Η Ισαβέλλα Γαλαίου αποκλειστικά στο www.pagenews.gr για το flamenco

Η Ισαβέλλα Γαλαίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975 και ξεκίνησε να ασχολείται με το χορό σε ηλικία μόλις 3 χρονών. Μέχρι τα 19 της εξερεύνησε τα μονοπάτια όλων των ειδών (κλασσικό μπαλέτο, σύγχρονο, τζαζ, λάτιν κλπ) μέχρι να την κερδίσει ολοκληρωτικά το flamenco.

Συνέντευξη στην Έπη Τρίμη

Έχοντας στο πλευρό της το δάσκαλό της Clive Bain (Carlos), ακολούθησε τη διδασκαλική μέθοδο των συστημάτων Spanish Dance Society και Alianza Flamenca, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα ελεύθερων χορογραφιών και τεχνικής.

Στην Ισπανία, μαθήτευσε δίπλα στους μεγαλύτερους δασκάλους ( Manolo Marin, Mario Maya κλπ ) διευρύνοντας τις γνώσεις της και κατανοώντας πλήρως την τέχνη του flamenco.

Το 2006, δημιουργεί τη σχολή χορού flamenco "Sentimientos", στα Εξάρχεια, έχοντας ως στόχο να διδάξει στους μαθητές της την αυθεντική και παραδοσιακή μορφή της τέχνης.

H Compania Flamenca Sentimientos πλέον είναι ο σημαντικότερος φορέας εκπαίδευσης και διάδοσης της αυθεντικής μορφής της τέχνης του flamenco στην Ελλάδα και εδρεύει στην Αθήνα υπό την διεύθυνση της ιδρύτριάς του Ισαβέλλας Γαλαίου έχοντας άμεση συνεργασία με αντίστοιχους σημαντικούς φορείς της Ανδαλουσίας. Εκτός της βασικής εκπαίδευσης στη σχολή (Τζαβέλλα 25-Εξάρχεια), η Ισαβέλλα Γαλαίου διδάσκει σ’ όλη την Ελλάδα σε σχολές χορού οι οποίες βρίσκονται υπό την αιγίδα της Compania Flamenca Sentimientos.

Σ’ ότι αφορά την τέχνη του Flamenco, διοργανώνει σεμινάρια χορού αλλά και τραγουδιού flamenco με τα σπουδαιότερα ονόματα της τέχνης (Antonio Canales, Joaquin Grilo, Carmela Greco, Vicente Gelo, Sara Salado κ.α.) αλλά και παραστάσεις ανά την Ελλάδα.

Ισαβέλλα τί πραγματεύεται η παράσταση που είδαμε στο Χυτήριο και τί συναισθήματα προέκυψαν μέσω της επαφής σας με το κοινό;Είδαμε την παράσταση Bailaor, την προσωπική παράσταση του Αντόνιο Κανάλες, η οποία παρουσιάζεται παγκοσμίως επί είκοσι χρόνια, αλλά με διαφορετικούς καλλιτέχνες, που εκείνος θέλει να συμμετέχουν μαζί του. Κυρίως βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό το όλο project. Δουλεύουμε μαζί γιατί μας ενώνει η κοινή τεχνική και η χημεία. Εγώ τον θαυμάζω απεριόριστα, είμαστε πλέον φίλοι και τον βλέπω και λίγο ως πατέρα μου… ( σκέψου στα 16μου έχασα τους γονείς μου και έχω μόνον την αδελφή μου και το flamenco).

Το flamenco μου έδωσε δύναμη κι αυτοπεποίθηση. Αυτό θα προσφέρει και σε όσους εμπλακούν μ’ αυτό!

Γνώρισα τον Αντόνιο Κανάλες για πρώτη φορά όταν τον κάλεσα στην σχολή μου για ένα σεμινάριο το 2013. Η πρόσκλησή μου ήταν ταπεινή αλλά εκείνος είδε ταλέντο κι αγάπη για το flamenco, με αποτέλεσμα να έρθει εκ νέου στη χώρα το 2014 και πλέον να είναι επίτιμος καθηγητής στη σχολή μου όπου διδάσκει κάθε 2 μήνες.

