Γυναίκα

Balenciaga: Ο μετρ της φόρμας

Διαβάζω αυτές τις μέρες για την "Αόρατη κλωστή", την τελευταία (και κυριολεκτικά, γιατί, ρε συ Ντάνιελ;) ταινία του Ντέι Λιούις, και βλέπω ότι έμπνευση για τον κεντρικό ρόλο ήταν, αφενός μεν, ο μεταπολεμικός άγγλος ράφτης Τσάρλς Τζέιμς, αλλά και (ως προς τον χαρακτήρα) ο προφανώς-δεν-χρειάζεται-συστάσεις Balenciaga.

Μπορεί να είναι σύμπτωση, δεν ξέρω, αλλά αυτή την εποχή υπάρχει στο Victoria+Albert μία έκθεση για τον Balenciaga. Κατ’ εμέ, μιλάμε για τον αρχιτέκτονα της φόρμας. Μεγαλωμένος σε περιβάλλον με ψαλίδια, κλωστές και πατρόν, είχε ο ίδιος απόλυτη εποπτεία της όλης διαδικασίας για τη δημιουργία ενός μοντέλου.

Σχεδίαζε, αλλά και έραβε ο ίδιος. Έκανε τις πρόβες μόνος του πάνω στα μανεκέν, αφού ήθελε να πετύχει ακριβώς αυτό που είχε στο μυαλό του. 

Ο Givenchy, όταν πέθανε ο Balenciaga, είπε: «Ήταν ο δάσκαλος ολονών μας». Η δε Chanel, που δεν χρωστούσε καλή κουβέντα για κανέναν, είχε πει για τον Balenciaga: «Είναι ο μόνος πραγματικός «couturier», όλοι οι άλλοι είναι σχεδιαστές μόδας».

Και πράγματι, η γεωμετρία και οι όγκοι που «βλέπει» αυτός ήδη από τη δεκαετία του ’50, χαράσσουν την πορεία που υλοποιήθηκε από τους άλλους (Dior, Givenchy, Saint-Laurent κλπ) στη συνέχεια.

Από τις φωτογραφίες, δεν φαίνεται εύκολος και προσηνής άνθρωπος. Εντάξει. Αλλά, τι ταλέντο όμως! Και, επιστρέφοντας στην «Αόρατη κλωστή», διαβάζω ότι ο Ντέι Λιούις έστρωσε τον τελοσπάντων και έμαθε να ράβει ο ίδιος, με πρότζεκτ μία τουαλέτα του Balenciaga. 

Αν βρίσκεστε προς τα εκεί, πηγαίνετε να τη δείτε. Επειδή ο εν λόγω έκανε μόνον haute couture, και ουδέποτε prêt-a-porter, δεν θα τα ξαναδείτε αυτά τα κομμάτια από κοντά. Κρίμα δεν είναι; Έχετε μέχρι τις 18 Φεβρουαρίου.

Σημ. Το συγκεκριμένο που βλέπετε, στηρίζεται μόνον στους ώμους με δύο μικρές τιράντες από στρας. Το όλο εφέ είναι στο κόψιμο.