Χάρης Σώζος στο www.pagenews.gr: “Το σύστημα είναι πανέξυπνο και συνεχώς ανανεώνει τους ηγέτες”

Ο Χάρης Σώζος ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που αγαπώ κι εκτιμώ. Αγαπώ το ταλέντο του και εκτιμώ τη σκέψη και τη στάση ζωής του. Είναι γνωστό πως μου αρέσουν οι σκεπτόμενοι άνθρωποι κι αυτοί που έχουν το σθένος να μιλούν για όλα χωρίς καμία απολύτως συγκάλυψη. Το επάγγελμά μου το θεωρώ ευλογημένο διότι μου παρέχει το «διαβατήριο» να έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους που συνάδει η άποψή τους και οι αξίες τους με τις δικές μου και οι συζητήσεις μας πάντα μ’ αφήνουν γεμάτη χαρά στην ψυχή και τροφή για σκέψη.

Για λογαριασμό του www.pagenews.gr έγινε μια ανάλογη κουβέντα που θα αποκαλύψει στους αναγνώστες μας τη βαθύτερη σκέψη αυτού του ανθρώπου και ταλαντούχου ηθοποιού.

Συνέντευξη στην Έπη Τρίμη

«Βότκα…. Δηλητήριο» μια κωμωδία εμπνευσμένη από το διήγημα του Τσέχωφ, «Το πορτοφόλι» με πολλές ίντριγκες στο Θέατρο AVATON. Γίνονται αναφορές στη φιλία, τον έρωτα και το χρήμα. Ό,τι δηλαδή απασχολεί τον άνθρωπο. Πόσο ταυτίζεται ο θεατής μ’ όσα βλέπει επί σκηνής;

Το καλό ή το κακό είναι ,ότι μπορείς μέσα από την κωμωδία, να πεις πολύ σκληρά πράγματα με ευχάριστο τρόπο! Έτσι λοιπόν και εδώ επαναβεβαιώνεται ότι: Μια αντρική φιλία τελειώνει από δύο βασικούς λόγους: Τις γυναίκες και τα χρήματα. Όπου μπλέκουν φιλίες , χρήματα, και γυναίκες ,συνήθως κάτι απ’ αυτά χάνεται.

Ή οι φιλίες, ή το χρήμα, ή η γυναίκα.

Όταν λοιπόν ανάμεσα σε μία σχέση φιλική η επαγγελματική μπαίνει μια γυναίκα και μια βαλίτσα Χρήματα, τινάζονται όλα στον αέρα!

Παραδείγματα υπάρχουν άπειρα ανά τους αιώνες, για τη δύναμη του Έρωτα, της Γυναίκας, ή των χρημάτων, οπότε αυτό που πραγματεύεται το έργο και η παράστασή μας είναι Άμεσα αντιληπτό από το κοινό με αποτέλεσμα να απολαμβάνει μια έξυπνη, γρήγορη, γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές παράσταση.

Οι ήρωες, οδηγούνται στην αλληλοεξόντωση και το τέλος …. Ανατρεπτικό, όπως σ’ όλα τα έργα που η λύση δίνεται ,από τον …«από μηχανής» συγγραφέα.

Δηλητήριο στη Βότκα και άντε… υγειά μας!!!

Ποιος είναι ο ρόλος σου και τί σε ιντριγκάρει σ’ αυτόν;Η Υπόθεση του έργου είναι απλή. Δυο φίλοι, Ρώσοι ηθοποιοί, βρίσκουν μια βαλίτσα γεμάτη με χρήματα. Το πρώτο στάδιο της τρέλας, της ευτυχίας και του ονείρου, το διαδέχεται το στάδιο της καχυποψίας και της μοιρασιάς του πλούτου.

