“Φαινόμενο Ρασομόν”: Το pagenews.gr στη συνέντευξη Τύπου για την παράσταση (pics & vid)

Βρεθήκαμε στη συνέντευξη τύπου, στον ΙΑΝΟ, για την παράσταση "Φαινόμενο Ρασομόν" της Αναστασίας Παπαστάθη που θα κάνει επίσημη πρεμιέρα στις 3 Νοεμβρίου στο θέατρο Radar.

Δημοσιογράφοι, celebrities και θεατρόφιλοι παρευρέθηκαν προκειμένου να τιμήσουν δια της παρουσίας τους τη συγγραφέα – σκηνοθέτη καθώς και τους συντελεστές. Μεταξύ άλλων παρόντες ήταν ο Χρήστος Θηβαίος, η Μαρία Σκούντσου, ο Νίκος Μπουσδούκος και οι συντελεστές της παράστασης.

Γράφει η Έπη Τρίμη

Είναι γνωστό, δε, πως στον ΙΑΝΟ γίνονται πολλές συνεντεύξεις τύπου και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και παρουσιάσεις, μια που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τις τέχνες και τα γράμματα.

Το θεατρικό έργο "ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΡΑΣΟΜΟΝ", αποτελεί έμπνευση από τα διηγήματα του Ριονοσουκέ Ακουτάγκαβα και από αρχαίους μύθους "περί αληθείας".

Όπως δήλωσε η κ. Αναστασία Παπαστάθη: «ο Ριονοσουκέ Ακουτάγκαβα υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Ιαπωνικής λογοτεχνίας. Γεννήθηκε το 1892 και αυτοκτόνησε σε ηλικία 35 ετών. Στοχαστής με σπάνιο πνεύμα, γνήσιος διανοητής αρνήθηκε κάθε συμβατικότητα. Πολλά από τα θέματά του, τα άντλησε από μεσαιωνικές ιστορίες της πατρίδας του τις οποίες ξαναέγραψε με σύγχρονη ψυχολογία και μοντέρνα δομή.

Μετέφρασε την κλασική αγγλική και γαλλική λογοτεχνία και έγραψε ένα σημαντικό αριθμό ποιημάτων. Έγινε ευρύτερα γνωστός μετά το 1950 όταν ο Ακίρα Κουροσάβα γύρισε την ταινία "Ρασομόν", το σενάριο της οποίας ήταν βασισμένο σε μια συλλογή διηγημάτων του με τίτλο "Ρασομόν" .

Το 1952 η ταινία συμμετείχε στις Κάννες και κέρδισε το μεγάλο βραβείο. Η επιτυχία της ξεπέρασε τα σύνορα της Ευρώπης και έφτασε μέχρι την Αμερική. Πολλά χρόνια μετά, το θέμα της παραμένει επίκαιρο.

Ο ανεξιχνίαστος φόνος ενός άντρα στην μεσαιωνική Ιαπωνία των σαμουράι και οι διαφορετικές καταθέσεις των μαρτύρων εξακολουθεί να απασχολεί την σκέψη των διανοητών, αλλά και να έλκει το ενδιαφέρον των σινεφίλ. Έτσι επικράτησε ο όρος "Φαινόμενο Ρασομόν" κυρίως στην νομική επιστήμη αλλά και στην ψυχολογία».

Η Αναστασία Παπαθανάση

Ποια είστε κ. Παπαθανάση και πώς παντρεύονται όσα έχετε κάνει;

Αρχικά σπούδασα μαθηματικά στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και θέατρο στην Δραματική Σχολή Θεάτρου Αθηνών του Νίκου Μπίνα. Παράλληλα, παρακολουθώ τη φιλοσοφική και κάνω μαθήματα, Αγγλικής, Γερμανικής και Γαλλικής γλώσσας, καθώς και μαθήματα πιάνου. Έχω παρακολουθήσει μαθήματα εκφραστικού χορού με τη Ζουζού Νικολούδη και jazz , stage με την Kay Holden. Έχω εργαστεί παράλληλα και ως ηθοποιός, για πολλά χρόνια. Όλα αυτά όπως αντιλαμβάνεστε συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους.

Γιατί αποφασίσατε κ. Παπαθανάση να σκηνοθετήσετε αυτήν την παράσταση;

Το "Φαινόμενο Ρασομόν" αφορά στην σχετικότητα της αλήθειας. Είναι ένα εγχείρημα μέσα από το οποίο θέλησα ερευνήσω την λειτουργία του ανθρώπου σε σχέση με την αλήθεια και στην συνέχεια να το μοιραστώ με τους θεατές.

