Γεωργία Νταγάκη στο pagenews.gr: Δεν έχει σημασία το πόσο αργά πηγαίνεις σημασία έχει να μην σταματάς

Η Γεωργία Νταγάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τo Ρέθυμνο Κρήτης. Από την ηλικία των 12 χρόνων ξεκίνησε μαθήματα κρητικής λύρας ενώ παράλληλα ξεκίνησε πιάνο, φωνητική, θεωρία και αρμονία της μουσικής.

Έπειτα από πολλές και αξιόλογες συνεργασίες, με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης, ο Βασίλης Λέκκας, ο Γιάννης Σπάθας, ο Γιάννης Κούτρας, η Ευανθία Ρεμπούτσικα, ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, ο Αντώνης Μίτζελος, ο Γιώργος Ανδρέου και πολλοί άλλοι, δημιούργησε την δική της ηλεκτρική και ακουστική μπάντα, παίζοντας σε όλη την Ελλάδα, σε μαγαζιά και σε καλοκαιρινές συναυλίες.

Συνέντευξη στην Έπη Τρίμη

Η μουσική, «επιβάλει» ωριμότητα και χρόνο για να την κατανοήσεις και να την αφουγκραστείς. Θέλει, επίσης, χρόνο να τη συνδυάσεις με στιγμές και να γίνει κομμάτι της ζωής σου. Ποια ακούσματα εσένα σε στιγμάτισαν προκειμένου να ασχοληθείς από τα 12 σου χρόνια;

Πολλές φορές μας ”ελκύουν” καταστάσεις και πράγματα χωρίς να γνωρίζουμε το γιατί. Αν υποθέσουμε ότι στα δώδεκα μου χρόνια η απόφαση να ασχοληθώ με την κρητική λύρα και το πιάνο ήταν συνειδητή, θα σας έλεγα ότι τα ακούσματα πολλών ειδών μουσικής αλλά ειδικότερα της παραδοσιακής κρητικής μουσικής κυριαρχούσαν στη ζωή μου, με έναν τρόπο σχεδόν μαγικό, απόλυτο. Αυτό συνέβαινε κυρίως μέχρι και την εφηβική μου ηλικία. Σαφώς τα κρητικά ακούσματα έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στο να επιλέξω το όργανο αυτό. Παρ’ όλα αυτά και μετά από τόσα χρόνια νοιώθω ό,τι όποια και αν ήμουν, απ όπου κι αν ήμουν, ό,τι κι αν έκανα, θα ήταν σχεδόν αδύνατον να ”ξεφύγω” από τη μουσική.

Μία κοινωνία που επιθυμεί να αναπαράξει πολιτισμό, έχει υποχρέωση να κάνει μνεία στην παράδοση. Εσύ, έχεις συνδυάσει τη λύρα στα τραγούδια μ’ ένα μοναδικό «μπλέξιμο» του rock και του έντεχνου. Πώς και αποφάσισες να τα «παντρέψεις» και ποια είναι η συνταγή της δικής σου επιτυχίας;

Αυτό το πάντρεμα αρχικά ξεκίνησε ως μια ανάγκη προκειμένου να βρω το «στίγμα» μου. Μελετώντας δηλαδή και ψάχνοντας τον τρόπο να εκφραστώ ουσιαστικά μέσα από τη μουσική.

Οι σπουδές και όπως είπα και πριν οι διαφορετικές μουσικές καθώς μεγάλωνα αλλά και το γεγονός ότι ήμουν ένα παιδί που ζούσε στην Αθήνα, σίγουρα συντέλεσαν στο πάντρεμα αυτό.

Αργότερα, ήρθαν και οι όμορφες συνεργασίες όπου κι’ αυτές βοήθησαν στην εξέλιξή μου. Παράλληλα δε μέρα με τη μέρα και χρόνο με το χρόνο σταμάτησαν αυτοί οι δυο διαφορετικοί, αν θες κόσμοι να με διχάζουν. Επιτέλους, είχα αρχίσει να το απολαμβάνω πολύ.