Τα συναισθήματα που απορρέουν μέσα από την εν λόγω συνεργασία είναι τόσα πολλά, πίστεψέ με… Έχουν γεμίσει την ψυχή μου κι όλο μου το κορμί. Επίσης έλαβα την ίδια λαχτάρα από το κοινό, φαντάσου ότι ήμουν αρκετά συγκινημένη πάνω στην σκηνή και προσπαθούσα να το διαχειριστώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Αντόνιο Κανάλες ήταν ο πρώτος χορευτής στο είδος αυτό που είδα την εποχή που ξεκίνησα να χορεύω Flamenco και ήθελα με τη σειρά μου να σπουδάσω όσα έκανε.

Πλέον το να συνεργάζομαι μαζί του είναι σαν όνειρο που παίρνει σάρκα και οστά. Είναι μάλιστα η πρώτη του φορά που συνεργάζεται με Έλληνες, κάτι που αποτελεί τεράστια τιμή για μας. Το ευχαριστώ που του λέω συνεχώς είναι λίγο. Όχι επειδή με έβαλε στη σκηνή μαζί του, αλλά επειδή έζησα μια τέτοια εμπειρία στην τέχνη που αγαπάω και λατρεύω.

Εσύ Ισαβέλλα πως ενεπλάκεις με το φλαμένγκο;Είμαι από τα παιδιά που ξεκίνησε από πολύ μικρή το χορό. Το φλαμένγκο είναι η ψυχή της Μεσογείου και τελικά με κέρδισε.

Με απλά λόγια, η Μεσόγειος έχει νταλκά και συναίσθημα. Αν δεις τη σημερινή παράσταση από μια Ιταλίδα θα είναι εξίσου έντονο συναίσθημα, εάν χορέψει κάποια από το Βορρά θα είναι αλλιώς. Ο νταλγκάς ο δικός μας είναι ξαδερφάκι με το ντουέντε. Ο μαέστρος μας ( Αντόνιο Κανάλες) μάλιστα ακούει ρεμπέτικα και κλαίει, δίχως να ξέρει ελληνικά! Αυτό έχει να πει πολλά. Το ίδιο συμβαίνει και με μένα και τα συγκεκριμένα τραγούδια που αν και σε κάποιες περιπτώσεις δεν αντιλαμβάνομαι την τσιγάνικη διάλεκτο συγκινούμαι βαθιά.

Ισαβέλλα, συμμερίζεσαι την άποψή μου πως ο χορός κι η μουσική ενώνουν τους λαούς;Σίγουρα! Το φλαμένγκο ανήκει σ’ όλον τον κόσμο! Από όποια χώρα κι αν είσαι μπορείς να αφομοιώνεις το χορό αυτόν. Εγώ ήθελα να κάνουμε ένα φεστιβάλ το οποίο θα έχει ένα μεγάλο όνομα ως αντιπρόσωπο του χορού, ωστόσο παράλληλα ήθελα να αναδείξω το πώς αντιλαμβάνονται το συγκεκριμένο είδος -flamenco puro- κι άλλοι άνθρωποι.

Το flamenco puro, σημαίνει αυθεντικό, αγνό, δίχως στολίδια, επειδή στηρίζεται στον αυτοσχεδιασμό. Βγαίνεις στην σκηνή και δεν ξέρεις τί θα συμβεί, πρόκειται για ρίσκο, αλλά έτσι συμβαίνει. Όταν σου αρέσει κάποιος καλλιτέχνης του εν λόγω είδους δε θα δεις ποτέ την ίδια εμφάνιση στη σκηνή από τον ίδιο.

Επί σκηνής εκείνη την ώρα επικρατεί ο φόβος ή πάθος;Ο φόβος με κυριεύει μέχρι να πατήσω επάνω στη σκηνή. Στο πρώτο πάτημα αρχίζω να τον νικώ μετά… χάνομαι. Δεν υπάρχει συνείδηση, δε σκέφτομαι. Νιώθω, αλλά παρασύρομαι από τον ρυθμό, είναι σαν να πηγαίνει μόνο του στον αυτόματο. Δε με ενδιαφέρει εάν το σώμα μου θα είναι στημένο ή όχι, το ζητούμενο για μένα είναι να χαθώ στον ρυθμό.

Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να έχετε κάνει πολλές πρόβες στο παρελθόν για να εισπράττετε τα vibes σας…και να μην χάνεστε…Φυσικά. Υπάρχει πολλή δουλειά από πίσω, αλλά δεν είναι μόνο θέμα πρόβας. Ουσιαστικά, αυτό που χρειάζεται είναι το ανοιχτό μυαλό κι η έμπνευση από το οτιδήποτε. Προσωπικά εμπνέομαι απ’ όλα τα είδη μουσικής. Στο σπίτι μου μπορεί να ακούσω ένα τραγούδι από την Κολομβία για παράδειγμα, τον οποίον εγώ θα τον μεταφράσω στα πόδια μου σε flamenco.

Άρα το flamenco από μόνο του δεν έχει κανόνες, όπως αντιλαμβάνομαι. Έτσι είναι Ισαβέλλα;Έχει, μέχρι εσύ να μπορείς να εκφράζεσαι μέσα απ’ αυτούς. Αν δεν μπορείς, έχεις το δικαίωμα να τους σπάσεις!

Είναι αποδεκτό αυτό από την ισπανική κουλτούρα;Το αγαπούν το flamenco πολύ στην Ισπανία, αλλά τα τωρινά παιδιά δεν πολυασχολούνται. Αυτό ισχύει μέχρι να ωριμάσουν όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα άλλωστε με τη δική μας παράδοση.

Τί φυσική κατάσταση πρέπει να διαθέτει ένας χορευτής;Πρέπει να έχει την κατάλληλη… ψυχική κατάσταση. Μπορεί ο οποιοσδήποτε άνθρωπος να χορέψει, αρκεί να έχει υπομονή. Στο flamenco πρέπει να επενδύσεις, αυτό λέω και στους μαθητές μου. Αρχικά πρέπει να δυναμώσεις την ψυχή σου μέσα από τον εν λόγω χορό. Δεν με νοιάζει ο σωματότυπός σου ή αν έχεις εμπειρία στον χορό. Το θέμα είναι να αντέχεις τη σκληρή δουλειά και τη γνώση. Το flamenco σε βοηθά στο να πατάς πιο στέρεα στα πόδια σου. Όταν μπεις στη λογική του θα αλλάξει η ζωή σου, θα μπορείς να ορθώνεις πιο εύκολα το ανάστημά σου σ’ όλες τις εκφάνσεις της ζωής σου. Πάντως, προσωπικά δηλώνω ότι δεν ξέρω τίποτα σχετικά με την τέχνη του flamenco και μπροστά στον Κανάλες νιώθω μια αρχάρια μαθήτρια…

Κάποιος που έχει τα… κιλάκια του και είναι αγύμναστος αλλά λατρεύει το χορό, μπορεί να ασχοληθεί με το flamenco;Η απάντησή μου είναι καταφατική. Τα πράγματα είναι απλά. Καταρχάς, ξεκινάμε δίχως να βάλουμε στόχο το πού θα φτάσουμε. Αν δεις ότι σε εμποδίζουν τα κιλά σου, το flamenco θα σου δώσει τη δύναμη να τα χάσεις, αν σε ενοχλούν όμως εσένα και μόνον εσένα. Στην Ισπανία υπάρχουν αρκετές γυναίκες οι οποίες είναι στρογγυλές κι έχουν το ”κάτι παραπάνω” πάνω τους χωρίς να μειώνει την ικανότητά τους στο χορό.

Πώς διαχειρίζεστε την αναπνοή σας;Μαθαίνεις να αναπνέεις. Το πώς να γεμίζεις τα πνευμόνια σου και τον τρόπο του να παίρνεις ανάσα από το πλάι προκειμένου να έχεις αντοχή και σωστή κίνηση.

Ισαβέλλα τα πόδια πονάνε;Πάντα πονάνε. Δεν είναι κάτι σοβαρό, δεν παθαίνουμε κάτι γιατί φοράμε ειδικά παπούτσια και ξέρουμε πώς να πατήσουμε. Το flamenco δεν τραυματίζει, αλλά επιφέρει μια κάποια κούραση. Το συνηθίζεις όμως γιατί στην πραγματικότητα χρησιμοποιείς όλο το πέλμα και το μετατάρσιο.

