Τάσος Κωστής στο www.pagenews.gr: “Δε με βοήθησε κανείς, επομένως δε χρωστάω σε κανέναν”

Ο Τάσος Κωστής σπάνια δίνει συνεντεύξεις, ωστόσο αυτή την φορά έκανε την εξαίρεση. Είναι ένας σπουδαίος ηθοποιός και άνθρωπος. Απλός, απίστευτα προσγειωμένος λέει τα πράγματα ως έχουν χωρίς να χαρίζεται σε κανέναν.

Εκτιμώ πέραν από το ταλέντο του, την ακεραιότητά του, το σεβασμό στους συνεργάτες του και το γεγονός πως τιμά και υπολογίζει το δημοσιογράφο που του κάνει ερωτήσεις που διαφέρουν, όπως δήλωσε και ο ίδιος.

Αναφέρθηκε στο τι σημαίνει έκθεση, τι σημαίνει μάνατζερ, για τον τρόπο που διαχειρίζεται τη ζωή του , την πατρίδα μας και τη συμμετοχή του στο επιτυχημένο μιούζικαλ «Γοργόνες και Μάγκες». Τον ευχαριστώ από καρδιάς για την τιμή που μού έκανε.

Συνέντευξη στην Έπη Τρίμη

Πόσο σημαντικό είναι για έναν ηθοποιό να είναι αγαπητός στο κοινό μέσω της τηλεόρασης; Τί σημαίνει, επίσης, να είσαι ένας ηθοποιός πρώτης γραμμής;

Για μένα, δεν είναι κάτι σημαντικό. Αυτό που έχω προσφέρει στον κόσμο, μου το επιστρέφει. Καταλαβαίνω ότι η δουλειά μου πουλάει ”αέρα”, αλλά αυτός ο αέρας είναι αναζωογονητικός, που σου δίνει αισιοδοξία. Αν εγώ δίνω στον κόσμο αισιοδοξία και καλή διάθεση μού το επιστρέφει με εκδηλώσεις καλής διάθεσης, κάτι που μ’ ευχαριστεί.

Θα παίζατε ποτέ ένα δραματικό ρόλο;

Έχω παίξει, αλλά οι κωμωδίες επαναλαμβάνονται επειδή τα δράματα δεν είναι για χόρταση. Πρέπει, άλλωστε, να είσαι σε διαφορετική ψυχολογία για να τα παρακολουθήσεις.

Γιατί πιστεύετε πως ο κόσμος αγαπά περισσότερο τα εύπεπτα σίριαλ; Ποια είναι η άποψή σας για τη σύγχρονη τηλεόραση;

Έχουμε μείνει στάσιμοι, κυρίως ελλείψει χρημάτων. Η τηλεόραση για να έχει έσοδα πρέπει να στήνει παραγωγές με αξιόλογους ηθοποιούς, τους οποίους όμως θα πρέπει να ανταμείψει. Δεν είναι εύκολο να επιλέγεις συνέχεια νέους, χρειάζεται ένα ”πάντρεμα” στην όλη κατάσταση. Πρέπει να υπάρχει και η πείρα ώστε ο νέος να μαθαίνει, να παραδειγματίζεται και να έχει κάτι μπροστά του ώστε να το ανταγωνιστεί.

Έχετε υπάρξει σε δουλειά με κακές συνθήκες με τους συναδέλφους σας ή στην παραγωγή και να απηυδήσετε; Ή είστε πιο ευέλικτος;

Είμαι ξεροκέφαλος, με την καλή έννοια. Η ζωή δε μας στέλνει πάντα σε ωραίες δουλειές, σ’ αυτές δηλαδή που θέλουμε. Παίρνω τη ζωή όπως έρχεται και όχι όπως τη βρίσκω. Μπορώ να πω πολλές φορές ”μέχρι εδώ”. Τα όριά μου δεν είναι ευδιάκριτα, έχω τύχει και σε δουλειές που με κάποιους ανθρώπους δεν κολλούσα. Προσπαθώ να είμαι εντάξει με τον εαυτό μου με το ρόλο μου και να είμαι συνεπής. Προσπαθώ να μην με επηρεάζει στο αποτελέσμά μου. Δε θέλω να αφήνω τις συνθήκες που με παρενοχλούν να αλλοιώνουν τη δουλειά μου. Γενικά προσπαθώ να συνεργάζομαι, διότι έτσι είναι γενικώς στη ζωή.

Και στο γάμο υπάρχουν καταστάσεις που δεν είναι χαρούμενες. Κάποια στιγμή εκνευρίζεσαι, μαλώνεις αλλά στο τέλος μένεις γιατί αυτά που σ’ ενώνουν είναι περισσότερα απ’ αυτά που σε χωρίζουν. Δε βγαίνει πουθενά ο εγωισμός. Να έχουμε εγωισμό, αλλά όχι να βάζουμε πρώτα το «εγώ» μας για κακό σκοπό. Χρειάζεται να προπορεύεται το δημιουργικό «εγώ».

