Παύλος Σιδηρόπουλος: Ο “απροσάρμοστος” πρίγκιπας της ελληνικής ροκ (pics & vids)

"Ο Παύλος Σιδηρόπουλος ενδιαφερόταν μόνο για τη μουσική. Δεν ασχολιόταν με τα επίγεια ο άνθρωπος. Μπορούσε να βγει στον δρόμο γυμνός σαν τον Διογένη, δεν τον ένοιαζε τι θα πουν οι άλλοι. Αυτό που τον ένοιαζε ήταν να πεταχτεί «αααπ, βρήκα τον στίχο που μου έλειπε!" είχε πει σε συνέντευξή του για τον Παύλο Σιδηρόπουλο κάποτε ο Δημήτρης Πουλικάκος.

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος πέθανε στις 6 Δεκεμβρίου του 1990. Κηδεύτηκε 4 μέρες αργότερα στον Κόκκινο Μύλο στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ελάχιστοι επώνυμοι και πλήθος κόσμου αποχαιρέτησαν τον απροσάρμοστο πρίγκιπα της ελληνικής ροκ. 

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος "Μπορεί να έτρεχε σε συναυλίες συμπαράστασης ή διαμαρτυρίας, να είχε κοινωνικές ευαισθησίες, πέραν όμως της μουσικής, δεν καταλάβαινε τίποτε άλλο" λέει ο Πουλικάκος. Και έτσι ήταν. Ζούσε για τη μουσική. Τη μουσική που πατέρας του δεν τον άφησε να σπουδάσει παρά το ταλέντο του που είχε φανεί από νωρίς.

Ήταν αυτοδίδακτος. Ο Παύλος (όπως συνηθίζεται να γράφει κανείς σε τέτοιες περιστάσεις) γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1948 στην Αθήνα. Ήταν δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά και ανιψιός της πεζογράφου και παιδαγωγού Έλλης Αλεξίου και της Γαλάτειας Καζαντζάκη, λογοτέχνιδος και πρώτης συζύγου του συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη.

Καλός μαθητής αλλά όχι μελετηρός. Στα εφηβικά του χρόνια άρχισε να ακούει κυρίως ροκ εντ ρολ.Τελειώνοντας το σχολείο το 1967 μπαίνει στο Μαθηματικό Τμήμα του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Συμφοιτητής και συγκάτοικος του Βαγγέλη Γερμανού, θα ξεκινήσει σιγά σιγά μία πορεία που έμελλε να χαράξει την ελληνική ροκ σκηνή.

Το πρώτο ξεκίνημα

Η μουσική του πορεία ξεκινά το τότε στα φοιτητικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη το 1970. Γνωρίζει τον Παντελή Δεληγιαννίδη, με τον οποίο δημιούργησαν το ντουέτο «Δάμων και Φιντίας» και στη διετία 1970-71 ηχογραφούν για τη Lyra τον πρώτο τους μικρό δίσκο 45 στροφών, με τα τραγούδια «Ξέσπασμα» και «Ο κόσμος τους». Την ίδια εποχή συμμετέχουν και στη ζωντανή ηχογράφηση «Ζωντανοί στο Κύτταρο» με τα κομμάτια τους «Απογοήτευση» και «Ο γέρο-Μαθιός».

Το 1972 ενσωματώθηκαν στη ροκ μπάντα «Μπουρμπούλια» και μαζί κυκλοφορούν το κομμάτι «Ο Ντάμης ο ληστής». Λόγω λογοκρισίας και Χούντας ωστόσο το κομμάτι μετονομάζεται σε «Ο Ντάμης ο Σκληρός». Η μπάντα διαλύεται και τα «Μπουρμπούλια» ακολουθούν τον Διονύση Σαββόπουλο.

Από το 1974 έως το 1976, ο Σιδηρόπουλος συνεργάζεται με τον Γιάννη Μαρκόπουλο. Τότε ο ίδιος έλεγε «O Μαρκόπουλος σχεδόν απαγόρευε στον οποιονδήποτε φίλο του να με πλησιάσει. Με σύστηνε πάντα με χαμόγελο ως "ο ροκ επικίνδυνος τρόπος ζωής", αλλά φαίνεται ότι ασκούσα κάποια έλξη πάνω του γι’ αυτόν ακριβώς τον τρόπο ζωής». 

Με το στρατό δεν τα πήγε καλά. Αρνήθηκε να καταταγεί.«Την άνοιξη του 1976 με ενάμιση μήνα Τρίπολη, είκοσι μέρες 401 και τέσσερα ηλεκτροσόκ, πήρα τρελόχαρτο" είχε πει κάποτε ο ίδιος.

Στα τέλη του 1977, μαζί με τους Βασίλη και Νίκο Σπυρόπουλο, δημιουργούν τους «Σπυριδούλα» και κυκλοφορούν τον «Φλου». Οι "Σπυριδούλα" διαλύονται" σύντομα αλλάείχαν ήδη προλάβει να δημιουργήσουν τον ξεχωριστό ελληνικό ροκ ήχο. Δύο χρόνια αργότερα, το 1979, δημιουργεί το σχήμα «Εταιρεία Καλλιτεχνών», που έπαιζε ροκ εντ ρολ της δεκαετίας 1955-1965, αλλά και δικά τους κομμάτια.

