Λας Βέγκας: Πόλη της αμαρτίας, άντρο του τζόγου ή ένας ακόμα στόχος τρομοκρατών;

Οι τζιχαντιστές θέλησαν να εκμεταλλευτούν την επίθεση στο Λας Βέγκας με τους 59 νεκρούς και τους δεκάδες τραυματίες πριν από λίγες μέρες. Η επίθεση έλαβε χώρα κοντά στο ξενοδοχείο Mandalay Bay κατά τη διάρκεια μίας υπαίθριας συναυλίας κάντρι μουσικής όταν ένας ένοπλος άνοιξε πυρ από όροφο εναντίον του συγκεντρωμένου πλήθους. Αποτελεί πλέον την πιο φονική ένοπλη επίθεση εναντίον πλήθους στην ιστορία των ΗΠΑ.

Ο 64χρονος ντόπιος, ο Στίβεν Πάντοκ, ήταν ο άνθρωπος που γάζωσε το συγκεντρωμένο πλήθος. “Μοναχικός λύκος” αποφάνθηκε η αστυνομία. “Δικός μας”, είπαν οι τζιχαντιστές που ανέλαβαν την ευθύνη. Όπως και να έχει, το Λας Βέγκας, από “γη της επαγγελίας” για πολλούς Αμερικανούς και μη, μετατράπηκε εν μία νυκτί σε πόλη που σκορπά φόβο.

Το Λας Βέγκας για πρώτη φορά ζει κάτι ανάλογο. Ο φόβος και ο τρόμος έχουν σκεπάσει τις τελευταίες μέρες την ανεμελιά που υπήρχε στην πόλη. Ο τζόγος, που “γεννήθηκε” και γιγαντώθηκε στο Βέγκας, περνάει σε δεύτερη μοίρα.

Η ιστορία της πόλης

Οι πρώτοι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν στο Λας Βέγκας στις 15 Μαΐου του 1905 και ήταν υπάλληλοι σιδηροδρομικών εταιρειών που ανεφοδίαζαν τους συρμούς, που περνούσαν από την περιοχή. Στις 16 Μαρτίου 1911 έγινε επισήμως πόλη με 800 κατοίκους.

Χιλιάδες Αμερικανοί συνέρρευσαν στο Λας Βέγκας για να διεκδικήσουν τις 5.000 θέσεις εργασίας στην κατασκευή του φράγματος. Η πόλη άλλαξε όψη από τη μία μέρα στην άλλη. Ο παράνομος τζόγος άρχιζε να ανθίζει και η Ποτοαπαγόρευση καταργήθηκε στην πράξη.

Έτσι, οι αρχές αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση και να νομιμοποιήσουν τον τζόγο, προκειμένου να εισρεύσει ζεστό χρήμα στα δημόσια ταμεία στην εποχή της Μεγάλης Ύφεσης. Όλα έγιναν μεθοδικά και οργανωμένα και η πρώτη άδεια δόθηκε το 1931 στο Northern Club. Η άρση της Ποτοαπαγόρευσης το 1933 και η νομιμοποίηση της πορνείας ήταν άλλα δύο μέτρα που συμπλήρωσαν το σκηνικό και χάρισαν στο Λας Βέγκας το προσωνύμιο «Αμαρτωλή Πόλη» (Sin City).

Η πολιτεία της Νεβάδα θέτει απρόθυμα τον τζόγο εκτός νόμου το 1910 (όντας η τελευταία δυτική πολιτεία που συγκατατέθηκε στις ομοσπονδιακές διατάξεις), αν και η χαρτοπαιξία συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό στα υπόγεια χαμαιτυπεία και τις παράνομες λέσχες. Μέχρι να νομιμοποιηθεί ο τζόγος ξανά το 1931, το οργανωμένο έγκλημα θα έχει ήδη ισχυρό λόγο στο Βέγκας…

Παρά την απαγόρευση του τζόγου μεταξύ 1910-1930, η οικονομία του Βέγκας ανθούσε και η πολίχνη πέρασε στα χέρια της Union Pacific Railroad. Οι μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις των σιδηροδρομικών την άφησαν σχεδόν έρημη το 1922, αν και σύντομα θα ξανάπαιρνε τα πάνω της από το τεράστιο κατασκευαστικό έργο της περιοχής.

