«Όσοι πανηγυρίζουν για την αποχώρηση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, ας μη βιαστούν να ανοίξουν σαμπάνιες. Ο αντικαταστάτης του μπορεί ενδεχομένως να μην είναι τόσο δύσκολος αλλά οι νοτιοευρωπαίοι –και ειδικά οι Έλληνες- δεν θα πρέπει να περιμένουν καλύτερη αντιμετώπιση» αναφέρει το Bloomberg σε άρθρο που υπογράφει ο Leonid Bershidsky.
«Η προτεσταντική φιλοσοφία του Σόιμπλε ως προς το τι σημαίνει να υπηρετείς δημόσιο αξίωμα είναι σημαντική για να αντιληφθεί κανείς τη στάση του ως υπουργού Οικονομικών. Βεβαίως και χρειαζόταν η προσωπική του πεποίθηση για να ακολουθηθεί η πορεία της λιτότητας, των ισορροπημένων προϋπολογισμών και του σεβασμού των κανόνων. Ο Σόιμπλε σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Freiburg, εκεί που αναπτύχθηκε η περίφημη θεωρία του “ορντολιμπεραλισμού” (ordoliberlism), που συνδύαζε μια φιλελεύθερη προσέγγιση υπέρ της αγοράς με ένα ισχυρό κράτος, ο ρόλος του οποίου είναι να διατηρεί ένα υψηλό επίπεδο κοινωνικής πρόνοιας […] Καθώς μεγάλωνε έτεινε πάντως προς την πλευρά του “ορντο” (σσ. της τάξης). Κάποια στιγμή φέρεται να είπε στον αδελφό του: “Όσο μεγαλώνω και όσα πιο πολλά βλέπω ως υπουργός Οικονομικών τόσο πιο επιφυλακτικός γίνομαι αναφορικά με τον καπιταλισμό”».
Το άρθρο επισημαίνει πως δεν θα πρέπει να μιλάμε για το τέλος της εποχής Σόιμπλε στην πολιτική ζωή της Γερμανίας. «Τώρα που η γερμανική Βουλή περιλαμβάνει και μια απείθαρχη ομάδα εθνικιστών από το κόμμα “Εναλλακτική για τη Γερμανία”, o Σόιμπλε θα βοηθήσει περισσότερο την Merkel και το κόμμα του από τη νέα θέση, του προέδρου της Βουλής» εξηγεί ο αρθρογράφος, σημειώνοντας ότι η πρόθεση της καγκελαρίου να μετακινήσει τον Σόιμπλε από το υπουργείο Οικονομικών δείχνει ότι θέλει να χτίσει μια σταθερή συμμαχία με τους Φιλελεύθερους (FDP) και τους «Πράσινους». Οι τελευταίοι έχουν καταστήσει σαφές ότι θα ήθελαν τη θέση του υπουργού Οικονομικών.
«Δυστυχώς για την Ελλάδα και τις άλλες χώρες του Νότου, οι πιθανοί υποψήφιοι του FDP για τη θέση θα είναι εξίσου σκληροί με τον Σόιμπλε […] Από τον Σόιμπλε θα μπορούσε κανείς να περιμένει συμβιβασμό μέσα στο πλαίσιο των θεσμοθετημένων κανόνων. Η δημιουργία του ESM ήταν ένας τέτοιος συμβιβασμος. Το FDP απεχθάνεται τον ESM. Η πίστη των μελών του στον καπιταλισμό είναι μεγαλύτερη από εκείνη του Σόιμπλε. Και η πίστη τους στην αλληλεγγύη είναι μικρότερη. Το FDP θέλει να “κυνηγήσει” τις ευρωπαϊκές χώρες που δεν τηρούν τις δημοσιονομικές τους δεσμεύσεις. Ο Σόιμπλε ήταν λίγο πιο ελαστικός σε αυτό. Και οι συνάδελφοί του στο Eurogroup ήξεραν ότι ο Σόιμπλε ήταν δύσκολος αλλά είχαν συνηθίσει στο καυστικό στιλ του και είχαν βρει έναν τρόπο να δουλεύουν μαζί. Αυτό ίσως αλλάξει με έναν υπουργό από το FDP, που μπορεί να είναι πιο δύσκολος. Πολύ πιθανόν οι νοτιοευρωπαίοι να νοσταλγήσουν τον Σόιμπλε πολύ σύντομα» καταλήγει το Bloomberg.