Μετά το ΣΕΦ, ο Παναθηναϊκός καλούνταν να διαχειριστεί ακόμα μία κατηφορική έδρα. Μετά το τέλος του χθεσινού παιχνιδιού με τη Barcelona, έχοντας αποτύχει πλήρως, καλείται σε ανασυγκρότηση και, ίσως, έναν πρώτο αναστοχασμό.
Η κατασκευαστική επάρκεια της φετινής front-line του Παναθηναϊκού έχει ήδη αμφισβητηθεί. Από κάθε πιθανό δίδυμο ψηλών φαίνεται να λείπουν απαραίτητα γι’ αυτό το επίπεδο χαρακτηριστικά.
Η χθεσινή εμφάνιση, ωστόσο, ήταν τόσο αποκαρδιωτική που δεν μπορεί καν να μας υποδείξει ποιο ακριβώς (θα) είναι το πρόβλημα του φετινού Παναθηναϊκού: λείπει κάτι σαν τον Κούζμιτς στη θέση του Βουγιούκα ή η επάρκεια απέχει τόσο όσο η προσαρμογή του -mobile και δυναμικού, θεωρητικά- Auguste;
Όσο η συνολική ομαδική απόδοση δεν αναδεικνύει τουλάχιστον κάποιες από τις αρετές του υπάρχοντος ρόστερ, η ερώτηση είναι αδύνατον ν’ απαντηθεί.
Έλλειψη επικοινωνίας και αυτοματισμών στην άμυνα
Ο Pascual, όπως και στο ΣΕΦ, ξεκίνησε χθες με μια πεντάδα σκοπός της οποίας ήταν να ματσάρει ακριβώς αυτό το πρόβλημα, και ειδικότερα την αμυντική του διάσταση.