Με αφορμή το φόνο ενός άντρα μάρτυρες και κατηγορούμενοι καταθέτουν για το ίδιο γεγονός μια διαφορετική ιστορία. Από το σημείο αυτό ξεκινούν τα ερωτήματα. Για ποιο λόγο, και κάτω από ποιες συνθήκες οι άνθρωποι, για κάτι συγκεκριμένο έχουν τόσο διαφορετική οπτική;

Με την προϋπόθεση ότι ο κάθε ένας καταθέτει την δική του αλήθεια, ποιοι παράγοντες επηρεάζουν στην διαμόρφωση αυτής της αλήθειας;

Ο χαρακτήρας, το πνευματικό επίπεδο, τα κίνητρα του κάθε ανθρώπου, ακόμα και η στιγμή στην οποία βρίσκεται, φαίνεται να είναι σημαντικές παράμετροι στην διαμόρφωση της αλήθειας του κάθε ενός.

Όπως και να έχει διακρίνουμε μια απόσταση ανάμεσα στο πραγματικό, σ’ αυτό που υπάρχει και σε αυτό που νομίζουν τα πρόσωπα του έργου ότι υπάρχει.

Το έργο εκτυλίσσεται στην δύση την εποχή του μεσαίωνα, μια εποχή των ακραίων αντιθέσεων, όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν.

Η επιλογή μιας τόσο μακρινής εποχής για να τεθεί ένα τόσο σύγχρονο θέμα, όπως είναι η σχετικότητα της αλήθειας, πηγάζει από την πεποίθηση ότι η απόσταση μας επιτρέπει να παρατηρούμε με καθαρότητα, να παραμένουμε ανοιχτοί, να μην νοιώθουμε απειλή και τότε αυτό που είναι μακριά έρχεται κοντά μας.

Τί πραγματεύεται η υπόθεση του έργου και γιατί έχει ενδιαφέρον για το φιλοθεάμων κοινό;

Στον μεσαίωνα της δύσης εκτυλίσσεται το έργο της Αναστασίας Παπαστάθη "Φαινόμενο Ρασομόν". Μετά τη δίκη για το φόνο ενός άνδρα, ένας Μοναχός, μια Περουκιέρισα κι ένας Ξυλοκόπος για να προστατευτούν από την καταιγίδα που ξεσπάει, βρίσκουν καταφύγιο στα ερείπια της πύλης Ρασομόν.

Ο Μοναχός με υπαρξιακή αγωνία αλλά και φιλοσοφική αναζήτηση, πιστεύει στη ζωή και στον άνθρωπο, αναζητά τον ιδανικό κόσμο, η επαφή του όμως με την πραγματικότητα τον απογοητεύει.

Η Περουκιέρισα, δεν πιστεύει σε τίποτα και σε κανέναν. Δουλειά της είναι να φτιάχνει περούκες απ’ τα μαλλιά των πεθαμένων, ξυρίζοντας τα κεφάλια τους. Τριγυρνάει μέσα στο δάσος και ψάχνει για πτώματα. Προκλητικά κυνική νοιάζεται μόνο για τον εαυτό της.

Ο Ξυλοκόπος φαίνεται καλός άνθρωπος, θεοσεβούμενος, οικογενειάρχης, τα ‘χει καλά με την εξουσία, δε διστάζει όμως να κλέψει και να πει ψέματα προς όφελός του.

Τα τρία αυτά πρόσωπα, συζητούν για το γεγονός που τάραξε την πόλη. Πριν τρεις μέρες, στο δάσος ένας άντρας δολοφονήθηκε και η γυναίκα του βιάστηκε.

Ως ύποπτος, συλλαμβάνεται και οδηγείται στο δικαστήριο ένας Ληστής. Η Γυναίκα καλείται να καταθέσει, το ίδιο και ο Μοναχός που είδε το ζευγάρι να μπαίνει στο δάσος, αλλά και ο Ξυλοκόπος, που όπως ισχυρίζεται ήταν ο πρώτος που βρήκε τον νεκρό.

Μάρτυρες και κατηγορούμενοι, για το ίδιο γεγονός, αφηγούνται μια διαφορετική ιστορία, η οποία ζωντανεύει μπροστά στα μάτια του θεατή. Ακόμα και την εκδοχή του Άντρα μαθαίνουμε μέσω της Περουκιέρισας, που τον συνάντησε τυχαία αιμόφυρτο στο δάσος, λίγο πριν πεθάνει.

Γιατί πρέπει να το δει το κοινό και τί μηνύματα περνάει το εν λόγω θεατρικό έργο στους θεατές;

Το "Φαινόμενο Ρασομόν" επιχειρεί να θέσει ερωτήματα που αφορούν στην σχετικότητα της αλήθειας και κατά πόσο αυτό που θεωρεί ο κάθε άνθρωπος ως αλήθεια, σχετίζεται με παράγοντες όπως ο χαρακτήρας του, το επίπεδό του, ή το προσωπικό του όφελος.