Εγώ κάνω τον έναν από τους δύο φίλους και χρόνια συνεργάτες, όπου μαζί βρίσκουν την βαλίτσα με τα χρήματα και που θα αναγκαστεί να μοιραστεί το περιεχόμενό της και με την αγαπημένη και ατάλαντη συμπρωταγωνίστρια του Συνέταιρου του, καθώς και με τον πρώην σύζυγο αυτής. Χαμός δηλαδή. Πώς μπορεί να γίνει μια τέτοια μοιρασιά και πώς η πλεονεξία των ανθρώπων, τους σπρώχνει να φτάσουν μέχρι να αλληλοδηλητηριαστούν, είναι κάτι που βλέπει κι απολαμβάνει ο Θεατής μέσω της τέχνης του Θεάτρου…

Ο Πλούτος και ο Έρωτας, δεν αλλάζει τον άνθρωπο, τον αποκαλύπτει, καθώς η αρετή κι ο πλούτος σπάνια συναντώνται στον ίδιο άνθρωπο.

Το ενδιαφέρον για μένα ήταν το πώς θα μπορέσουμε να διαχειριστούμε αυτά τα πανάρχαια συναισθήματα, ένστικτα και καταστάσεις, μέσα από την κωμωδία και να πούμε στο κοινό κοιτάξτε τί συμβαίνει! Σίγουρα το ξέρετε. Το έχετε συναντήσει ανάμεσα σε φίλους, φίλες , αδέλφια ,ξαδέλφια, συγγενείς .

Ό κόσμος γελά με τα παθήματα των Ηρώων αγνοώντας πολλές φορές ότι βλέπει τον εαυτό του, μέσα από τον καθρέφτη του θεάτρου. Αλλά στο τέλος, φεύγει ευχαριστημένος γιατί διασκέδασε και πήρε και το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε.

Ο ρόλος δεν είναι ένα κοστούμι που φοράει ο ηθοποιός, αλλά ζωή αληθινή, που ξεπηδά μέσα από την ψυχή του αφοσιωμένου καλλιτέχνη. Η ενασχόλησή σου με την υποκριτική αποτελεί αντίβαρο στην σκληρή καθημερινότητά σου;Το Θέατρο από την φύση του είναι Ψυχοθεραπευτικό. Όλοι εμείς που ασχολιόμαστε με την Τέχνη που λέγεται Θέατρο, ζούμε πολλές ζωές, μέσα από τους Χαρακτήρες που υποδυόμαστε. Το Θέατρο αρκετές φορές, πράγματι είναι το καταφύγιό μας , η εκτόνωσή μας από τη συντριβή, που υφιστάμεθα όλοι μας στην καθημερινή μας ζωή. Είναι η κολυμβήθρα που εξαγνιζόμαστε έστω για ένα δίωρο, πριν επιστρέψουμε στην κανονική μας ζωή. Ιδιαίτερα κατά την διάρκεια των προβών όταν ψάχνεις για να ανακαλύψεις τον ρόλο που θα υποδυθείς, όταν Ψυχή, Σώμα και μυαλό, βρίσκεται σε υπερδιέγερση, τότε είναι πιο ξεκάθαρο ότι η διαδικασία της υποκριτικής, αποτελεί πραγματικό αντίβαρο ισορροπίας στην καθημερινότητά μας.

«Η φιλία είναι σαν το χρήμα. Πιο εύκολη να την αποκτήσεις, πιο δύσκολο να την διατηρήσεις. Ο δε έρωτας είναι τυφλός και η φιλία προσπαθεί να μη βλέπει». Αν συμφωνείς, θα θέλαμε τις σκέψεις σου.

Καταρχάς στις μέρες που ζούμε δεν είναι εύκολο να αποκτήσεις χρήματα, ούτε να τα διατηρήσεις. Και δε νομίζω ότι η φιλία είναι αναλώσιμο είδος. Δε συμφωνώ λοιπόν ότι η φιλία είναι εύκολο να την αποκτήσεις. Η φιλία κερδίζεται, δε χαρίζεται. Μπορεί να έχεις πολλούς γνωστούς, να συμπαθείς αρκετούς, αλλά ΦΙΛΟΥΣ αν ψαχτούμε, λίγους θα βρούμε. Ιδίως όσο ποιο μακροχρόνιες είναι οι φιλίες, τόσο πιο ισχυρές γίνονται. Και γι αυτό όταν μια καλή φιλία διαλύεται, η στεναχώρια είναι μεγάλη.

