος είναι και ο κύριος υπεύθυνος αυτής της κυριολεκτικά υπέροχης παράστασης…» Εύη Ρούτουλα, koukidaki.blogspot.gr

«Δεν θέλησα να διαβάσω τίποτα περισσότερο για αυτό το έργο πηγαίνοντας εκεί. Άφησα να με παρασύρουν οι πρωταγωνίστριές του στο τότε, στην εποχή της φτώχειας και των πολιτικών συγκρούσεων, στην εποχή που η γυναίκα αναζητεί το στίγμα της μέσα από τον έρωτα, τον πλούτο, την αγάπη, την ηθική και ψυχική συμπαράσταση των δικών της ανθρώπων! Όνειρα, άπιαστα ιδανικά, επιβεβαίωση, αποδοχή και αγάπη. Η διαφορετικότητα, η πάλη του καλού με το κακό που κάνει ο ίδιος μας ο εαυτός, ο πόλεμος των αντιθέσεων σε ένα μικρό ή μεγάλο σύνολο ανθρώπων, είναι αυτό που δημιουργεί την κοινή πορεία και μέσα από την διαφορά, γεννιέται η ωραιότερη αρμονία. Δοσμένο με τις υπέροχες ερμηνείες πέντε ηθοποιών. Το μουσικό ντύσιμο του έργου από την Έλσα Στουρνάρα με το μαγευτικό παίξιμό της στο ακορντεόν και το τραγούδι από ψυχές πονεμένες σαν μοιρολόι, μου αποδεικνύουν την ευρηματικότητα και το μεγάλο ταλέντο του σκηνοθέτη Πέρη Μιχαηλίδη…» Χριστίνα Καζανιάτορα, ewoman.gr

«Ο θίασος Αντάμα απαρτίζεται από τις ηθοποιούς: Δήμητρα Μπάσιου, Βασιλική Σαραντοπούλου, Κατερίνα Σούλη, Βιβή Τάγαρη και Δώρα Χάγιου. Οι υποκριτικές τους ικανότητες είναι ανεπιτήδευτες και αυτό τους χαρίζει πόντους. Παρουσιάζονται δεμένες ως θεατρική ομάδα όπου η καθεμία προσφέρει το δικό της λιθαράκι συνθέτοντας τη δική της θεατρική περσόνα από τη μια μεριά. Από την άλλη, συμβάλλουν στην επίτευξη της συνοχής, συγκεκριμένα εκεί όπου η κάθε μια ηρωίδα σχετίζεται με την άλλη. Σε αυτό βέβαια, παίζει πρωταρχικό ρόλο η σκηνοθεσία του Πέρη Μιχαηλίδη. Ο κύριος Μιχαηλίδης με αυτό το στήσιμο, έχει σκοπό να εμφυσήσει έντονα συναισθήματα στο θεατρικό κοινό. Οραματίστηκε τις ηρωίδες ιδιαιτέρως αξιοπρεπείς μέσα στο πάθος τους, τα λάθη τους και τις ενοχές τους. Η Δέσποινα Χειμώνα ντύνει τις ηρωίδες με όμορφα και προσεγμένα ρούχα, συμβατά με την ιδιοσυγκρασία τους…» Ελένη Αναγνωστοπούλου, tritokoudouni.gr

