“Όνειρα γλυκά”: Το www.pagenews.gr στην τελευταία πρόβα της παράστασης – Όλο το backstage

Μια το μεσημέρι ήταν το ραντεβού με την παραγωγή και τους συντελεστές για να κάνουμε τις συνεντεύξεις μας και να δούμε όλα τα παρελκόμενα της τελευταίας πρόβας για τα «Όνειρα γλυκά» που ανεβαίνει σήμερα, σε επίσημη πρεμιέρα. 

Γράφει η Έπη Τρίμη

Το Σύγχρονο Θέατρο, βρίσκεται στην οδό Ευμολπιδών 45 δίπλα στο θέατρο 104. Ο δρόμος αυτός είναι υπέροχος. Παλιά σπίτια, ένα γουστόζικο καφέ με σεμεδάκια και βέβαια γάτες και σκύλοι να λιάζονται. Μια θεατρική γειτονιά γεμάτη θετική αύρα σκέφτηκα και με έπιασε το παράπονο που δε ζω στην περιοχή αυτή για να απολαμβάνω αυτές τις μικρές χαρές της καθημερινότητας. 

Στην περιοχή του Ψυρρή η τέχνη ανθεί, ο κόσμος είναι πιο χαλαρός, πιο ομιλητικός και τολμώ να πω και πιο επικοινωνιακός. Η ζωντάνια, τα νιάτα κι η αίσθηση πως εδώ κάτι καλό γίνεται σε επηρεάζει θετικά. 

Πήρα λοιπόν από το δίπλα καφέ που σας έλεγα (ναι αυτό με τα σεμεδάκια και τα τραπεζάκια καφενείου) ένα ωραίο κομμάτι κέικ σοκολάτας (εντελώς μαμαδίστικο) κι έναν γαλλικό καφέ και πήγα να συναντήσω τα «παιδιά» στο θέατρο. Έξτρα μπόνους χαράς αποτέλεσε μια ασπρόμαυρη και πολύ φιλική γατούλα που με ακολούθησε γουργουρίζοντας. 

Ο πρώτος άνθρωπος που αντίκρισα στο φουαγιέ ήταν η τραγουδίστρια Ελπίδα. Γελαστή και μ΄ ένα σημειωματάριο ανά χείρας έψαχνε κάτι. Αφού συστηθήκαμε και φιληθήκαμε πιάσαμε την κουβέντα σαν παλιές γνώριμες. Και κάπου εκεί εμφανίστηκε και η Σαλίνα Γαβαλά. Μια φιγούρα γλυκιά, όμορφη κι εγκάρδια. Τους είπα τον σκοπό της επίσκεψής μου και ένιωσα μεμιάς πως θα συνδυάσω δουλειά και διασκέδαση μαζί. 

Μέσα στο θέατρο κόσμος πολύς, ανακατωσούρα, άνθρωποι της παραγωγής που έτρεχαν να διορθώσουν της τελευταίας στιγμής αλλαγές, αγκαλιές με συναδέλφους από άλλα sites, μπίρι μπίρι, φιλοφρονήσεις και βέβαια κουτιά από πίτσες που πήγαιναν και ερχόντουσαν. Και μέσα στον πανικό αυτόν σε κατάσταση Zen ο Αντώνης Λουδάρος που επιμελήθηκε σκηνοθετικά την παράσταση. 

Μέσα από το κείμενο αυτό έχω ως σκοπό να σάς κάνω να νιώσετε λες και ήσασταν παρόντες, εκεί μαζί μου. Μέσα από μια πρόβα βλέπεις τον αγώνα, τη δουλειά και την αγωνία των συμμετεχόντων και αντιλαμβάνεσαι πως εμείς οι Έλληνες είμαστε δημιουργικά όντα. Δεν είναι τυχαίο που το θέατρο ανθεί στις μέρες μας και γι’ αυτό πρέπει να τιμάμε τις καλές παραστάσεις. Μέσα από τις φωτογραφίες και τα video θα μεταφέρουμε στους αναγνώστες μας τον παλμό κι όλο το backstage, γιατί ως γνωστόν μια εικόνα χίλιες λέξεις!