Η γνώση δεν είναι μόνο ειδίκευση. Περικλείει αρκετά πράγματα και είναι ένας ανοιχτός ορίζοντας που δεν σταματάει ποτέ. Οι σκέψεις σας;

Τα ”καλάμια” δε φυτρώσανε αυτή τη σεζόν. Πάντα υπήρχανε ”καλάμια”, σημασία έχει πόσο γρήγορα το ξεκαβαλάμε. Όλοι κάποτε τα καβαλήσαμε αλλά αργά ή γρήγορα κατεβήκαμε απ’ αυτά. Αυτοί οι άνθρωποι, οι αυθάδεις που νομίζουν ότι κάτι είναι, θέλουν να δείξουν ότι είναι δυνατοί, αλλά δείχνουν την αδυναμία τους. Δεν μπορώ να συχνωτιστώ μ’ αυτούς διότι δεν ταιριάζουμε. Θα φύγουν οι τωρινοί, θα έρθουν άλλοι. Δεν έχουν διάρκεια, είναι οι ”αυλές”, είναι οι άνθρωποι που βαφτίζονται μάνατζερ. Τι πάει να πει μάνατζερ;

Δεν επηρεάζουν κανέναν. Τους ακούνε για να γεμίζει η ώρα τους. Ο κόσμος τους βλέπει, γελάει, αλλά δεν επηρεάζεται. Ξέρετε πόσες όμορφες κοπέλες και αγόρια έχουν περάσει από τη δουλειά, από τον καιρό που θυμάμαι τον εαυτό μου; Το περιτύλιγμα δεν λέει κάτι, το περιεχόμενο όμως θα υπάρχει πάντα. Η ηθοποιία και το star system είναι δουλειές που τραβούν αρκετούς ανθρώπους, λόγω λάμψης.

Η δουλειά μας επιζητά υπομονή και γερό στομάχι. Τα λέω αυτά, επειδή δε φοβάμαι κανέναν. Κανείς δε με βοήθησε επομένως δεν χρωστάω και σε κανέναν. Ούτε παραπονιέμαι γιατί μου τα έφερε έτσι η ζωή, κοιτάω πώς να τα ξεπεράσω τα κακώς κείμενα και να πάω παρακάτω. Όπου έχω φτάσει και αυτό που έχω δημιουργήσει επαγγελματικά είναι με την αξία μου επομένως δεν έχω απωθημένα ή μίσος για κανέναν.

Πιστεύετε ότι ένας ηθοποιός του βεληνεκούς σας πρέπει να κρατάει αποστάσεις από το κοινό του; Βλέπουμε πολλούς ηθοποιούς οι οποίοι ενώ είναι πολύ αγαπητοί τους ενοχλεί μια επίσκεψη στο καμαρίνι τους, λόγου χάρη.

Πολλές φορές ο κόσμος από την αγάπη του, γίνεται λίγο κουραστικός. Μιλάω για έξω από το θέατρο. Δεν μπορείς να είσαι συνεχώς μ’ ένα χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά, έχεις και τα προσωπικά σου. Στο καμαρίνι όμως, επειδή ο άλλος ντύνεται, στολίζεται, κόβει εισιτήριο, έρχεται και σε τιμά με την παρουσία του, το θεωρώ αγένεια το να μην τον δεχθείς. Στον δρόμο όμως δεν μπορώ να κάνω το χατίρι όποιου έχει διάθεση, ή να έχω αυτόγραφα και φωτογραφίες στην τσέπη μου. Όταν ο άλλος έρχεται στο θέατρο σημαίνει ότι ήρθε για να με τιμήσει, εμένα και τους συναδέλφους μου. Είμαι ένας άνθρωπος όπως όλοι οι άλλοι, με τις χαρές με τις λύπες, με τους πόνους και ό,τι νιώθει ο καθένας μετά το πέρας της εργασίας του.

Επειδή σε βλέπουν και ξεχωρίζεις λίγο, νομίζουν ότι έτσι είναι και ζωή σου. Δεν μπορεί πολύς κόσμος να ερμηνεύσει αυτό που βλέπει. Απλά προσπαθεί να επιβεβαιώσει την άποψη που έχει μέσα του, στο μυαλό του. Επί του πρακτέου, ερμηνεύουμε τι βλέπουμε, όχι ό,τι πιστεύουμε ό,τι βλέπουμε.

