Πόθος / Ίμερος

Μπαίνετε και, εκεί που περιμένετε να δείτε κανένα αγαλματάκι/αγγείο από αυτά που έχετε δει στη ζωή σας κατά κόρον και ad nauseam, σας ανοίγεται ένα πανόραμα με όλες τις καταστάσεις που συνεγείρουν συναισθήματα και πάθη στους ανθρώπους.

Η φιλότητα και το νείκος σε όλο τους το φάσμα. Άφατη λύπη για την απώλεια οικείων και αγαπημένων, εξ απορρήτων εκμυστηρεύσεις ψου ψου στο αφτί, φλερτ, αγάπη και έρωτας και ερωτικά καλέσματα γεμάτα προσμονή, αγορίστικες κόντρες σε πολεμικές αναμετρήσεις αλλά και σε αγώνες και επιτραπέζια παιχνίδια, κατάρες, βουντού και μάγια για το αντικείμενο του πόθου αλλά και για τον πολιτικό αντίπαλο, κορίτσια που χτυπιούνται μεν στη στιβαρή αγκαλιά του απαγωγέα τους, αλλά άλλοτε συναινούν, σκηνές τρέλας που οδηγούν κάποτε στην αυτοκτονία, μάνες που σκοτώνουν τα παιδιά τους σε μία κορύφωση ανεξέλεγκτης ζήλειας και τρέλας, πατέρες που θυσιάζουν τα παιδιά τους για μια μεγάλη ιδέα, αλλά και η ήσυχη θλίψη του ανθρώπου που χάνει το αγαπημένο του ζωάκι.

Η ζωή αναμετριέται με το θάνατο. Ο πόθος, δηλαδή η νοσταλγία για αυτό που είχαμε, αλλά το χάσαμε, αναμετριέται με τον ίμερο, δηλαδή αυτό που δεν αποκτήσαμε ποτέ και παραμένει άπιαστο (διαβάζουμε στο κειμενάκι στην κεντρική κυκλική διαμόρφωση της έκθεσης).

Ο θρίαμβος, η έκσταση, ο έρωτας, αλλά και η οργή και το μίσος, αποδίδονται με λεπτότατες γραμμές σε μαύρο και ελαφρώς γυαλιστερό μελάνι στα πρόσωπα. Τα πρόσωπα φωτίζονται με ελαφριά γυαλάδα στους βοστρύχους πάνω στο μέτωπο. Η ένταση γράφεται στο πρόσωπο, το χαμόγελο ενισχύει το βλέμμα.

Θεοί και ήρωες, νύμφες και σειληνοί, αμαζόνες και τυχοδιώκτες, γυναίκες, παιδιά, μάχιμοι άνδρες και γέροντες σε μία δίνη παραστάσεων σε αγγεία και αγάλματα, μεταλλικές πλάκες, πολύτιμους λίθους, χρυσό, χαλκό και ασήμι. Και σας περιμένουν στο Μουσείο της Ακρόπολης. Η αίθουσα δεν είναι τεράστια και το εισιτήριο κάνει μόνον 3 (τρία) ευρώ. Δεν έχετε καμία δικαιολογία.

Η παρουσίαση είναι εξαιρετική. Κατατοπιστικότατες πληροφορίες, χωρίς να γίνονται κουραστικές και φλύαρες. Έχουν παρεισφρήσει, βεβαίως και κάποιες κοτσάνες (πχ. Ο πόλεμος είναι πανταχού παρόν (ναι, ρε σεις, με όμικρον), ο οστακισμός (χωρίς ρω) και άλλα παρόμοια. Αλλά είπαμε να μην είμαστε γκρινιάρηδες.

Απλώς σκέπτομαι ότι είναι κρίμα να υπογράφει την έκθεση ο Παντερμαλής, ο Χανιώτης και οι λοιποί, και ο έχων την επιμέλεια των κειμένων να μην καταβάλει τη δέουσα επιμέλεια.

Εσείς μεν οι μεγάλοι θα απολαύσετε σκηνές όπου πχ ο Αχιλλέας έχει αφήσει τα (περίφημα) όπλα του στην άκρη και παίζει απορροφημένος κάποιο επιτραπέζιο με τον Αίαντα, ο οποίος κρατάει το δόρυ του προτεταμένο και είναι έτοιμος να του το φέρει στο κεφάλι όχι μόνον επειδή έχουν προηγούμενα μεταξύ τους, αλλά επειδή μάλλον χάνει. Τα δε μικρά θα διασκεδάσουν με τα παιδικά συμπλέγματα με διάφορα κατοικίδια, αλλά και το επιτύμβιο για το μικρό γουρουνάκι που μας διηγείται τη μαύρη του τη μοίρα γιατί το πάτησε η άμαξα του ιδιοκτήτη του. Όλοι έχουν να δουν κάτι.

Έχετε πέντε ημέρες να το σκεφτείτε ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΤΕ. Μέχρι την Κυριακή 19/11.