«Οι ερμηνείες όλων των κοριτσιών ήταν άξιες χειροκροτημάτων. Σεβάστηκαν απόλυτα τους χαρακτήρες της νουβέλας και επί σκηνής μάς μετέφεραν νοητά στην εποχή που σκιαγράφησε η συγγραφέας την προσωπικότητα της καθεμιάς ξεχωριστά. Θα θέλαμε να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στη μουσικό της γυναικοπαρέας ( Έλσα Στουρνάρα) που είναι το αφανές έκτο πρόσωπο της παράστασης. Αποτέλεσε έκπληξη με την καταπληκτική φωνή της και το ακορντεόν της. Διανθίζει μουσικά το έργο δίνοντας ένα ιδιαίτερο χρώμα με το τραγούδι της σε όλα τα δρώμενα, επί σκηνής. Ο σκηνοθέτης Πέρης Μιχαηλίδης σεβάστηκε απόλυτα το έργο και την εποχή του, πετυχαίνοντας με την ακριβή μεταφορά του, την αίσθηση και τον αέρα αυτής της εποχής, βάζοντας τον θεατή απευθείας στο κλίμα της δεκαετίας του 30’…» Έπη Τρίμη, www.pagenews.gr

«Η επαναστατική γραφή της νουβέλας «Γυναίκες» της Γαλάτειας Καζαντζάκη, που γράφτηκε το 1933, μεταφέρεται για πρώτη φορά στο θέατρο φέτος. Μέσα από τις επιστολές γυναικών προς γυναίκες, μαθαίνουμε για την ιστορία της ζωής πέντε γυναικών, που είναι αδερφές. Κάθε μια τους μας διδάσκει μέσα από τις δυσκολίες και τις «ευκολίες» της πορείας τους, αμέτρητα συναισθήματα και συνιστώσες ελευθερίας. Με λόγο καυστικό, ρομαντικό, αποφασιστικό, αγωνιστικό και πανανθρώπινο, η κάθε μια, από τις γυναίκες, μας ξεναγεί στην πορεία της, βάζοντας και τους ίδιους τους θεατές, εμάς, σε μια διαδικασία ταύτισης, άρνησης, επιβράβευσης, εσωτερικής αρμονίας και μελαγχολικής διάθεσης με την συνοδεία του ακορντεόν να ντύνει απόλυτα θερμά και νοσταλγικά την παράσταση…» Δανάη Σωπασή, maxmag.gr

«Λογοτεχνικά έργα, σκηνοθετημένα με τόσο άρτιο τρόπο και με τις καλύτερες ηθοποιούς να ερμηνεύουν πέντε χαρακτήρες με τόσο αριστοτεχνικό τρόπο, αξίζει κανείς να τα δει για να εκτιμήσει το τί πάει να πει ποιοτικό θέατρο. Με ιδιαίτερα κομψό, λιτό, άμεσο και ζωντανό τρόπο, ο σκηνοθέτης μάς παρουσιάζει με ξεχωριστό τρόπο πέντε γυναίκες μιας εποχής, η οποία είναι τελικά διαχρονική, όπως ακριβώς είναι και οι ρόλοι της γυναίκας μέσα σε κάθε κοινωνικό πλαίσιο και διαστρωμάτωση. Ενθυμούμενοι κάποιες βασικές αξίες από το παρελθόν, μπορούμε ίσως έτσι να κατανοήσουμε το παρόν και να αποφασίσουμε ποιό είναι το πιο σωστό για το μέλλον. Ως άνθρωποι αρχικά και ως σύνολο εν συνεχεία. Αν θέλετε να μάθετε ακριβώς το «πώς» , απλά ελάτε στο Βαφείο…» Αγγελική Μπάτσου, kallitexnes.gr

