Βόρεια Κορέα: Κι όμως δεν υπάρχει “κουμπί” για να πατήσει ο Κιμ Γιονγκ Ουν

Ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Κιμ Γιονγκ-ουν βρήκαν ένα νέο τρόπο για να κοντραριστούν καθώς πλέον οι δύο ηγέτες μετρούν την ένταση του «κουμπιού για τα πυρηνικά» που διαθέτουν σε ΗΠΑ και Βόρεια Κορέα αντίστοιχα.

Ο Βορειοκορεάτης το ξεκίνησε, δηλώνοντας ότι το «κουμπί» είναι συνέχεια πάνω στο γραφείο του, ο Αμερικανός έδωσε συνέχεια, απαντώντας ότι αυτό που διαθέτει ο ίδιος είναι πιο ισχυρό και λειτουργεί. Το πρόβλημα; Δεν υπάρχει «κουμπί» για επίθεση με πυρηνικά όπλα.

Και ενώ τα …παιδία συνεχίζει να παίζει, σύμφωνα με τον Γουίλιαμ Σαφάιρ, πρώην αρθρογράφο των New York Times και συντάκτη προεδρικών λόγων, η έκφραση «δάχτυλο στο κουμπί» προέκυψε στα βομβαρδιστικά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο πιλότος σήμαινε συναγερμό, για να εγκαταλείψουν το αεροσκάφος τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος αν αυτό είχε εκτεταμένες ζημιές. Αλλά συχνά, οι νευρικοί πιλότοι πατούσαν αυτό το «κουμπί πανικού» πρόωρα ή δίχως να χρειάζεται.

Η έκφραση έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές σε αντιπαράθεση μεταξύ υποψηφίων, σε προεκλογικές περιόδους στις ΗΠΑ. Για παράδειγμα, ο Λίντον Τζόνσον είχε πει στον Μπάρι Γκολντγουότερ το 1964 ότι ένας ηγέτης πρέπει «να κάνει οτιδήποτε έντιμο για να αποφύγει να τραβήξει τη σκανδάλη, να χτυπήσει το κουμπί που θα ανατινάξει τον κόσμο. 

Από την άλλη, ο Ρίτσαρντ Νίξον είχε πει σε συμβούλους του κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ ότι ήθελε οι Βορειοβιετναμέζοι να τον θεωρούν έναν απρόβλεπτο τρελό που δεν μπορεί να συγκρατηθεί όταν είναι θυμωμένος και έχει το χέρι του στο κουμπί των πυρηνικών.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα, στην προεκλογική περίοδο του 2016, η Χίλαρι Κλίντον είχε πει πως ο Ντόναλντ Τραμπ «δεν πρέπει να έχει το δάχτυλό του στο κουμπί, ή τα χέρια του στην οικονομία μας».

Πώς μπορεί να εξαπολύσει ο Τραμπ μια επίθεση;

Αφού δεν υπάρχει λοιπόν «κουμπί», πώς μπορεί να γίνει μία επίθεση; Στην περίπτωση των ΗΠΑ, υπάρχει η «μπάλα ποδοσφαίρου» (football), που στην πραγματικότητα είναι μία βαλίτσα περίπου 20 κιλών. Αυτή ακολουθεί τον πρόεδρο, όπου κι αν πηγαίνει, ακόμη και μέσα σε ασανσέρ. Τη μεταφέρουν διαρκώς ένας από τους πέντε στρατιωτικούς βοηθούς του, που εκπροσωπούν τα σώματα των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ.

Μέσα στη βαλίτσα υπάρχουν οδηγός για το πώς εξαπολύεται μία επίθεση, που περιλαμβάνει λίστα με τοποθεσίες που μπορούν να στοχεύσουν οι 900 πυρηνικές κεφαλές που διαθέτουν οι ΗΠΑ. Επίσης, έχει πομποδέκτη και συσκευή αναγνώρισης κωδικών.

Για να δώσει εντολή για την επίθεση, ο πρόεδρος πρέπει να επιβεβαιώσει την ταυτότητά του, παρέχοντας κωδικό που υποτίθεται ότι πρέπει να έχει διαρκώς μαζί του. Ο κωδικός, που συχνά περιγράφεται ως μια κάρτα, αποκαλείται «το μπισκότο».

Ο Αμερικανός πρόεδρος δεν χρειάζεται την έγκριση οποιουδήποτε- συμπεριλαμβανομένου του Κογκρέσου ή των ενόπλων δυνάμεων- για να δώσει εντολή για επίθεση.

Οι απρόσεκτοι πρόεδροι

Παρότι αυτοί οι κωδικοί- για να δοθεί εντολή επίθεσης- είναι κάτι περισσότερο από πολύτιμοι, καθώς μπορεί να προκαλέσουν όλεθρο, οι Αμερικανοί πρόεδροι δεν είναι πάντα προσεκτικοί με το «μπισκότο».

Φήμες αναφέρουν ότι ο Τζίμι Κάρτερ είχε στείλει την κάρτα κατά λάθος στο καθαριστήριο. Ο Μπιλ Κλίντον την είχε χάσει, αλλά δεν το είπε σε κανέναν για μήνες. Επιπλέον, όταν ο Ρόναλντ Ρίγκαν πυροβολήθηκε, στην απόπειρα δολοφονίας του, στο νοσοκομείο έκοψαν το κοστούμι του για να του παράσχουν τις πρώτες βοήθειες. Το «μπισκότο» έπεσε στο πάτωμα μαζί με τα ρούχα και στη συνέχεια τη μάζεψε το FBI, ως απόδειξη, και αρχικά αρνούνταν να την επιστρέψει στις ένοπλες δυνάμεις!

Πώς μπορεί να εξαπολύσει επίθεση ο Κιμ;

Το πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας είναι, σε μεγάλο βαθμό, ένα μυστήριο. Με δεδομένο όμως ότι ο Κιμ Γιονγκ-ουν είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της χώρας, λογικά μπορεί να πάρει μόνος του την όποια απόφαση για επίθεση.

Στην ομιλία του την πρωτοχρονιά δήλωσε ότι έχει ένα «κουμπί για πυρηνικά» στο γραφείο του και πως η ενδοχώρα των ΗΠΑ είναι στην εμβέλεια των πυρηνικών πυραύλων του. Θεωρείται αμφίβολο να υπάρχει πραγματικά ένα τέτοιο κουμπί στο γραφείο του και επιπλέον, μία διηπειρωτική επίθεση από τη Βόρεια Κορέα δεν μπορεί να γίνει μέσα σε λίγα λεπτά.

Εκτιμάται ότι οι μεγαλύτερης εμβέλειας πύραυλοί της χρησιμοποιούν υγρό καύσιμο, κάτι που σημαίνει ότι δεν μπορεί να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι για εκτόξευση. Πρέπει πρώτα να γίνει εφοδιασμός με καύσιμο, κάτι που μπορεί να πάρει ώρες. Οι νεότεροι, μικρότερης εμβέλειας πύραυλοι, παίρνουν στερεό καύσιμο όμως, κάτι που κάνει πιο εύκολη την εκτόξευσή τους πριν οι αντίπαλοι της Βόρειας Κορέας ανιχνεύσουν την επίθεση.