Ο έρωτας από την άλλη είναι τυφλός. Σού παίρνει Νου και λογική, σε τυφλώνει κι αν σε μια τέτοια περίπτωση, ο φίλος προσπαθήσει να σού ανοίξει τα μάτια το πιθανότερο είναι να «δοκιμαστεί» η φιλία σε επικίνδυνο σημείο. Γι’ αυτό ένας καλός φίλος πρέπει να έχει υπομονή. Να βρει την κατάλληλη στιγμή για να μιλήσει και να προστατέψει το φίλο του αν κάτι βλέπει ότι στην σχέση δεν πάει καλά.

Ο χαρακτήρας του κάθε ανθρώπου αποκαλύπτεται όταν κατέχει δύναμη κι εξουσία. "Ο αληθινός χαρακτήρας ενός ανθρώπου φαίνεται από το τί θα έκανε, αν πίστευε ότι δε θα αποκαλυπτόταν ποτέ" είχε πει ο Λόρδος Μακόλεϊ . Υπήρξε στο διάβα της ζωής σου άνθρωπος που σ’ απογοήτευσε κι έπεσε από το βάθρο που τον είχες τοποθετήσει;Αυτό είναι ένα στοιχείο της ανθρώπινης φύσης. Δυστυχώς υπήρξαν κάποιοι άνθρωποι που τους είχα γνωρίσει αλλιώς κι όταν πήραν εξουσία στα χέρια τους άλλαξαν τελείως συμπεριφορά. Η δύναμη της εξουσίας απελευθερώνει ματαιοδοξίες, εγωισμούς, έπαρση, αλαζονεία, και πολλές φορές κάνει τον άνθρωπο αγνώριστο. Όταν ο άνθρωπος δεν είναι ισορροπημένος μέσα του, «Χορτασμένος» είναι πολύ εύκολο να «ξεφύγει.» Έχω πράγματι δει ανθρώπους που δεν τους αναγνώρισα. Το τραγικό είναι ότι όταν έχασαν την εξουσία, άλλαξαν πάλι συμπεριφορά. Αλλά ήταν ποια αργά.

Υπάρχει στην καθημερινότητά σου ένας άνθρωπος στον οποίο μπορείς να τα εκμυστηρευτείς όλα, σα να μιλάς στον εαυτό σου;Υπάρχει! Και είναι ο Γιός μου. Ίσως γιατί μεγαλώσαμε μαζί. Γιατί από τα εννέα του χρόνια, μέχρι τα δεκαεφτά του ήμασταν τα δυο μας, φροντίζοντας ο ένας τον άλλον. Συμβουλεύοντας ό ένας τον άλλον, μαθαίνοντας ο ένας από τον άλλον. Γι’ αυτό και η γνώμη του είναι πολύ σημαντική για μένα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι είναι ο μόνος που έχω τρακ όταν ξέρω ότι είναι από κάτω και παρακολουθεί την παράσταση.

Συμμετείχες σε παράλληλο χρόνο στα «39 Σκαλοπάτια» του John Buchan. Διάβασα πως η εν λόγω παράσταση πρόσφερε στο θεατή ένα πυκνό θέαμα με πολλά κωμικά ευρήματα και εκρηκτικές καταστάσεις, που ακολουθούσαν η μία την άλλη μέσα από ευφάνταστες σκηνικές αλλαγές και με γοργούς ρυθμούς. Πες μας γιατί άξιζε να έρθει ο θεατής και τί είναι αυτό που σ’ έκανε να πεις το «ναι».

Καταρχάς ήταν μια παράσταση που εγώ προσωπικά την αφιέρωνα κάθε φορά που έπαιζα στον Κωστή τον Τσώνο που την πρωτοανέβασε πριν από 10 περίπου χρόνια στο θέατρο Κνωσός.

Μια παράσταση, που παίζεται εδώ και 20 χρόνια στην Αγγλία, καθώς και σε πολλές χώρες του κόσμου κι έχει τιμηθεί με 2 ΤΟΝΥ, καθώς και με το βραβείο Best new comedy Λόρενς Ολιβιέ, το 2007.