Η συνταγή της επιτυχίας, αν υποθέσουμε πως υπάρχει στη δική μου περίπτωση, θα σας έλεγα πως είναι η σκληρή δουλειά, το ταλέντο αλλά και πως αυτό που σου λέει η καρδιά. Πρέπει να το αφουγκράζεσαι, και να το τολμάς αλλά και να το υποστηρίζεις μέχρι τέλους. Ακόμη και όταν όλα φαίνονται τόσο ”κόντρα”.

Στη ζωή δεν προχωράς σκύβοντας το κεφάλι και λέγοντας συνέχεια «ναι», ούτε κρύβεσαι στα δύσκολα. Προχωράς, παίρνοντας θέση και την ευθύνη της θέσης σου και των επιλογών σου. Έκανες εκπτώσεις προκειμένου να γίνεις γνωστή;

Εκπτώσεις ποτέ. Υποχωρήσεις όμως έκανα θα συνεχίζω να κάνω. Όχι για να γίνω γνωστή αλλά για να μπορώ να κάνω μουσική για μένα και τον κόσμο. Ακόμα και αυτό το απλό πολλές φορές μπορεί να αποδειχτεί πολύ δύσκολο.

Η καταθλιπτική κοινωνία πρέπει να βρει διεξόδους μέσα από τους στίχους και τον ήχο που μιλάνε στη ψυχή. Πώς νομίζεις πως ένα τραγούδι ή ένας ερμηνευτής γίνεται αγαπητός στο κοινό του;

Δε νομίζω πως υπάρχει συνταγή αποδοχής του κοινού για έναν καλλιτέχνη αλλά και γενικότερα συνταγή επιτυχίας.

Κατά καιρούς βλέπουμε να γίνονται είδωλα άνθρωποι που ούτε καν θα το φανταζόμασταν ποτέ ότι θα γίνουν. Τουλάχιστον οι περισσότεροι από εμάς…

Η κοινωνία συνεχώς αλλάζει, αναδιαμορφώνεται και μαζί της αλλάζουμε Κι’ εμείς. Άλλοι ασχολούνται για το τί είναι στη μόδα και άλλοι για το τί πιστεύουνε πως τώρα έχει ανάγκη η μάζα, ώστε να το προωθήσουνε με το στανιό ώστε να πετύχει.

Εγώ, προσωπικά, με τον ρομαντισμό που με διακατέχει θέλω να πιστεύω στην αλήθεια. Είτε αυτό είναι στίχος, είτε είναι η ψυχή του ανθρώπου, είτε οτιδήποτε. Αυτό έχει αξία και ο κόσμος θέλω να πιστεύω πως το νιώθει αυτό και εκτιμά αλλά και το στηρίζει σε βάθος χρόνου.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν το ρόλο σηματοδότη στη ζωή σου. Για σένα ποιος ήταν αυτός;

Υπάρχουν άνθρωποι από το παρελθόν αλλά και άνθρωποι που γνωρίζω λίγο καιρό που με ”ξεκλειδώνουν” και με το φώς τους παίρνω δύναμη να συνεχίζω. Όλοι αυτοί οι λίγοι-πολλοί ωστόσο στους οποίους αναφέρομαι, αποτελούν ένα κομμάτι της ζωής μου με το οποίο πάντα θα πορεύομαι, θα με σημαδεύει και θα με σηματοδοτεί.