Άρα το διαφοροποιό στοιχείο είναι τα ειδικά παπούτσια;Ναι. Πρόκειται για πολύ ακριβά παπούτσια είτε αφορούν στα γυναικεία, είτε στις ανδρικές μπότες. Η εξωτερική τους εικόνα είναι πανομοιότυπη με τα κοινά υποδήματα αλλά έχουν ενσωματωμένη μια αντικραδασμική επένδυση, ώστε να μην τραυματιζόμαστε. Επίσης, έχουν καρφάκια στην άκρη στη μύτη του υποδήματος για να γίνεται πιο οξύς ο ήχος.

Ισαβέλλα όσο μιλάμε, διακρίνω μια θεατρικότητα μέσα σου. Έτσι είσαι στην καθημερινότητά σου;Έτσι είμαι. Καμιά φορά οι φίλοι μου, λένε: ”Θα χαλαρώσεις ποτέ;”. Όπως σου μιλάω αυτήν την στιγμή, έτσι είμαι μ’ όλον τον κόσμο. Παθιάζομαι!

Γιατί θα προτρέπαμε τον κόσμο να έρθει να ασχοληθεί με το flamenco;Για να δει και να διδαχθεί μια τέχνη διαφορετικού είδους. Το flamenco είναι ένα είδος χορού που δεν μπορείς να ακολουθήσεις εάν δεν μπορείς να αποδεχθείς τον εαυτό σου. Δε θα μάθεις μόνο βήματα αλλά και μια φιλοσοφία ζωής. Το να είσαι δυνατός και το να μαθαίνεις από τα λάθη σου δίχως να επηρεάζεσαι.

Λειτουργεί αρκετά ψυχοθεραπευτικά, όπως με βοήθησε εμένα στο να αντιμετωπίζω τη ζωή κατάματα.

Για να φτάσει κάποιος χορευτής τον κύριο Κανάλες τί στοιχεία θα πρέπει να έχει;Πολύ δύσκολη ερώτηση. Κανείς δεν μπορεί να γίνει κανένας άλλος πέραν από τον εαυτό του. Ο Αντόνιο Κανάλες είναι μοναδικός, όπως κι όλοι μας. Αυτός όμως που θέλει να φτάσει τον εαυτό του σ’ ένα υψηλό επίπεδο πρέπει να γνωρίζει το γιατί. Αν θέλει απλώς να γίνει διάσημος, να είναι στη μαρκίζα, τότε το flamenco πιστεύω ότι είναι ο λάθος δρόμος. Αν εσύ αγκαλιάσεις και μάθεις το flamenco, θα δεις ότι θα σε πάει μόνο του σε μια διαδρομή. Όσο εσύ το αφομοιώνεις, τόσο θα έρχονται κοντά σου άνθρωποι που τους ενδιαφέρει η αλήθεια. Εάν κάποιος θέλει να φτάσει ψηλά επειδή το έχει ανάγκη, αυτό που έχει να κάνει είναι το να σκύψει το κεφάλι και να δουλέψει. Με ασταμάτητη προσπάθεια αλλά και πάθος. Κάποια στιγμή θα φτάσει εκεί…

Σου έχουν έρθει ποτέ στη σχολή σου μαθητές που νομίζουν ότι είναι παθιασμένοι και εγκαταλείπουν;Βεβαίως. Όταν τα παιδιά έρχονται σε μένα και απευθείας δείχνουν έναν ενθουσιασμό αλλά και την πεποίθηση ότι το ”έχουν”, προσωπικά μέσα μου σκέφτομαι ότι δεν υπάρχουν καλές βάσεις. Τα παιδιά που ήταν στη “γωνία” ήταν αυτά που είχαν προχωρήσει. Εκείνα που έχουν μια άλλη φιλοσοφία, νομίζω ότι τα ”πετάει” έξω η τέχνη.