Ο σημαντικότερος όμως λόγος ήταν ότι πραγματικά επρόκειτο για μάθημα Θεάτρου . Έβλεπε κανείς την μαγεία του Ηθοποιού.

Ένα έργο, όπου ο Θεατής γίνεται μέτοχος μιας παράστασης που στηρίζεται στις ικανότητες των ηθοποιών να μεταμορφώνονται, να αλλάζουν φωνές, σωματικά σχήματα και συμπεριφορές, υποκριτικά ύφη, δείχνοντας ότι ο ηθοποιός είναι το κατεξοχήν εργαλείο της θεατρικής πράξης. Υποκριτική, αυτοσχεδιασμοί, κίνηση, Μουσική, φωτισμοί, συνθέτουν αυτήν την Θεατρική πανδαισία όπου ο θεατής παρακολουθώντας το έργο, βλέπει επί σκηνής, με κινηματογραφικά Θεατρική ταχύτητα να εναλλάσσονται αυτοσχεδιαστικά ,τόποι, χώροι, τρένα, γέφυρες, βουνά, λαγκάδια, αεροπλάνα, βάλτοι, εσωτερικοί και εξωτερικοί χώροι ,που υπηρετούν την εξέλιξη του έργου. Μια παράσταση με πολλά θεατρικά ύφη που συνθέτουν την μαγεία του Θεάτρου.

Πόσο κουραστικό είναι για έναν ηθοποιό να υποδύεται την ίδια χρονική στιγμή δυο διαφορετικούς ρόλους;Δεν είναι καθόλου κουραστικό, αν πραγματικά σου αρέσουν τα έργα, οι ρόλοι που υποδύεσαι και οι συνεργάτες με τους οποίους υλοποιείς την παράσταση. Εξ άλλου ό ένας ρόλος, σε ξεκουράζει από τον άλλον.

Χάρη, είσαι εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Βύρωνα. Οι καιροί αλλάζουν και μαζί τους αλλάζουν και τα ήθη και στα καθ’ ημάς σημαίνει ότι έχουμε βάλει πολύ νερό στο κρασί μας για ό,τι θεωρείται αξία, εντιμότητα κι αξιοπρέπεια. Τί έχεις εισπράξει ως πολίτης αλλά και ως δημοτικός σύμβουλος μέσα από τη συμμετοχή σου στα κοινά;Νομίζω ότι είναι μια επώδυνη διαδικασία. Προσωπικά μπήκα με όλο τον ρομαντισμό του καλλιτέχνη για να βοηθήσω σ’ έναν τομέα που γνωρίζω καλά, στο πολιτιστικό κομμάτι μακριά από κομματικά τερτίπια και παρεϊστικες νοοτροπίες, ανένταχτος με γνώμονα να βοηθήσω την πόλη που μεγαλώνω δύο παιδιά. Δεν μπήκα στα δημοτικά για να γίνω γνωστός ούτε για να παίξω ρόλους κι αυτό που συνάντησα δεν περιγράφεται. Λένε για μας τους Ηθοποιούς ότι είμαστε εγωιστές, εγωκεντρικοί, εγωπαθείς, άτομα , με έπαρση πολλές φορές , αλαζονεία ματαιοδοξία κ.λ.π. Ε! λοιπόν αυτά που είδα , αυτά που έζησα δεν τα έχω συναντήσει στα 44 χρόνια που είμαι στο Θέατρο. Είδα ανθρώπους να προσπαθούν να κάνουν πράγματα για τον εαυτό τους-για να φανούν αυτοί – και αν είχε θετικό αντίκτυπο στους δημότες έχει καλώς. Έβαζαν το εγώ τους μπροστά αγωνιούσαν να μπουν σε χώρους όπου θα μπορούσαν να έχουν εκλογική πελατεία, να φανούν αυτοί μέσα από κάτι, που στο κάτω-κάτω είναι υποχρέωσή τους να κάνουν. Τους κατέτρυχε η αγωνία για την προσωπική τους προβολή και μετά το έργο και η προσφορά προς την κοινωνία και τους δημότες.

