Η Νεφέλη Ορφανού αποκλειστικά στο www.pagenews.gr: “Στην ψυχή ο Έλληνας είναι ξεχωριστός”

Συναντήσαμε τη κ. Νεφέλη Ορφανού σ’ έναν εργασιακό οργασμό καθώς ολοκλήρωσε τον πρώτο κύκλο των παραστάσεών της στη ”Ρόζα Εσκενάζυ” και ξεκίνησε δυναμικά με την παράσταση : «Στέλιος Καζαντζίδης – Η ζωή του όλη», μια μυθιστορηματική αφήγηση της ζωής του σπουδαίου δημιουργού κι ερμηνευτή μέσα από τα μάτια των δικών του ανθρώπων αλλά και μια τοιχογραφία των μουσικών της εποχής.

Παρά τον τεράστιο όγκο δουλειάς της αφιέρωσε χρόνο για να μιλήσει στην Pagenews.gr για τη δουλειά της, τη σχέση της με τον Αντώνη Λουδάρο, την Κάλλας, το χαρακτήρα της, τα όνειρα και τα «θέλω» μας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη και την αγάπη της φαντάζει λίγο…τόσο λίγο…αλλά είναι από καρδιάς.

Συνέντευξη στην Έπη Τρίμη

Κυρία Ορφανού, σάς πετυχαίνουμε στο κλείσιμο του θεατρικού έργου, καθώς η ”Ρόζα Εσκενάζυ” ολοκλήρωσε τον πρώτο της κύκλο. Σήμερα εργάζεστε πυρετωδώς για την παράσταση ”Στέλιος Καζαντζίδης: Η ζωή του όλη”. Πρόκειται για δύο παραστάσεις που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, που δεν είναι άλλο από ανθρώπους-μύθους που άφησαν το στίγμα τους στη μουσική. Γιατί επιλέξατε να συμμετάσχετε στις δύο αυτές παραστάσεις και μάλιστα σε απόσταση αναπνοής η μια από την άλλη;

Ο Καζαντζίδης, θεωρώ ότι θα κάνει μεγάλη εντύπωση στο κοινό. Ο τρόπος που έχει σκηνοθετηθεί δίνει μια ιδιαίτερη χροιά διότι ανταποκρίνεται στην εποχή αλλά και στα χαρακτηριστικά του Στέλιου. Περιμένουμε βέβαια και την ανταπόκριση του κόσμου, ο οποίος έχει και τον τελευταίο λόγο.

Δεν μπορείς να κανονίσεις στο θέατρο την απόσταση. Όλοι μας, τουλάχιστον στην Ελλάδα, εργαζόμαστε σύμφωνα μ’ όσα μάς προτείνουν. Αν συμπέσει με μια άλλη δουλειά, εκεί ναι, υπάρχει ένας δείκτης δυσκολίας. Γι’ αυτόν το λόγο ολοκλήρωσα και τη Ρόζα Εσκενάζυ, δε γίνεται να τρέξω και τα δύο έργα μαζί. Είμαι λίγο λεπτολόγος με τη δουλειά μου, θέλω να είναι όλα στην εντέλεια. Δεν μπορείς να κάνεις δύο πράγματα συγχρόνως, θέλει μεγάλη σωματική και πνευματική προσπάθεια.

Η ”Ρόζα” έχει κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση στο κοινό, όσον αφορά το ανέβασμα τη σκηνοθεσία αλλά και τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκε, ωστόσο δε γίνεται να τρέξουν παράλληλα δύο πρότζεκτ. Έτσι κι αλλιώς, η Ρόζα έκλεισε τον κύκλο της προσωρινά, όμως θα επανέλθει λίαν συντόμως. Τώρα που η παράσταση του Καζαντζίδη έχει ανέβει κι έχει μπει σε μια τροχιά, τότε θα ασχοληθούμε εκ νέου με τη ”Ρόζα”, καθώς θα ανέβουμε Θεσσαλονίκη, ενώ μάς έχουν καλέσει και σε φεστιβάλ. Αυτές είναι οι σκέψεις μας.