Στην οθόνη 

Τότε ξεκινά και η σύντομη κινηματογραφική του καριέρα. Πρωταγωνιστεί στην ταινία "«Ο Ασυμβίβαστος» του Ανδρέα Θωμόπουλου. Εκεί ακούγονται τα ξεχωριστά κομμάτια "Να μ’ αγαπάς" και "Κάποτε θα ‘ρθουν". «Μια μέρα, με πήρε τηλέφωνο ο Αντρέας και μου είπε: "Έχω γράψει ένα έργο για πάρτη σου, μοιάζει πολύ με τη ζωή σου." Η αλήθεια είναι ότι εγώ το βρήκα λίγο μελό. Ο Αντρέας μου επεσήμανε ότι στην πορεία θα το άλλαζε και θα το έκανε πιο πειστικό και ανθρώπινο, αλλά τελικά δεν το έκανε. Ομολογώ ότι συμμετείχα στην ταινία με μαύρη καρδιά" είχε πει κάποτε σε συνέντευξή του.

Επόμενη ταινία η «Αλδεβαράν» με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Πουλικάκο, η οποία προβλήθηκε μόνο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια εμφανίστηκε ακόμα στο σήριαλ του Κώστα Φέρρη «Οικογένεια Ζαρντή», που προβλήθηκε από την ΕΡΤ1.

Οι Απροσάρμοστοι

Το 1980, ο Παύλος Σιδηρόπουλος φτιάχνει τους «Απροσάρμοστους» και το 1982 κυκλοφορούν το «Εν Λευκώ». Ο δίσκος αντιμετώπισε προβλήματα λογοκρισίας για προτροπή στη χρήση ναρκωτικών και για προσβολή της δημοσίας αιδούς.  Το 1985 κυκλοφόρησαν σε παραγωγή Δημήτρη Πουλικάκου το δίσκο «Zorba the freak» και το 1989 το «Χωρίς Μακιγιάζ», που ήταν ζωντανά ηχογραφημένος στο «Μετρό».

Ωστόσο είχε ήδη ξεκινήσει η άνιση μάχη με την ηρωίνη. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, η υγεία του είχε ήδη αρχίσει να κλονίζεται. Το φθινόπωρο του 1979, στα 31 του είχε ξεκινήσει τη χρήση. Πολλές φορές έκανε προσπάθειες να ξεφύγει και το κατόρθωνε για κάποια χρονικά διαστήματα.

Το τραγούδι «Η ώρα του Stuff», είναι το πρώτο τραγούδι που έγραψε ο Παύλςο Σιδηρόπουλος για τα ναρκωτικά. Φωνητικά μάλιστα έκανε η Δήμητρα Γαλάνη χωρίς όμως να αναφέρεται το όνομα της γιατί είχε μόλις αλλάξει δισκογραφική εταιρεία.

Οι γυναίκες της ζωής του και ο χαμός της μητέρας του

Στο μεταξύ, ο Σιδηρόπουλος όλα αυτά τα χρόνια δεν έκανε δική του οικογένεια, παρόλο που δινόταν ολοκληρωτικά στις σχέσεις τους. Θυελλώδεις οι περισσότερες. "Η γυναίκα είναι ο καθρέφτης μας. Είναι το πλάσμα που αγαπάμε στο έπακρο και μισούμε στο έπακρο ταυτοχρόνως, όπως εμπεριέχουμε το Σατανά και το Θεό μαζί…" είχε πει κάποτε. Η Γιόλα Αναγνωστοπούλου, υπήρξε η μούσα του αλλά και η Ελένη Φιλίνη ήταν μία από τις γυνείκες της ζωής του. Οι φήμες έλεγαν τότε ότι η Γιόλα τον ήθελε εθισμένο στην ηρωίνη για τον κρατά δικό της. Η Ελένη Φιλίνη πάλι όχι. Εξάλλου, η ηρωΪνη ήταν κιαι ο βασικός λόγος που χώρισαν.

Την άνοιξη του 1990, ο Παύλος Σιδηρόπουλος χάνει τη μητέρα του. Η σχέση τους ήταν πολύ στενή. Εκείνη φρόντιζε για αυτόν, του αγόραζε ακόμα και ρούχα, ότι χρειαζόταν. Ο ίδιος χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του. Πολλοί λένε ότι αν δεν είχαν τόσο στενή σχέση ίσως ο Παύλος να ζούσε ακόμα. Η κατάθλιψη δεν άργησε να έρθει. Λίγους μήνες αργότερα, αντιμετώπισε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας με το χέρι του. Η διάγνωση του Περιφερειακού Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών της 18ης Αυγούστου του 1990 ήταν «πάρεση βραχιόνιου αριστερού πλέγματος» και η κακή ψυχολογία του επιδεινώθηκε. Παρ’ όλο που η κατάσταση του χεριού του ήταν πολύ σοβαρή και πιθανώς μη αναστρέψιμη, ετοίμασε με το συγκρότημά του, τους "Απροσάρμοστους", τον καινούργιο του δίσκο. Αλλά το " Άντε και Καλή Τύχη Μάγκες" ήρθε μετά το θάνατό του.

Οι τελευταίες ώρες

Στις 4 Δεκεμβρίου του 1990 πήγε στο στούντιο για να ηχογραφήσει τα φωνητικά του τελευταίου του δίσκου αλλά ήταν μεθυσμένος, διαπληκτίστηκε με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος και έφυγε με μια φίλη του.

Το επόμενο βράδυ μετά από μια επίσκεψη σε ένα μπαρ πίσω από το Χίλτον, επισκέφθηκε μια φίλη του στο Νέο Κόσμο. Το μεσημέρι της 6ης Δεκεμβρίου ο Παύλος Σιδηρόπουλος πέφτει σε κώμα στο σπίτι της λόγω υπερβολικής δόσης ηρωίνης. Λίγο μετά θα ξεψυχήσει στο ασθενοφόρο καθ’ οδόν προς το νοσοκομείο Ευαγγελισμός.

«Είμαι διανοούμενος και αλήτης» έλεγε για τον εαυτό του.