Μέσα σ’ ένα κήπο υπάρχουν και τα λουλούδια και τ’ αγκάθια. Μπορεί ο δημοσιογράφος να ρωτήσει ό,τι θέλει, εάν ξεπερνά κάποια όρια θα του χαμογελάσω και θα πάω παρακάτω. Αυτοί όμως, απευθύνονται στον κύκλο τους. Υπάρχουν οι άνθρωποι που έχουν τις ανάλογες απαντήσεις για τις προσωπικές ερωτήσεις. Για παράδειγμα, γνωρίζουν ότι εγώ δε θα τους τα πω ποτέ, όποτε δε με ρωτάνε. Δεν τους έχω απασχολήσει και ποτέ άλλωστε μ’ αυτά τα ζητήματα…

Εγώ, μπήκα στη δουλειά για το περιεχόμενό της και όχι για το περιτύλιγμά της. Όλο αυτό το ”ψεύτικο” φως, το άστρο, δε μου κάνει κάτι. Γιατί όταν σβήσει αυτό το φως τι κάνεις; Ζεις με τα ψυχοφάρμακα; Η έκθεσή σου είναι η δουλειά σου και όχι η ζωή σου. Όταν κοιτάς τη λάμψη χάνεις την ουσία και μένεις κενός. Δε με ενδιαφέρει προσωπικά να βγαίνω κάθε μέρα στα κανάλια και να πουλάω τη δουλειά μου. Είμαι πάνω από μισό αιώνα στο θέατρο. Τι να βγω να πω; Είναι σα να ζητάω δουλειά. Εγώ βγαίνω όταν έχω να μιλήσω για τη δουλειά μου, αφού δουλεύω στην τηλεόραση. Βγαίνω εκεί για να παίζω, όχι για να μιλάω.

Ο καλλιτέχνης πρέπει να ”κρύβεται” και λίγο από το κοινό, ώστε εκείνο να τον ανακαλύπτει. Να μη βγαίνει και να τα λέει όλα χύμα και τσουβαλάτα. Πολλές φορές μάλιστα λέμε και ψέματα για να δημιουργήσουμε και έναν παραπάνω ”μύθο”.

Ποια είναι η μεγαλύτερή σας επαγγελματική επιτυχία;

Η μεγαλύτερή μου επιτυχία είναι ότι βρίσκομαι πάνω από μισό αιώνα στη δουλειά και παραμένω ακμαίος.

Είναι πολύ μεγάλη ευθύνη το να έχεις ένα ταλέντο. Γι’ αυτό θα πρέπει να έχεις και μυαλό για να το διαχειριστείς. Εάν ο Θεός σου έδωσε μόνο ταλέντο και όχι μυαλό, τότε θα καταστρέψεις αυτό που έχεις. Πόσα ταλέντα έχουμε δει να χάνονται;

Για να ”γεννήσεις” μια ιδέα χρειάζονται οι συνθήκες. Είναι δύσκολο να παράγεις συνέχεια. Το να παίρνεις ένα άσπρο χαρτί και να το γεμίζεις ιδέες, δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα του κόσμου…

Ο άνθρωπος είναι ένα ευαίσθητο «προϊόν». Έχει αρκετά πράγματα τα οποία τον αγγίζουν και τον επηρεάζουν. Και κάθε ”προϊόν” είναι διαφορετικό. Συνεπώς, δεν υπάρχει κάποιος κανόνας.

Δε χρίζει μεγαλύτερου σεβασμού ένας άνθρωπος ο οποίος δεν κάνει έκπτωση, είναι συνεπής στην εικόνα και στο ταλέντο του;

Κατ’ εμέ, συνεπής είναι αυτός που ανταποκρίνεται στη δουλειά του και έχει ένα καλό αποτέλεσμα. Δεν πρέπει να συγχέουμε το προσωπικό με τη δουλειά μας. Η δουλειά μας στηρίζεται στον κόσμο, πρέπει να σε βλέπει για να υπάρξει αποτέλεσμα, δεν είναι κάτι που το κάνεις μόνος σου.

Γοργόνες και Μάγκες:

Από τους ηθοποιούς που συμμετέχουν, μόνο ο Γιάννης Βογιατζής και εγώ έχουμε συνεργαστεί με τον Δαλιανίδη, στα χρόνια του Ρετιρέ. Οι ”Γοργόνες και Μάγκες” έχουν και πολιτικοκοινωνική χροιά. Δεν είναι μόνο το μιούζικαλ. Είναι από τα καλύτερα μιούζικαλ. Συνήθως θυμόμαστε ένα τέτοιο έργο λόγω του μουσικού μοτίβου του, κάποιου χαρακτηριστικού κομματιού. Στις ”Γοργόνες και Μάγκες” όλοι πάνω κάτω γνωρίζουμε το 90% των τραγουδιών που εκτελούνται. Αυτή είναι και η μεγάλη επιτυχία του Πλέσσα.