Και ας πάμε στο κλίμα. Ο Αντώνης Λουδάρος που σκηνοθέτησε την παράσταση έκανε τις τελευταίες βελτιώσεις και βέβαια επικρατούσε μια κινητικότητα, αλλαγές της τελευταίας στιγμής, φώτα που έπρεπε να γίνουν πιο δυνατά ή πιο χαμηλά… Παρά τον όλο πανικό, άπαντες ήταν συνεργάσιμοι «στρατιώτες», υπάκουοι αλλά γεμάτοι χιούμορ. 

Ομολογώ δε πως ο Αντώνης Λουδάρος με απίστευτη ψυχραιμία- όπως ο έμπειρος καραβοκύρης –ήταν αεικίνητος, δίνοντας έμφαση στη λεπτομέρεια, μια που με το διπλό του ρόλο ως ηθοποιός- σκηνοθέτης σέβεται και δίνει χώρο σ’ αυτούς. 

Το αποτέλεσμα της παράστασης «Όνειρα γλυκά» είναι πολύ σύγχρονο, χωρίς περιττά φκιασίδια και διάθεση δήθεν εντυπωσιασμού. Μια παράσταση άρτια, με σωστή χρονική διάρκεια, σκηνογραφία λιτή που σε βάζει μέσα στο κλίμα και τραγούδια που όλοι τα γνωρίζουμε και τα έχουμε συνδέσει με τις χαρές ή τις λύπες μας…

Οι δε ηθοποιοί και η παραγωγή συνεργάστηκαν άψογα κι είναι εμφανές πως είναι επαγγελματίες αλλά και κάνουν κέφι την παράσταση και το παρεΐστικο κλίμα που επικρατεί. Να σημειωθεί πως υπάρχει ζωντανή μουσική που δίνει παλμό και ένταση και δένει την παράσταση. Η Ελπίδα είχε δημιουργικό τρακ το οποίο με του που πάτησε το πόδι της στη σκηνή εξανεμίστηκε. Το βλέμμα της φώτισε κι έβγαλε όλο το συναίσθημα και τον ψυχικό πλούτο που διαθέτει ως προσωπικότητα αλλά και ως ρόλος. 

Εμείς, οι λίγο μεγαλύτεροι θυμόμαστε την Ελπίδα όπου με τη μαγευτική φωνή της έλαβε μέρος στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, δύο φορές. Την πρώτη εκπροσώπησε την Ελλάδα το 1979 στην Ιερουσαλήμ με το τραγούδι “Σωκράτης”, κατακτώντας την 8η θέση με 69 βαθμούς. Τη δεύτερη εκπροσώπησε την Κύπρο το 1986 στο Μπέργκεν της Νορβηγίας με το τραγούδι “Τώρα ζω”, λαμβάνοντας την 20η και τελευταία θέση με 4 βαθμούς. 

Διαγωνίστηκε επίσης και στο φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης τέσσερις φορές κατά τη δεκαετία του ’70, με πρώτη το 1972 με το τραγούδι «Δεν τον είδα» (το τραγούδι αυτό έδωσε τον τίτλο στον πρώτο της δίσκο). Η φωνή της παραμένει απαράλλακτη, μαγευτική κι αποτελεί πραγματική έκπληξη το τεράστιο υποκριτικό της ταλέντο. 

Οι πιο νέοι θα γνωρίσετε μια γυναίκα που το λέει η καρδιά της, γεμάτη ταλέντο και βέβαια με μια φωνή μαγική. Αποτέλεσε δε έκπληξη το γεγονός πως έχει αμεσότητα επί σκηνής, υποκριτικό ταλέντο και βέβαια το λιγότερο που έχει κανείς να πει για την ίδια είναι πως τα 20 χρόνια που απέχει από τα καλλιτεχνικά δρώμενα κύλισαν σαν το νερό. Ο χρόνος αυτός, όμως, τη μέστωσε και την έφερε πίσω σε μας πιο δυνατή. Ο χρόνος, δε, της έχει φερθεί γενναιόδωρα τόσο στην εμφάνισή της όσο και στη θεσπέσια φωνή της που δένει άψογα με της Σαλίνας.