«Μια πολύ καλοδουλεμένη παράσταση, συγκινητική, γλυκιά και δυνατή σε ένα φιλόξενο και ζεστό θέατρο που σε φέρνει σε τόση αμεσότητα με τους ηθοποιούς, που νιώθεις ότι είσαι κι εσύ πραγματικό μέρος της. Οι επιστολές, μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Πέρη Μιχαηλίδη, παίρνουν τη μορφή ενός ζωντανού διαλόγου. Οι αδερφές, παρούσες και οι πέντε στη σκηνή, συνδιαλέγονται μεταξύ τους -μέσα από τα γράμματά τους- και καταθέτουν προσωπικές ιστορίες με συγκρούσεις, συμβιβασμούς, υπαρξιακές αγωνίες, οικονομική ανέχεια αλλά και επαναστατικότητα. Η χρήση γλώσσας εποχής, σε συνδυασμό με την εξαίσια επιλογή σκηνικών αντικειμένων και κοστουμιών, τους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς και τη μουσική επένδυση με το ακορντεόν επί σκηνής (Έλσα Στουρνάρα), σε μεταφέρουν με επιτυχία σε μια άλλη εποχή και σου δημιουργείται ένα τόσο έντονο συναίσθημα νοσταλγίας. Πώς γίνεται να νιώθεις νοσταλγία και να έχεις ένα γλυκόπικρο συναίσθημα για κάτι που δεν έχεις βιώσει; Γίνεται… αφού η παράσταση σε μεταφέρει τόσο ζωντανά σε αυτή την άλλη εποχή και στη ζωή αυτών των πέντε γυναικών, που είναι σαν να έχεις ζήσει κι εσύ τότε εκεί, μαζί τους, δίπλα τους, κοντά τους… Μην την χάσετε! Μαρία Φλώρου, theatrinos.gr

Λίγα λόγια για το έργο

Πέντε γυναίκες, πέντε αδερφές, συνομιλούν, συγκρούονται, μοιράζονται, αλληλεπιδρούν. Γυναίκες της δεκαετίας του ’30 επικοινωνούν και ζωντανεύουν μπροστά μας, φέρνοντάς μας κοντά σε μια άλλη εποχή αλλά και πιο κοντά στη σημερινή. Πέντε γυναίκες με διαφορετική κοινωνική εξέλιξη η καθεμιά, παρά την κοινή τους προέλευση, φανερώνουν μια γκάμα αντιλήψεων, αξιακών συστημάτων και τρόπου ζωής που εκφράζεται μέχρι σήμερα.

Τι είναι αυτό που τις εγκλωβίζει, πώς σκέφτεται τελικά μια γυναίκα, πώς νιώθει, πώς αντιδρά; Πώς αντιμετωπίζει τον έρωτα και τον γάμο; Είναι στη φύση της να λειτουργεί έτσι; Ποιά η διέξοδος; Όλες αυτές οι δομικές απορίες για την πραγματική φύση της γυναίκας, δεν αφορούν το ένα από τα δύο φύλα, αλλά τον άνθρωπο που γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης της κοινωνίας. Ο λόγος της Γαλάτειας Καζαντζάκη, διεισδυτικός και επίκαιρος όσο ποτέ, αξίζει να ακουστεί.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα Γαλάτεια Καζαντζάκη

Μία ακόμη γυναίκα συγγραφέας στη χώρα μας που τάραξε τα νερά της εποχής της, δημιουργώντας ισχυρές τομές στη λογοτεχνία και την κοινωνία. Μια συγγραφέας σταθμός, με προβολή μικρότερη της λογοτεχνικής της αξίας, της οποίας τα έργα παραμένουν ανεξερεύνητα και δυσεύρετα. Η Γαλάτεια Καζαντζάκη, γεννημένη στο Ηράκλειο Κρήτης (8 Μαρτίου 1881 -Αθήνα, 17 Νοεμβρίου 1962), ήταν ποιήτρια και συγγραφέας, κόρη του λόγιου εκδότη Στυλιανού Αλεξίου. Το 1911 παντρεύτηκε τον συγγραφέα Νίκο Καζαντζάκη και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Το 1926 χώρισε με τον Καζαντζάκη και το 1933 παντρεύτηκε τον ποιητή και κριτικό Μάρκο Αυγέρη. Η συγγραφέας έγινε γνωστή στα ελληνικά γράμματα με τη δημοσίευση του πρώτου της μυθιστορήματος, «Ρίντι Παλιάτσο», υπό μορφή ημερολογίου, στο περιοδικό «Νουμάς» το 1910.