Καζίνο και στριπτιτζάδικα

Το ημερολόγιο έγραφε 3 Ιουλίου 1930 όταν ο πρόεδρος Χούβερ υπέγραψε το νομοσχέδιο για την κατασκευή του θεόρατου φράγματος που θα έπαιρνε τελικά το όνομά του. Το Φράγμα Χούβερ ξεκίνησε τις εργασίες του το 1931 φέρνοντας στο Βέγκας χιλιάδες εργάτες, αυξάνοντας τον πληθυσμό από τους 5.000 νοματαίους σε 25.000 ανθρώπους μέσα σε μια μέρα!

Ο αντρικός πληθυσμός που συνέρρευσε μετέτρεψε φυσικά το Βέγκας σε ενήλικο παιδότοπο, αλλάζοντας άρδην τα χρονικά της μικρής όασης. Οι ντόπιοι επιχειρηματίες, οι Μορμόνοι αλλά και τα μεγαλοαφεντικά της Μαφίας μυρίστηκαν την ευκαιρία και άρχισαν να αναπτύσσουν καζίνο και στριπτιζάδικα για τις στρατιές των καλοπληρωμένων εργατών του φράγματος, που ήταν εκεί εργένηδες και διψασμένοι για διασκέδαση.

Η Fremont Street γέμισε από κακόφημα χαμαιτυπεία αλλά και σχετικά πολυτελή καζίνο, τα οποία από το 1936 που ολοκληρώθηκε το Φράγμα Χούβερ τίγκαραν με χιλιάδες λαμπιόνια και πινακίδες που αναβόσβηναν, καθώς το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο του φράγματος τροφοδοτούσε τώρα την πόλη με φτηνό και άφθονο ρεύμα. Παρά την εισβολή κακοποιών στοιχείων και μαφιόζων, η τοπική κοινότητα πάλευε να κρατήσει το Ράντσο Λος Βέγκας σε αξιοπρεπή κατάσταση, αν και η πολιτεία της Νεβάδα είχε σαφώς άλλα στον νου της: προσπαθώντας να ξαλαφρώσει τις γεμάτες τσέπες των εργατών, νομιμοποιεί μονομερώς τον τζόγο το 1931, την ώρα που φτιάχνει τα πρώτα φανάρια κυκλοφορίας.

Το 1941, την ώρα που ολοκληρώνεται ο μεγάλος διαπολιτειακός αυτοκινητόδρομος 91 που διευκόλυνε ακόμα περισσότερο την πρόσβαση στην πόλη, η αμερικανική κυβέρνηση στήνει τη νέα στρατιωτική σχολή της στο Λας Βέγκας. Οι επιτελείς του στρατού δεν χάρηκαν βέβαια που οι νεοσύλλεκτοι φαντάροι θα όργωναν μια πόλη στην οποία η πορνεία και ο τζόγος ήταν νόμιμα, γι’ αυτό και το 1942 ανάγκασαν την πολιτεία της Νεβάδα να θέσει εκτός νόμου την πορνεία, αν και για τον τζόγο λέξη δεν ήθελαν να ακούσουν τα κυβερνητικά αυτιά.

Κι έτσι τη στιγμή που άνοιγε τις πύλες της η στρατιωτική ακαδημία, στην έξοδο του αυτοκινητόδρομου για το Βέγκας άνοιγε το πρώτο πραγματικό καζίνο, το «Ελ Ράντσο Βέγκας». Το παράδειγμά του μιμήθηκαν αμέσως κι άλλα καζίνο και νυχτερινά κέντρα, δίνοντας έτσι υπόσταση στο «Las Vegas Strip»! Η Κόζα Νόστρα δεν θα μπορούσε να μείνει μακριά από την αναπτυσσόμενη οικονομία του Βέγκας, επιδιώκοντας να βάλει γερό χέρι εδώ και χρόνια, και το 1946 θα τα καταφέρει επιτέλους: αυτή τη χρονιά ο γκάγκστερ Μπάγκσι Σίγκελ, με τα ναρκωδόλαρα του εβραίου «νονού» της Ανατολικής Ακτής, Μέγιερ Λάνσκι, ανοίγει τις πύλες του «Φλαμίνγκο», προσφέροντας το πρώτο πραγματικό υπερθέαμα του Βέγκας.

Οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες της Αμερικής είχαν ήδη κλείσει εμφανίσεις στο καζίνο της Μαφίας, την ίδια ώρα που για τα εγκαίνιά του ανήμερα των Χριστουγέννων του 1946 μεταφέρθηκε εκεί με κάθε μέσο όλο το Χόλιγουντ! Και βέβαια μπορεί ο Σίγκελ να δολοφονούνταν την επόμενη χρονιά, το όραμά του ωστόσο για το Βέγκας έμελλε να ζήσει και να μακροημερεύσει.

Όταν η Κόζα Νόστρα κατέκτησε το Λας Βέγκας

Στη δεκαετία του 1950 και του 1960 οι μεγαλοκακοποιοί ανέλαβαν δράση ανοίγοντας σειρά πολυτελών καζίνο (όπως τα Sahara, Sands, New Frontier, Riviera, Tropicana κ.ά.), τα οποία δεν ξέπλεναν φυσικά μόνο τα παράνομα δολάρια της Μαφίας αλλά και το μαύρο χρήμα αξιοσέβαστων επιχειρηματιών και επενδυτών της Γουόλ Στριτ. Όσο για τη χρηματοδότηση των ίδιων των καζίνο, δεν προέρχονταν μόνο από τους «νονούς» της Κόζα Νόστρα και τα συνεταιράκια τους, αλλά και από σοβαρά ιδρύματα, τραπεζικά καταστήματα, ταμεία συνδικαλιστικών φορέων, ακόμα και από την Εκκλησία των Μορμόνων και τα καταπιστεύματα του Πανεπιστημίου Πρίνστον!

Με την πάροδο του χρόνου, το Λας Βέγκας έκανε πολλά βήματα για να απεξαρτηθεί από τον τζόγο. Στις μέρες μας λανσάρεται ως κατά βάση τουριστικός προορισμός και ο τζίρος από τα καζίνο αντιπροσωπεύει μόλις το 20% των εσόδων της πόλης.

Ο συνεδριακός τουρισμός είναι μια νέα χρυσοφόρα πηγή, έχοντας ξεπεράσει σε τζίρο τα καζίνο, ενώ οι αρχές, με γενναία οικονομικά κίνητρα που φθάνουν μέχρι την πλήρη φορολογική απαλλαγή, ευνοούν την εγκατάσταση επιχειρήσεων νέων τεχνολογιών και τραπεζών.

Σταθερή αξία για το Λας Βέγκας παραμένει η ανθούσα βιομηχανία γάμων, με πάνω από 300 ημερησίως. Γίνονται σχεδόν αυτόματα, με χαμηλό κόστος (35$) και χωρίς πολλές διατυπώσεις. Αντίθετα, το διαζύγιο κοστίζει ακριβότερα (430$).

Το Λας Βέγκας σε αριθμούς Κάτοικοι: 600.000

Κάτοικοι ευρύτερης περιοχής: 900.000

Καζίνο: 1701

Κουλοχέρηδες: 197.144

Μέσος όρος ημερήσιας παραμονής στο καζίνο: 3,9 ώρες

Παίζει στο καζίνο: το 87% των επισκεπτών

Μέσος όρος δαπάνης σε καζίνο κατ’ άτομο: 480$

Επισκέπτες σε ετήσια βάση: 39.000.000

Ετήσια ακαθάριστα έσοδα: 32.8 δισ. δολάρια (2003)

Ετήσιος τζίρος από τζόγο: 6.1 δισ. δολάρια

Ετήσιος τζίρος από συνεδριακό τουρισμό: 6.5 δισ. δολάρια

Γήπεδα Γκολφ: 37