Αν κάποιος θελήσει να ασχοληθεί επαγγελματικά με το flamenco, πώς θα επιβιώσει;Το καλό στη χώρα μας είναι ότι υπάρχει εξέλιξη κι ανάπτυξη. Υπάρχουν αξιόλογες σχολές που διδάσκουν ορθά το flamenco. Προσωπικά, δεν μπορώ να διαβεβαιώσω ότι όποιος ασχοληθεί μ’ αυτό το αντικείμενο θα μπορέσει να επιβιώσει 100%. Θα μπορέσει να το κάνει αν πιστεύει στην ψυχή του αλλά και την εσωτερική δύναμή του. Όλες οι σχολές χορού παλεύουν να κρατηθούν όπως συμβαίνει πλέον σ’ όλα τα επαγγέλματα τα καλλιτεχνικά αλλά και γενικώς και με το επιχειρήν .

Ισαβέλλα, εσύ λειτουργείς συναισθηματικά ή με τη λογική;Τη λογική τη βάζω δεύτερη. Κοίτα, πολλές φορές όταν πορεύεσαι με βάση το συναίσθημα, καταλήγεις στο να “σκουντουφλάς” κάπου, αλλά εν τέλει δε με πειράζει. Ακόμα μαθαίνω να με διαχειρίζομαι συναισθηματικά…

Ισαβέλλα δράττομαι της ευκαιρίας να σου πω πως ένας άνθρωπος που δε λειτουργεί συναισθηματικά, δεν πιστεύω ότι μπορεί να έχει κάποια καλλιτεχνική ενασχόληση… συμφωνείς;Πιστεύω ότι ένας άνθρωπος που λειτουργεί βάσει της λογικής, αν κάνει το πρώτο βήμα μπορεί να βρει την ισορροπία του. Δεν είναι καλή η σκέτη και τετράγωνη προσέγγιση, ούτε βέβαια το αντίθετο. Ας μπει κι αυτός στον κόσμο της τέχνης, δεν είναι κακό…στη ζωγραφική, στη συγγραφή οπουδήποτε και θα βρει τα πατήματά του, όπως και να έχει.

Από προσωπική μου εμπειρία Ισαβέλλα και σε συνέχεια της ως άνω ερώτησής μου, θεωρώ ότι αν δεν σκέφτεσαι μ’ έναν χειμαρρώδη τρόπο δεν μπορείς να διακριθείς. Αν δεν είσαι ερωτευμένος με τη δουλειά σου και δεν παθιάζεσαι θα είσαι είτε στην αφάνεια, είτε μια χρυσή μετριότητα. Τα σχόλιά σου;

Προσωπικά, μ’ αγγίζουν πολύ οι ευαίσθητοι καλλιτέχνες. Προσπαθώ να μην πολύ βλέπω τον Κανάλες όταν είμαι μαζί του επί σκηνής γιατί κάθε φορά που συνέβαινε μ’ έπιαναν τα δάκρυα από τη συγκίνηση.

Ρωτάω τους μαθητές μου: ”γιατί ο κόσμος πάει να δει μια παράσταση flamenco;” Γιατί λαμβάνει ο κόσμος τη δύναμη των καλλιτεχνών. Υπάρχει ένα συναισθηματικό κι ένα αλισβερίσι. Δεν γίνεται αλλιώς. Αν έχω παγωμένο κοινό, θα με επηρεάσει. Μπορεί να δεις έναν άρτιο τεχνικά χορευτή, αλλά αν είναι σαν ”ψυγείο”, ε θα βαρεθείς. Αυτό που ψάχνουμε όταν πάμε να δούμε μια παράσταση flamenco είναι η μεταδοτικότητα και η ψυχή. Αν λείπουν, τότε κάτι δεν πάει καλά, πίστεψέ με.

Τεχνικά μπορεί να εξασκείσαι για μια ζωή, αλλά συναισθηματικά πρέπει να σεβαστείς τον κόσμο ο οποίος αναζητά δύναμη κι εσύ οφείλεις να του τη δώσεις.

Έβλεπα πάντως ότι και ο Κανάλες ήταν ενθουσιώδης σ’ όλη την παράσταση και λειτουργούσε στο χειροκρότημα σαν μικρό παιδί. Πράγματι είναι έτσι;Ναι. Έχει μια παιδικότητα μέσα του. Είναι ένας ώριμος κύριος που έχει τα συναισθήματα παιδιού. Όταν πηγαίνουμε στην Ακρόπολη και στα μουσεία, έπρεπε να δεις τις αντιδράσεις του, και το πώς παθιάζεται. Γενικά, είναι ένας αγνός άνθρωπος με ποιότητα…

Παρά το ότι είναι στην κορυφή και είναι ο πιο διάσημος χορευτής του flamenco ανά τον κόσμο δεν έχει καθόλου αίσθηση υπεροψίας κι αυτό είναι θαυμαστό.

