Η Μαριάννα Τόλη αποκλειστικά στο www.pagenews.gr

Η Μαριάννα Τόλη μιλά στο www.pagenews.gr για το «Μολυβένιο Στρατιώτη» και τη διαχρονικότητα του έργου του Άντερσεν, που πραγματεύεται τη δύναμη της αγάπης και της θυσίας. Αναφέρεται, επίσης, σ’ όλες τις μορφές αγάπης, από την πιο λεπτή μέχρι την πιο γήινη. 

Συνέντευξη στην Έπη Τρίμη

Μαριάννα σπούδασες ιστορία της Τέχνης στο πανεπιστήμιο του Κεντάκι στην Αμερική και κλασικό και μοντέρνο χορό στο Λονδίνο. Στην Ελλάδα ακολούθησες κλασικό τραγούδι και τέλειωσες τη δραματική σχολή του Εθνικού. Τί σε κάνει με τόσα προσόντα και την επιτυχία της Eurovision να επιμένεις ακόμη και σήμερα ελληνικά;

Όταν πρωτοήρθα στην Ελλάδα- όλα αυτά τα προσόντα που ανέφερες- ή μάλλον ο συνδυασμός τους ήταν σπάνιος στην χώρα μας. Στο εξωτερικό υπήρχαν πολλοί και καλύτεροι από μένα. Δεν ένοιωσα την ανάγκη να φύγω, ή δεν είχα την υπέρμετρη φιλοδοξία προκειμένου να μού δώσει ένα τέτοιο κίνητρο να φύγω από την πατρίδα μου. Εξ άλλου στο εξωτερικό δε θα προσέφερα τίποτα. Τα ήξεραν όλα κι άλλα τόσα. Στον αντίποδα, εδώ στη χώρα μου κάτι προσέφερα. Έβαλα ένα λιθαράκι ποιότητας, γνώσης κι ευαισθησίας στο είδος που αγαπώ και υπηρετώ. Δεν το μετάνιωσα ποτέ! 

Ο «Μολυβένιος Στρατιώτης», η συγκινητική ιστορία του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν που πραγματεύεται τη δύναμη της αγάπης και της θυσίας, παίρνει καινούργιες διαστάσεις στην μουσικο-θεατρική του διασκευή, δραματοποίηση μέσα από τη σκηνοθετική σου ματιά, στο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου. Η παράσταση είναι εμπλουτισμένη και με 3D animation. Τί δυσκολίες αντιμετώπισες και πώς τις ξεπέρασες σκηνοθετικά; 

Όταν δημιουργείται ένα έργο στη φαντασία μου γίνεται κάτι σα μαγικό και υλοποιείται χωρίς πολλά προβλήματα. Νομίζω, πως το μυστικό είναι να διαλέγεις σωστά τους συνεργάτες σου και να ξέρεις μέχρι πού μπορούν να φτάσουν κι αν είναι συνεπείς χωρίς βεντετισμούς. Τα ίδια απαραίτητα προσόντα τα ψάχνω και στους ηθοποιούς και στη δημιουργική ομάδα. Και τότε τα πράγματα ρέουν γιατί η αλήθεια είναι ότι ξέρω τί θέλω κι αυτό βοηθάει το έργο των υπολοίπων.

Αγάπη είναι… ό,τι δε δύνασαι να εξηγήσεις. Πώς τη μεταλαμπαδεύουμε σ’ ένα παιδί στην καθημερινότητά μας;

Ωραία ερώτηση! Με το παράδειγμά μας και όχι με τα λόγια μας. Τί ωφελεί να λέμε «σ’ αγαπώ» όταν εννοούμε, «θέλω να σ’ εξουσιάσω» «θέλω να αγαπάς μόνο εμένα» «Ζω μέσα από σένα», «έχω ανάγκη την αγάπη σου» κτλ. Αυτά όλα είναι πάθη δεν είναι αγάπη, είναι ορμές, είναι ανάγκες. Αυτό δεν είναι αγάπη. Αγάπη είναι σιωπή και παρατήρηση όπου το «ΕΓΩ» δίνει τη θέση του σε κάτι ανώτερο που θα τρυπώσει στην ψυχή των παιδιών μας και θα τους συντροφεύει ακόμα κι όταν εμείς δε θα υπάρχουμε. 

Μετά το χαμό του συντρόφου σου πόσο εύκολο ήταν να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να αφοσιωθείς πάλι στη δουλειά σου; Είναι το αποκούμπι σου;

Η απώλεια είναι φοβερή αλλά όταν έχεις ένα παιδί που αγαπάς τα δικά σου συντρίμμια δεν έχουν σημασία γιατί τα δικά του είναι χειρότερα και μη ορατά. Θέλω να πιστεύω πως το φρόντισα όσο μπορούσα και με το παράδειγμα της δουλειάς μου, του έδωσα το μήνυμα πως η ζωή συνεχίζεται. 