Η κοινωνία μάς μαθαίνει ότι η αδράνεια είναι η απόλυτη προϋπόθεση για να χεις το κεφάλι σου ήσυχο. Προσωπικά με βρίσκει αντίθετη, άσχετα αν το τίμημα είναι υψηλό. Ποιές είναι οι σκέψεις σου;

Θα χρησιμοποιήσω μια φράση του Νίκου Καζαντζάκη από το έργο του ”Αναφορά στον Γκρέκο” που τα λέει όλα … :” φτάσε όπου δεν μπορείς”

Η πραγματικότητα ξεπέρασε και την πιο ονειροπόλα φαντασία σου αναφορικά με τους επαγγελματικούς σου στόχους;

Νομίζω πως αυτήν την ερώτηση θα μπορώ να σας την απαντήσω σε μερικά χρόνια από τώρα…

Μια μερίδα ανθρώπων νοιάζεται αποκλειστικά για τα χρήματα και όχι για την ελευθερία σκέψης και βούλησης. Αν συμφωνείς , ποια είναι για σένα η χρυσή τομή;

Συμφωνώ και παράλληλα θλίβομαι να βλέπω ανθρώπους να μπαίνουν στο τριπάκι αυτό με τα χρήματα- σε υπερβολικό βαθμό- αλλά ωστόσο να βλέπω και ανθρώπους με χαρίσματα, παιδεία, καλή ψυχή, να πεθαίνουν στο δρόμο χωρίς να τους έχει απομένει τίποτα. Νομίζω, πως η χρυσή τομή βρίσκεται πάντα κάπου στη μέση.

Η Ελλάδα ήταν ένα σκυλάδικο με λούμπεν καλλιτέχνες και λούμπεν σταρ της τηλεόρασης, τίγκα στην ανοησία και την επίπλαστη εικόνα. Συνεχίζει να είναι έτσι ή η κρίση έφερε νέα δεδομένα;

Όχι νομίζω πως συνεχίζει να είναι έτσι στο μεγαλύτερο μέρος της, απλά σε μικρότερη κλίμακα. Και αυτό όχι λόγω αλλαγής ιδεολογίας και νέων δεδομένων, απλά γιατί δεν υπάρχουν τόσα χρήματα όσα στο παρελθόν.

Η Ελλάδα θα γίνει η πρώτη χώρα στον κόσμο που θα γνωρίσει κατά τους πολιτικούς «ανάπτυξη», ενώ οι νέοι κυρίως κάτοικοί της την εγκαταλείπουν. Αν σου δινόταν η ευκαιρία για διεθνή καριέρα θα μετανάστευες;

Τα τελευταία χρόνια κάνω σταθερά αρκετά πράγματα έξω, τόσο δισκογραφικά όσο και εμφανίσεις. Μου είναι λοιπόν πολύ οικείο να βγαίνω έξω, και εάν στο μέλλον χρειαστεί να το κάνω σε μεγαλύτερο βαθμό φυσικά και θα το κάνω. Όχι γιατί δεν αγαπώ την Ελλάδα απλά η μουσική μου θέλω να ταξιδέψει όσο το δυνατόν σε περισσότερο κόσμο. Κι’ εάν αυτό μου ζητηθεί θεωρώ πως οφείλω να το κάνω.

Τα τηλεοπτικά κανάλια έχουν πολλά reality και talents show , αλλά τα παρακολουθούν πια μόνο ανήμποροι, αργόσχολοι και γέροι, ενώ το internet στον αντίποδα σαρώνει και κάνει την τηλεόραση να μοιάζει μιας άλλης εποχής. Πόσο σε έχει βοηθήσει το διαδίκτυο και τα social media στη δουλειά σου;

Πάρα πολύ…Κυρίως μέσω διαδικτύου θα έλεγα ότι με έχει γνωρίσει και συνεχίζει να με γνωρίζει κόσμος, και όχι τόσο από την τηλεόραση, τα περιοδικά, τα ραδιόφωνα.

Έχεις μουσικά ταμπού; Θέλω να πω πως αν ερχόταν υποθετικά ένας συνθέτης από μια άλλη χώρα ζητώντας να ερμηνεύσεις τα τραγούδια του θα συναινούσες;

Αν μου άρεσαν τα τραγούδια του φυσικά!