Σας έχει συμβεί ποτέ στη ζωή σας να έχετε υπερεκτιμήσει μια παράσταση κι ο κόσμος να μην έχει ανταποκριθεί αναλόγως;

Ποτέ δεν έχω προτρέξει ώστε να πω για μια παράσταση πριν να ανέβει ότι θα πάει πάρα πολύ καλά. Δεν μπορείς να το καθορίσεις αυτό, αλλά σίγουρα μπορείς να εκτιμήσεις κάποια πράγματα. Η προσέλευση και η ανταπόκριση του κόσμου θα ολοκληρώσει το έργο.

Ούτως η άλλως ο Στέλιος Καζαντζίδης ήταν ένας άνθρωπος πολύ αγαπητός…

Είναι μια μοναδική περίπτωση φωνητικών ικανοτήτων. Πρόκειται γι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, μην κοιτάτε που εμείς είμαστε μια φτωχή χώρα και τα πράγματα δεν παίρνουν μεγάλες προεκτάσεις. Εάν ζούσε στην Αμερική θα μιλούσαμε γι’ ένα παγκόσμιο όνομα με φήμη τεραστίων διαστάσεων. Ήταν ευλογημένος από τον Θεό…

Διακρίνετε στην εποχή μας αντίστοιχες προσωπικότητες;

Ζούμε σ’ άλλη εποχή πλέον. Πήγαμε στο φεγγάρι, δεν είναι λίγο. Και διεθνώς, τα πράγματα αυτά δεν λαμβάνουν το χώρο που τους αξίζει, ωστόσο δεν υπάρχουν πλέον αντίστοιχες προσωπικότητες. Έχεις να κάνεις μ’ ένα τεράστιο μέγεθος, τον συγκρίνεις με ανθρώπους διεθνούς κύρους, όπως η Μαρία Κάλλας. Εκείνη δούλεψε αρκετά σκληρά για να φτάσει τη φωνή της εκεί που την είχε. Αντίθετα, ο Καζαντζίδης δεν είχε τη μουσική παιδεία της Κάλλας, όσον αφορά το επίπεδο σπουδών, ωστόσο ήταν ιδιαίτερα χαρισματικός ώστε να υπερκαλύπτει, καλλιτεχνικά, τις αδυναμίες που μπορεί να είχε. Όπως και για την Εσκενάζυ, που είχε ιδιαίτερο χαρακτήρα, αλλά ήταν ένας δημιουργικός άνθρωπος.

Μια κοινή συνισταμένη του Στέλιου Καζαντζίδη και της Ρόζας Εσκενάζυ ήταν η Μικρά Ασία και ο Πόντος. Περιοχές με έντονη πολιτιστική/πολιτισμική κληρονομιά. Έπαιξε ρόλο η γενέτειρα;

Πρόκειται γι’ ένα σταυροδρόμι πολιτισμών, εκεί το εστιάζω. Η ιστορία από μόνη της ξεσηκώνει, διότι μιλάμε για περιπτώσεις όπως η Μικρασιατική Καταστροφή που αποτέλεσε ένα τεράστιο πλήγμα για τον ελληνισμό.

Ποια είναι η σχέση που έχετε αναπτύξει με τον Αντώνη Λουδάρο;

Με τον Αντώνη ήμασταν συνάδελφοι, δεν είχαμε κάποια φιλική σχέση. Συνεργαστήκαμε εντελώς τυχαία σ’ ένα καλοκαιρινό έργο, σε μια περιοδεία και δεν ξέρω πως έγινε, αλλά αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι μαζί. Υπάρχει μια χημεία, όπως συμβαίνει στις επαφές που μπορεί να υπάρχουν μεταξύ δύο ανθρώπων. Υπάρχει ένας κοινός στόχος, μια παρόμοια ματιά. Όταν συνεργάζεσαι κάτω από τέτοιες υποθέσεις, το αποτέλεσμα είναι εποικοδομητικό.

Γιατί αγαπήθηκε από τον κόσμο ο Στέλιος Καζαντζίδης;

Είναι ένα μεγάλο θέμα. Έγινε γνωστός από τη δουλειά του, με τον τρόπο που τραγουδούσε αλλά και τη φωνή του. Στην πορεία όμως φαίνεται και το πώς διαχειρίζεσαι κι εξελίσσεσαι. Ο χαρακτήρας θέτει τα όρια και δημιουργεί το είδωλο. Όταν γίνεις είδωλο, όπως εκείνος, λαμβάνεις την αγάπη του κοινού με διαφορετικούς τρόπους.