Σε μια πρόσφατη συνέντευξή σου είπες για το μονάκριβό σου γιο: «ήθελα μόνο να γίνει ένας ευγενικός άνθρωπος και να μάθει την πειθαρχία, γιατί μόνο μέσα απ’ αυτή μπορεί κανείς να ελευθερωθεί και να κάνει μετά ό,τι θέλει». Πόσο πειθαρχημένη είσαι στη ζωή σου και πού του επιτρέπεις μικρές ατασθαλίες;

Ο γιος μου έχει μια δυνατή προσωπικότητα κι η απώλεια του πατέρα του δεν μου επέτρεψε, δυστυχώς, να κρατήσω την γραμμή της πειθαρχίας που θα ήθελα. Ήθελα να τον προστατεύσω από τον πόνο. Κακώς ή καλώς δεν ξέρω. Τώρα πια δεν μπορώ να τού επιτρέψω ή να μην τού επιτρέψω. Μεγάλωσε. Η ζωή πήρε το δρόμο της. Κι εγώ αργά έμαθα τα οφέλη της πειθαρχίας. Πρέπει να δεχτείς να γίνεις σκληρός για να αναγκάσεις ένα παιδί να μάθει την πειθαρχία. Δεν είμαι σκληρή. Η πειθαρχία όμως είναι δώρο των γονιών προς τα παιδιά τους. Τους το οφείλουμε. 

Έβγαλες χρήματα από τη δουλειά σου και αν ναι ήταν αντάξια των κόπων και των θυσιών σου;

Όχι, βέβαια. Για να βγάλεις χρήματα από την τέχνη πρέπει να βάλεις και λίγο επιχειρηματικό πνεύμα μέσα. Εγώ είμαι εντελώς παρορμητική όσον αφορά την δημιουργία. Η φαντασία μου οργιάζει κι από οικονομία δε γνωρίζει. 

Σε συνέντευξή σου δήλωσες κάτι που με συγκλόνισε: "μέσα από το σκοτάδι περιμένω να αναδυθεί αυτό που αγαπώ και που έχω αγαπήσει αιώνες πριν, πριν ακόμα γεννηθώ. Περιμένω πως θα το συναντήσω εκεί μπροστά μου στο σανίδι….». Πράγματι αποτελεί μονόδρομο στην επιτυχία και στην ευτυχία να κάνουμε αυτό για το οποίο ο έρωτας μας δε σβήνει ποτέ. Πώς να εξηγήσεις σ’ έναν άνθρωπο πως δε θα έχει ποτέ την ευλογία να γευτεί αυτά τα συναισθήματα γιατί η χώρα μαστίζεται από ανεργία και αναξιοκρατία; 

Έχεις δίκιο. Η φιλοσοφία και η πνευματικότητα δεν είναι έννοιες που γίνονται εύκολα κατανοητές όταν πεινάς. Αλλά εκεί είναι ο ηρωισμός του ανθρώπου. Έχει τη δυνατότητα της υπέρβασης, αν το θελήσει. Μπορεί με θυσίες να ακολουθεί κανείς το δρόμο της καρδιάς του και να μη γίνεται υποτελής στη μίμηση και στην απελπισία. 

Τί ελπίζεις και τί φοβάσαι πως θα συμβεί στη χώρα μας;

Ό,τι συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. Καταντήσαμε δούλοι της κατανάλωσης και της προσωπικής φιλοδοξίας. Υπηρετούμε το ψέμα και την ανηθικότητα και δεν υπάρχουν πια ήρωες για να σηκώσουν το λάβαρο της επανάστασης. Μια επανάστασης πνευματικής που θα έφερνε πίσω κάποια ισορροπία και γαλήνη. Όσοι μπορούν να το κάνουν το κάνουν σιωπηλά με την προσευχή τους. 

Ποιές είναι οι αγαπημένες σου συζητήσεις με τους φίλους σου;

Οι συζητήσεις για φιλοσοφία και ψυχολογία.

Ετοιμάζεις παράλληλα και κάτι άλλο που να είναι ανακοινώσιμο;

Πολύ σύντομα και πρώτα ο Θεός θα ανακοινωθεί. Παρόλο που το έχω ετοιμάσει δυσκολεύομαι να αποχωριστώ τον Μολυβένιο Στρατιώτη. Σ’ ευχαριστώ. 

Ταυτότητα παράστασης:

«Ο Μολυβένιος Στρατιώτης» του Χανς Κρίστιαν ΆντερσενΘέατρο Βασιλάκου: Προφήτου Δανιήλ 3 & Πλαταιών, ΚεραμεικόςΚαθημερινά για σχολεία στις 10:00, Κυριακές για κοινό και ομαδικές κρατήσεις στις 11:30 & 15:00.Τιμές εισιτηρίων: 12€ για τους ενήλικες, 10€ για τα παιδιάΓια γκρουπ και ομαδικό εισιτήριο (12 άτομα και πάνω) 8€/άτομο.Λήξη παραστάσεων: Κυριακή των Βαΐων 1/04/2018