Σκηνοθετικό σημείωμα

Η Γαλάτεια Καζαντζάκη (Γαλάτεια Αλεξίου), λογοτέχνης, θεατρική συγγραφέας και μεταφράστρια, το πλέον ανήσυχο πνεύμα των αρχών του 20ου αιώνα, η πρώτη σύζυγος του Νίκου Καζαντζάκη, συγκρούστηκε ανοιχτά με το κατεστημένο και τη συντηρητική κοινωνία της εποχής της. Μαχητική και ανυποχώρητη κατήγγειλε παράλληλα το ανδροκρατούμενο πολιτικό σύστημα. Στα κείμενά της πρωταγωνιστούν γυναίκες και μέσα σε αυτά διακρίνουμε τη στράτευσή της στο κίνημα για τη γυναικεία απελευθέρωση και χειραφέτηση. Στην αυτοβιογραφική νουβέλα «Γυναίκες», οι ηρωίδες, αδελφές μεταξύ τους, καταθέτουν προσωπικές ιστορίες με συγκρούσεις, συμβιβασμούς, υπαρξιακές αγωνίες, οικονομική ανέχεια αλλά και επαναστατικότητα. Η παράσταση «Γυναίκες» με τη μορφή του «επιστολικού θεάτρου» συμπορεύεται με την εμπνευσμένη, αλλά παραγνωρισμένη αυτή συγγραφέα και αναδεικνύει όλες τις πτυχές των γυναικείων χαρακτήρων απέναντι στην ανισότητα και τη διεκδίκηση της ελευθερίας που ακόμα και στις μέρες μας δεν είναι αυτονόητη για τις γυναίκες. Η παράσταση, απόλυτα ρεαλιστική, κοντά στο πνεύμα της Καζαντζάκη, διηγείται τις ιστορίες των γυναικών με συγκίνηση, χωρίς σκηνοθετισμούς.

Η ταυτότητα της παράστασης

Σκηνοθεσία: Πέρης ΜιχαηλίδηςΒοηθός Σκηνοθέτη: Ελεάννα ΓρηγορίουΕνδυματολόγος: Δέσποινα ΧειμώναΠαίζουν: Δήμητρα Μπάσιου, Βασιλική Σαραντοπούλου, Κατερίνα Σούλη, Βιβή Τάγαρη, Δώρα ΧάγιουΣυμμετέχει η μουσικός Έλσα Στουρνάρα με το ακορντεόν τηςΜουσική επιμέλεια: Έλσα Στουρνάρα, Βασιλική ΣαραντοπούλουΦωτογραφίες: Κατερίνα ΑρβανίτηΒίντεο: Κωνσταντίνος ΞενάκηςGraphic Design: Αριάδνη ΜιχαηλάρηΠροβολή-Επικοινωνία: Νατάσα ΠαππάΔιάρκεια: 75 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)-Ευχαριστούμε θερμά τον Γιώργο Ζιώγαλα για την πολύτιμη βοήθειά του.-Ευχαριστούμε θερμά τον Πολυχώρο Beton7 για τη στήριξη και τη βοήθειά του.

Ημέρες και ώρες παραστάσεωνΔευτέρα 5 Μαρτίου 2018 στις 20.00Τρίτη 6 Μαρτίου 2018 στις 20.00Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018 στις 21.00Τρίτη 13 Μαρτίου 2018 στις 21.00Δευτέρα 19 Μαρτίου 2018 στις 21.00Τρίτη 20 Μαρτίου 2018 στις 21.00Δευτέρα 26 Μαρτίου 2018 στις 21.00Τρίτη 27 Μαρτίου 2018 στις 21.00

Τιμές εισιτηρίων

Κανονικό: 10,00 ευρώΜειωμένο (φοιτητικό-ανέργων-ατέλειες): 5,00 ευρώΓια πληροφορίες-κρατήσεις θέσεων694 7559638 & 698 0635179

Trailer παράστασης

Facebook group παράστασης