Τα είδωλα θεοποιούνται με το θάνατό τους, όπως συνέβη με τη Μονρόε. Εάν εκείνη ζούσε μέχρι τα βαθιά γεράματα, πιθανώς να μην ασχολούταν ο κόσμος στον βαθμό που το κάνουν σήμερα. Το ίδιο συνέβη με τον Τζέιμς Ντιν, ο οποίος έγινε είδωλο με το θάνατό του και πέρασε στην αιωνιότητα. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το θείο ταλέντο…

Ο Καζαντζίδης όμως ήταν παγκόσμιο φαινόμενο, όπως συνέβη και με άλλους καλλιτέχνες. Όπως η Κάλλας, η οποία δεν έχει διάδοχο. Από εκεί και πέρα λένε ότι ήταν ένας χαρισματικός άνθρωπος που αντιμετώπιζε με προσοχή τις διαπροσωπικές του σχέσεις.

Πόσο θεμιτό είναι να ακολουθούμε τα όνειρά μας και τα «θέλω» μας, δίνοντας πόνο στους δικούς μας ανθρώπους;

Δεν μπαίνεις στον κόπο να αποφασίσεις, έρχεται μόνο του. Όπως συνέβη με την περίπτωση της Εσκενάζυ, εκείνη έπρεπε να συνεχίσει την περιοδεία της την εποχή που πέθανε ο άντρας της και το γεγονός αυτό

έφερε το παιδί της στους κόλπους της ευρύτερης οικογένειας. Δεν το παράτησε, αλλά συνέχισε το έργο της για να το μεγαλώσει κι όλας, καθώς μιλάμε γι’ άλλες εποχές. Δεν μπορούσε να αφήσει τη δουλειά της, πώς θα ζούσε. Έπρεπε να κάνει τις περιοδείες της, πώς θα είχε το παιδί της μαζί;

Η Ρόζα Εσκενάζυ είχε γλιτώσει αρκετούς Εβραίους από τα ”δόντια” των Γερμανών. Πιστεύετε ότι θα υπήρχε ανάλογη αντίδραση στις μέρες μας -η ίδια λεβεντιά- σε κάποια ανάλογη κατάσταση;

Ο Έλληνας πάντα έχει τη λεβεντιά. Είναι ένα στοιχείο του χαρακτήρα της φυλής μας. Έχει περίεργες στιγμές ηρωισμού, που έχουν να κάνουν με την ψυχική του σύνθεση. Εύκολα δίνεται συναισθηματικά σε κάτι, γι’ αυτό φανατίζεται εύκολα…

Τί σημαίνει παιδεία και ποιο ήταν το δικό σας «ταξίδι»;

Η παιδεία κι ο οικογενειακός χώρος σου υποβάλλει το τι βλέπεις και τι μαθαίνεις. Γι αυτόν τον λόγο ήμουν τυχερή, διότι είχα μια οικογένεια που μου παρείχε όσα θα μπορούσα να ζητήσω, σε επίπεδο ζωής και μόρφωσης.

Έπειτα, πήγα στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και παρέμεινα εκεί, έχοντας πλάι μου συναδέλφους τεραστίων διαστάσεων, όπως ο Νέζερ, ο Μινωτής, η Παξινού, η Αρώνη. Έμεινα 12 χρόνια στο Εθνικό κι έπειτα πήγα στο Ελεύθερο Θέατρο. Ήμουν πολύ τυχερή σ’ αυτόν τον τομέα. Συνεργάστηκα με μεγέθη που δεν υπάρχουν σήμερα. Η Ελλάδα ακολουθεί, πολιτιστικά, τα επίπεδα της κρίσης. Τα πράγματα έχουν φτάσει σε κατάσταση κινδύνου κι αυτό ακολουθείται από τον πολιτισμό.