Καμία σχέση. Μάλιστα, δίνει ο ίδιος χώρο στους συνεργάτες του. Θέλει να στηρίξει και να βοηθήσει τους πάντες. Λέει επίσης ότι είναι παρών για την Ελλάδα, την Αθήνα και τον Πολιτισμό.

Μέσα από τα δικά του τα μάτια πως συνδέει και πώς νιώθει με την Ελλάδα;Είναι θυμωμένος γιατί αγαπά πολύ την Ελλάδα. Ο ίδιος θεωρεί ότι η Αθήνα πρέπει να γίνει η μητέρα των τεχνών. Μια φορά λέγαμε χαριτολογώντας: ”εύχομαι να μην έχουν κλείσει τους δρόμους στην πρεμιέρα”. Ο μαέστρος (Αντόνιο Κανάλες) απαντά ότι: ”μα γιατί, ο κόσμος θα έρθει έτσι κι αλλιώς” κι εγώ του απαντώ: ”Όχι, θα είμαι κι εγώ δίπλα στον κόσμο αν βγει στους δρόμους” και τότε αποκρίθηκε: ”α, τότε θα είμαι και εγώ δίπλα σου, στην πρώτη γραμμή”.

Θα τολμούσε κάποιος, είτε δημοσιογράφος ή καλλιτέχνης, που αποτελεί δίαυλο επικοινωνίας με την Ισπανία, να προτρέψει ακτιβιστικά τον Κανάλες ώστε να χρησιμοποιήσει το όνομά του προς όφελος της Ελλάδας; Προσπαθώ σε κάθε μου συνέντευξη μ’ ένα διάσημο (το έκανα και στην αποκλειστική μου συνέντευξη με τον Jean Paul Gaultier -Γάλλος σχεδιαστής μόδας- όταν ήρθε στο Μουσείο Μπενάκη) να παρακινήσω αυτούς τους ανθρώπους διεθνούς κύρους να αποτελέσουν τη φωνή της Ελλάδας –διεθνώς- μεταφέροντας εικόνες και σκηνές της καθημερινότητάς μας. Χαρακτηριστικά είχα πει κατ’ ιδίαν στο Jean Paul Gaultier να βγάλει φωτογραφίες (καθότι μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις) και να τις επικοινωνήσει προκειμένου να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη. Μου είχε, δε, δώσει την υπόσχεση πως θα το πράξει.

Το έχει κάνει μόνος του. Έχει γράψει ένα άρθρο για τα Εξάρχεια αλλά μεταβαίνει και στα της πολιτικής. Ο μαέστρος (Αντόνιο Κανάλες) το έχει από μέσα του, έμφυτα, δε χρειάζεται να τον παρακινήσω, αν και θα του μεταφέρω την επιθυμία σου. Το θέμα είναι να μην το κάνει μόνος του, αλλά να βρει συμπαραστάτες. Σκέφτομαι ότι οι καλλιτέχνες έπρεπε να κάνουμε κάτι μαζικά, να φωνάξουμε για τα ένσημά μας, για τις συνθήκες που δουλεύουμε. Δεν έχουμε καμία πρόνοια και το επάγγελμά μας ανήκει στα βαρέα και ανθυγιεινά γι’ αυτό θα πρέπει να μαζευτούμε όλοι μαζί , το έχω σκεφτεί μήπως το αρχίσω εγώ, αλλά ίσως είναι λίγο ουτοπικό. Ωστόσο, επειδή υπάρχει πολύς θυμός επιτέλους πρέπει να βγει προς τα έξω…

Είμαι πολύ θυμωμένη με τη ΔΕΗ και γενικώς με τον κρατικό μηχανισμό. Δε γίνεται να στερεί στους συμπατριώτες μου τα βασικά αγαθά επειδή βρίσκονται σε οικονομική αδυναμία και εξαθλίωση που η ίδια η χώρα δημιούργησε…