Κομματικοί λόγοι, κομματικές επιλογές ,κομματικές υπερβολές, τις περισσότερες φορές στα δημοτικά συμβούλια οι περισσότεροι μιλούσαν για να ακούν τον εαυτό τους. Λαϊκισμός, υπερβολές, «Θεατρινισμοί» αλλά και φωνές και προτάσεις αγωνίας για μία καλύτερη Πόλη. Για ένα καλύτερο μέλλον των πολιτών. Αλλά τόσο ελάχιστες, που χάνονταν μέσα στον καπνό, στο καπηλειό του Δημοτικού συμβουλίου.

Γιατί πιστεύεις ότι ο Έλλην πολίτης, δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του, δε συγκρούεται με το κατεστημένο, τη διαφθορά και τη διαπλοκή;Ο κόσμος έχει κουραστεί, από την μεταπολίτευση και μετά να ακούει συνθήματα, να βλέπει σκάνδαλα, τα οποία συνεχώς να κουκουλώνονται. Το σύστημα είναι πανέξυπνο και συνεχώς ανανεώνει τους ηγέτες , στην προσπάθειά του να σβήσει ίχνη. Υπάρχει μια τεράστια απογοήτευση. Και με την κρίση το μόνο του μέλημα είναι πώς θα μπορέσει να επιβιώσει. Δεν είναι τυχαίο ότι κανένα κόμμα, κανένας πολιτικός σχηματισμός δεν τολμάει να κάνει ανοιχτές συγκεντρώσεις. Από την άλλη δεν υπάρχουν ηγέτες που να σε εμπνεύσουν να σε ξεσηκώσουν να σε ταρακουνήσουν. Δίνουν πάντα μια μικρή ελπίδα κάθε φορά, για να σε κρατάνε σε καταστολή. Φοβάμαι την στιγμή που δε θα έχει ελπίδα, δε θα έχει να χάσει τίποτα, γιατί τα έχασε όλα και βγει στους δρόμους. Εκεί θα δούμε πραγματικά άγρια πράγματα.

Ο Έλληνας πολιτικός απ την άλλη όταν δεν είναι στην εξουσία αλλά αντιπολιτεύεται την εξουσία είναι δημοκρατικός και συγκρούεται διεκδικώντας μια πιο δίκαιη διαχείριση και εναντιώνεται στην διαφθορά και την διαπλοκή. Το πρόβλημα αρχίζει όταν πρέπει να διαχειριστεί ο ίδιος την εξουσία. Εκεί κάτι συμβαίνει και μεταλλάσσεται προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στους Νόμους, το καθήκον, τις πιέσεις, τις φιλοδοξίες ,την κομματική του πειθαρχία και το πολιτικό του μέλλον.



Διάβασα πως ανήκεις στη αριστερά. Για μένα, η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ταφόπετρα του κινήματος και θα πάρει πολλές δεκαετίες μέχρι να ξαναδιαμορφωθεί μια άλλη αριστερά με την πραγματική έννοια και τις αξίες του όρου. Θα ήθελες να το σχολιάσεις;Πολύ φοβάμαι ότι έχεις δίκιο. Για ποιά αριστερά μιλάμε. Είναι αριστερή η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Και μη μου πεις ότι δεν είναι αριστερή επειδή τον αναγκάζουν οι περιστάσεις και οι ξένοι δανειστές να εφαρμόσει μια δεξιά πολιτική που δεν τον αντιπροσωπεύει. Η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να καταρρέει υπό το βάρος της πραγματικότητας. Υποσκάπτεται από τη φύση της εξουσίας, κατατρώγεται από τη βουλιμία των ανθρώπων. Ούτε δύο χρόνια δεν του χρειάστηκαν και κατασπάραξε το μεγαλύτερο κομμάτι από το πολιτικό και κοινωνικό κεφάλαιο δεκαετιών. Το άσχημο είναι ότι μαζί με την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ θα πάει στο περιθώριο και η Αριστερά των εναλλακτικών κινημάτων, της οικολογίας και όλων όσων ήλπιζαν σε μια αλλαγή γι’ ένα καλύτερο μέλλον.