Αν μηδενίζατε το κοντέρ της ζωής σας και αρχίζατε από την αρχή θα ακολουθούσατε την ίδια πορεία;

Δεν μπορώ να το ξέρω. Πάντοτε ήμουν ένας άνθρωπος που ”ψαχνόταν”, είχα αγάπη για ζωή, να γνωρίσω, να μάθω πράγματα. Οπωσδήποτε θα προσπαθούσα, αν ήμουν η ίδια, να ακολουθήσω μια παρόμοια πεπατημένη. Θέλει να έχεις και την τύχη με το μέρος σου πάντως.

Όπως εμπλέκεται με την τέχνη έχει δόση φιλαρέσκειας;

Καμία σχέση. Προσωπικά, το απεύχομαι για τον εαυτό μου. Κι όταν συνειδητοποιώ ότι κάτι πάει προς εκείνη την κατεύθυνση το κατευνάζω. Δεν είμαι σκληρή με τον εαυτό μου, αλλά προσπαθώ να το περιορίσω. Προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου σωστά, όπως προσπαθεί ανάλογα ο κάθε επαγγελματίας. Ποια είναι η δουλειά σου; Να εξελίξεις τον εαυτό σου, διότι ο ψυχισμός σου παίζει μεγάλο ρόλο.

Τα νέα παιδιά θα τα βρούνε στην πορεία. Θα το μάθουν γιατί θα έρθει η ζωή να τους το μάθει. Κι εγώ σε άλλη, μικρότερη ηλικία, μπορεί να είχα άλλες απόψεις, αλλά με την πορεία των ετών περνάς υπό διαφορετικό πρίσμα τα πράγματα. Η ζωή αλλά ο χώρος θα φέρει στα ”ίσια” τους όλους εκείνους που έχουν παρεκκλίνει ή παρατάσσουν τη φιλαρέσκειά τους. Είμαστε σε μια καμπή. Δίνουμε προτεραιότητα σ’ άλλα θέματα, εκείνα της επιβίωσης. Αν πρέπει να ζήσεις το παιδί σου δε θα κοιτάξεις να εκπολιτιστείς…

Πιστεύετε ότι η Αθήνα μπορεί να αντέξει τόσες θεατρικές σκηνές;

Καταρχήν, η Αθήνα δεν μπορεί να αντέξει τόσο κόσμο, γενικά. Έχουν στριμωχτεί 6 εκατ. κόσμου σ’ έναν χώρο. Πρέπει να βρούμε κάποιο τρόπο γι’ αυτό. Μακάρι ο κόσμος να επιστρέψει στην επαρχία, να γυρίσει στις ρίζες του και να μεγαλουργήσει. Η ελληνική επαρχία είναι ευλογημένη, έχει το ”χρυσάφι”. Άλλα πολλοί προτιμούν να έρθουν εδώ, να ανοίξουν ένα μαγαζί που θα τα βγάζουν ίσα ίσα, για να λένε ότι βρίσκονται στην πρωτεύουσα.

Η επαρχία έχει να δώσει αρκετά περισσότερα πράγματα από την πρωτεύουσα. Γιατί τα νησιά ερημώνουν τον χειμώνα; Εδώ πια, η Αθήνα, δεν μπορεί να αναβαθμίσει τις ζωές των πολιτών.

Πάντα, ο Έλληνας ρίχνει τις ευθύνες και τα βάρη αλλού. Τίποτα, μόνο το κεφάλι μας μάς φταίει. Πρέπει να καθίσουμε να σκεφτούμε τί φταίει. Μακάρι να μπορούσα να βρω άκρη στην επαρχία ώστε να δραστηριοποιηθώ εκεί. Για παράδειγμα, αυτό που κάνει ο Απόστολος Γκλέτσος είναι αξιοσέβαστο. Εκείνος πήγε στη γενέτειρά του και προσπάθησε να βοηθήσει για κάποια πρόοδο και ευημερία του τόπου.

