Η υπόθεση του Ανδρέα Γεωργίου θυμίζει υπόθεση Ντρέιφους. Θα μπορούσε να γίνει κάλλιστα βιβλίο ή ταινία καθώς περιέχει όλα τα πιπεράτα στοιχεία για να γίνει ευπώλητη: Συνωμοσία, διαπλοκή, διαφθορά, πολιτική, οικονομικά συμφέροντα, δικαστική διαμάχη, media και μια χώρα σε απόγνωση.
Η υπόθεση Γεωργίου, απασχόλησε έντονα τον διεθνή Τύπο με πρωτοσέλιδες καταχωρήσεις αλλά και τα εγχώρια ΜΜΕ.
Αποτέλεσε δε και επίδικο αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς οι οποίοι απειλούσαν να μην κλείσουν την β’ αξιολόγηση αν δεν αθωώνονταν.
Το απαλλακτικό βούλευμα βγήκε την επόμενη ημέρα της απειλής, από το Συμβούλιο Εφετών, η κυβέρνηση έφερε και "φωτογραφική" τροπολογία με την οποία του επιδίκαζε και τα δικαστικά έξοδα και την νομική αποζημίωση και η αξιολόγηση έκλεισε.
Η απαλλαγή του αφορούσε την κατηγορία της ψευδούς βεβαίωσης, αδίκημα σε βαθμό κακουργήματος. Όσοι κατήγγειλαν τον Γεωργίου υποστηρίζουν ότι διόγκωσε το έλλειμμα του 2009 με αποτέλεσμα να διευκολυνθεί η υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια. Επί της αθωωτικής απόφασης άσκησε έφεση η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ξένη Δημητρίου.
Σήμερα το Εφετείο έκρινε ένοχο τον πρώην πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ όχι γι’ αυτά αλλά για το γεγονός ότι δεν ενημέρωσε το ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ για τη διαβίβαση των στοιχείων για το έλλειμμα του 2009, τον Νοέμβριο 2010. Και τον καταδίκασε σε δύο χρόνια φυλάκιση με διετή αναστολή χωρίς να αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό.
Αντίθετα το δικαστήριο κήρυξε αθώο τον Ανδρέα Γεωργίου για άλλες δύο κατηγορίες εις βάρος του:
– Ότι δεν συγκαλούσε το ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ – Ότι διατηρούσε παράλληλα για 6 μήνες τη θέση του στο ΔΝΤ και στην ΕΛΣΤΑΤ.
Οι δύο κατηγορίες αυτές, εφόσον κατερρίφθησαν, καθιστούν αναξιόπιστους και όσους τον εγκαλούσαν.
Πάμε να δούμε ποια είναι η υπόθεση Γεωργίου όμως.
Συνοπτικά έχει ως εξής:
– Το 2004 ή Ελλάδα είχε μπει στην διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος. – Το 2007 βγήκε. – Στη συνέχεια η Eurostat είχε επιφυλάξεις για τα στοιχεία που κατατέθηκαν από την Ελλάδα, για τα ελλείμματα της περιόδου 2004-2009 (κυβέρνηση Κ. Καραμανλή). θεωρώντας ότι "μαγειρεύτηκαν" κάποια νούμερα. – Την άνοιξη του 2009 η κυβέρνηση Καραμανλή ισχυρίζονταν ότι το έλλειμμα της χώρας είναι λίγο πάνω από 6%. Ο Προβόπουλος μιλούσε για διψήφιο νούμερο, ο Παπανδρέου που διαδέχθηκε τον Καραμανλή το φθινόπωρο, κατηγορούσε τον προκάτοχό του.
Το Απρίλιο του 2010 ο Παπανδρέου κάνει τη δήλωση στο Καστελόριζο και μπήκαμε στο μνημόνιο με το έλλειμμα της Ελλάδος για το 2009 να εκτιμάται στο 13,6%.
Το καλοκαίρι του 2010 ιδρύθηκε η ΕΛΣΤΑΤ ως ανεξάρτητη στατιστική αρχή και επικεφαλής της ανέλαβε ο Ανδρέας Γεωργίου.
Το Νοέμβριο του 2010, η Eurostat δημοσιοποιεί τα στοιχεία για το έλλειμμα του 2009, το οποίο και είχε αγγίξει το 15,4%. Ως αποτέλεσμα ήταν να εκτοξευτεί το δημόσιο χρέος στο 126,8 % του ΑΕΠ.
Γιατί ανέβηκε τόσο; Γιατί ο Ανδ. Γεωργίου συμπεριέλαβε στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης 17 ζημιογόνες δημόσιες επιχειρήσεις και φορείς (ΟΣΕ, αστικές συγκοινωνίες, αμυντικές βιομηχανίες, ΕΡΤ, ΕΛΓΑ, ΟΠΕΚΕΠΕ,κ.λ.π.).
Τι προκύπτει από όλα αυτά; Ότι φταίει ο Γεωργίου που μπήκαμε στο Μνημόνιο;
Ακόμη και αν ήταν "βαλτός" από τους εχθρούς της πατρίδος, ακόμη και αν είχε πάρει μίζες για να κάνει την λογιστική διαφορά, ακόμη και αν… (συμπληρώστε ό,τι θέλετε) δεν βγαίνουν οι ημερομηνίες.
Εγώ να προσχωρήσω στη συνομωτική λογική ότι τον έβαλαν οι δανειστές να κάνει ακόμη πιο μαύρη και άραχνη την πραγματική εικόνα, ώστε να μας φορτώσουν με μνημόνια για πολλά χρόνια ακόμη.
Δεν θέλω να αθωώσω κανέναν. Αλλά πιστεύει πράγματι κανείς ότι το πρόβλημα της Ελλάδος ήταν η διαφορά δύο ποσοστιαίων μονάδων στο έλλειμμα; Ότι μπήκαμε στο Μνημόνιο λόγω μιας τερατώδους συνωμοσίας χρηματοοικονομικών οίκων, κυβερνήσεων και διεφθαρμένων πολιτικών;
Το πρόβλημα έγκειται στο σχεδόν ανύπαρκτο, στρεβλό, άρρωστο και παρωχημένο παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο. Και στις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις – πλην Μητσοτάκη – ιδίως τις πρώτες του ΠΑΣΟΚ 1981-1989 και του Κ. Καραμανλή 2004-2005 που χρέωσαν με δανεικά για πολλές γενιές την Ελλάδα.
Ίδιον της ελληνικής φυλής είναι η αναζήτηση ευθυνών σε όλους τους άλλους πλην ημών.
Γι’ αυτό είναι ένοχος ο Ανδρέας Γεωργίου. Γιατί έξυσε πληγές, καλά θαμμένες. Γιατί μας έβγαλε από τη βολή μας. Γιατί μας αναγκάζει να ανακαλύψουμε πού φταίμε.
Γιατί ακόμη και αν δεν υπήρχε ο Γεωργίου έπρεπε να τον ανακαλύψουμε.