Η γερμανική FAZ παρομοιάζει το νέο κυβερνητικό συνασπισμό, που μόλις συγκροτήθηκε με έναν κυματοθραύστη βράχο, ο οποίος μίκρυνε σταδιακά από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα των κυμάτων, εν μέσω των οποίων, εδώ και τέσσερις μήνες, πέντε κόμματα δεν κατάφεραν να βρουν κάποιες έτοιμες απαντήσεις.
Την ίδια στιγμή ως στόχος και σκοπός αυτής της διαπραγματευτικής διαδικασίας προβαλλόταν ο σχηματισμός μίας "σταθερής κυβέρνησης".
Η εφημερίδα επισημαίνει ότι η ανάγκη επιτεινόταν ολοένα και περισσότερο από εβδομάδα σε εβδομάδα, καθώς η συγκρότηση μίας κυβέρνησης βρισκόταν στον αέρα και τραβούσε σε μάκρος προς δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων.
Όπως επισημαίνει, ένα εκλογικό αποτέλεσμα που ήταν βαρύνουσας σημασίας για την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, δεν θα μπορούσε ίσως παρά να είναι φορέας αυτού του περιεχομένου. Αποτελεί δε τμήμα της ειρωνείας αυτού του κομβικού σημείου, σχολιάζει, το γεγονός ότι τα δύο πρωτοστατούντα κόμματα έφτασαν σε συμφωνία για τη συγκρότηση κυβερνητικού συνασπισμού σε χρόνο ρεκόρ. Συνεπώς, για τρίτη φορά και σε σύντομο χρονικό διάστημα, εγένετο, Μεγάλος Συνασπισμός, τονίζει.
Εκείνο που προηγουμένως θεωρείτο κατάσταση ανάγκης, ως ασυνήθιστο μήνυμα για σταθερότητα, κατέστη με αυτόν τον τρόπο μία κανονικότητα ? και ακριβώς για αυτό, όχι πλέον ένα δείγμα σταθερότητας, σχολιάζει η FAZ. Μία πρόγευση γι’ αυτό είναι και ο γεμάτος λακκούβες δρόμος που έπεται: Θα υπερψηφίσουν τα μέλη του SPD; Θα βρεθεί το SPD με τον προεδρεύοντά του στο Υπουργικό Συμβούλιο; Αν όχι, θα χρειαστεί έναν νέο; Τι θα γίνει, αν το κόμμα μετά τις πρώτες τοπικές εκλογές αυτής της κοινοβουλευτικής περιόδου παρατηρήσει ότι καταγράφει μείωση των ποσοστών του;
Σύμφωνα με την εφημερίδα ωστόσο, τα παραπάνω ερωτήματα δεν απευθύνονται μόνον στο SPD. Μετά την κατάρρευση της διαδικασίας για το σχηματισμό της Τζαμάικα, ήταν μία όχι απολύτως αδικαιολόγητη επιλογή από για το CDU, να μην συμπράξει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες με το SPD, αλλά να αναζητήσει το δρόμο προς νέες εκλογές μέσω μίας κυβέρνησης μειοψηφίας.
Οι Πράσινοι θα ήταν οι νικητές, οι πιθανότητες για τη συγκρότηση ενός μαύρου – πράσινου κυβερνητικού συνασπισμού (σ.σ.: Ένωση CDU/ CSU και Πράσινοι) δεν ήταν καθόλου κακές.
Με την ανακοίνωση ότι σε περίπτωση νέων εκλογών θα είναι εκ νέου υποψήφια, η Μέρκελ κατέστρεψε τις ελπίδες σε SPD και CDU/ CSU ότι θα την ξεφορτωθούν με αυτόν τον τρόπο, και κατέστη το σταθερό σημείο αυτού του κυβερνητικού συνασπισμού, παρατηρεί η FAZ.