Δόξα τω Θεώ, όλοι έχουμε έναν τόπο για να ζήσουμε. Αν καλλιεργηθεί η ελληνική γη μπορεί να θρέψει πολλούς. Αλλά και σε επίπεδο πολιτισμού, τα μεγαλύτερα κέντρα της επαρχίας είναι αναβαθμισμένα σε σχέση με παλαιότερα. Πλέον είναι να φεύγεις από την Αθήνα…

Πιστεύετε ότι υπάρχει κάποιος πολιτικός ή γενικά, καλλιεργημένος άνθρωπος, με ψυχή και ιδεώδη ο οποίος αν έβγαινε σήμερα στο προσκήνιο θα άλλαζε τον ρου της Ελλάδος;

Η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Δεν μπορώ να το εκτιμήσω, θα είναι επιπόλαιο να απαντήσω θετικά. Όποιος επωμιστεί το να φέρει το πλοίο στο λιμάνι και να δέσει εκεί, εν μέσω φουρτούνας, θα πρέπει να είναι γερός καραβοκύρης.

Εκείνο που μπορώ να πω είναι ότι βουλιάζουμε. Εάν κάποιοι μπορούν να φέρουν το πλοίο στο λιμάνι, τότε ευχής έργον, ας το κάνουνε. Κάθε άνθρωπος έχει την πατρίδα και την οικογένειά του πάνω απ’ όλα. Από εκεί και πέρα, πρέπει να διαχειριστούμε τα πράγματα με βάση τη σύνεση και τη λογική.

Με τα χρόνια κατάλαβα ότι ουδείς δεν μπορεί να βάζει ταμπέλες. Ο Έλληνας είναι μια περίεργη φύση, μπορεί να αλλάξει και να προσφέρει στην ιστορία φοβερές στιγμές ηρωισμού. Το είχα καταλάβει από μικρή ακούγοντας ιστορίες από τον πατέρα μου που πολέμησε στα βουνά της Αλβανίας.

Τί ρόλο παίζει ο έρωτας στη ζωή σας; Τί σημαίνει έρωτας;

Άλλος ο τρόπος που ερωτεύεσαι τη δουλειά σου και άλλο το πώς ερωτεύεσαι έναν άντρα. Η προσωπική ζωή, όταν είναι επιτυχημένη, είναι ευλογία. Μπορεί να σε κάνει να αποκτήσεις φτερά σαν άνθρωπος. Όταν εσύ είσαι καλά συναισθηματικά, έχει καλές σχέσεις με την οικογένεια, τους φίλους σου συν μια καλή σχέση, έχεις όλα τα φόντα για να πας παρακάτω. Οι συνθήκες σήμερα υπαγορεύουν διαφορετικές καταστάσεις, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τον έρωτα.

Σας έχει τύχει ποτέ να σας κορτάρει θαυμαστής σας;

Δεν είχα τέτοιες εμπειρίες στη ζωή μου. Από κει και πέρα, ο κόσμος μ’ αγαπά, μού εκδηλώνει το θαυμασμό του. Πλέον, χαίρω και εκτιμήσεως λόγω και της πολυετούς πορείας μου στο χώρο.

Ποια είναι η Νεφέλη πίσω από την εικόνα που εισπράττουμε γι’ εσάς μέσα από την υποκριτική;

Δεν μπορώ να το εκτιμήσω. Σημασία έχει, όπως έλεγε και ο Πιραντέλο, να είμαστε αυτό που πραγματικά είμαστε, αυτό που φαινόμαστε κι αυτό που θέλαμε να είμαστε. Βλέπω ότι μου δείχνουν αγάπη και λαμβάνω σεβασμό από τους νεότερους.

Πείτε μου κάποιο μότο που σας χαρακτηρίζει…

Εκείνο που προσέχω πάντα είναι το να αποδίδω σωστά στη δουλειά μου. Σε γενικές γραμμές υπάρχει ένας κίνδυνος υπερεκτίμησης του εαυτού σου σ’ όλα τα επαγγέλματα που έχουν προβολή κι όταν συμβαίνει δεν μπορείς να αποδώσεις τα πράγματα έτσι όπως θα έπρεπε να είναι.

Έχει να κάνει και με τους ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονται στο περιβάλλον σου. Όταν άρχισα να γίνομαι ευρέως γνωστή, η αδερφή μου είδε να παρεκκλίνω σε κάτι και μου έβαλε τις φωνές. Καμιά φορά, όταν αγαπάς έναν άνθρωπο, επισημάνεις άμεσα την αλλαγή για να τον προσγειώσεις.