Ο Ησίοδος είχε πει: «Αρετής προπάροιθε ιδρώτα θεοί αθάνατοι θήκαν» (μπροστά από την αρετή οι αθάνατοι θεοί έβαλαν τον ιδρώτα). Αυτό σημαίνει πως όσο ταλέντο και αν έχεις αν δεν πασχίσεις και δεν κάνεις προσωπική προσπάθεια το άστρο σου θα σβήσει. Αν το πιστεύεις θα ήθελα να αναφερθείς στις δικές σου προσπάθειες και οράματα.

Εγώ, έχω σαν αρχή μια φράση του Καζαντζάκη που λέει…:”όπου αστοχήσεις γύρισε και όπου πετύχεις φύγε” .

Αυτό για μένα, σημαίνει ότι ακόμη και να πετύχεις κάποιους από τους στόχους σου δεν επαναπαύεσαι χαρούμενος και ξέγνοιαστος περικυκλωμένος γύρω από τις ίδιες ιδέες, συνταγές και λύσεις, παρά ψάχνεις συνεχώς την εξέλιξη και επιδιώκεις να γυρνάς σε αυτά που δεν έχεις πετύχει ακόμα, και ας βγαίνεις από τη βολή σου, και ας τσαλακώνεσαι.

Θα σε απολαύσουμε στο ΚΡΕΜΛΙΝΟ για 4 παραστάσεις, για δεύτερη σεζόν. Μίλησέ μας για την επικείμενη συνεργασία σου με τον Παντελή Κυραμαργιό και τί θα περιμένουμε.

Έχουμε ετοιμάσει ένα νέο πρόγραμμα με ”ηλεκτρικό” ήχο και τραγούδια που αγαπάμε να ακούμε αλλά και να τραγουδάμε.

Εξωστρέφεια, πάθος και συγκίνηση είναι αυτά που θέλω να αισθανθεί ο ακροατής γι’ ακόμη μια φορά, και για να είμαι ειλικρινής ανυπομονώ να το ζήσω και εγώ μαζί με τον κόσμο. Φέτος, στο πλάι μου, θα είναι ο Παντελής με τα πολύ όμορφα δικά του τραγούδια αλλά παράλληλα και πολλές διασκευές από τραγούδια της σύγχρονης σκηνής αλλά και της παραδοσιακής.

Τί θα περιλαμβάνει το πρόγραμμα στο Κρεμλίνο;

Το πρώτο μέρος του προγράμματος θα φέρει αποκλειστικά το προσωπικό μουσικό στίγμα της καθώς θα περιλαμβάνει τραγούδια της προσωπικής της δισκογραφίας, από τα πιο πρόσφατα «Ποια δύναμη» και «Σύννεφο θα γίνω» μέχρι τα παλαιότερα «Δε λέει η καρδιά να μάθει» και «Σκέτος εγώ» ενώ δεν θα λείπει και το σήμα – κατατεθέν της, η λύρα, με την οποία θα παίζει πρωτότυπες διασκευές από την Κρήτη και την «Πετροπέρδικα» μέχρι το Λiβερπουλ και το «Eleanor Rigby» των Beatles .

Το δεύτερο μέρος θα περιλαμβάνει τραγούδια δημιουργών όπως οι Ξαρχάκος, Χατζιδάκις, Μικρούτσικος, Τζαβέλας, Κραουνάκης, Νικολακοπούλου, Αφροδίτη Μάνου, Σαββόπουλος, Δουρδουμπάκης κ.α. Τραγούδια διαφορετικών αποχρώσεων, λαϊκά, παραδοσιακά, μελωδικές μπαλάντες αλλά και ρυθμικά κομμάτια με τα οποία έχουμε όλοι ταυτιστεί καθώς μιλούν κατευθείαν στην καρδιά μας.

Ένα moto που σε αντιπροσωπεύει;

"Δεν έχει σημασία το πόσο αργά πηγαίνεις σημασία έχει να μην σταματάς"

Θα ήθελα να κλείσουμε τη συνέντευξή μας με μια ευχή για τους αναγνώστες μας.

Καλή δύναμη σε όλους και χαρές! Να είστε καλά.