Το σύστημα πολύ έξυπνα έστειλε το Σύριζα στην εξουσία για να καταρρίψει το μύθο, και την ελπίδα του κόσμου της αριστεράς για μια καλύτερη διαχείριση και πολιτική και γενικότερα να αποδείξει ότι « ο Βασιλιάς είναι γυμνός» να ξεμπερδέψει μια και καλή με τις προοδευτικές δυνάμεις ,να μας κουνάει το δάχτυλο και να μάς λέει ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να μιλάμε για τα επόμενα 100 Χρόνια.

Στην Αρχαία Ελλάδα, ο Περικλής στον «Επιτάφιο Λόγο» είχε πει τα εξής: «είμαστε ο μόνος λαός που τον μη αναμειγνώμενο καθόλου στα κοινά δεν το θεωρούμε φιλήσυχο αλλά άχρηστο». Οι πολίτες έχουν τη δύναμη να αλλάξουν το μέλλον της χώρας και μένουν αδρανείς. Πώς το αντιλαμβάνεσαι;Στην Αθηναϊκή Δημοκρατία πιστεύανε στον ενεργό πολίτη, στον πολίτη που μάχεται, διεκδικεί, οραματίζεται, στοχεύει και πετυχαίνει.

Στον πολίτη, που αναλαμβάνει τις ευθύνες του, που συγκρούεται με το κατεστημένο, τη διαφθορά και τη διαπλοκή, με στόχο τη διαφάνεια, την ανάπτυξη, το κράτος πρόνοιας.

Στις μέρες μας, μετά από μια μακρά και επίπλαστη ευημερία, η Κρίση μας προσγείωσε ανώμαλα. Η ιδεολογική σύγχυση, η αμφισβήτηση των κομμάτων, τα μνημόνια, η ανεργία, η πτώση των αξιών, (ανηθικότητα, ωφελιμισμός, φανατισμός, βία, εγκληματικότητα, ατομικό συμφέρον), οδήγησε στην αδράνεια των πολιτών για τα κοινά, οι νέοι αδιαφορούν για την πολιτική, γιατί και η πολιτική δε μεριμνά γι’ αυτούς, οι άνθρωποι γίνονται ουδέτεροι, ηττοπαθείς, παθητικοί, ψευτοαμφισβητίες, συντηρητικοί κι αδιάφοροι.

Πιστεύω ότι λείπει το «όραμα» που θα μπορέσει να ενεργοποιήσει τους πολίτες για να επαναδραστηριοποιηθούν.

Ο Αριστοτέλης έλεγε: «ὅταν τό πλῆθος, πρός τό κοινόν πολιτεύηται συμφέρον, πολιτεία καλεῖται». Για να έχει δηλαδή κάποιος δικαίωμα να φέρει τον τίτλο του πολίτη και να λογίζεται οργανικό μέλος μιας κοινωνίας, πρέπει τα ενδιαφέροντά του να μην στρέφονται αποκλειστικά γύρω από το ατομικό του συμφέρον, αλλά να επεκτείνονται ευρύτερα και προς το κοινωνικό σύνολο. Οι άνθρωποι στο παρελθόν μπορεί να έζησαν σαν νομάδες αλλά ποτέ σαν μονάδες. Είμαστε Άνθρωποι, όταν γινόμαστε Συνάνθρωποι.

Θαυμάζω το γεγονός πως έχεις κάνει προσεκτικές επαγγελματικές κινήσεις και δεν έχεις «καεί» μέσα από ρόλους «ρηχούς». Τί τίμημα έχει αυτή η διαδρομή για σένα;Το Τίμημα έχει δύο έννοιες. Με την έννοια της Τιμής, πραγματικά νιώθω υπερήφανος για τις επιλογές μου και νιώθω τυχερός, που μπόρεσα να διαχειριστώ τον εαυτό μου, με βάσει τις αξίες, τα πιστεύω μου και τις σωστές θεατρικές σπουδές μου, που με έμαθαν να θέτω «τον εαυτό μου στην υπηρεσία του Θεάτρου» και όχι «το Θέατρο, στην υπηρεσία του Εαυτού μου». Έτσι νιώθω ευτυχής για όσα έχω κάνει στην θεατρική μου πορεία και καμαρώνω για τις επιλογές μου, πόσο μάλλον όταν αντιλαμβάνομαι, ότι αυτό φαίνεται και από τους Θεατές, και απ’ όσους με έχουν παρακολουθήσει στην θεατρική μου διαδρομή.