Η παράσταση «Όνειρα γλυκά» όπως λέει κι ο Αντώνης Λουδάρος είναι ένα μιούζικαλ δωματίου. Ωραίο κείμενο ως μαγιά, πολύ συναίσθημα, θαυμάσιες ερμηνείες, τραγούδια διαχρονικά σε υπέροχα ντουέτα σε ταξιδεύουν στη νιότη σου, στη χαμένη αθωότητα και σε γυρίζουν πίσω στα νιάτα σου και στην πρώτη κρίση της ηλικίας των 30.

Ακούσαμε αγαπημένα τραγούδια που το ένα κούμπωνε υπέροχα μέσα στο άλλο και πολλές φορές λειτουργούσαν ως μουσικοί διάλογοι. Στο δε τραγούδι «Μαμά, πεινάω μαμά, φοβάμαι μαμά, γερνάω, μαμά», που ερμηνεύει κανονικά η Τάνια Τσανακλίδου, ένιωσα τα μάτια μου να βουρκώνουν και είπα μέσα μου πως αυτήν την τελευταία πρόβα την αφιερώνω στη μανούλα μου που είναι στον ουρανό. 

Πρόκειται για μια παράσταση βαθιά ανθρώπινη, γεμάτη σκέψεις κι ανησυχίες που κανείς μας δεν παραδέχεται εύκολα πως έχει κάνει και που αποτελούν ταμπού. Το χάος της μετακόμισης, τα σκόρπια κουτιά και αντικείμενα που βρίσκονται στο διαμέρισμα που εξελίσσεται όλη η υπόθεση, θέλουν να απεικονίσουν τις χαώδεις σκέψεις της πρωταγωνίστριας και το κουβάρι συναισθημάτων, εικόνων και βιωμάτων. Τα δε στοιβαγμένα κουτιά που θα δείτε στο βάθος είναι μια επιφάνεια όπου περνούν εικόνες και βίντεο που παίζουν το ρόλο τους στην όλη πλοκή. 

Πώς να παραδεχτείς πως στα 20 σου χρόνια ένας γκόμενος ήταν το πάν στη ζωή σου, ενώ στα 30σου όχι; Πώς να διαχειριστείς την απόρριψη, τις πικρές στιγμές, τη χαρά και τις αλλαγές που προκύπτουν από την καθημερινότητα αλλά και τη σταδιακή ωρίμανση;

Πράγματα δηλαδή καθημερινά που βασανίζουν όλους μας και που κάνουν την καρδιά μας να χτυπάει σαν ταμπούρλο. Σήμερα το απόγευμα, γίνεται η πρεμιέρα για φίλους κι από κει και πέρα θα θέλαμε να σάς επισημάνουμε πως αν δε βάλετε στο πρόγραμμά σας να δείτε την παράσταση «Όνειρα γλυκά» θα έχετε σφάλει. 

Τι πραγματεύεται η παράσταση; 

Μια μετακόμιση γίνεται αφορμή για μια αναδρομή στα παιδικά χρόνια, τις εφηβικές στιγμές, τα όνειρα και τα λάθη μιας γυναίκας, η οποία συνομιλώντας με τον φανταστικό μελλοντικό της εαυτό, συμφιλιώνεται με τους φόβους και το χρόνο και ξαναβρίσκει τον ονειροπόλο εαυτό της. Μια παράσταση για τα όνειρα που κάποιες φορές μας πικραίνουν, για τους έρωτες που χάνονται, για τον εαυτό μας που πρέπει να ξαναβρούμε.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Αντώνης ΛουδάροςΘεατρικό κείμενο: Σαλίνα ΓαβαλάΣκηνογράφος: Στέβη ΛύτραΒοηθός σκηνοθέτη: Γωγώ Μαρινάκου

Πρωταγωνιστούν και τραγουδούν: Ελπίδα, Σαλίνα Γαβαλά

Συμμετέχουν οι μουσικοί:

Γιώργος Τσολάκος: πιάνοΑχιλλέας Διαμαντής: κιθάραΜιχάλης Κεχαγιάς: μπάσο, κρουστά.

Η μουσική της παράστασης είναι live με ζωντανή ορχήστρα. Σε πολλά μέρη της παράστασης υπάρχουν video που έχει σκηνοθετήσει επίσης ο Αντώνης Λουδάρος και στα οποία συμμετέχει ο Δημήτρης Ίσαρης (Otherview).

Από 7/2 κάθε Τετάρτη στις 18.30 και Κυριακή στις 21.15