Πολύ όμορφη και έξυπνη πρωτοβουλία από εκείνους που αποφάσισαν να το ανεβάσουνε, παρά το γεγονός πως κάθε ανέβασμα μιας παράστασης εμπεριέχει και ένα ρίσκο. Ο κόσμος έχει στο ”πετσί” του τη μουσική του μιούζικαλ και γι’ αυτό τυγχάνει τέτοιας ανταπόκρισης, ακόμη και πριν ξεκινήσουμε.

Παλιά κρύβαμε ότι θα ανεβάζαμε ένα παλιό κινηματογραφικό έργο. Θεωρούσαμε ότι, αφού ο κόσμος ξέρει περί τίνος πρόκειται δε θα έρθει. Μετά καταλάβαμε ότι πρέπει να το λέμε, γιατί ο κόσμος το αγαπάει, άρα θα έρθει να μας δει.

Προσωπικά έπαθα ”σοκ” από την εμπειρία μου με τον ”Μπακαλόγατο” που παίζαμε μαζί με το Φιλιππίδη. Κρατήσαμε τρία χρόνια και μετά σταματήσαμε γιατί δεν είχαμε άλλα κουράγια, αλλά ο κόσμος ενώ ήξερε τις ατάκες, γελούσε διπλά όταν τις μεταφέραμε και εμείς. Έτσι και εδώ, πιστεύω ότι ο κόσμος θα το ευχαριστηθεί, θα το αγαπήσει, θα ξανατραγουδήσει τις επιτυχίες. Είναι πολύ ωραία η διανομή των ρόλων, ο κάθε ηθοποιός κάνει για τον ρόλο του. Αποτελεί ευτυχία η σωστή διανομή, κι αυτή είναι η πρώτη μας επιτυχία.

Έχει αντιληφθεί ο Έλληνας τις ευκαιρίες αλλά και τα ”χαστούκια” που έχει φάει;

Ο Έλληνας πάντα τα χαστούκια τα τρώει και καταλαβαίνει ότι τα τρώει. Είναι μοναχικός άνθρωπος. Είμαστε ένα κράτος ο καθένας που στην ανάγκη γινόμαστε παρέα. Είναι λιγάκι ο εαυτούλης του, να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα, αυτή η λογική κυριαρχεί, δεν είμαστε της κοινότητας. Είναι αυτό που λέγαμε στο σχολείο ”Του Έλληνα ο τράχηλος, ζυγό δεν υποφέρει”, δεν υποφέρει για το δικό του τον τράχηλο, όχι του άλλου.

Ποια είναι η εικόνα του Πειραιά που αγαπήσατε και ποια η σημερινή;

Ζούσα στον Πειραιά, μικρός, μεγαλώνοντας ανέβηκα στην Αθήνα. Αλλιώς ζεις μικρός, αλλιώς μεγάλος. Άλλαξε ο τρόπος διασκέδασης, η συμπεριφορά των ανθρώπων. Προσπαθώ να τον αγαπώ όπως είναι τώρα. Ποτέ δεν κοιτάω το παρελθόν και δεν κάνω ”μνημόσυνα”. Προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα όπως είναι.

Ο αισιόδοξος με τον απαισιόδοξο δε διαφέρουν σε τίποτε, δεν τρώει ο ένας περισσότερο από τον άλλον. Απλά περνάει καλύτερα στη ζωή του. Αντί να σέρνεται στο πάτωμα και να «κουβαλάει τη μούρη του στις λάσπες» ας σκάσει ένα χαμόγελο. Τί να κάνουμε αυτή είναι η ζωή, να τη ζήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε μέχρι να φύγουμε απ’ εδώ.

Πέραν από τις ”Γοργόνες και Μάγκες υπάρχει κάτι άλλο το οποίο ετοιμάζετε;

Συνήθως δεν ετοιμάζω, αλλά εύχομαι. Μακάρι αυτά που εύχομαι να γίνουν πραγματικότητα. Για να έρθει ένα αποτέλεσμα, πρέπει να συντελέσουν πολλά πράγματα. Εύχομαι να έχουμε όλες τις συνθήκες ώστε να μαζευτούν την κατάλληλη στιγμή και να φτιάξουν ένα ωραίο αποτέλεσμα. Μπορεί να μη γίνει ”αύριο”, να χρειαστεί λίγη υπομονή.

Όποιος δεν περιμένει, δε θα του έρθει ποτέ αυτό που θέλει. Όσες φορές έχω κυνηγήσει κάτι είναι σαν να κυνηγάω τη σκιά μου. Για να γίνει καλό ένα πράγμα πρέπει να είναι ώριμο. Προσπαθώ να είμαι με τη φύση και να μαθαίνω πράγματα χρήσιμα, όχι άχρηστες πληροφορίες. Πράγματα που κάποια στιγμή θα μου χρησιμεύσουν.