Το Τίμημα «με την έννοια του κόστους» είναι ότι θα μπορούσα (με άλλες επιλογές) να ήμουν ποιο «Εμπορικός» και να ήμουν σε καλύτερη οικονομική κατάσταση. Αλλά μπορεί να μην ήμουν τόσο υπερήφανος και ευτυχισμένος, όπως είμαι τώρα.

Ένα motto που σε χαρακτηρίζει στη δεδομένη στιγμή της ζωής σου;Βλέποντας, την ευκολία με την οποία πολλοί αποφασίζουν να γίνουν Ηθοποιοί, θεωρώντας το κάτι εύκολο και θέλοντας να επισημάνω, ότι η τέχνη μας, δε μαθαίνεται τελειώνοντας μία σχολή και ότι η υποκριτική είναι δια βίου μάθηση, λέω συχνά: «εύχομαι, πριν κλείσω τα μάτια μου, να καταφέρω να γίνω Ηθοποιός» Και το εννοώ.!

Λειτουργείς περισσότερο με το συναίσθημα ή με τη λογική; Ποιό στοιχείο αντιτίθεται στο άλλο;Δυστυχώς με το συναίσθημα και τον αυθορμητισμό και το έχω πληρώσει πολύ ακριβά. Από την άλλη αν λειτουργούσα μόνο με το μυαλό και τη λογική θα είχα χάσει πολλά υπέροχα πράγματα από την ζωή μου. Είμαι περισσότερο ρομαντικό και συναισθηματικό άτομο, παρά εγκεφαλικό.

Πώς ξορκίζεις τους φόβους σου;Δεν έχω φοβίες. Ακόμα και με τη μεταφυσική αγωνία της μετά θάνατον ζωής δεν έχω πρόβλημά. Έχω ζήσει τόσο όμορφα και τόσο «πλούσια» που δεν έχω να ζηλέψω τίποτα. Ούτε έχω απωθημένα. Πραγματικά νιώθω πλήρης. Και επειδή οδηγάω και Μηχανή, σε άσχημες κυκλοφοριακές συνθήκες, όπου ο κίνδυνος καραδοκεί, λέω πολλές φορές (το ξορκίζω;;;) “Και σήμερα να με πάρει ο καλός Θεούλης ,Ευχαριστημένος θα πάω.!”

Τί δε μπορείς να ανεχτείς με τίποτα και ξεχνάς τους καλούς σου τρόπους;Το Ψέμα , την Αχαριστία, την Αγένεια, και την Ανεντιμότητα!

Υπάρχουν σχέδια για το μέλλον που θα ήθελες να ανακοινώσουμε;Προς το παρόν συνεχίζουμε τις παραστάσεις στο θέατρο AVATON με το έργο «ΒΟΤΚΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ» κάθε Σάββατο από 3/3 μέχρι τέλος Μάρτη, και προβλέπω ότι θα το πάμε και μετά το Πάσχα, καθώς και μια καλοκαιρινή μίνι περιοδεία σε επιλεγμένους προορισμούς.

Επίσης αυτόν τον καιρό συνεχίζω τα γυρίσματα στο σήριαλ «ΚΑΤΙ ΧΩΡΙΣΜΕΝΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ» στον Antenna. Ένα σήριαλ που πραγματικά χαίρομαι που παίζω με εξαιρετικούς συναδέλφους και συντελεστές και που μου θυμίζει την παλιά Καλή Τηλεόραση.

Και τέλος (προς το παρόν) Τον Οκτώβριο του 2018 «Θεού θέλοντος», θα παίξω στο «θέατρο Αλκμήνη» στο καινούριο έργο του Κώστα Λεϊμονή«Ο ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΗΣ» Ένα υπέροχο έργο ,με πολιτικές προεκτάσεις, σε σκηνοθεσία Παντελή Παπαδόπουλου και σκηνικά κοστούμια Πολυτίμης Μαχαίρα.