Πληροφορίες για την παράσταση:

Η παράσταση ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ «Η ζωή του όλη», παίζεται στο «ΘΕΑΤΡΟΝ» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», Πειραιώς 254,Ταύρος. Τηλ.: 2122540300, 2122540314

Υπόθεση:

Πρόκειται για αναφορά στο «μύθο» του μεγάλου Έλληνα τραγουδιστή Στέλιου Καζαντζίδη και στη ζωή των μουσικών της εποχής του.

Ένα προσφυγόπουλο, γιός του Χαράλαμπου Καζαντζίδη από τον Πόντο και της Γεθσημανής από την Μικρασία, ξεκινάει την ζωή του με αντίξοες συνθήκες και γίνεται ο μεγαλύτερος τραγουδιστής της σύγχρονης Ελλάδας. Πρόκειται για μια μυθιστορηματική αφήγηση της ζωής του μέσα από τα μάτια των δικών του ανθρώπων, αλλά και μια τοιχογραφία των μουσικών της εποχής.

Οι μεγάλοι συνθέτες, ο Παπαϊωάννου, ο Χιώτης, ο Τσιτσάνης, ο Πάνου, ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης, τα διάσημα κέντρα, όπως η «Τριάνα» του Χειλά, καθώς και οι μεγάλες δισκογραφικές επιτυχίες όλων τους περνάνε μέσα από το έργο και φωτίζουν γνωστές και άγνωστες πτυχές της εποχής. Ακούγονται οι μεγάλες επιτυχίες του Στέλιου που αγάπησαν γενιές και γενιές Ελλήνων και δημιούργησαν τον «μύθο» του Καζαντζίδη.

Ο Στέλιος Καζαντζίδης αγαπήθηκε φανατικά, μπήκε στις καρδιές και στα σπίτια των ανθρώπων και τραγουδήθηκε όσο λίγοι. Στο πρόσωπό του και στις μεγάλες του επιτυχίες, όλοι βρίσκουν ένα κομμάτι της δικής τους ζωής.

Το τεράστιο καλλιτεχνικό του στίγμα είναι αυτό που ενέπνευσε τους δημιουργούς να γράψουν ένα έργο αφιερωμένο στη χρυσή εποχή του λαϊκού βάρδου, γεμάτο από τα τραγούδια που αγαπήθηκαν από τους παλιότερους και τραγουδιούνται ακόμα και σήμερα από τους νεότερους.

Συντελεστές

ΚΕΙΜΕΝΟ: Μιμή Ντενίση, Κωνσταντίνα Γιαχαλή

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μιμή Ντενίση

ΣΚΗΝΙΚΑ – ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Γιώργος Πάτσας

ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΣ- ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΟΣ: Τότα Πρίτσα

ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ & ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ: Μιμή Ντενίση

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΦΩΤΙΣΜΟΥ: Μελίνα Μάσχα

ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΕΣ-ΚΙΝΗΣΙΟΛΟΓΙΑ: Μάρω Μαρμαρινού

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Ιωάννα Τζετζούμη

ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ Α΄: Νατάσσα Μπαρμπουνάκη

ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ Β΄: Μαριλένα Κάραλη

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Γεωργία Δεμέστιχα

Πρωταγωνιστούν:

Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Μελέτης Ηλίας, Δημήτρης Σταρόβας, Νίκη Παλληκαράκη, Σταύρος Νικολαΐδης, Σπύρος Μεριανός, Κώστας Βελέντζας, Αναστασία Σκοπελίτη, Μαριλένα Δήμα, Χρήστος Βελιάνο.

Μαζί τους η Νεφέλη Ορφανού & ο Μιχάλης Μητρούσης

«Γιορδάνης»

ο Αντώνης Λουδάρος

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά):

Ελένη Ζιάνα, Εβελίνα Κυπραίου, Δήμητρα Μιχαηλίδου, Άγγελος Μπέσσας, Ηλίας Νομικός, Νίκος Πολοζιάνης, Έφη Σταυροπούλου, Γιώργος Τάτσης